เวร เวรกรรมอะไรของกู!"พ่อแม่มึงรู้แล้วเหรอซินน์!!" ไอ้ซินน์อมยิ้ม"อื้ม เพราะคุณพ่อคุณแม่ชอบเช็คกล้องวงจรปิด..เวลาไม่อยู่บ้าน^^"กรี๊ดดดดด!! โถมมาให้หมดเลย กูจะบ้า! ทุกอย่างมันกลับกันหมด ตอนนี้เป็นฉัน..ที่เดินไปเดินมารอบห้องแทน"น้ำปั่นสงสัย แต่ยังไม่แน่ใจ...ตอนนี้ป้าหวานอยากได้พี่เวียร์เป็นลูกเขยมาก กูก็ไม่รู้เหมือนกัน..ว่าน้ำปั่นมันกำลังจะทำอะไร..." ฉันหยุดเดินทันที ก่อนจะหันไปหาไอ้ซินน์แล้วน้ำตาไหลอาบแก้ม"มึง..ถ้าน้ำปั่นชอบพี่มึงจริง มึงว่ากู..ควรถอยไหม ..คือกูยังไม่ได้เป็นอะไรกับพี่มึงไง แค่เดท ไม่มีสิทธิ์อะไรสักอย่าง คือ...คือ ฮือๆ กูร้องทำไม แม่ง!"ฉันทนไม่ไหวเอามือปิดหน้า นั่งลงกับพื้น..ร้องไห้โฮน้ำตามันไหลออกมาเอง มันไหลออกมาไม่หยุดเลย! ...ตอนนี้เหมือนฉันเจอทางตันจริงๆ ฉันหมดหนทาง จะเดินไปทางไหนก็ทรมานไปหมด พ่อแม่เขารู้ ไม่นานคงถึงหูพ่อแม่ฉัน และไม่นานก็ถึงหูน้ำปั่น ...ถ้าน้ำปั่นชอบเขา ?! มันมีสิทธิ์มากกว่าฉันอีก มันสนิทกับเขา เขาดูอ่อนโยนกับมันมาก!"มึง..." ไอ้ซินน์พยายามแกะมือฉันออกจากหน้า ..แต่ฉันปิดไว้แน่น เพราะยิ่งมองหน้าไอ้ซินน์ มันยิ่งเหมือนฉัน..กำลังมองหน้าเขา!"ไม่
"ผมผิดเอง ผิดเองทั้งหมด..ผมเริ่มเอง ไออุ่นขึ้นมาดูแลผม แต่ผมกลับล่วงเกินเธอ ลุงเอส..ผมขอโทษครับ ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง"พ่อยืนนิ่ง และมองหน้าฉัน"พ่อขา ฮือๆ" ฉันจึงปล่อยมือเขา..แล้วรีบเข้าไปกอดพ่อทันที พ่อก็ยังนิ่ง..ไม่กอดตอบฉันเลย".....""พ่อขา อุ่นรักพ่อนะ...อุ่นขอโทษ อุ่นผิดเอง อุ่น..." พ่อจับไหล่ฉัน แล้วดึงออกห่างตัว ก่อนที่จะเดินกลับไปหาลุงเซ็น..แล้วยกไวน์ขึ้นมาดื่มพรวดเดียว"กูทำใจไม่ได้เซ็น... " ฉันร้องไห้โฮทันทีเมื่อได้ยินคำนั้น จนพ่อดึงอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ..แล้วหันมามองหน้าฉัน"วันที่อุ่นยืมรถพ่อไป..อุ่นลืมของ หึ มันเหลือหนึ่งเม็ด และอุ่นก็ไม่ได้กินมันใช่ไหม?.."ฉันยืนตัวแข็ง..มองยาคุมฉุกเฉินของตัวเองอึ้งๆ ใช่!! ฉันลืมจริงๆ!! ตอนนั้นฉันกลัวน้ำปั่นทำความแตก ..เครียดจนลืมไปหมดทุกอย่างฉันเดินตัวสั่นไปหาพ่ออีกครั้ง... แต่พ่อฉันกลับถอนหายใจใส่"พ่อคะ คือ...""ในหัว..มีสมองบ้างไหมไออุ่น!" ฉันเอามือปิดหูแน่น ก่อนที่จะทนฟังต่อไม่ไหว..นั่งลงไปร้องไห้กับพื้นไม่ฟัง ไม่อยากฟัง! พ่อไม่เคยด่าฉัน ตวาดฉันแรงแบบนี้เลย!!!"ฮือๆ อุ่นขอโทษ อุ่นขอโทษ ""พ่อสอนมาตลอดให้รักนวลสงวนต
"พอแล้ว! ฉันอ้วนตาย" ฉันรีบเดินนำเขาทันที ..เป็นแฟนกันแล้วขอเดินนำบ้างนะ เอาคืนเขารีบก้าวยาวๆตามฉันมา ก่อนที่จะโอบฉัน แล้วดึงหัวฉันไปหอม"ถ้าผิดพลาดอะไร ก็ขออภัยไว้ ณ ทีนี้ เธอเป็นแฟนคนแรกในชีวิตฉัน ฉันไม่ถนัด-_-" ทางการดี เอาเข้าที่ประชุมเลยไหม!"ค่ะ ผู้บริหาร ว่าแต่..ทำไมนาวินถึงมุ้งมิ้งได้ล่ะ ..ทำไมไม่ลองไปเรียนหลักสูตรนี้กับน้องเขยตัวเองดูละคะ? " เขากรอกตามองบนทันที"ไร้สาระ" จ้ะ ไร้สาระ!เราเดินเล่นสักพักก็ไปดินเนอร์กันต่อ แม่ฉันก็ยังโทรมายิกๆ ตอนนี้คงสงสัยอยู่ แต่ถ้ารู้เรื่อง..อาจจะโมโหกว่านี้ล้านเท่า ว่าแต่..พ่อฉันบอกไปยังวะ!?พอขึ้นรถมา ฉันก็รีบไลน์ถามพ่อทันที ไม่กล้าโทรหรอก มันเสี่ยงไป.. กลัวแม่อยู่ด้วย!LINEฉัน : พ่อคะ แม่รู้รึยังคะ?Dad : อืม รู้ว่าอุ่นคบกับเวียร์ แต่สงสัยว่าไปคบกันได้ไง เห็นตอนแรกไม่ถูกกัน นี่พ่อก็พยายามเดินเล่นหน้าบ้าน กลัวแม่เค้นฉัน : สงสารพ่อจังDad : พ่อน่าสงสารที่สุดตอนนี้! ยิ่งแม่เงียบๆ เหมือนใจดี แต่โกรธมา..น่ากลัวมาก พ่อว่าพ่อจัดการได้(มั้ง) ลูกไปนอนคอนโดก่อน กลับมาบ้านแม่เค้นหนักแน่ฉัน : แล้วพ่อไม่กลัวถูกเค้นเหรอคะ?Dad : แปปๆๆๆ????!!!!! แล้ว
"แหะๆ^^" ฉันได้แต่ยิ้มแหงๆ จนแม่เดินกุมขมับไปทิ้งตัวนั่งที่โซฟา"โอ้ย..ฉันจะเป็นลม! อ้าว..ตาเอสไปไหนแล้ว!>[]แล้วพ่อฉัน..ก็เดินยิ้มออกมาจากห้องครัว"ฮ่าๆ อะไรหมวย ฉันไปกินน้ำมา^[]^" เชื่อมาก! ...พ่อทิ้งฉันไว้กลางทางตลอด!"ทั้งพ่อทั้งลูก นี่ไออุ่น..ส่วนดีๆของพ่อกับแม่ ทำไมไออุ่นไม่เอามาบ้าง!" ฉันทำหน้ามุ่ย จนพ่่อเดินไปบีบไหล่แม่เบาๆ"เอาน่า หมวยอย่าคิดมาก ว่าที่ลูกเขยก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล แถมยังทำงานเก่งด้วย" ใช่พ่อ ใช่ๆ พ่อช่วยพูดเลย โทษฐานที่ปล่อยให้หนูรับชะตากรรมอยู่คนเดียว!"นี่! ฉันไม่ได้เครียดที่จะได้เวียร์เป็นลูกเขย! แต่ฉันเครียดนิสัยไออุ่นต่างหาก ป้ำๆเป๋อๆ ไม่ได้เรื่อง! แล้วยังไงไออุ่น..บริษัทเครื่องสำอางแม่จะรอดไหม!? อุส่าห์มีลูกชายอีกคนให้บริหารผับ จะได้ให้ลูกสาวบริหารเครื่องสำอาง ที่ไหนได้! น้องชายได้ทำทุกอย่าง-_-"!!!!!!"ค่ะ งั้นอุ่นขออนุญาตเถียง อุ่นไม่เข้าใจ ว่าทำไมแม่ต้องไปตั้งโรงงานที่เกาหลี ทั้งที่ค่าครองชีพ และค่าแรงขั้นต่ำแพงกว่าไทยมาก อีกอย่างกลุ่มเป้าหมาย ฐานลูกค้าหลักๆของแม่ก็คนไทย 80% ทำไมแม่ไม่เฉลี่ยดูล่ะคะ..ว่าค่าแรงขั้นต่ำที่แม่จ้างคนเกาหลี กับค่านำเข้าวัตถุด
ผมควรจะทำยังไงกับไอ้ไทม์ดี! ถอนหุ้นจากโรงแรมแม่งเลยดีไหมที่ผมได้ยัยภาระมาเป็นว่าที่เจ้าสาวเนี่ย มันก็ดีอยู่หรอก! แต่ผมทำใจไม่ได้ ที่แฟนผม...เธอหูเบาขั้นวิกฤตขนาดนี้!!และอนาคต..ยัยนี่ต้องเป็นผู้บริหารอีก ต้องบริหารคน บริหารทุกๆอย่างในบริษัทตัวเอง ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่...จะรอดไหมล่ะ!!ผมจะจัดการไอ้ไทม์ เพราะมันหลอกไออุ่นนี่ล่ะ และตอนนี้..ผมก็ได้แต่นั่งมองแฟนตัวเองนั่งสมาธิ ให้สติ เธอกลับมาเต็มเหมือนเดิมเธออาบน้ำปะแป้ง ใส่ชุดนอนกระโปรงยาวรูปหมี...อืม กูเหมือนมีลูกเลยครับ!! ต้องมองไปทำงานไป เพื่อไม่ให้เธอแอบเปิดตาก่อนเวลา"เวียร์..สิบห้านาทีรึยัง" จนเธอหรี่ตามอง และถามผมขึ้นมา ผมจึงลุกขึ้นเดินไปใกล้ๆ..เพื่อจะมองหน้าเธอให้ชัด"ยัง-_-"ผมยิ่งมองเธอ..ยิ่งสับสน นี่เมียกูจริงๆเหรอวะเนี่ย? ทำไมมันเหมือนเด็กอนุบาลหมีน้อยกำลังจะกินนมนอนแบบนี้วะ!-_-"สรุปนายชอบแพนตี้ผูกเชือกไหม.." ไม่ต้องนั่งแล้วมั้งสมาธิ ถ้ามีคำถาม ถามผมทุกนาทีแบบนี้!"ไม่รู้ นั่งให้เสร็จก่อนค่อยถาม" เธอเงียบทันที จนเข็มนาฬิกาหมุนครบสิบห้านาที ผมก็ใช้นิ้ว..จิ้มแก้มเธอเบาๆแต่เธอกลับนิ่ง....เชี่ย!!! หลับเหรอวะ!!!!"ไออุ่น!" เธอ
ฮัดชิ้ว!~ ฮัดชิ้ว~!ไม่รู้ใครเป็นคนนิยาม..ว่าจามสองครั้ง จะมีคนนินทา เออ..แล้วใครจะนินทาฉันล่ะเนี่ย นอกจากหมาแมวพวกนี้ ที่รอฉันฉีดยา และรักษาอยู่"คุณหมอคะ..น้องถูกรถชนมาค่ะ!!" ฉันบ่นกับตัวเองไม่ทันไร ผู้ช่วยก็อุ้มน้องแมวตัวนึงเลือดท่วมเข้ามา ฉันใจหายใจคว่ำทุกครั้งที่เห็น แต่เราเป็นหมอ...เราต้องมีสติ!"ขอดูแผล...ไม่ทันแล้ว รีบผ่าด่วนค่ะ!" ฉันรีบสั่งผู้ช่วย วางทุกอย่าง และเปลี่ยนถุงมือทันทีความน่ารักมุ้งมิ้งช่วงนี้ไม่ค่อยมีเท่าไหร่...มีแต่ความตึงเครียดล้วนๆ ที่กดดันฉันตอนลงมีดผ่าตัดและในที่สุดก็หมดหน้าที่สัตวแพทย์อย่างฉัน เมื่อน้องแมวพ้นขีดอันตราย ส่งเขาไปพักฟื้นต่อชีวิตฉัน..มันก็มีเท่านี้..ออกเวรที่โรงพยาบาลสัตว์ ก็ไม่ไปไหน วนกลับไปดูคลีนิคตัวเองที่สร้างข้างๆคลีนิคทันตกรรมของพี่ชาย และกลับบ้าน เฮ้อ! ฉันไม่มีเวลา ไม่มีความรัก.. อยู่แต่กับหมากับแมว และหนังสือ เบื่อว่ะ!...รู้งี้ไปเป็นดาราดีกว่า สวยๆแบบนี้ก็ได้อยู่นะ อย่างน้อยจะได้เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ เฮ้อ..บ่นไปก็เท่านั้นล่ะ แม่ฉันคงไม่ยอมหรอก!พอตรวจคลีนิคตัวเองเสร็จ ก็เห็นช่อลิลลี่สีขาว..ถูกวางไว้ที่กระจกรถฉัน มันเป็นแบบนี้ทุกวั
"ออกไปห่างๆฉันไทม์..." ฉันพูดเสียงเข้มแล้วจับมือเขาออกไป จนตาคมๆหยุดมองฉันนิ่ง แล้วเผยยิ้มที่มุมปากออกมาแทนและเขา..ก็ค่อยๆเชยคางฉันขึ้นมา ก่อนที่จะเขี่ยนิ้วชี้ยาวไล่ไปตามคางช้าๆ แล้วหันมัน..ไปทางตัวเอง"คุณหมอ..." ฉันนิ่งเหมือนถูกสะกด ใครก็ได้..ดึงกูออกไปจากตรงนี้ที ออกมาน้ำปั่น..ออกมาจากภวังค์มหาเสน่ห์ของเขา ถึงเธอจะอยากมีผัวแค่ไหน..แต่เธออย่าเผลอใจไปกับใครง่ายๆ!! โดยเฉพาะไทม์!!หยุดน้ำปั่น!!!เพียะ!!ฉันปัดมือเขาออกสุดแรง จนปลายฟ้ามองฉันสลับกับเขาอึ้งๆ หึ!! นี่แค่มือ..คราวหลังกูจะตบหน้ามัน"อย่ามากะล่อนกับฉัน! ออกไปห่างๆ!" ปลายฟ้ารีบลุกมานั่งข้างฉันทันที ก่อนที่มันจะตบไหล่ฉันเบาๆ...ให้ฉันเย็นลง แล้วเขาออกไป"ไทม์ ไปก่อนๆ...""ไม่ไป... น้ำปั่น เธอจะปิดกั้นตัวเองไปถึงไหน? เธออยากได้อะไร ฉันให้เธอได้ทุกอย่าง ขอแค่บอก^^"ฉันหันไปมองเขาทันที ให้ตาย!! เสือผู้หญิงคนนี้..เขาเห็นผู้หญิงเป็นอะไร อยากได้..ก็เอาเงินจ่าย เอาของเปย์ พอสุขสมอารมณ์หมาย จากนั้นก็แยกย้ายหายไปจากกัน งั้นเหรอ?! เวรจริงดูถูกกันเกินไปแล้ว!"นายนี่ชั่วเสมอต้นเสมอปลายเลยนะไทม์... จำไว้นะ ผู้ชายที่ใช้เงินซื้อทุกอย่างแบบนา
เขามาส่งฉันที่เดิม แหงล่ะ ฉันบังคับมาตลอดทาง มาถึง ฉันก็เห็นปลายฟ้ายืนคุยกับผู้ชายคนนึงอยู่..."เฮ้ยมึง! เป็นไงบ้าง!" เมื่อปลายฟ้าหันมาเห็นฉัน มันก็รีบวิ่งมาจับตัวฉันหมุนทันทีจนผู้ชายคนนั้นหันมา....ยิ้ม!!!~กรี๊ดดดดดดดดด ปลายฟ้า! ผู้มึงงานดีมาก!! ฉันยืนนิ่งเลย ไม่สนใจว่าปลายฟ้ามันจะถามหรือจะพูดอะไร นาทีนี้ในหัวกูมีแต่ผู้ชาย ผู้ชาย และผู้ชาย"น้ำปั่น! กูถาม...เอ้อ เออ นี่ไคล์รุ่นน้องกู ไคล์นี่น้ำปั่นนะ^[]^" เมื่อปลายฟ้าเห็นฉันมองผู้ชายคนนั้นตาไม่กระพริบ มันก็หันไปแนะนำทันทีแล้วเขาก็เดินเข้ามาใกล้ๆ แผ่รังสีความขาวสาดใส่ฉันเต็มๆ...ขาวขนาดนี้ ตรงนั้นจะขาวขนาดไหนวะ"ยินดีที่ได้รู้จักครับ ^^" เขายิ้มหวาน หวานจนฉันเผลอยิ้มตาม ....และไทม์ที่เพิ่งถอยรถเข้าซองเสร็จ ก็รีบก้าวยาวๆมาหาเราทันที"ค่ะ^^""ใครปลายฟ้า-_-" เขาถามปกติที่ไหน โอบไหล่ฉันด้วย อย่าเตะตัดขากูได้ไหม ผู้ยิ่งหายากอยู่!ฉันรีบแกะมือเขาออกทันที ก่อนที่จะเดินไปหลบหลังปลายฟ้า"ไทม์ ถ้าทำอะไรแบบนี้อีก พี่จะฟ้องพ่อที" และปลายฟ้ามันก็ยกความเป็นพี่บุญธรรมมาขู่เขา"เธอเอาความเป็นพี่มาขู่ฉันอีกแล้วปลายฟ้า ฮ่าๆ ฉันไม่ได้ทำอะไร แค่ไปนั่งคุ
"อะไรของมึง อายอะไรอีก^=^" "น้ำปั่นถ้ามึงไม่หยุดพูด สาธุ! กูขอให้ลูกในท้องมึงเป็นผู้หญิง>[]กูก็จะสาธุกลับ ให้มึงท้อง^[]^" !!!!! สามีฉันที่กุมขมับ เขาเงยหน้าขึ้นตกใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าเบาๆให้น้ำปั่น..ที่ยิ้มอย่างชั่วร้ายใส่ฉัน"ขอบใจน้ำปั่น อยากมีลูกสาวสักคน" กรี๊ดดดดดด! ไม่เอา ไม่เอา แค่เซอร์กับอลันชีวิตฉันก็จะวุ่นวายพอแล้ว ฉันอยากจะกรี๊ดดังๆใส่หน้าผัว..แต่ติดที่อลันนอนอยู่บนตัก และเขาก็อุ้มเซอร์อยู่ "เห็นไหมๆ ป๋าอยากมี...ทำไมมึงไม่ยอมมีไออุ่น ตามใจหลัวบ้างสิ!""รอลูกเข้าโรงเรียนก่อน-_-" ฉันตอบปัดๆไปอย่างรำคาญ "กูก็คิดเหมือนมึง ฮ่าๆ สุดท้ายนี่ไง...ป่องแล้ว^^" ก็มึงมันหื่นซินน์ กูน่ะเรียบร้อยร้อยสุดในกลุ่มแล้ว"เออๆค่อยว่ากัน ว่าแต่..น้ำปั่นทำไมมึงมั่นใจจังวะ ว่าลูกมึงเป็นผู้ชาย?-_-" ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่อง"ก็ลองบนรถไง...เฮ้ย แต่กูรถปอร์เช่นะ ไม่ได้เกี้ยวกราดทำในรถลัมโบร์กินีเหมือนมึง^[]^"กูขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ!!!! ฉันพลาดเองล่ะ..ที่ไปหิวเอาเวลานั้น การมีเซ็กส์ในสถานที่สาธารณะมันเป็นภัยกับตัวจริงๆ คนอื่นเห็นไม่เท่าไหร่..อายแปปๆ แต่ถ้าเพื่อนสนิทผีเจาะปากมาพูดเห็น มันจะล้อจนลูก
2 เดือนต่อมา....-Video Calling with TIME-(พ่อวางแล้วนะคะ ทำงานก่อนน๊า รักแม่และลูกๆทั้งสามค่ะ^^)"ปัปป๊า ปัปป๊าาา พ่อออออ" สองเดือนมาแล้ว สามสาวก็ยังเรียกพ่อไม่เหมือนกันสักคน เพราะพวกเธอนิสัยไม่เหมือนกันด้วยล่ะ น้ำขิงแสบมาก!!นางหน้าเหมือนเจ๊หวาน..ก็คงแสบเหมือนเจ๊หวานนั่นแหละ แต่น้ำชาเรียบร้อยนะ เป็นคนเดียวที่ไม่ร้องงอแงและดูเป็นผู้ใหญ่มาก ทั้งที่เธอเป็นลูกคนกลาง ส่วนน้ำมนต์คนเล็กที่หน้าเหมือนฉัน..นางเหมือนฉันอย่างกับแกะจริงๆ ฉันเป็นยังไง..นางก็เป็นแบบนั้น เถียงแม่ปุ๊บปับ ตอนนี้บาปกรรมกำลังเล่นงานฉันกลับแล้วค่ะ ไม่เชื่อก็ดู.."น้ำมนต์ แม่บอกว่าไง..ของเล่นต้องเก็บเข้ากล่องนะคะ""มัมมาาา มาาา €|$%{{*+" เถียงกลับเสียงแหลมปรี๊ด!"เถียงแม่?" ฉันชี้มาที่ตัวเอง"*^~^{^${€|¥ " เออพอ! ฉันจำใจเดินดุ่มๆไปเก็บของเล่นลูกแทน เพราะน้ำมนต์สอนยากสอนเย็นสุดๆคนอื่นเก็บ นางจะรื้อ รื้อทุกอย่างที่ขวางหน้า... หึ๋ย เหมือนแม่แกเลยนะ..เหมือนกูเนี่ย!!วันนี้ค่อนข้างวุ่นวายเพราะฉันอยู่กับสามสาวตามลำพัง..เนื่องจากพ่อกับปู่ย่าเข้าประชุมบอร์ดบริหาร มันก็พอดิบพอดีแหละที่ฉันประจำเดือนขาด.. ฉันจึงใช้โอกาสนี้ตรวจดู.
พี่ชายฉันแสบไม่เบา..วางแผนให้เมียคลอดธรรมชาติได้แนบเนียนมาก เฮ้อ..หลังจากปลายฟ้าไปโรงพยาบาล ไม่ถึงสองชั่วโมงที่เรารออยู่บ้าน ไทม์เขาก็โทรมาบอกฉัน ว่าปลายฟ้าน่ะ...คลอดลูกชายแล้วมันได้คลอดธรรมชาติจริงๆ แถมไทม์ยังบอกอีก..ว่ามันด่าพี่นาวาเละเทะ เออ..เป็นกูกูก็ด่าค่ะ นั่งชิวๆอยู่บ้านรอวันไปคลอดตั้งนาน ที่ไหนได้...โดนผัวหลอก น่าสงสารฉันกับซินน์เลี้ยงเด็กห้าคนในคอกไปขำไป เอาจริงๆก็ทั้งสงสารทั้งตลกนั่นแหละ ได้แต่บอกว่าดีนะ..ที่สามีเราตามใจทุกอย่าง โดยเฉพาะสามีฉันที่แทบจะถวายหัวให้เลย เพราะเขาช่วยทุกอย่าง..จนคุณแม่ลูกสามอย่างฉันสบายมาก!คลีนิคที่เพิ่งเสร็จ..ฉันจ้างสัตวแพทย์เข้าไปอยู่แทน เพราะระยะแรกๆที่ฉันคลอดลูกแฝด..ฉันปวดแผลจนทำงานไม่ได้ ไทม์เขาเลยให้ฉันพักอยู่เฉยๆปีนึง ฟังไม่ผิดหรอก ปีนึงจริงๆ เค้าบอกเขาสงสารที่ฉันอุ้มท้องแฝดสามมานาน พูดถึงเรื่องท้อง..ตอนนี้ซินน์มันท้องอีกแล้ว แต่ฉันนับถือมันนะ..ที่เลี้ยงลูกเองทำอะไรเองทุกอย่าง ทั้งที่บ้านก็รวยมาก มันเคยบอกฉัน..ว่าอยากให้ลูกมันได้ความอบอุ่นจากพ่อแม่เยอะๆ เพราะบางบ้านพ่อแม่รวยมาก แต่ไม่มีเวลาให้ลูกเลย จนนั่นแหละ..เห็นบ่อยๆก็คือ..เด็กมีอ
ใครๆก็บอกว่าลูกฉันเลี้ยงง่าย...ไม่ใช่ค่ะ! เขาอยู่เป็น ต่างหาก นิวเยียร์กับนาวีเป็นเด็กขี้เกรงใจ วันไหนที่ฉันพาไปบ้านคนอื่น พวกนางทั้งสอง..จะเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ แต่หารู้ไม่.. ผ้ายังไม่ได้รีด!!ตอนนี้ฉันย้ายออกจากบ้านสามี มาอยู่บ้านที่ซื้อใกล้ๆที่ทำงานแล้ว คุณหมอฟันสามีฉัน..เขาเปิดคลีนิคเครือข่ายแทบจะทั่วประเทศ และเทรนหมอฟันเข้าไปดูแลแทน เขาเป็นหมอที่ว่างกว่าหมอด้านอื่น แต่ฉันเนี่ยสิ!! ธุรกิจสองอย่างค้ำคอ ต้องวิ่งวุ่นหอบลูกไปทำงานด้วยทุกวันลูกชายติดแม่ ลูกสาวติดพ่อ!! ใช่แล้วค่ะลูกฉันเป็นแบบนั้น แต่มีบ้างที่ฉันเข้าห้างZER แล้วส่งนาวีให้คุณแม่เลี้ยง จนตอนนี้เขากลายเป็นหลานชายสุดที่รักของคุณแม่ไปแล้ว อย่างที่บอก..ลูกฉันเรียบร้อยถ้าอยู่กับคนอื่น หึ..ถ้าอยู่กับแม่สองคนล่ะก็"มามะ แงงงงงงงงงง" ร้องตั้งแต่เปิดประตูเข้าบ้านเลย! งอแง ง๊องแง๊ง เข้าใจเขาล่ะ..ว่าเขาคือเด็กหกเจ็ดเดือนวัยกำลังเริ่มดื้อ นี่ขนาดเพิ่งเริ่มนะ..โตไป ดื้อแบบเลเวลตันจะขนาดไหน "แม่เข้าใจว่าอึดอัด แต่ให้แม่วางของก่อนได้ไหมนาวี-_-" ฉันวางลูกนั่งที่พื้นและเก็บกระเป๋าตัวเอง โดยที่ลูกชายกำลังนั่งเบะปากเตรียมร้อง ยื่นมือก
ไทม์ถอดถุงมือทิ้ง และกุมขมับตัวเองนวดเบาๆ ก่อนจะสลับไปนวดหว่างคิ้วต่อ ตอนนี้เขากำลังรวบแรงทั้งหมดกลับมาเพื่อ...ถ่ายรูป"โอเค โอเค...ถ่ายรูป" ขำผัว มีเมียเป็นหมอแต่เจือกกลัวเลือด เขาน่ะกลัวเลือดแน่นอน ไอ้ที่บอกกลัวฉันเจ็บเนี่ยเป็นข้ออ้างรึป่าวไม่รู้ ไทม์เอ้ยไทม์!!!เมื่อคุณพ่อดีขึ้น..พยาบาลก็อุ้มลูกสาวมาให้เขาทีละคน แต่เขาอุ้มได้แค่สองคนเท่านั้น ที่เหลือ..พยาบาลอุ้มมาวางที่อกฉันแทน โชคดีที่ลูกฉันแฝดคนละฝา หน้าตาเขาไม่เหมือนกันสักคน ฉันจึงไม่ประสบปัญหาเหมือนไออุ่น และถูกมันล้อกลับลูกสาวฉัน ดูผ่านๆ คนนึงเหมือนเจ๊หวาน คนนึงเหมือนแม่สามี และอีกคนจะเหมือนใครล่ะ! ก็เหมือนฉันนี่แหละ..ฉันไม่ได้คิดไปเองนะ พ่อและสามีฉันเขาก็คิดเหมือนกันหมดหลังจากถ่ายรูปครอบครัว..ฉันก็ไม่สลบอะไรเลย จนถูกเข็นออกมาจากห้องคลอด..กลับไปห้องตัวเองนู่นล่ะ ฉันถึงเริ่มปวดแผล ลูกสาวสามคนไม่ได้กลับมาด้วยหรอก พวกเธอตัวเล็กต้องอบพักใหญ่ แถมน้ำนมแรกที่ฉันพยายามปั๊มให้ ปั๊มยังไงก็ไม่พอ มันออกมาแค่นิดเดียว...แต่ลูกตั้งสามคน!และตอนนี้แม่ฉัน แม่สามียังไม่ใครมาเยี่ยมเลย มีแค่ปลายฟ้านี่แหละ..ที่อยู่เป็นเพื่อนฉัน คอยหยิบนู่นหยิบนั
ฉันอาจจะประสาทหลอน หรือหมกมุ่นกับเรื่องคลอดเกินไป พรุ่งนี้หกโมงเช้า...เป็นฤกษ์ที่แม่สามีเขาเป็นคนหามาให้ แต่ถ้าเป็นไปได้นะ...ฉันอยากจะคลอดตอนนี้เลย!!! ยิ่งรู้ว่าตัวเองใกล้คลอดฉันยิ่งฟุ้งซ่าน ภาพหมาแมวที่ฉันผ่าเขาตั้งแต่เรียนมาจนทำงาน มันเต็มหัวฉันไปหมด บ้าเอ้ย!! หยุดคิด!!"อย่าๆ อย่าตีหัวตัวเองแบบนี้สิ แม่แมวไหวไหมคะ ?" ไทม์รีบจับมือฉันออกจากหัวทันที ฉันอยากคลอด อยากคลอดให้จบตอนนี้เลย"ไทม์ ฉันจะคลอด""ปวดท้องเหรอคะ?0.0!!" "ไม่ แต่ฉันต้องการคลอดตอนนี้ เดี๋ยวนี้!" ฉันเอื้อมมือไปกดกริ่งเรียกพยาบาลทันที ถ้าให้รอพรุ่งนี้ ฉันอาจได้ย้ายโรงพยาบาลไปศรีธัญญาก่อน"แล้วฤกษ์...""นายก็เงียบไว้สิ บอกว่าฉันปวดท้องหรืออะไรก็ได้ ไทม์นายรู้ไหม ว่าฉันน่ะ..เห็นภาพหลอนอะไรบ้าง ฉันผ่าหมาแมวมาไม่รู้กี่ตัว ภาพมันติดอยู่ในหัวตลอดเลย นายไม่เป็นฉันนายไม่รู้หรอก ถ้าสามน้ำออกมา....อุ๊บ0.0"อยู่ๆเขาก็ยกมือขึ้นปิดปากฉัน!!"ไม่เรียกลูกว่าสามน้ำนะคะ -_-" ฉันรีบจับมือเขาออกอย่างหงุดหงิด "อะไรอีกล่ะ ฉันย่อรวมไง น้ำชา น้ำขิง น้ำมนต์ =_=""ความหมายมันไปทางอื่นแล้วค่ะ" ฉันถอนหายใจใส่เขา แล้วหันหน้าไปทางอื่นเซ็งๆ ก่อนท
"ก็ตอนเย็น ที่ฉันไปยืนแอบฟัง..ได้ยินลุงเซ็นถามป้าณีเวีย ว่าจะกินยาคุมทำไม จะลองมี...""พอละ!-_-" ลูกชายสองคนสะดุ้งเบาๆ เมื่ออยู่ๆตาเวียร์เขาเอ็ดฉันเสียงดังตามสไตล์เขา ดีจริงๆถ้าลูกกูตื่นนะ จะทุบให้-_-!!!"นิสัยเสีย ลูกตื่นขึ้นมาทำไง(กัดฝันด่าผัว)" "ลืม-_-" พูดจบเขาก็ค่อยๆวางอลันลงข้างเซอร์ ตอนนี้เรายังไม่ย้ายลูกไปนอนที่เตียงเด็กหรอก เพราะกลัวเขาตื่นมาร้อง แล้วกล่อมให้หลับไม่ได้ จนตอนนี้ตาฉันเริ่มจะปิดแล้ว มีแต่เวียร์นั่นแหละ ที่เขายังนอนตะแคงดูลูกอยู่ จนฉันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ สะดุ้งตื่นอีกที ก็เห็นเขากำลังยืนโอ๋ลูกที่เตียงเด็กคนเดียวอุแว้~~~~ เสียงแบบนี้อลันแน่นอน!"เวียร์ ใครเป็นอะไร?" "อลัน ไออุ่น..เธอให้ลูกเข้าเต้าหน่อย...ฉันพยายามให้กินจากขวด ลูกไม่กิน-_-" นั่นไง! ต่อไปฉันจะฝากอลันกับใครได้ ในเมื่อเขาไม่ยอมกินนมจากขวดแบบนี้!!!!อุแว้~ ฉันปลดกระดุมชุดนอน รับลูกเข้าเต้าทันที..พอเอานมเข้าปากปุ๊บเขาก็เงียบสนิทเลย แถมยังหลับตาพริ้มดูดจ๊วบๆอย่างสบายใจอีก"เฮ้อ...." เวียร์เห็นลูกเงียบ เขาก็ถอนหายใจยาวๆแล้วขึ้นเตียงหลับทันที ก็จะเหลือแค่ฉันนี่แหละ..ที่นั่งสัปหงกให้นมลูกอยู่คนเดียวใ
อยู่ห้องพักฟื้นกับผองเพื่อนมาหลายวันก็ปกติดี แต่วันนี้ฉันนั่งมึนจริงๆ เดี๋ยวคนนู้นคนนี้เข้ามาไม่หยุด ไหนจะปลายฟ้าแอดมิทอีกห้องเพราะนางแพ้ท้องหนัก ไหนผัวจะกลับจากอังกฤษและประกาศแต่งงานวันมะรืนนี่พวกมึงทำอะไรไม่เกรงใจมดลูกกูเลยนะ! มันยังไม่เข้าอู่เลย ฉันต้องกระเตงลูกแฝด ไปงานแต่งพวกมันอีกเหรอเนี่ย เฮ้อ!!!! แต่เอาเถอะ..เพื่อนไม่ได้แต่งงานบ่อยๆซะหน่อย แค่สวนข้างๆโรงแรมอนันธาราง่ายๆ ไม่วุ่นวาย ดีกับแม่ลูกอ่อนที่จำลูกไม่ได้แบบฉัน (เกี่ยวอะไรกับการจำลูกไม่ได้วะ?!)"ไซส์อก เอวสะโพก ส่งมารึยัง" ไอ้ซินน์ถาม ทั้งที่นอนกดโทรศัพท์ไม่หยุุด ตั้งแต่ปลายฟ้าออกไป คือทุกคนวุ่นวายมาก ฉันเองก็ถูกคุณสาจับวัดตัว เถียงกันตั้งแต่วัดไหล่จนไปถึงวัดความยาวชุด แต่ตลกดีนะ..ผู้บริหารวัดตัวให้เนี่ย ฮ่าๆ"นิ่งๆสิ เธอจะขยับยุกยิกทำไม-_-""ฉันคันแผลอ่ะ...เกาได้ไหม นิดนึง" "ถ้าอยากไส้ทะลัก ก็เกาสิ-_-" ไอ้ซินน์ได้ยิน ก็เบะปากทันที ก่อนที่จะหันหน้าหนีไปหาสามีตัวเองอีกฝั่ง"คู่นี้เถื่อนจัง ซินน์รับไม่ได้ ไม่น่านอนรวมแบบนี้เลย" แหม ตอนนั้นกูอุส่าห์ใจดีมานอนเป็นเพื่อนมึง ไอ้เพื่อนทรยศ!"พี่มึงนั่นล่ะเถื่อน ชอบว่ากู" ฉันพู
"วิสัญญี...คงที่แล้วครับ" และวิสัญญีแพทย์ที่เตรียมเครื่องมือรอ ก็รีบพยักหน้าสั่งพยาบาล จนทุกคนช่วยกันจับตัวฉันตะแคง และแทงเข็ม..จึก ที่กลางหลังทันที"ฮึก..ฮือ ซะ.. ซินน์เจ็บ นาวิน...ฮือๆ "เขาก้มลงโอบแก้มฉันไว้..ด้วยมือที่สั่นเทา ก่อนจะใช้มือใหญ่ลูบเบาๆให้ฉันผ่อนคลาย จนสุดท้าย..ความเจ็บปวดและทรมาน มันค่อยๆหาย...หายจนฉันไม่รู้สึกอะไรอีกเลย"คุณแม่...รู้สึกปวดอยู่ไหมคะ" ฉันหลับตาลงส่ายหน้าเบาๆ ฉันไม่ปวดแล้ว"ไม่ค่ะ.." และพยาบาลก็ทำอะไรต่อไม่รู้ ฉันไม่ได้สนใจ ฉันเอาแต่นอนมองสามี ที่หันไปดูพ่อเขาไม่หยุด"เบาๆนะพ่อ=_=" เขาสั่งพ่อตัวเอง..ด้วยสีหน้ากังวล"มาผ่าเองไหมล่ะลูก" เสียงพ่อสามีตอบมา"ผมเป็นหมอฟัน พ่อลืมเหรอ? พ่อครับ...เบาๆครับ" พยาบาลกับวิสัญญี..หัวเราะคุณหมอฟันใหญ่ เห็นแบบนี้ฉันก็โล่งใจ เพราะเหมือนทุกอย่าง..มันกำลังดำเนินไปปกติจนสามีหันมาคุยกับฉัน.."ซินน์ครับ...คุยกันหน่อยสิ ไม่หลับนะ...คลอดเสร็จอยากกินอะไร หืม...?^^" ฉันพยายามเปิดตาคุยกับเขา และแอบขำเบาๆ ที่เขาถามเรื่องของกินตอนนี้"ไม่อยากกิน..อยากกอดลูก""กอดลูก? ได้กอดแน่นอน..อยากให้ใครเป็นพี่ นิวเยียร์ หรือนาวี^^?" ฉันจ้องตาท