Lahat ng Kabanata ng พลาด: Kabanata 11 - Kabanata 20

สายตานิ่งมองฉันเรียบๆ เขาไม่พูดอะไรสักคำ ฉันรู้สึกได้แต่มือน้ำหวาน ที่ยุกยิกสะกิดหลังฉันไม่หยุด"คุณมาได้ยางงายยย" ฉันเปิดประเด็นทำลายความเงียบ ใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่อกแข็งๆของเขา เมื่อฉันขยับตัวน้อยนิด การทรงตัวของฉันกลับยิ่งแย่ขึ้นไปอีก ฉันยืนต่อไม่ไหวแล้ว ...'ฟึบ~!' ร่างเล็กหมดสติพับลงมาที่อกใหญ่ของชายหนุ่ม เจ้าของอกได้แต่ถอนหายใจ มือใหญ่รีบประคองร่างบางเอาไว้แนบชิดตัว ชิดจนสัมผัสได้ถึงหน้าอกใหญ่นั้น"เฮ้ย ณีเวีย" เพื่อนสาวของเธอวิ่งมาช่วยเขาประคองด้วยความเป็นห่วง"ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการเอง" ชายหนุ่มรีบประคองเธอ ก่อนจะรีบอุ้มร่างบางไว้แนบอก"เอ่อ ค่ะ ฝากดูแลณีเวียด้วยนะคะคุณเซ็น" ทั้งสองรู้สึกอุ่นใจ เมื่อได้เห็นคนตรงหน้าเป็นคนดูแลเพื่อนของพวกเธอ"ขอบคุณนะครับ ที่รับฟังเธอ " เขาทิ้งท้ายและรีบอุ้มเธอไปขึ้นรถ ใบหน้านิ่งมองเธอไม่ละสายตา คิดแปลกใจเธอสู้กับปัญหาต่างๆมาคนเดียวได้ยังไง ชุดนักศึกษาที่เข้ารูปนั้นทำให้ใจเขาสั่น อยากจะกัดกินเธอเสียตรงนี้ เขารีบหยิบโทรศัพท์มือถือราคาแพงขึ้นมาก่อนจะกดโทรหาใครสักคน"สวัสดีครับ คุณอา ขอโทษที่ผมโทรมารบกวนตอนดึกๆครับ"หน้านิ่งของเซ็นลังเลอย่างบอกไม่ถู

มือหนาอุ้มฉันขึ้น ทั้งที่เรายังเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันอยู่ เขาจะทำอะไรของเขาอีก ฉันไม่มีแรงเหลือแล้ว…เขาตรงไปที่ประตูและเปิดมันออก“ไปไหน! ไม่ไปนะ ปล่อย ๆ วันแรกเดี๋ยวฉันก็ตายก่อนเสียหรอก” ฉันตีขาไปมาอยากจะหลุดลงจากเอวหนา ๆ นี่ เขาเลยกระชับขาสองข้างฉันไว้แน่นกว่าเดิมไปอีก“อุ้มแตง” อื้อ ๆ เขาจับก้นฉันยกขึ้นลงด้วยแขนอันทรงพลัง ฉันรีบกอดคอเขาทันที กลัวจะพลัดตกไปนอนกองที่พื้น แม้จะเป็นห้องโถงกว้างไร้ที่จับ เอวหนายังทำงานดีมาก‘ปึก ปึก ปึก ปึก’ กระแทกเข้าจังหวะรัว ๆ จนฉันกอดคอหนาไว้แน่นกว่าเดิมเสียวซ่านจนขาสั่นระริก“อื้อ อื้อ ฉันจะไม่ไหวอีกแล้ว” ฉันได้แต่พยายามครางให้เบาที่สุด เสียวก็เสียวกลัวใครเปิดประตูเข้ามาด้วย“ร้องดัง ๆ” เขาเปลี่ยนอุ้มฉันมานั่งบนโต๊ะกินข้าว ไม่ผิดหรอก โต๊ะกินข้าว!จริง ๆ จากนั้นถูกยกขาขึ้นเป็นรูปตัว M เขาไม่รอช้าจัดท่าได้แล้ว กระแทกกระทั้นมันเข้ามาอีกระรอก“อ๊ะ อ๊ะ” เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั่วห้อง สลับกับเสียงครางกระสันของฉัน“นี่คือบทลงโทษ” เขาเอาแขนมาช้อนขาสองข้างฉันขึ้น จากนั้นยกตรงดิ่งไปที่โซฟา ขาข้างนึงของฉันถูกยกขึ้น ร่างเขาเหยียดตรงดันมังกรใหญ่เข้ามาร่อ

ฉันขยับไปเกาะแขนเขาทันที และพาเขาเดินเชิดออกมาอีกฝั่งแบบสวย ๆ“ทำอะไรของเธอ ลงมาทำอะไร” เขาถามพลางก้มลงมองที่มือฉัน“เปล่า เวียนหัว เบื่อเลยลงมาเดินเล่น รอน้ำหวาน”“อยากซื้ออะไรล่ะ” เขาถามพลางเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง“ทำไมจะซื้อให้เหรอ เอาตังค์มา ๆ” ฉันแบมือขึ้นจนเขายกมือมาตีมือฉันดัง ‘เพี๊ยะ’“ทำผิดอยู่ไม่มีสิทธิพูด กินเหล้าเมาคาชุดนักศึกษา ใครเขาทำกัน”ฉันมองหน้าเขากลับพอสบตาเท่านั้น เรื่องการทำโทษเมื่อคืนก็ผุดขึ้นมาในหัวฉันอีกรอบ ฉันรีบหันหน้าหนี ไม่อยากให้เขาเห็นแก้มแดง ๆ ฉันตอนนี้ เพราะหน้ามันเริ่มร้อนผ่าวไปถึงใบหูแล้ว“ระ… รู้แล้วน่า” ฉันเขินจริง ๆ ไม่อยากจะมองหน้าเขาอีก กลัวเขาจะจับได้“พูดด้วยไม่มองหน้า ไม่มีมารยาทจริง” เขาบ่นตามหลังมา แล้วเอาอะไรแข็ง ๆ มาเขี่ยหลังฉัน ตายจริงจะทำอะไรตรงนี้ไม่ได้นะ! ฉันรีบหันควับไปจะโวยวายกลายเป็นว่าเห็นแค่บัตรเครดิตสีดำหนึ่งใบ“อะไรคะ ให้ฉัน” ฉันชะงักนิดหน่อย กลัวจะเผลอไปติดสัญญาบ้ากามอะไรกับเขาอีก เขายื่นให้อีกรอบแล้วพยักหน้า“ไม่มีสัญญาอะไรหรอก ไม่จำกัดวงเงิน ค่าทำงานบ้าน” ค่าทำงานบ้านที่ไม่จำกัดวงเงิน อะไรจะคุ้มค่าขนาดนี้ หึ ฉันจะรูดให้หม

เชิ้ตบางของฉัน ถูกเขาถอดโยนลงบนพื้นไม่ใยดี มือใหญ่ดันตัวฉันนอนบนโซฟา ก่อนจะระดมจูบทั้งเนินอก ร่องท้อง เนินสาว ลมหายใจอุ่น ๆ นั้นครอบงำฉัน จนฉันแอ่นอกรับไม่รู้ตัวจมูกโด่งเลื่อนต่ำ ลงมาถึงติ่งสวาท ก่อนจะกดลิ้นนุ่มเชยชิมมันฉันกำลังจะถูกเขากินอีกแล้ว“อื้อ~ อ๊ะ” ลิ้นนุ่มตวัดไปมา ระเรงดูดทุกซอกทุกมุมในร่องสาว ซุกซนย้ำกดแทรกกลีบกุหลาบหวังเข้าไปสัมผัสข้างในของฉัน แต่ไม่ทันใจ นิ้วยาวเริ่มแทรกเข้าไปทำหน้าที่แทน ขยับเข้าออกรัวเร็วจนฉันอดกลั้นเสียงครางไว้ไม่อยู่“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ๆ” ตาคมเหลือบมองฉันแว๊บนึง พึงพอใจกับผลลัพธ์ตรงหน้า จึงตัดสินใจใส่เข้ามาอีกนิ้ว“อ๊ะ~” ฉันรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ก่อนที่นิ้วทั้งสองจะเกี่ยวกระทุ้งรูลึก หวังเรียกน้ำรักรสหวานออกมาให้เขาเชยชม“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ฉันได้แต่ครางไม่เป็นภาษา ดังไปทั่วห้อง นิ้วยาวทรมานฉัน กะจะให้ฉันขาดใจตายตรงนี้“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ฉันจิกผมเขาแน่น หน้าท้องเกร็งไปหมด เขายิ่งเร่งจังหวะรัวขึ้นเรื่อย ๆ จนฉันใกล้จะกระตุก จะเสร็จ ใกล้แล้ว...“พอแค่นี้ก่อนหิว”อยู่ ๆ เขาก็ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องครัว ดะ เดี๋ยวนะ ฉันกำลังจะเสร็จ นี่แกล้งกันใช่มั้ย ล้อกันเล่นใช่มั้ย? ฉ

“คุณ...” ฉันใช้นิ้วชี้สะกิดไหล่เขาเบา ๆ ร่างใหญ่นอนนิ่งไม่รู้สึกตัว“คุณ ๆ” ฉันเรียกเขาเสียงดังขึ้น และมันก็ได้ผลเขาขยับตัวหันมาหาฉัน ต่อเถอะได้โปรด…“อะไร นอนเถอะมีประชุม” ใครจะไปหลับลง คุณพระ แกล้งกันแบบนี้เป็นรอบที่สองแล้ว ฉันนอนข่มตา ทำยังไงก็ไม่หลับ นอนกระสับกระส่ายกว่าจะหลับได้ก็ปาไปเกือบเช้าพอเจ็ดโมงฉันต้องตื่นมาเตรียมอาหารเช้าให้คุณชายอีก ง่วงก็ง่วง ฉันทอดไข่ดาวกับไส้กรอกเสร็จ เขาก็เดินออกมาจากห้อง จะออกไปทำงานพอดี หมั่นไส้ชะมัด“จะกินได้มั้ย?” เขานั่งลงจ้องอาหารเช้าที่อยู่ตรงหน้า สลับกับมองมาที่ฉัน ฉันไม่ตอบเขา รีบเดินตึงตังเข้าไปนอนต่อในห้อง ไม่รู้ว่าจะโกรธจะงอนเขาทำไม ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันฉันหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็เกือบเย็นแล้ว แหงล่ะไม่ได้นอนทั้งคืน ปวดหัวสุด ๆ‘ตึง’ เสียงไลน์เด้งขึ้นมาLINE | ตาหน้าเมื่อย[ตาหน้าเมื่อย: เตรียมตัวห้าโมงจะออกไปข้างนอก]ฉันอ่านไม่ตอบฟอร์มอยู่ แต่ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดใหม่ และไม่ลืมกระเป๋าใบใหม่ที่เพิ่งซื้อมาด้วย ยืนหมุนซ้ายขวาอยู่สักพัก ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ ว่าตัวเองจะมีปัญญาใส่ของแพง ๆ พวกนี้ใกล้ห้าโมง ฉันออกมาจากห้