ฉันเดินวนรอบๆห้องตัวเอง...หายังไงก็ไม่เจอ จึงตัดสินใจเดินไปที่ห้องเก็บของ ที่ ที่ฉันไม่เคยไปเลยตั้งแต่จำความได้..พอเปิดเข้าไปก็เห็นของเต็มไปหมด แหงล่ะ ห้องเก็บของนี่น่า... ถึงจะเป็นห้องเก็บของก็เถอะ แต่ห้องนี้แบ่งโซนไว้ดีมาก โซนคุณพ่อ คุณแม่ พี่เวียร์ และโซนฉัน...กล่องสีขาวหลายกล่องซ้อนกันเต็มไปหมด.. ฉันเริ่มเปิดกล่องของตัวเองออกทีละกล่อง...ก็เจอตุ๊กตาแทดดี้แบร์..ที่ใส่ชุดเหมือนรูปโปรไฟล์เฟสบุ๊คฉันเลย! และ..แหวนทองคำขาว ที่เหมือนของอีตานาวินสงสัยจะเป็นแหวนคู่กับเขา ฉันรีบหยิบมันดู ก็เห็นข้างในแหวนมีชื่อ -Nawin-โห..อะไรจะหวานขนาดนี้ ! ฉันนั่งมองมันสักพัก ตัดสินใจอยู่นานว่าจะใส่มันดีไหม.. เอาวะ ใส่ไว้ข้างขวาก็ได้ฉันยิ้มบางๆให้มัน...แล้วค้นของในกล่องต่อ เห็นช่อดอกไม้แห้งๆ โน้ตบอกรัก ตุ๊กตาตัวเล็กๆ พวงกุญแจ คือมันเยอะมาก! เยอะกว่ากล่องตานาวินร้อยเท่า!ไม่นานฉันก็เห็นกล่องชุดนักเรียน กล่องเสื้อผ้าเก่าๆ ที่บ่งบอกสไตล์การแต่งตัวฉันในอดีต คือมัน...แบ๊วมาก! หวาน เรียบร้อยสุดๆ อีกกล่องเป็นโมเดลตัวการ์ตูนอานิเมะ และหนังสือ...ฉันจึงตัดสินใจหยิบของบางอย่างติดมือไปด้วย ก็พวกชุดนักเรียน ตุ๊กต
เขาดูตกใจ..และมองฉันไม่ละสายตา"ไม่เอา ไม่ใช่เวลา เหนื่อย มีคนไข้ทั้งวันยังไม่ได้พักเลย ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ ฉันจะพาไปกินข้าวนอกบ้าน"อ้าว!!!!!ฉันยืนนิ่ง... อะไรเนี่ย อาร้าย!! ฉันทำตัวไม่ถูกเลยได้แต่เลิ่กลั่กมองพื้น จนไปเห็นถุงชุดนักเรียนตัวเองที่หอบมาจากบ้านฉันรีบดึงมันขึ้นมาจากถุงกระดาษนั้นทันที ก่อนจะเอามาทาบตัวหมุนซ้าย หมุนขวาโชว์เขา"จะย้อนอดีตว่างั้น..""นายมีชุดนักเรียนไหม..เราใส่ไปเดทกัน" เขาอมยิ้ม.. แล้วเดินเข้ามาใกล้ๆทำไมหล่อจังวะ"มีสิ..." ฉันรีบยกมือเบรคเขาทันที ก่อนจะวิ่งไปเข้าห้องน้ำ แล้วเปลี่ยนไปใส่ชุดนักเรียน เปียผมลวกๆอืม..แบบนี้ใสๆ เหมือนฉันในรูปเลย น่ารักเหมือนกันนะเรา พอนึกๆแล้วก็เขินแหะ...ทำไมฉันต้องทำถึงขนาดนี้... เฮ้อ ช่างมันเถอะ อย่าคิดมากเลยพอฉันเปิดประตูห้องแต่งตัวออกมา ก็เห็นเขายืนมองฉันอยู่นิ่งๆ เขามอง มอง มองสำรวจฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะค่อยๆเดินเข้ามาหาฉันใกล้ๆ"จะใส่ชุดนี้ไปกินข้าวเหรอ?" ฉันอมยิ้ม และพยักหน้าตอบ แหม ..ท่าทางตอนนี้มันคงจะแบ๊วน่าดูจนทันตแพทย์หนุ่มเขาเดินมาชิดตัว...และเริ่มไล่สายตามอง ตั้งแต่ต้นคอ ริมฝีปาก...จนมาหยุดสบตาฉัน"เห็นเธอ
ฉันแต่งตัวน่ารักมาก! พยายามหาเสื้อผ้าที่มีในตู้ที่แบ๊วที่สุด คือฉันจริงจัง ฉันจะได้รักตาหมอฟันผู้เป็นสามีสักที ถึงจะเสียตัวให้แล้วนับไม่ถ้วนก็เถอะ...เพื่อกระชับความสัมพันธ์ และทำหน้าที่ภรรยา!เอาล่ะ ฉันหยิบกระเป๋าแอร์เมส ราคาเฉียดล้าน ลุกขึ้น..กำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องแต่งตัวตายแล้ว! มันจะเหมือนในละครไหม ที่พระเอกเห็นนางเอกแล้วอึ้ง..ทำตาเป็นประกายวิบวับ ลองดูหน่อยแล้วกันฉันค่อยๆเปิดประตูห้องแต่งตัวออกมา...เขาหลับ!!เขาหลับ!!! ตาบ้าเอ้ย ตานาวินหลับจริงจังเลย ให้ตาย!! ฉันอุตส่าห์แต่งตัวจัดเต็ม อะไรกัน! ตาบ้านี่"นาวิน" ฉันเดินไปหาเขาที่เตียง ยืนเท้าสะเอว มองเขาแบบเซ็งสุดๆ ให้ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งตัว เพื่อ เพื่อ เพื่อ!!?!"..." ไม่ตอบสนอง ตาย?"ตานาวิน ไปเดท!""...." เขาพลิกตัวนิดหน่อย ก่อนจะดึงข้อมือฉัน ..จนฉันล้มลงไปทับตัวเขา ใครฟินก็ฟิน ฉันไม่ฟิน!!"ไม่ไปแล้ว นอนกอดกันนี่ล่ะ" !!! แบบนี้อีกแล้ว"ไม่ไปจริงเหรอ?!" ฉันเบิกตากว้าง มองอีตาหมอฟันที่หลับตาพริ้ม จนเขาพยักหน้าตอบฉันเบาๆ แล้วหลับไปอีกฉันจึงรีบจับมือเขาออกจากตัว ก่อนจะลุกขึ้นมองเขา ที่ดึงผ้าห่ม ห่มนอนหลับสบายใจ"แบบนี้ทุกที
กดความรู้สึกตัวเอง?...ฉันนั่งนิ่งไม่ตอบอะไร จนเขาถอนหายใจใส่ฉัน แล้วออกรถ..ฉันนั่งเงียบตลอดทาง มีแต่เขา..ที่จอดรถติดไฟแดงทุกครั้ง จะเอื้อมมือมาบีบมือฉัน ฉันได้แต่มองการกระทำเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ที่บางครั้งก็เอามือฉันไปหอม ทำอยู่แบบนั้นล่ะสลับกัน จนถึงบ้าน...จอดรถปุ๊บเขาก็ลงมาช่วยฉันถือกระเป๋าทันที ก่อนที่มืออีกข้างจะกุมมือฉันแน่น แล้วพาฉันเดินเข้าบ้านในบ้านเงียบมาก ทุกคนคงขึ้นไปนอนกันหมดแล้ว ฉันจึงรีบเดินขึ้นบันไดไปห้องตัวเอง...ไม่อยากเสียงดังรบกวนคนอื่น พอบิดลูกบิด..เปิดประตูเข้าไปในห้อง...ดอกไม้?...ดอกไม้เต็มไปหมดเลย ดอกไม้ ดอกไม้ นั่นก็ดอกไม้ข้างๆประตูมีลูกโป่งลอยอยู่เต็มไปหมด มันเป็นรูปหัวใจสีชมพู และมีโน๊ตเล็กๆห้อยลงมาหลายแผ่น..ฉันเดินเข้าไปหามันช้าๆ ก่อนจะค่อยๆหยิบโน้ตพวกนั้น..อ่านทีละแผ่น.. ทีละแผ่น..'ขอโทษ''ขอโทษ''ขอโทษ''รักซินน์นะ...ซินน์ของนาวิน'ฉันเอามือปิดปากแน่น ตอนนี้ขาสองข้างมันเริ่มจะอ่อนแรง ฉันก้าวไปข้างหน้าไม่ไหวแล้ว ...ทุกอย่างในหัวฉัน มันกำลังตื้อไปหมด...เหมือนฉันกำลังรอมันมาตลอด รอคำพวกนี้ รอความรู้สึกนี้ รอเขากลับมา รอเขากลับมาง้อ...ดอกไม้แต่ละช่อถูกตั้ง
ทุกคนวิ่งขึ้นมาบนห้อง ดูอาการป่วยของหมอฟัน... ก่อนจะเห็นห้องนอนที่เต็มไปด้วยดอกไม้แล้วพากันยิ้มกว้างออกมา"ไม่คิดเลย ว่าพี่นาวินจะเซอร์ไพรส์หนักขนาดนี้^^"น้ำปั่นยิ้มไม่หุบ แล้วเอามือตีลูกโป่งไปมา"ทำไม มึงรู้เห็นด้วยงั้นสิ" มันพยักหน้ารัว"ใช่ ตอนแรกพี่นาวินบอกจะชวนมึงไปข้างนอก แต่ป่วยก่อน..เลยใช้แผนนี้ ฮ่าๆ เก่งนะเนี่ย..ไข้ขึ้นสูงแต่ทำได้ขนาดนี้ ยอมใจ" เขาทำเองหมด ทั้งที่ป่วยอยู่เหรอเนี่ย...น่ารักจังตอนนี้ลุงนายกำลังวัดไข้ลูกชาย ตามด้วยหลานสาวนักศึกษาแพทย์ที่ยืนมองกันตาเป็นมันส่วนฉันทยอยเก็บของไปไว้มุมห้องกับเพื่อนๆ พอทุกคนเห็นว่าเสร็จเรื่องแล้ว ก็ทยอยกันกลับไปทีละคน ..เหลือแต่พี่เวียร์ที่เดินมาลูบหัวฉัน"มีความสุขสักทีนะ..." พอฉันหันไปมองพี่เวียร์ น้ำตาก็เหมือนจะไหลออกมาอีกรอบ จนพี่เวียร์ดึงฉันไปกอด..ให้ฉันปล่อยน้ำตาลงไหล่ตัวเองคุณแม่สอนฉัน...ถึงพี่ชายฝาแฝดจะเกิดก่อน 5 นาที จงคิดให้เป็น 5 ปี เราจะได้ดูแลกัน..รักและเคารพกัน.. ซึ่งมันก็จริง พี่เวียร์ดูเป็นผู้ใหญ่มาก ให้คำปรึกษา ดูแลฉันดีมาตลอด...สมกับเป็นพี่ชายฉัน ที่ฉันไม่เคยคิดว่าเป็นแฝดที่คลานตามกันออกมา"ซินน์พี่กลับแล้วนะ ...
"มึง...""มึงฟังกูก่อน กูไม่ไหวแล้ว! ทำไมเรื่องน่ารักมุ้งมิ้งแบบนี้กูถึงจำไม่ได้วะ มัวแต่งอน งอนอยู่นั่นล่ะ"ไออุ่นถอนหายใจใส่ฉันยาวมาก ก่อนจะกรอกตามองบน แล้วเอามือตบไหล่ฉันเบาๆ"โอเค!! เรื่องมึงก่อนก็ได้! ก็แต่ก่อนมึงเอาแต่ใจมาก เอะอะ งอน ถ้างอนคือต้องง้อเดี๋ยวนี้ ตอนนี้ ต้องกอด ต้องหอม! ซึ่งนาวินเป็นคนเดียวที่ทำให้มึงได้ มึงงอนปุ๊บ นาวินวิ่งมาง้อมึงถึงห้องเรียนเลย แต่วันที่นาวินไป นาวินไม่ได้วิ่งออกมาง้อมึงเหมือนที่ผ่านมา มึงเลยนอยหนักมากกกกก งอนยาวๆ จนจำเขาไม่ได้นี่ล่ะ!!"เอ่อ... มันมาจากความเอาแต่ใจของฉันล้วนๆเลย ฉันเอาแต่ใจเกินไปจริงๆ เริ่มไม่อยากรู้อีก 40%ที่เหลือแล้วสิ ฉันไม่อยากให้นิสัยแบบนั้นกลับมาเลย เอ๊ะ หรือกลับมาแล้ววะ!!"มึง! มัน..." ฉันกำลังจะพูดต่อ แต่ไออุ่นรีบยกมือห้าม"ถึงคิวกูแล้ว กูขอพูดบ้าง!" ฉันทำหน้าบึ้ง แล้วเดินเข้าลิฟต์ไปพร้อมไออุ่นไออุ่นมันก้มมองแฟ้มเอกสารแล้วถอนหายใจสักพัก ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วหันมามองหน้าฉันแทน"พี่ชายมึงเป็นโรคจิตป่าววะ" ว่าแล้ว!!! ต้องเป็นเรื่องพี่เวียร์!"ทำไมถามแบบนั้น ไม่นะ มึงเอาอะไรมาพูด" ไออุ่นมองรอบๆลิฟต์แวบนึง ก่อนจะกระซิบฉั
CommentsNivea zinvia (คุณแม่) : กลับไปสงสัยจะมีข่าวดีNamWan nine (ป้าหวาน) : หลานมาค่ะลูกๆ ^^TangMo AA (ป้าแตง) : ป้ารอรับขวัญหลานนะ^^Ai oon (ไออุ่น) : อ้วก!!NamPun (น้ำปั่น) : เหม็นความรัก แหวะ!!Time Anantarakul (ไทม์) : ของขวัญวันแต่งงาน^^Via zervia (พี่เวียร์) : ...ตามด้วยปลายฟ้า และอีกหลายๆคน ฉันนั่งหัวเราะคอมเม้นคนเดียว จนไอติม วิปปิ้ง อัลมอนด์มาเสริฟ์คุณหมอฟันเขาจับถ้วยอัลมอนด์ราดลงวิปปิ้งครีมทันที แล้วตักมันขึ้นมาป้อนฉัน!อ้ำ~โอโห!!! ฉันตาเป็นประกายทันที ชอบ ชอบ ชอบ แถมลูกเชอรี่ที่อยู่บนไอติม เขาก็ตักออกให้ ใช่! ฉันเกลียดทุกอย่างที่เป็นเชอรี่ เบอรี่ สตอเบอรี่ ซึ่งคุณหมอฟันเขารู้หมดเลยฉันอมยิ้มไปกินไอติมไป มันสุดจริงๆ ฉันรักแฟนหนักมาก!"เป็นอะไร ทำไมน้ำตาคลอ" จากที่ยิ้ม อยู่ๆฉันก็น้ำตาคลอขึ้นมาซะดื้อๆ"ซินน์ขอโทษนะ ที่เอาแต่ใจตลอดเลย ซินน์จะพยายามนะ พยายามเปลี่ยนตัวเอง ฮือๆ" นาวินรีบหยิบทิชชูมาเช็ดน้ำตาให้ฉันทันที"ซินน์ครับ...อย่าร้องนะ" ฉันหยุดชะงัก ก่อนจะปาดน้ำตาตัวเองออกจากแก้ม..แล้วมองหน้าเขาแค่คำเดียว..ก็ทำฉันหยุดร้องได้ในพริบตา"จะคิดมากทำไม คบกันจะสิบห้าปีแล้
"ขึ้นมาซินน์..." อยู่ๆคุณหมอฟันก็จับตัวฉันขึ้นมา ก่อนที่เขาจะดันตัวฉันชิดผนังห้องน้ำ แล้วปลดกระดุมเสื้อทำงานออกทีละเม็ด.."ทำไม..ซินน์ทำไม่ดีเหรอ?" ฉันถามสงสัย"ดี..เดี๋ยวซินน์เมื่อยไง อื้ม~" พูดจบเขาก็โน้มมาไซร้คอฉัน แล้วพ่นลมหายใจอุ่นๆรดมัน..ตั้งแต่หลังหูไปจนถึงร่องอกฉันแอ่นอกขึ้นรับอย่างว่าง่าย จนสองมือใหญ่ ค่อยๆคลึงเค้น พร้อมกับเสื้อผ้าอาภรณ์ที่ทยอยหลุดไปทีละชิ้น ..เหลือแค่บาร์เซียกับแพนตี้ตัวจิ๋วที่ปกปิดร่างกาย...จนริมฝีปากนุ่มค่อยๆพรมจูบไปทั่วหัวไหล่ ก่อนจะไล่มือลงไปปลดตระขอบราริมฝีปากเดิมไล่ลงไปช้าๆ จนถึงยอดอกชันชมพู..ที่เขาเริ่มละเลงลิ้นแตะซ้ำๆ วนจนยอดอกชันสีหวาน..แดงเข้มขึ้นอื้ม~ ฉันเม้มปากส่งเสียงอู้อี้ในลำคอ จนคุณหมอฟันเงยหน้าขึ้นมามอง แล้วช้อนตัวฉัน.. อุ้มไปที่เตียงฉันถูกวางลงเบาๆ ก่อนที่เขา จะเหยียดตัว..ถอดเสื้อตัวเองโยนลงพื้น..ฉันไล่สายตามองเรือนร่างทันตแพทย์หนุ่มไม่ละสายตา... ฉันอยากครอบครองไปทุกส่วน.. ไล่ตั้งแต่ไรผม ผ่านแผงอก...และไปหยุดที่แก่นกายใหญ่ๆน่าเกรงขามนั้นเขาจับสองเรียวขาฉันแยกออก..แล้วลงมือถอดแพนตี้ตัวจิ๋วออกจากขา...ริมฝีปากนุ่มพรมจูบขึ้นมาช้าๆ พร้อม
"อะไรของมึง อายอะไรอีก^=^" "น้ำปั่นถ้ามึงไม่หยุดพูด สาธุ! กูขอให้ลูกในท้องมึงเป็นผู้หญิง>[]กูก็จะสาธุกลับ ให้มึงท้อง^[]^" !!!!! สามีฉันที่กุมขมับ เขาเงยหน้าขึ้นตกใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าเบาๆให้น้ำปั่น..ที่ยิ้มอย่างชั่วร้ายใส่ฉัน"ขอบใจน้ำปั่น อยากมีลูกสาวสักคน" กรี๊ดดดดดด! ไม่เอา ไม่เอา แค่เซอร์กับอลันชีวิตฉันก็จะวุ่นวายพอแล้ว ฉันอยากจะกรี๊ดดังๆใส่หน้าผัว..แต่ติดที่อลันนอนอยู่บนตัก และเขาก็อุ้มเซอร์อยู่ "เห็นไหมๆ ป๋าอยากมี...ทำไมมึงไม่ยอมมีไออุ่น ตามใจหลัวบ้างสิ!""รอลูกเข้าโรงเรียนก่อน-_-" ฉันตอบปัดๆไปอย่างรำคาญ "กูก็คิดเหมือนมึง ฮ่าๆ สุดท้ายนี่ไง...ป่องแล้ว^^" ก็มึงมันหื่นซินน์ กูน่ะเรียบร้อยร้อยสุดในกลุ่มแล้ว"เออๆค่อยว่ากัน ว่าแต่..น้ำปั่นทำไมมึงมั่นใจจังวะ ว่าลูกมึงเป็นผู้ชาย?-_-" ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่อง"ก็ลองบนรถไง...เฮ้ย แต่กูรถปอร์เช่นะ ไม่ได้เกี้ยวกราดทำในรถลัมโบร์กินีเหมือนมึง^[]^"กูขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ!!!! ฉันพลาดเองล่ะ..ที่ไปหิวเอาเวลานั้น การมีเซ็กส์ในสถานที่สาธารณะมันเป็นภัยกับตัวจริงๆ คนอื่นเห็นไม่เท่าไหร่..อายแปปๆ แต่ถ้าเพื่อนสนิทผีเจาะปากมาพูดเห็น มันจะล้อจนลูก
2 เดือนต่อมา....-Video Calling with TIME-(พ่อวางแล้วนะคะ ทำงานก่อนน๊า รักแม่และลูกๆทั้งสามค่ะ^^)"ปัปป๊า ปัปป๊าาา พ่อออออ" สองเดือนมาแล้ว สามสาวก็ยังเรียกพ่อไม่เหมือนกันสักคน เพราะพวกเธอนิสัยไม่เหมือนกันด้วยล่ะ น้ำขิงแสบมาก!!นางหน้าเหมือนเจ๊หวาน..ก็คงแสบเหมือนเจ๊หวานนั่นแหละ แต่น้ำชาเรียบร้อยนะ เป็นคนเดียวที่ไม่ร้องงอแงและดูเป็นผู้ใหญ่มาก ทั้งที่เธอเป็นลูกคนกลาง ส่วนน้ำมนต์คนเล็กที่หน้าเหมือนฉัน..นางเหมือนฉันอย่างกับแกะจริงๆ ฉันเป็นยังไง..นางก็เป็นแบบนั้น เถียงแม่ปุ๊บปับ ตอนนี้บาปกรรมกำลังเล่นงานฉันกลับแล้วค่ะ ไม่เชื่อก็ดู.."น้ำมนต์ แม่บอกว่าไง..ของเล่นต้องเก็บเข้ากล่องนะคะ""มัมมาาา มาาา €|$%{{*+" เถียงกลับเสียงแหลมปรี๊ด!"เถียงแม่?" ฉันชี้มาที่ตัวเอง"*^~^{^${€|¥ " เออพอ! ฉันจำใจเดินดุ่มๆไปเก็บของเล่นลูกแทน เพราะน้ำมนต์สอนยากสอนเย็นสุดๆคนอื่นเก็บ นางจะรื้อ รื้อทุกอย่างที่ขวางหน้า... หึ๋ย เหมือนแม่แกเลยนะ..เหมือนกูเนี่ย!!วันนี้ค่อนข้างวุ่นวายเพราะฉันอยู่กับสามสาวตามลำพัง..เนื่องจากพ่อกับปู่ย่าเข้าประชุมบอร์ดบริหาร มันก็พอดิบพอดีแหละที่ฉันประจำเดือนขาด.. ฉันจึงใช้โอกาสนี้ตรวจดู.
พี่ชายฉันแสบไม่เบา..วางแผนให้เมียคลอดธรรมชาติได้แนบเนียนมาก เฮ้อ..หลังจากปลายฟ้าไปโรงพยาบาล ไม่ถึงสองชั่วโมงที่เรารออยู่บ้าน ไทม์เขาก็โทรมาบอกฉัน ว่าปลายฟ้าน่ะ...คลอดลูกชายแล้วมันได้คลอดธรรมชาติจริงๆ แถมไทม์ยังบอกอีก..ว่ามันด่าพี่นาวาเละเทะ เออ..เป็นกูกูก็ด่าค่ะ นั่งชิวๆอยู่บ้านรอวันไปคลอดตั้งนาน ที่ไหนได้...โดนผัวหลอก น่าสงสารฉันกับซินน์เลี้ยงเด็กห้าคนในคอกไปขำไป เอาจริงๆก็ทั้งสงสารทั้งตลกนั่นแหละ ได้แต่บอกว่าดีนะ..ที่สามีเราตามใจทุกอย่าง โดยเฉพาะสามีฉันที่แทบจะถวายหัวให้เลย เพราะเขาช่วยทุกอย่าง..จนคุณแม่ลูกสามอย่างฉันสบายมาก!คลีนิคที่เพิ่งเสร็จ..ฉันจ้างสัตวแพทย์เข้าไปอยู่แทน เพราะระยะแรกๆที่ฉันคลอดลูกแฝด..ฉันปวดแผลจนทำงานไม่ได้ ไทม์เขาเลยให้ฉันพักอยู่เฉยๆปีนึง ฟังไม่ผิดหรอก ปีนึงจริงๆ เค้าบอกเขาสงสารที่ฉันอุ้มท้องแฝดสามมานาน พูดถึงเรื่องท้อง..ตอนนี้ซินน์มันท้องอีกแล้ว แต่ฉันนับถือมันนะ..ที่เลี้ยงลูกเองทำอะไรเองทุกอย่าง ทั้งที่บ้านก็รวยมาก มันเคยบอกฉัน..ว่าอยากให้ลูกมันได้ความอบอุ่นจากพ่อแม่เยอะๆ เพราะบางบ้านพ่อแม่รวยมาก แต่ไม่มีเวลาให้ลูกเลย จนนั่นแหละ..เห็นบ่อยๆก็คือ..เด็กมีอ
ใครๆก็บอกว่าลูกฉันเลี้ยงง่าย...ไม่ใช่ค่ะ! เขาอยู่เป็น ต่างหาก นิวเยียร์กับนาวีเป็นเด็กขี้เกรงใจ วันไหนที่ฉันพาไปบ้านคนอื่น พวกนางทั้งสอง..จะเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ แต่หารู้ไม่.. ผ้ายังไม่ได้รีด!!ตอนนี้ฉันย้ายออกจากบ้านสามี มาอยู่บ้านที่ซื้อใกล้ๆที่ทำงานแล้ว คุณหมอฟันสามีฉัน..เขาเปิดคลีนิคเครือข่ายแทบจะทั่วประเทศ และเทรนหมอฟันเข้าไปดูแลแทน เขาเป็นหมอที่ว่างกว่าหมอด้านอื่น แต่ฉันเนี่ยสิ!! ธุรกิจสองอย่างค้ำคอ ต้องวิ่งวุ่นหอบลูกไปทำงานด้วยทุกวันลูกชายติดแม่ ลูกสาวติดพ่อ!! ใช่แล้วค่ะลูกฉันเป็นแบบนั้น แต่มีบ้างที่ฉันเข้าห้างZER แล้วส่งนาวีให้คุณแม่เลี้ยง จนตอนนี้เขากลายเป็นหลานชายสุดที่รักของคุณแม่ไปแล้ว อย่างที่บอก..ลูกฉันเรียบร้อยถ้าอยู่กับคนอื่น หึ..ถ้าอยู่กับแม่สองคนล่ะก็"มามะ แงงงงงงงงงง" ร้องตั้งแต่เปิดประตูเข้าบ้านเลย! งอแง ง๊องแง๊ง เข้าใจเขาล่ะ..ว่าเขาคือเด็กหกเจ็ดเดือนวัยกำลังเริ่มดื้อ นี่ขนาดเพิ่งเริ่มนะ..โตไป ดื้อแบบเลเวลตันจะขนาดไหน "แม่เข้าใจว่าอึดอัด แต่ให้แม่วางของก่อนได้ไหมนาวี-_-" ฉันวางลูกนั่งที่พื้นและเก็บกระเป๋าตัวเอง โดยที่ลูกชายกำลังนั่งเบะปากเตรียมร้อง ยื่นมือก
ไทม์ถอดถุงมือทิ้ง และกุมขมับตัวเองนวดเบาๆ ก่อนจะสลับไปนวดหว่างคิ้วต่อ ตอนนี้เขากำลังรวบแรงทั้งหมดกลับมาเพื่อ...ถ่ายรูป"โอเค โอเค...ถ่ายรูป" ขำผัว มีเมียเป็นหมอแต่เจือกกลัวเลือด เขาน่ะกลัวเลือดแน่นอน ไอ้ที่บอกกลัวฉันเจ็บเนี่ยเป็นข้ออ้างรึป่าวไม่รู้ ไทม์เอ้ยไทม์!!!เมื่อคุณพ่อดีขึ้น..พยาบาลก็อุ้มลูกสาวมาให้เขาทีละคน แต่เขาอุ้มได้แค่สองคนเท่านั้น ที่เหลือ..พยาบาลอุ้มมาวางที่อกฉันแทน โชคดีที่ลูกฉันแฝดคนละฝา หน้าตาเขาไม่เหมือนกันสักคน ฉันจึงไม่ประสบปัญหาเหมือนไออุ่น และถูกมันล้อกลับลูกสาวฉัน ดูผ่านๆ คนนึงเหมือนเจ๊หวาน คนนึงเหมือนแม่สามี และอีกคนจะเหมือนใครล่ะ! ก็เหมือนฉันนี่แหละ..ฉันไม่ได้คิดไปเองนะ พ่อและสามีฉันเขาก็คิดเหมือนกันหมดหลังจากถ่ายรูปครอบครัว..ฉันก็ไม่สลบอะไรเลย จนถูกเข็นออกมาจากห้องคลอด..กลับไปห้องตัวเองนู่นล่ะ ฉันถึงเริ่มปวดแผล ลูกสาวสามคนไม่ได้กลับมาด้วยหรอก พวกเธอตัวเล็กต้องอบพักใหญ่ แถมน้ำนมแรกที่ฉันพยายามปั๊มให้ ปั๊มยังไงก็ไม่พอ มันออกมาแค่นิดเดียว...แต่ลูกตั้งสามคน!และตอนนี้แม่ฉัน แม่สามียังไม่ใครมาเยี่ยมเลย มีแค่ปลายฟ้านี่แหละ..ที่อยู่เป็นเพื่อนฉัน คอยหยิบนู่นหยิบนั
ฉันอาจจะประสาทหลอน หรือหมกมุ่นกับเรื่องคลอดเกินไป พรุ่งนี้หกโมงเช้า...เป็นฤกษ์ที่แม่สามีเขาเป็นคนหามาให้ แต่ถ้าเป็นไปได้นะ...ฉันอยากจะคลอดตอนนี้เลย!!! ยิ่งรู้ว่าตัวเองใกล้คลอดฉันยิ่งฟุ้งซ่าน ภาพหมาแมวที่ฉันผ่าเขาตั้งแต่เรียนมาจนทำงาน มันเต็มหัวฉันไปหมด บ้าเอ้ย!! หยุดคิด!!"อย่าๆ อย่าตีหัวตัวเองแบบนี้สิ แม่แมวไหวไหมคะ ?" ไทม์รีบจับมือฉันออกจากหัวทันที ฉันอยากคลอด อยากคลอดให้จบตอนนี้เลย"ไทม์ ฉันจะคลอด""ปวดท้องเหรอคะ?0.0!!" "ไม่ แต่ฉันต้องการคลอดตอนนี้ เดี๋ยวนี้!" ฉันเอื้อมมือไปกดกริ่งเรียกพยาบาลทันที ถ้าให้รอพรุ่งนี้ ฉันอาจได้ย้ายโรงพยาบาลไปศรีธัญญาก่อน"แล้วฤกษ์...""นายก็เงียบไว้สิ บอกว่าฉันปวดท้องหรืออะไรก็ได้ ไทม์นายรู้ไหม ว่าฉันน่ะ..เห็นภาพหลอนอะไรบ้าง ฉันผ่าหมาแมวมาไม่รู้กี่ตัว ภาพมันติดอยู่ในหัวตลอดเลย นายไม่เป็นฉันนายไม่รู้หรอก ถ้าสามน้ำออกมา....อุ๊บ0.0"อยู่ๆเขาก็ยกมือขึ้นปิดปากฉัน!!"ไม่เรียกลูกว่าสามน้ำนะคะ -_-" ฉันรีบจับมือเขาออกอย่างหงุดหงิด "อะไรอีกล่ะ ฉันย่อรวมไง น้ำชา น้ำขิง น้ำมนต์ =_=""ความหมายมันไปทางอื่นแล้วค่ะ" ฉันถอนหายใจใส่เขา แล้วหันหน้าไปทางอื่นเซ็งๆ ก่อนท
"ก็ตอนเย็น ที่ฉันไปยืนแอบฟัง..ได้ยินลุงเซ็นถามป้าณีเวีย ว่าจะกินยาคุมทำไม จะลองมี...""พอละ!-_-" ลูกชายสองคนสะดุ้งเบาๆ เมื่ออยู่ๆตาเวียร์เขาเอ็ดฉันเสียงดังตามสไตล์เขา ดีจริงๆถ้าลูกกูตื่นนะ จะทุบให้-_-!!!"นิสัยเสีย ลูกตื่นขึ้นมาทำไง(กัดฝันด่าผัว)" "ลืม-_-" พูดจบเขาก็ค่อยๆวางอลันลงข้างเซอร์ ตอนนี้เรายังไม่ย้ายลูกไปนอนที่เตียงเด็กหรอก เพราะกลัวเขาตื่นมาร้อง แล้วกล่อมให้หลับไม่ได้ จนตอนนี้ตาฉันเริ่มจะปิดแล้ว มีแต่เวียร์นั่นแหละ ที่เขายังนอนตะแคงดูลูกอยู่ จนฉันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ สะดุ้งตื่นอีกที ก็เห็นเขากำลังยืนโอ๋ลูกที่เตียงเด็กคนเดียวอุแว้~~~~ เสียงแบบนี้อลันแน่นอน!"เวียร์ ใครเป็นอะไร?" "อลัน ไออุ่น..เธอให้ลูกเข้าเต้าหน่อย...ฉันพยายามให้กินจากขวด ลูกไม่กิน-_-" นั่นไง! ต่อไปฉันจะฝากอลันกับใครได้ ในเมื่อเขาไม่ยอมกินนมจากขวดแบบนี้!!!!อุแว้~ ฉันปลดกระดุมชุดนอน รับลูกเข้าเต้าทันที..พอเอานมเข้าปากปุ๊บเขาก็เงียบสนิทเลย แถมยังหลับตาพริ้มดูดจ๊วบๆอย่างสบายใจอีก"เฮ้อ...." เวียร์เห็นลูกเงียบ เขาก็ถอนหายใจยาวๆแล้วขึ้นเตียงหลับทันที ก็จะเหลือแค่ฉันนี่แหละ..ที่นั่งสัปหงกให้นมลูกอยู่คนเดียวใ
อยู่ห้องพักฟื้นกับผองเพื่อนมาหลายวันก็ปกติดี แต่วันนี้ฉันนั่งมึนจริงๆ เดี๋ยวคนนู้นคนนี้เข้ามาไม่หยุด ไหนจะปลายฟ้าแอดมิทอีกห้องเพราะนางแพ้ท้องหนัก ไหนผัวจะกลับจากอังกฤษและประกาศแต่งงานวันมะรืนนี่พวกมึงทำอะไรไม่เกรงใจมดลูกกูเลยนะ! มันยังไม่เข้าอู่เลย ฉันต้องกระเตงลูกแฝด ไปงานแต่งพวกมันอีกเหรอเนี่ย เฮ้อ!!!! แต่เอาเถอะ..เพื่อนไม่ได้แต่งงานบ่อยๆซะหน่อย แค่สวนข้างๆโรงแรมอนันธาราง่ายๆ ไม่วุ่นวาย ดีกับแม่ลูกอ่อนที่จำลูกไม่ได้แบบฉัน (เกี่ยวอะไรกับการจำลูกไม่ได้วะ?!)"ไซส์อก เอวสะโพก ส่งมารึยัง" ไอ้ซินน์ถาม ทั้งที่นอนกดโทรศัพท์ไม่หยุุด ตั้งแต่ปลายฟ้าออกไป คือทุกคนวุ่นวายมาก ฉันเองก็ถูกคุณสาจับวัดตัว เถียงกันตั้งแต่วัดไหล่จนไปถึงวัดความยาวชุด แต่ตลกดีนะ..ผู้บริหารวัดตัวให้เนี่ย ฮ่าๆ"นิ่งๆสิ เธอจะขยับยุกยิกทำไม-_-""ฉันคันแผลอ่ะ...เกาได้ไหม นิดนึง" "ถ้าอยากไส้ทะลัก ก็เกาสิ-_-" ไอ้ซินน์ได้ยิน ก็เบะปากทันที ก่อนที่จะหันหน้าหนีไปหาสามีตัวเองอีกฝั่ง"คู่นี้เถื่อนจัง ซินน์รับไม่ได้ ไม่น่านอนรวมแบบนี้เลย" แหม ตอนนั้นกูอุส่าห์ใจดีมานอนเป็นเพื่อนมึง ไอ้เพื่อนทรยศ!"พี่มึงนั่นล่ะเถื่อน ชอบว่ากู" ฉันพู
"วิสัญญี...คงที่แล้วครับ" และวิสัญญีแพทย์ที่เตรียมเครื่องมือรอ ก็รีบพยักหน้าสั่งพยาบาล จนทุกคนช่วยกันจับตัวฉันตะแคง และแทงเข็ม..จึก ที่กลางหลังทันที"ฮึก..ฮือ ซะ.. ซินน์เจ็บ นาวิน...ฮือๆ "เขาก้มลงโอบแก้มฉันไว้..ด้วยมือที่สั่นเทา ก่อนจะใช้มือใหญ่ลูบเบาๆให้ฉันผ่อนคลาย จนสุดท้าย..ความเจ็บปวดและทรมาน มันค่อยๆหาย...หายจนฉันไม่รู้สึกอะไรอีกเลย"คุณแม่...รู้สึกปวดอยู่ไหมคะ" ฉันหลับตาลงส่ายหน้าเบาๆ ฉันไม่ปวดแล้ว"ไม่ค่ะ.." และพยาบาลก็ทำอะไรต่อไม่รู้ ฉันไม่ได้สนใจ ฉันเอาแต่นอนมองสามี ที่หันไปดูพ่อเขาไม่หยุด"เบาๆนะพ่อ=_=" เขาสั่งพ่อตัวเอง..ด้วยสีหน้ากังวล"มาผ่าเองไหมล่ะลูก" เสียงพ่อสามีตอบมา"ผมเป็นหมอฟัน พ่อลืมเหรอ? พ่อครับ...เบาๆครับ" พยาบาลกับวิสัญญี..หัวเราะคุณหมอฟันใหญ่ เห็นแบบนี้ฉันก็โล่งใจ เพราะเหมือนทุกอย่าง..มันกำลังดำเนินไปปกติจนสามีหันมาคุยกับฉัน.."ซินน์ครับ...คุยกันหน่อยสิ ไม่หลับนะ...คลอดเสร็จอยากกินอะไร หืม...?^^" ฉันพยายามเปิดตาคุยกับเขา และแอบขำเบาๆ ที่เขาถามเรื่องของกินตอนนี้"ไม่อยากกิน..อยากกอดลูก""กอดลูก? ได้กอดแน่นอน..อยากให้ใครเป็นพี่ นิวเยียร์ หรือนาวี^^?" ฉันจ้องตาท