30 - Ai-Oon | โถ่ชีวิตฉัน ลาออกค่ะ!

ฉันเบะปากใส่ไอ้ซินน์ทันที จนมันมองฉันแล้วหัวเราะลั่นห้อง

"ฮ่าๆ กูอยากช่วยนะ แต่ทำไม่ได้ พ่อมึงถึงกลับโทรหากูด้วยตัวเอง ใครจะกล้าผิดคำพูดวะ"

เฮ้อ ฉันยืนกอดอกถอนหายใจเซ็งๆ ฉันไม่ได้อยากดูแลบริษัทเครื่องสำอางอะไรของแม่เลย ฉันอยากดูแลผับพ่อ ทำไมไม่มีใครเข้าใจวะ เป็นผู้หญิงดูแลผับไม่ดีตรงไหน เฟี้ยวออก!

"น้ำปั่นทนคบกับพี่มึงได้ไงวะ กูสงสารมันจริงๆ หรือว่า..เวลาพี่มึงอยู่กับแฟนแล้วละมุนวะ เหมือนที่นาวินอยู่กับมึงไง น้ำปั่นเล่าให้กูฟังว่า นาวินดุมันมากเลยนะ แต่กับมึงนี่เป็นแมว-_-'" ซินน์อมยิ้ม ก่อนจะลุกขึ้น เดินมาบีบไหล่ฉัน

"น้ำปั่น..ไม่ได้คบกับพี่เวียร์นะ กูถามมาแล้ว ส่วนไอ้ความละมุนเนี่ยกูก็ไม่รู้ พี่เวียร์เข้าใจยากอ่ะ ถ้ามึงคิดว่าพี่กูอยู่กับแฟนแล้วละมุน มึงก็จีบพี่กูเลย ฮ่าๆ"

แหม แค่เป็นลูกน้องชีวิตไออุ่นก็ถูกซัดเหมือนสึนามิแล้ว อย่าให้มันมากไปกว่านี้เลย!

"เหอะ กูว่าพี่มึงนะ ไม่มีใครทนได้หรอก กูจะลาออกแล้ว ไม่แคร์ใครแล้ว"

ซินน์ตกใจเอามือทาบอก

"เพื่อน! มึงทำงานแค่สามวันเองนะ ทำไมมาไว ไปไวแบบนี้ล่ะ"

"กูทนไม่ได้ ถ้ามึงเจอแบบกู กูว่ามึงก็ทนไม่ได้เหมือนกัน!" ไอ้ซินน์ตกใจไปอีก แล้วมันก็มองฉันชั