กดความรู้สึกตัวเอง?...ฉันนั่งนิ่งไม่ตอบอะไร จนเขาถอนหายใจใส่ฉัน แล้วออกรถ..ฉันนั่งเงียบตลอดทาง มีแต่เขา..ที่จอดรถติดไฟแดงทุกครั้ง จะเอื้อมมือมาบีบมือฉัน ฉันได้แต่มองการกระทำเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ที่บางครั้งก็เอามือฉันไปหอม ทำอยู่แบบนั้นล่ะสลับกัน จนถึงบ้าน...จอดรถปุ๊บเขาก็ลงมาช่วยฉันถือกระเป๋าทันที ก่อนที่มืออีกข้างจะกุมมือฉันแน่น แล้วพาฉันเดินเข้าบ้านในบ้านเงียบมาก ทุกคนคงขึ้นไปนอนกันหมดแล้ว ฉันจึงรีบเดินขึ้นบันไดไปห้องตัวเอง...ไม่อยากเสียงดังรบกวนคนอื่น พอบิดลูกบิด..เปิดประตูเข้าไปในห้อง...ดอกไม้?...ดอกไม้เต็มไปหมดเลย ดอกไม้ ดอกไม้ นั่นก็ดอกไม้ข้างๆประตูมีลูกโป่งลอยอยู่เต็มไปหมด มันเป็นรูปหัวใจสีชมพู และมีโน๊ตเล็กๆห้อยลงมาหลายแผ่น..ฉันเดินเข้าไปหามันช้าๆ ก่อนจะค่อยๆหยิบโน้ตพวกนั้น..อ่านทีละแผ่น.. ทีละแผ่น..'ขอโทษ''ขอโทษ''ขอโทษ''รักซินน์นะ...ซินน์ของนาวิน'ฉันเอามือปิดปากแน่น ตอนนี้ขาสองข้างมันเริ่มจะอ่อนแรง ฉันก้าวไปข้างหน้าไม่ไหวแล้ว ...ทุกอย่างในหัวฉัน มันกำลังตื้อไปหมด...เหมือนฉันกำลังรอมันมาตลอด รอคำพวกนี้ รอความรู้สึกนี้ รอเขากลับมา รอเขากลับมาง้อ...ดอกไม้แต่ละช่อถูกตั้ง
ทุกคนวิ่งขึ้นมาบนห้อง ดูอาการป่วยของหมอฟัน... ก่อนจะเห็นห้องนอนที่เต็มไปด้วยดอกไม้แล้วพากันยิ้มกว้างออกมา"ไม่คิดเลย ว่าพี่นาวินจะเซอร์ไพรส์หนักขนาดนี้^^"น้ำปั่นยิ้มไม่หุบ แล้วเอามือตีลูกโป่งไปมา"ทำไม มึงรู้เห็นด้วยงั้นสิ" มันพยักหน้ารัว"ใช่ ตอนแรกพี่นาวินบอกจะชวนมึงไปข้างนอก แต่ป่วยก่อน..เลยใช้แผนนี้ ฮ่าๆ เก่งนะเนี่ย..ไข้ขึ้นสูงแต่ทำได้ขนาดนี้ ยอมใจ" เขาทำเองหมด ทั้งที่ป่วยอยู่เหรอเนี่ย...น่ารักจังตอนนี้ลุงนายกำลังวัดไข้ลูกชาย ตามด้วยหลานสาวนักศึกษาแพทย์ที่ยืนมองกันตาเป็นมันส่วนฉันทยอยเก็บของไปไว้มุมห้องกับเพื่อนๆ พอทุกคนเห็นว่าเสร็จเรื่องแล้ว ก็ทยอยกันกลับไปทีละคน ..เหลือแต่พี่เวียร์ที่เดินมาลูบหัวฉัน"มีความสุขสักทีนะ..." พอฉันหันไปมองพี่เวียร์ น้ำตาก็เหมือนจะไหลออกมาอีกรอบ จนพี่เวียร์ดึงฉันไปกอด..ให้ฉันปล่อยน้ำตาลงไหล่ตัวเองคุณแม่สอนฉัน...ถึงพี่ชายฝาแฝดจะเกิดก่อน 5 นาที จงคิดให้เป็น 5 ปี เราจะได้ดูแลกัน..รักและเคารพกัน.. ซึ่งมันก็จริง พี่เวียร์ดูเป็นผู้ใหญ่มาก ให้คำปรึกษา ดูแลฉันดีมาตลอด...สมกับเป็นพี่ชายฉัน ที่ฉันไม่เคยคิดว่าเป็นแฝดที่คลานตามกันออกมา"ซินน์พี่กลับแล้วนะ ...
"มึง...""มึงฟังกูก่อน กูไม่ไหวแล้ว! ทำไมเรื่องน่ารักมุ้งมิ้งแบบนี้กูถึงจำไม่ได้วะ มัวแต่งอน งอนอยู่นั่นล่ะ"ไออุ่นถอนหายใจใส่ฉันยาวมาก ก่อนจะกรอกตามองบน แล้วเอามือตบไหล่ฉันเบาๆ"โอเค!! เรื่องมึงก่อนก็ได้! ก็แต่ก่อนมึงเอาแต่ใจมาก เอะอะ งอน ถ้างอนคือต้องง้อเดี๋ยวนี้ ตอนนี้ ต้องกอด ต้องหอม! ซึ่งนาวินเป็นคนเดียวที่ทำให้มึงได้ มึงงอนปุ๊บ นาวินวิ่งมาง้อมึงถึงห้องเรียนเลย แต่วันที่นาวินไป นาวินไม่ได้วิ่งออกมาง้อมึงเหมือนที่ผ่านมา มึงเลยนอยหนักมากกกกก งอนยาวๆ จนจำเขาไม่ได้นี่ล่ะ!!"เอ่อ... มันมาจากความเอาแต่ใจของฉันล้วนๆเลย ฉันเอาแต่ใจเกินไปจริงๆ เริ่มไม่อยากรู้อีก 40%ที่เหลือแล้วสิ ฉันไม่อยากให้นิสัยแบบนั้นกลับมาเลย เอ๊ะ หรือกลับมาแล้ววะ!!"มึง! มัน..." ฉันกำลังจะพูดต่อ แต่ไออุ่นรีบยกมือห้าม"ถึงคิวกูแล้ว กูขอพูดบ้าง!" ฉันทำหน้าบึ้ง แล้วเดินเข้าลิฟต์ไปพร้อมไออุ่นไออุ่นมันก้มมองแฟ้มเอกสารแล้วถอนหายใจสักพัก ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วหันมามองหน้าฉันแทน"พี่ชายมึงเป็นโรคจิตป่าววะ" ว่าแล้ว!!! ต้องเป็นเรื่องพี่เวียร์!"ทำไมถามแบบนั้น ไม่นะ มึงเอาอะไรมาพูด" ไออุ่นมองรอบๆลิฟต์แวบนึง ก่อนจะกระซิบฉั
CommentsNivea zinvia (คุณแม่) : กลับไปสงสัยจะมีข่าวดีNamWan nine (ป้าหวาน) : หลานมาค่ะลูกๆ ^^TangMo AA (ป้าแตง) : ป้ารอรับขวัญหลานนะ^^Ai oon (ไออุ่น) : อ้วก!!NamPun (น้ำปั่น) : เหม็นความรัก แหวะ!!Time Anantarakul (ไทม์) : ของขวัญวันแต่งงาน^^Via zervia (พี่เวียร์) : ...ตามด้วยปลายฟ้า และอีกหลายๆคน ฉันนั่งหัวเราะคอมเม้นคนเดียว จนไอติม วิปปิ้ง อัลมอนด์มาเสริฟ์คุณหมอฟันเขาจับถ้วยอัลมอนด์ราดลงวิปปิ้งครีมทันที แล้วตักมันขึ้นมาป้อนฉัน!อ้ำ~โอโห!!! ฉันตาเป็นประกายทันที ชอบ ชอบ ชอบ แถมลูกเชอรี่ที่อยู่บนไอติม เขาก็ตักออกให้ ใช่! ฉันเกลียดทุกอย่างที่เป็นเชอรี่ เบอรี่ สตอเบอรี่ ซึ่งคุณหมอฟันเขารู้หมดเลยฉันอมยิ้มไปกินไอติมไป มันสุดจริงๆ ฉันรักแฟนหนักมาก!"เป็นอะไร ทำไมน้ำตาคลอ" จากที่ยิ้ม อยู่ๆฉันก็น้ำตาคลอขึ้นมาซะดื้อๆ"ซินน์ขอโทษนะ ที่เอาแต่ใจตลอดเลย ซินน์จะพยายามนะ พยายามเปลี่ยนตัวเอง ฮือๆ" นาวินรีบหยิบทิชชูมาเช็ดน้ำตาให้ฉันทันที"ซินน์ครับ...อย่าร้องนะ" ฉันหยุดชะงัก ก่อนจะปาดน้ำตาตัวเองออกจากแก้ม..แล้วมองหน้าเขาแค่คำเดียว..ก็ทำฉันหยุดร้องได้ในพริบตา"จะคิดมากทำไม คบกันจะสิบห้าปีแล้
"ขึ้นมาซินน์..." อยู่ๆคุณหมอฟันก็จับตัวฉันขึ้นมา ก่อนที่เขาจะดันตัวฉันชิดผนังห้องน้ำ แล้วปลดกระดุมเสื้อทำงานออกทีละเม็ด.."ทำไม..ซินน์ทำไม่ดีเหรอ?" ฉันถามสงสัย"ดี..เดี๋ยวซินน์เมื่อยไง อื้ม~" พูดจบเขาก็โน้มมาไซร้คอฉัน แล้วพ่นลมหายใจอุ่นๆรดมัน..ตั้งแต่หลังหูไปจนถึงร่องอกฉันแอ่นอกขึ้นรับอย่างว่าง่าย จนสองมือใหญ่ ค่อยๆคลึงเค้น พร้อมกับเสื้อผ้าอาภรณ์ที่ทยอยหลุดไปทีละชิ้น ..เหลือแค่บาร์เซียกับแพนตี้ตัวจิ๋วที่ปกปิดร่างกาย...จนริมฝีปากนุ่มค่อยๆพรมจูบไปทั่วหัวไหล่ ก่อนจะไล่มือลงไปปลดตระขอบราริมฝีปากเดิมไล่ลงไปช้าๆ จนถึงยอดอกชันชมพู..ที่เขาเริ่มละเลงลิ้นแตะซ้ำๆ วนจนยอดอกชันสีหวาน..แดงเข้มขึ้นอื้ม~ ฉันเม้มปากส่งเสียงอู้อี้ในลำคอ จนคุณหมอฟันเงยหน้าขึ้นมามอง แล้วช้อนตัวฉัน.. อุ้มไปที่เตียงฉันถูกวางลงเบาๆ ก่อนที่เขา จะเหยียดตัว..ถอดเสื้อตัวเองโยนลงพื้น..ฉันไล่สายตามองเรือนร่างทันตแพทย์หนุ่มไม่ละสายตา... ฉันอยากครอบครองไปทุกส่วน.. ไล่ตั้งแต่ไรผม ผ่านแผงอก...และไปหยุดที่แก่นกายใหญ่ๆน่าเกรงขามนั้นเขาจับสองเรียวขาฉันแยกออก..แล้วลงมือถอดแพนตี้ตัวจิ๋วออกจากขา...ริมฝีปากนุ่มพรมจูบขึ้นมาช้าๆ พร้อม
ปึก! ฉันวางแก้วเหล้าลงเคาน์เตอร์บาร์เซ็งๆ จะสองชั่วโมงแล้ว!! ซินน์ และ น้ำปั่น สองตัวนั้นมันยังไม่มากันเลย"เฮ้ยๆ เดี๋ยวก็เมาก่อนที่จะเอาพยานไปรายงานพ่อหรอก" เออ! ฉันรอจนผับจะปิดแล้ว พยานมันยังไม่มาเลย ฉันตั้งใจจะให้ไอ้ซินน์นี่ล่ะ ช่วยยืนยันกับพ่อฉัน..ว่าฉันทำงานที่โรงแรม ZER ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว!! ความอดทนฉันมันหมดลงแล้ว!!"ซินน์ติดผัวแน่นอน ตั้งแต่มัธยมแล้ว! เฮ้อ น้ำปั่นก็นะ คบกับผู้ชายอย่างอีตาเวียร์ได้ไงไม่รู้ แต่ก่อนที่รู้จักตานี่ เขาก็ไม่ได้เนี้ยบระเบียบจัดขนาดนี้นี่หว่า เรายังเล่นด้วยกันอยู่เลย เดี๋ยวนี้เป็นอะไรวะ กลับมาจากอังกฤษก็โรคจิตขึ้นว่างั้น ! "ปลายฟ้าเริ่มขยับเข้ามากอดคอฉัน มีแต่มันนี่ล่ะ ที่ฟังปัญหาฉันทุกอย่างตอนนี้ ซินน์ติดผัว น้ำปั่นติดแมว ส่วนไอ้ไทม์ติดหญิง !!"ถึงวัยทำงานละมั้ง ก็เลยจริงจังกับชีวิต มึงลองจริงจังกับชีวิตบ้างดิ จะได้ทำงานด้วยกันได้^[]^""ใช่ ลองสะบ้างลูก พ่อเพลียนะเนี่ย^^" อยู่ๆ พ่อก็เดินมาจับหัวฉันโยกไป โยกมา แถมยังยิ้มเยาะฉันอีกนี่ล่ะตัวการของเรื่องทั้งหมด!!"พ่อ! เราจนมากเหรอถามจริง? ทำไมต้องให้อุ่นไปทำงาน เป็นผู้จัดการโรงแรมเซอร์ด้วย! พ่อรู้ไหมว่
ฉันเบะปากใส่ไอ้ซินน์ทันที จนมันมองฉันแล้วหัวเราะลั่นห้อง"ฮ่าๆ กูอยากช่วยนะ แต่ทำไม่ได้ พ่อมึงถึงกลับโทรหากูด้วยตัวเอง ใครจะกล้าผิดคำพูดวะ"เฮ้อ ฉันยืนกอดอกถอนหายใจเซ็งๆ ฉันไม่ได้อยากดูแลบริษัทเครื่องสำอางอะไรของแม่เลย ฉันอยากดูแลผับพ่อ ทำไมไม่มีใครเข้าใจวะ เป็นผู้หญิงดูแลผับไม่ดีตรงไหน เฟี้ยวออก!"น้ำปั่นทนคบกับพี่มึงได้ไงวะ กูสงสารมันจริงๆ หรือว่า..เวลาพี่มึงอยู่กับแฟนแล้วละมุนวะ เหมือนที่นาวินอยู่กับมึงไง น้ำปั่นเล่าให้กูฟังว่า นาวินดุมันมากเลยนะ แต่กับมึงนี่เป็นแมว-_-'" ซินน์อมยิ้ม ก่อนจะลุกขึ้น เดินมาบีบไหล่ฉัน"น้ำปั่น..ไม่ได้คบกับพี่เวียร์นะ กูถามมาแล้ว ส่วนไอ้ความละมุนเนี่ยกูก็ไม่รู้ พี่เวียร์เข้าใจยากอ่ะ ถ้ามึงคิดว่าพี่กูอยู่กับแฟนแล้วละมุน มึงก็จีบพี่กูเลย ฮ่าๆ"แหม แค่เป็นลูกน้องชีวิตไออุ่นก็ถูกซัดเหมือนสึนามิแล้ว อย่าให้มันมากไปกว่านี้เลย!"เหอะ กูว่าพี่มึงนะ ไม่มีใครทนได้หรอก กูจะลาออกแล้ว ไม่แคร์ใครแล้ว"ซินน์ตกใจเอามือทาบอก"เพื่อน! มึงทำงานแค่สามวันเองนะ ทำไมมาไว ไปไวแบบนี้ล่ะ""กูทนไม่ได้ ถ้ามึงเจอแบบกู กูว่ามึงก็ทนไม่ได้เหมือนกัน!" ไอ้ซินน์ตกใจไปอีก แล้วมันก็มองฉันชั
"เธอจะเครียดอะไรถามจริง แค่ช่วยฉัน^^" ช่วยแกนั่นล่ะฉันเครียด!"ถ้าแกจะจีบน้ำปั่น ทำไมแกไม่เลิกกับสาวๆแกก่อนวะ " ไอ้ไทม์ถอนหายใจ ก่อนจะเปิดไลน์ให้ฉันดู เฮ้ย... ทำไมเยอะแบบนี้! นี่มึงแยกกลุ่มตามจังหวัดเลยเหรอวะ!!"ทำไมไม่ตั้งกรุ๊ปไลน์เลยล่ะ จะได้ทักไปทีเดียว..แล้วอ่านทุกคน-_-!" มันหัวเราะใส่ฉันอีก เออ.. ไม่เครียดอะไรกับฉันเลย ถ้าไทม์จะจีบน้ำปั่นเพื่อเก็บในสต็อคจังหวัดมัน ฉันตบหัวแหกแน่"เอาให้ดู ฉันมีแค่ไลน์ ไม่มีเบอร์..ทั้งหมดนี้ แอดคิวอาร์โค้ดมาล้วนๆ ถ้าจะตัดสัมพันธ์ก็ง่าย ไม่ยื้อให้มากความ...ตอนนี้ฉันทยอยเลิกอยู่นะ แต่ยิ่งเข้าหาน้ำปั่น น้ำปั่นยิ่งออกห่างฉันว่ะ ฉันก็กลัวเฟลนะเว้ย-_-""ถ้าจะเอาน้ำปั่น ไปใส่กลุ่มกรุงเทพมหานคร ก็ไปตายซะ!!" ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที จนไอ้ไทม์รีบคว้ามือไว้"นั่งก่อนเพื่อน! ไม่อยากรู้จุดอ่อนไอ้เวียร์รึไง.^^" อยากรู้สิวะ โอ้ย สรุปไอ้ไทม์หรือตาเวียร์เนี่ยที่น่ากลัว!ฉันทิ้งตัวนั่งเก้าอี้อย่างรำคาญ จนไอ้ไทม์หัวเราะสะใจ"แค่ตกลง แค่ช่วย ไม่ติดค่อยหาวิธีใหม่^^..." เฮ้อ ฉันนั่งคิดอยู่สักพัก เพื่อนฉันก็ห่วง ชีวิตปกติฉัน ฉันก็ห่วง"เออ แต่จำไว้นะไทม์ ถ้าแกเลวกับน้ำ
"อะไรของมึง อายอะไรอีก^=^" "น้ำปั่นถ้ามึงไม่หยุดพูด สาธุ! กูขอให้ลูกในท้องมึงเป็นผู้หญิง>[]กูก็จะสาธุกลับ ให้มึงท้อง^[]^" !!!!! สามีฉันที่กุมขมับ เขาเงยหน้าขึ้นตกใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าเบาๆให้น้ำปั่น..ที่ยิ้มอย่างชั่วร้ายใส่ฉัน"ขอบใจน้ำปั่น อยากมีลูกสาวสักคน" กรี๊ดดดดดด! ไม่เอา ไม่เอา แค่เซอร์กับอลันชีวิตฉันก็จะวุ่นวายพอแล้ว ฉันอยากจะกรี๊ดดังๆใส่หน้าผัว..แต่ติดที่อลันนอนอยู่บนตัก และเขาก็อุ้มเซอร์อยู่ "เห็นไหมๆ ป๋าอยากมี...ทำไมมึงไม่ยอมมีไออุ่น ตามใจหลัวบ้างสิ!""รอลูกเข้าโรงเรียนก่อน-_-" ฉันตอบปัดๆไปอย่างรำคาญ "กูก็คิดเหมือนมึง ฮ่าๆ สุดท้ายนี่ไง...ป่องแล้ว^^" ก็มึงมันหื่นซินน์ กูน่ะเรียบร้อยร้อยสุดในกลุ่มแล้ว"เออๆค่อยว่ากัน ว่าแต่..น้ำปั่นทำไมมึงมั่นใจจังวะ ว่าลูกมึงเป็นผู้ชาย?-_-" ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่อง"ก็ลองบนรถไง...เฮ้ย แต่กูรถปอร์เช่นะ ไม่ได้เกี้ยวกราดทำในรถลัมโบร์กินีเหมือนมึง^[]^"กูขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ!!!! ฉันพลาดเองล่ะ..ที่ไปหิวเอาเวลานั้น การมีเซ็กส์ในสถานที่สาธารณะมันเป็นภัยกับตัวจริงๆ คนอื่นเห็นไม่เท่าไหร่..อายแปปๆ แต่ถ้าเพื่อนสนิทผีเจาะปากมาพูดเห็น มันจะล้อจนลูก
2 เดือนต่อมา....-Video Calling with TIME-(พ่อวางแล้วนะคะ ทำงานก่อนน๊า รักแม่และลูกๆทั้งสามค่ะ^^)"ปัปป๊า ปัปป๊าาา พ่อออออ" สองเดือนมาแล้ว สามสาวก็ยังเรียกพ่อไม่เหมือนกันสักคน เพราะพวกเธอนิสัยไม่เหมือนกันด้วยล่ะ น้ำขิงแสบมาก!!นางหน้าเหมือนเจ๊หวาน..ก็คงแสบเหมือนเจ๊หวานนั่นแหละ แต่น้ำชาเรียบร้อยนะ เป็นคนเดียวที่ไม่ร้องงอแงและดูเป็นผู้ใหญ่มาก ทั้งที่เธอเป็นลูกคนกลาง ส่วนน้ำมนต์คนเล็กที่หน้าเหมือนฉัน..นางเหมือนฉันอย่างกับแกะจริงๆ ฉันเป็นยังไง..นางก็เป็นแบบนั้น เถียงแม่ปุ๊บปับ ตอนนี้บาปกรรมกำลังเล่นงานฉันกลับแล้วค่ะ ไม่เชื่อก็ดู.."น้ำมนต์ แม่บอกว่าไง..ของเล่นต้องเก็บเข้ากล่องนะคะ""มัมมาาา มาาา €|$%{{*+" เถียงกลับเสียงแหลมปรี๊ด!"เถียงแม่?" ฉันชี้มาที่ตัวเอง"*^~^{^${€|¥ " เออพอ! ฉันจำใจเดินดุ่มๆไปเก็บของเล่นลูกแทน เพราะน้ำมนต์สอนยากสอนเย็นสุดๆคนอื่นเก็บ นางจะรื้อ รื้อทุกอย่างที่ขวางหน้า... หึ๋ย เหมือนแม่แกเลยนะ..เหมือนกูเนี่ย!!วันนี้ค่อนข้างวุ่นวายเพราะฉันอยู่กับสามสาวตามลำพัง..เนื่องจากพ่อกับปู่ย่าเข้าประชุมบอร์ดบริหาร มันก็พอดิบพอดีแหละที่ฉันประจำเดือนขาด.. ฉันจึงใช้โอกาสนี้ตรวจดู.
พี่ชายฉันแสบไม่เบา..วางแผนให้เมียคลอดธรรมชาติได้แนบเนียนมาก เฮ้อ..หลังจากปลายฟ้าไปโรงพยาบาล ไม่ถึงสองชั่วโมงที่เรารออยู่บ้าน ไทม์เขาก็โทรมาบอกฉัน ว่าปลายฟ้าน่ะ...คลอดลูกชายแล้วมันได้คลอดธรรมชาติจริงๆ แถมไทม์ยังบอกอีก..ว่ามันด่าพี่นาวาเละเทะ เออ..เป็นกูกูก็ด่าค่ะ นั่งชิวๆอยู่บ้านรอวันไปคลอดตั้งนาน ที่ไหนได้...โดนผัวหลอก น่าสงสารฉันกับซินน์เลี้ยงเด็กห้าคนในคอกไปขำไป เอาจริงๆก็ทั้งสงสารทั้งตลกนั่นแหละ ได้แต่บอกว่าดีนะ..ที่สามีเราตามใจทุกอย่าง โดยเฉพาะสามีฉันที่แทบจะถวายหัวให้เลย เพราะเขาช่วยทุกอย่าง..จนคุณแม่ลูกสามอย่างฉันสบายมาก!คลีนิคที่เพิ่งเสร็จ..ฉันจ้างสัตวแพทย์เข้าไปอยู่แทน เพราะระยะแรกๆที่ฉันคลอดลูกแฝด..ฉันปวดแผลจนทำงานไม่ได้ ไทม์เขาเลยให้ฉันพักอยู่เฉยๆปีนึง ฟังไม่ผิดหรอก ปีนึงจริงๆ เค้าบอกเขาสงสารที่ฉันอุ้มท้องแฝดสามมานาน พูดถึงเรื่องท้อง..ตอนนี้ซินน์มันท้องอีกแล้ว แต่ฉันนับถือมันนะ..ที่เลี้ยงลูกเองทำอะไรเองทุกอย่าง ทั้งที่บ้านก็รวยมาก มันเคยบอกฉัน..ว่าอยากให้ลูกมันได้ความอบอุ่นจากพ่อแม่เยอะๆ เพราะบางบ้านพ่อแม่รวยมาก แต่ไม่มีเวลาให้ลูกเลย จนนั่นแหละ..เห็นบ่อยๆก็คือ..เด็กมีอ
ใครๆก็บอกว่าลูกฉันเลี้ยงง่าย...ไม่ใช่ค่ะ! เขาอยู่เป็น ต่างหาก นิวเยียร์กับนาวีเป็นเด็กขี้เกรงใจ วันไหนที่ฉันพาไปบ้านคนอื่น พวกนางทั้งสอง..จะเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ แต่หารู้ไม่.. ผ้ายังไม่ได้รีด!!ตอนนี้ฉันย้ายออกจากบ้านสามี มาอยู่บ้านที่ซื้อใกล้ๆที่ทำงานแล้ว คุณหมอฟันสามีฉัน..เขาเปิดคลีนิคเครือข่ายแทบจะทั่วประเทศ และเทรนหมอฟันเข้าไปดูแลแทน เขาเป็นหมอที่ว่างกว่าหมอด้านอื่น แต่ฉันเนี่ยสิ!! ธุรกิจสองอย่างค้ำคอ ต้องวิ่งวุ่นหอบลูกไปทำงานด้วยทุกวันลูกชายติดแม่ ลูกสาวติดพ่อ!! ใช่แล้วค่ะลูกฉันเป็นแบบนั้น แต่มีบ้างที่ฉันเข้าห้างZER แล้วส่งนาวีให้คุณแม่เลี้ยง จนตอนนี้เขากลายเป็นหลานชายสุดที่รักของคุณแม่ไปแล้ว อย่างที่บอก..ลูกฉันเรียบร้อยถ้าอยู่กับคนอื่น หึ..ถ้าอยู่กับแม่สองคนล่ะก็"มามะ แงงงงงงงงงง" ร้องตั้งแต่เปิดประตูเข้าบ้านเลย! งอแง ง๊องแง๊ง เข้าใจเขาล่ะ..ว่าเขาคือเด็กหกเจ็ดเดือนวัยกำลังเริ่มดื้อ นี่ขนาดเพิ่งเริ่มนะ..โตไป ดื้อแบบเลเวลตันจะขนาดไหน "แม่เข้าใจว่าอึดอัด แต่ให้แม่วางของก่อนได้ไหมนาวี-_-" ฉันวางลูกนั่งที่พื้นและเก็บกระเป๋าตัวเอง โดยที่ลูกชายกำลังนั่งเบะปากเตรียมร้อง ยื่นมือก
ไทม์ถอดถุงมือทิ้ง และกุมขมับตัวเองนวดเบาๆ ก่อนจะสลับไปนวดหว่างคิ้วต่อ ตอนนี้เขากำลังรวบแรงทั้งหมดกลับมาเพื่อ...ถ่ายรูป"โอเค โอเค...ถ่ายรูป" ขำผัว มีเมียเป็นหมอแต่เจือกกลัวเลือด เขาน่ะกลัวเลือดแน่นอน ไอ้ที่บอกกลัวฉันเจ็บเนี่ยเป็นข้ออ้างรึป่าวไม่รู้ ไทม์เอ้ยไทม์!!!เมื่อคุณพ่อดีขึ้น..พยาบาลก็อุ้มลูกสาวมาให้เขาทีละคน แต่เขาอุ้มได้แค่สองคนเท่านั้น ที่เหลือ..พยาบาลอุ้มมาวางที่อกฉันแทน โชคดีที่ลูกฉันแฝดคนละฝา หน้าตาเขาไม่เหมือนกันสักคน ฉันจึงไม่ประสบปัญหาเหมือนไออุ่น และถูกมันล้อกลับลูกสาวฉัน ดูผ่านๆ คนนึงเหมือนเจ๊หวาน คนนึงเหมือนแม่สามี และอีกคนจะเหมือนใครล่ะ! ก็เหมือนฉันนี่แหละ..ฉันไม่ได้คิดไปเองนะ พ่อและสามีฉันเขาก็คิดเหมือนกันหมดหลังจากถ่ายรูปครอบครัว..ฉันก็ไม่สลบอะไรเลย จนถูกเข็นออกมาจากห้องคลอด..กลับไปห้องตัวเองนู่นล่ะ ฉันถึงเริ่มปวดแผล ลูกสาวสามคนไม่ได้กลับมาด้วยหรอก พวกเธอตัวเล็กต้องอบพักใหญ่ แถมน้ำนมแรกที่ฉันพยายามปั๊มให้ ปั๊มยังไงก็ไม่พอ มันออกมาแค่นิดเดียว...แต่ลูกตั้งสามคน!และตอนนี้แม่ฉัน แม่สามียังไม่ใครมาเยี่ยมเลย มีแค่ปลายฟ้านี่แหละ..ที่อยู่เป็นเพื่อนฉัน คอยหยิบนู่นหยิบนั
ฉันอาจจะประสาทหลอน หรือหมกมุ่นกับเรื่องคลอดเกินไป พรุ่งนี้หกโมงเช้า...เป็นฤกษ์ที่แม่สามีเขาเป็นคนหามาให้ แต่ถ้าเป็นไปได้นะ...ฉันอยากจะคลอดตอนนี้เลย!!! ยิ่งรู้ว่าตัวเองใกล้คลอดฉันยิ่งฟุ้งซ่าน ภาพหมาแมวที่ฉันผ่าเขาตั้งแต่เรียนมาจนทำงาน มันเต็มหัวฉันไปหมด บ้าเอ้ย!! หยุดคิด!!"อย่าๆ อย่าตีหัวตัวเองแบบนี้สิ แม่แมวไหวไหมคะ ?" ไทม์รีบจับมือฉันออกจากหัวทันที ฉันอยากคลอด อยากคลอดให้จบตอนนี้เลย"ไทม์ ฉันจะคลอด""ปวดท้องเหรอคะ?0.0!!" "ไม่ แต่ฉันต้องการคลอดตอนนี้ เดี๋ยวนี้!" ฉันเอื้อมมือไปกดกริ่งเรียกพยาบาลทันที ถ้าให้รอพรุ่งนี้ ฉันอาจได้ย้ายโรงพยาบาลไปศรีธัญญาก่อน"แล้วฤกษ์...""นายก็เงียบไว้สิ บอกว่าฉันปวดท้องหรืออะไรก็ได้ ไทม์นายรู้ไหม ว่าฉันน่ะ..เห็นภาพหลอนอะไรบ้าง ฉันผ่าหมาแมวมาไม่รู้กี่ตัว ภาพมันติดอยู่ในหัวตลอดเลย นายไม่เป็นฉันนายไม่รู้หรอก ถ้าสามน้ำออกมา....อุ๊บ0.0"อยู่ๆเขาก็ยกมือขึ้นปิดปากฉัน!!"ไม่เรียกลูกว่าสามน้ำนะคะ -_-" ฉันรีบจับมือเขาออกอย่างหงุดหงิด "อะไรอีกล่ะ ฉันย่อรวมไง น้ำชา น้ำขิง น้ำมนต์ =_=""ความหมายมันไปทางอื่นแล้วค่ะ" ฉันถอนหายใจใส่เขา แล้วหันหน้าไปทางอื่นเซ็งๆ ก่อนท
"ก็ตอนเย็น ที่ฉันไปยืนแอบฟัง..ได้ยินลุงเซ็นถามป้าณีเวีย ว่าจะกินยาคุมทำไม จะลองมี...""พอละ!-_-" ลูกชายสองคนสะดุ้งเบาๆ เมื่ออยู่ๆตาเวียร์เขาเอ็ดฉันเสียงดังตามสไตล์เขา ดีจริงๆถ้าลูกกูตื่นนะ จะทุบให้-_-!!!"นิสัยเสีย ลูกตื่นขึ้นมาทำไง(กัดฝันด่าผัว)" "ลืม-_-" พูดจบเขาก็ค่อยๆวางอลันลงข้างเซอร์ ตอนนี้เรายังไม่ย้ายลูกไปนอนที่เตียงเด็กหรอก เพราะกลัวเขาตื่นมาร้อง แล้วกล่อมให้หลับไม่ได้ จนตอนนี้ตาฉันเริ่มจะปิดแล้ว มีแต่เวียร์นั่นแหละ ที่เขายังนอนตะแคงดูลูกอยู่ จนฉันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ สะดุ้งตื่นอีกที ก็เห็นเขากำลังยืนโอ๋ลูกที่เตียงเด็กคนเดียวอุแว้~~~~ เสียงแบบนี้อลันแน่นอน!"เวียร์ ใครเป็นอะไร?" "อลัน ไออุ่น..เธอให้ลูกเข้าเต้าหน่อย...ฉันพยายามให้กินจากขวด ลูกไม่กิน-_-" นั่นไง! ต่อไปฉันจะฝากอลันกับใครได้ ในเมื่อเขาไม่ยอมกินนมจากขวดแบบนี้!!!!อุแว้~ ฉันปลดกระดุมชุดนอน รับลูกเข้าเต้าทันที..พอเอานมเข้าปากปุ๊บเขาก็เงียบสนิทเลย แถมยังหลับตาพริ้มดูดจ๊วบๆอย่างสบายใจอีก"เฮ้อ...." เวียร์เห็นลูกเงียบ เขาก็ถอนหายใจยาวๆแล้วขึ้นเตียงหลับทันที ก็จะเหลือแค่ฉันนี่แหละ..ที่นั่งสัปหงกให้นมลูกอยู่คนเดียวใ
อยู่ห้องพักฟื้นกับผองเพื่อนมาหลายวันก็ปกติดี แต่วันนี้ฉันนั่งมึนจริงๆ เดี๋ยวคนนู้นคนนี้เข้ามาไม่หยุด ไหนจะปลายฟ้าแอดมิทอีกห้องเพราะนางแพ้ท้องหนัก ไหนผัวจะกลับจากอังกฤษและประกาศแต่งงานวันมะรืนนี่พวกมึงทำอะไรไม่เกรงใจมดลูกกูเลยนะ! มันยังไม่เข้าอู่เลย ฉันต้องกระเตงลูกแฝด ไปงานแต่งพวกมันอีกเหรอเนี่ย เฮ้อ!!!! แต่เอาเถอะ..เพื่อนไม่ได้แต่งงานบ่อยๆซะหน่อย แค่สวนข้างๆโรงแรมอนันธาราง่ายๆ ไม่วุ่นวาย ดีกับแม่ลูกอ่อนที่จำลูกไม่ได้แบบฉัน (เกี่ยวอะไรกับการจำลูกไม่ได้วะ?!)"ไซส์อก เอวสะโพก ส่งมารึยัง" ไอ้ซินน์ถาม ทั้งที่นอนกดโทรศัพท์ไม่หยุุด ตั้งแต่ปลายฟ้าออกไป คือทุกคนวุ่นวายมาก ฉันเองก็ถูกคุณสาจับวัดตัว เถียงกันตั้งแต่วัดไหล่จนไปถึงวัดความยาวชุด แต่ตลกดีนะ..ผู้บริหารวัดตัวให้เนี่ย ฮ่าๆ"นิ่งๆสิ เธอจะขยับยุกยิกทำไม-_-""ฉันคันแผลอ่ะ...เกาได้ไหม นิดนึง" "ถ้าอยากไส้ทะลัก ก็เกาสิ-_-" ไอ้ซินน์ได้ยิน ก็เบะปากทันที ก่อนที่จะหันหน้าหนีไปหาสามีตัวเองอีกฝั่ง"คู่นี้เถื่อนจัง ซินน์รับไม่ได้ ไม่น่านอนรวมแบบนี้เลย" แหม ตอนนั้นกูอุส่าห์ใจดีมานอนเป็นเพื่อนมึง ไอ้เพื่อนทรยศ!"พี่มึงนั่นล่ะเถื่อน ชอบว่ากู" ฉันพู
"วิสัญญี...คงที่แล้วครับ" และวิสัญญีแพทย์ที่เตรียมเครื่องมือรอ ก็รีบพยักหน้าสั่งพยาบาล จนทุกคนช่วยกันจับตัวฉันตะแคง และแทงเข็ม..จึก ที่กลางหลังทันที"ฮึก..ฮือ ซะ.. ซินน์เจ็บ นาวิน...ฮือๆ "เขาก้มลงโอบแก้มฉันไว้..ด้วยมือที่สั่นเทา ก่อนจะใช้มือใหญ่ลูบเบาๆให้ฉันผ่อนคลาย จนสุดท้าย..ความเจ็บปวดและทรมาน มันค่อยๆหาย...หายจนฉันไม่รู้สึกอะไรอีกเลย"คุณแม่...รู้สึกปวดอยู่ไหมคะ" ฉันหลับตาลงส่ายหน้าเบาๆ ฉันไม่ปวดแล้ว"ไม่ค่ะ.." และพยาบาลก็ทำอะไรต่อไม่รู้ ฉันไม่ได้สนใจ ฉันเอาแต่นอนมองสามี ที่หันไปดูพ่อเขาไม่หยุด"เบาๆนะพ่อ=_=" เขาสั่งพ่อตัวเอง..ด้วยสีหน้ากังวล"มาผ่าเองไหมล่ะลูก" เสียงพ่อสามีตอบมา"ผมเป็นหมอฟัน พ่อลืมเหรอ? พ่อครับ...เบาๆครับ" พยาบาลกับวิสัญญี..หัวเราะคุณหมอฟันใหญ่ เห็นแบบนี้ฉันก็โล่งใจ เพราะเหมือนทุกอย่าง..มันกำลังดำเนินไปปกติจนสามีหันมาคุยกับฉัน.."ซินน์ครับ...คุยกันหน่อยสิ ไม่หลับนะ...คลอดเสร็จอยากกินอะไร หืม...?^^" ฉันพยายามเปิดตาคุยกับเขา และแอบขำเบาๆ ที่เขาถามเรื่องของกินตอนนี้"ไม่อยากกิน..อยากกอดลูก""กอดลูก? ได้กอดแน่นอน..อยากให้ใครเป็นพี่ นิวเยียร์ หรือนาวี^^?" ฉันจ้องตาท