Lahat ng Kabanata ng อุ้มบุญมาเฟีย: Kabanata 1 - Kabanata 10

@คฤหาสน์หวงเฟยหงควันสีขาวขุ่นถูกพ่นออกจากริมฝีปากหนาของชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาที่นั่งสูบบุหรี่ราคาแพงอย่างใจเย็นระหว่างรอการมาเยือนของเจ๊สวยแม่เล้าที่เขาจ้างให้ไปหาแม่อุ้มมาให้ และการรอคอยของเขาก็สิ้นสุดลงเมื่ออาเหว่ยลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามารายงาน "เจ๊สวยมาแล้วครับนาย""อืมให้เข้ามา" นิ้วเรียวคีบบุหรี่ออกจากปากแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ นัยน์ตาสีดำขลับดูดุดันจับจ้องไฟบนปลายบุหรี่นิ่งๆ จนเจ๊สวยเดินเข้ามาเขาจึงตวัดสายตาขึ้นไปมอง"สวัสดีค่ะคุณหวงเฟยหง" เจ๊สวยยกมือไห้วมาเฟียหนุ่มที่นั่งไข่วห้างอยู่บนโซฟาอย่างนบน้อม"อืมไหนเด็กๆ ที่พามาให้ผมดู” มาเฟียหนุ่มพยักหน้ารับ ก่อนถามไปเมื่อเห็นว่าเจ๊สวยเดินเข้ามาเพียงลำพังโดยไร้เงาของแม่พันธ์ที่เธออวยสรรพคุณนักหนาเขาก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าจะสมราคาคุยหรือเปล่า"เด็กๆ เข้ามาได้แล้วจ้ะ" สิ้นคำพูดมาเฟียหนุ่มเจ๊สวยก็เรียกสาวสวยทั้งเจ็ดคนเข้ามายืนเรียงแถวต่อหน้าเขาทันที"หึ" เสียงเค้นหัวเราะดังเล็ดลอดออกจากลำคอหนาอย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นสาวๆ ที่เจ๊สวยบอกว่าคัดเลือกมาอย่างดี พวกเธอจ้องเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้มราวกับจะกลืนกินไม่มีความเป็นกุลสตรีแม้แต่น้อยแล้วค

3 วันต่อมา@มหาวิทยาลัยใต้ตึกคณะนิติศาสตร์สาขากฎหมายระหว่างประเทศมหาวิทยาลัยชื่อดังที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองฮ่องกงเผยให้เห็นร่างบางระหงของพีชกับจินเพื่อนสาวชาวไทยที่เพิ่งรู้จักยืนคุยกันด้วยความสนิทสนม อาจเพราะทั้งสองเป็นคนไทยเหมือนกันเลยสนิกกันเร็ว การมาอยู่ต่างประเทศคนเดียวครั้งแรกของเธอก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเธอสามารถปรับตัวได้ดีเลยทีเดียว "พีชคืนนี้ไปเที่ยวคลับเดอะเบสกันนะ" "เที่ยวคลับเนี่ยนะ" พีชขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อเพื่อนสาวชวนเธอไปเที่ยวคลับไม่ใช่ว่ามันเป็นสถานที่ไม่ดี ทว่าเธอแค่ไม่ค่อยชอบสักเท่าไรมันดูวุ่นวายเสียงดังจนน่าปวดหัว"จินอยากไปดูสักครั้งเห็นเขาบอกว่าหรูหรามากเลยนะ แถมเจ้าของหล่อมากด้วย" "แต่พีชไม่อยากไปเลยอะ""หื้อออ ไปนะน่าา" จินเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพร้อมทั้งทำหน้าเว้าวอนสุดฤทธิ์เมื่อเห็นท่าทางอิดออดของเพื่อนสาว และมันก็ได้ผลสุดท้ายพีชก็ทนต่อแรงรบเร้าของเพื่อนสาวไม่ไหวจนต้องตกปากรับคำไป "อือๆ ก็ได้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ" "น่ารักที่ซู๊ดด" จินยิ้มร่าออกมาอย่างอารมณ์ดีใจเมื่อได้ยินคำตอบ มือเล็กเอื้อมไปดึงแก้มเพื่อนสาวเบาๆ อย่างมันเขี้ยวจนพีชต้องจับมือเธอออกแล้วขอแยกตัวก

@คลับเดอะเบสท์หลังจากแยกกับพีชเจ๊สวยก็ขับรถตรงมาหามาเฟียหนุ่มที่คลับเดอะเบสท์ทันทีเพื่อบอกเรื่องของหญิงสาวให้เขารับรู้ถึงความปากเก่งอวดดีของเจ้าหล่อน"ไปบอกคุณหวงเฟยหงให้หน่อยว่าฉันมาขอพบ" เจ๊สวยจีบปากจีบคอบอกกับการด์ที่ยืนเฝ้าหน้าห้องทำงานมาเฟียหนุ่มด้วยท่าทางสะดีดสะดิ้ง สิ้นคำพูดของเธอการด์ก็เดินหายเข้าไปในห้องทำงานของมาเฟียหนุ่มก่อนเดินออกมาบอกกับเจ๊สวย "เข้าไปได้"แกร็ก!เมื่อได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้องเจ๊สวยก็เปิดประตูเข้าไปโดยไม่รอช้าเธอเดินมาหยุดหน้าโต๊ะทำงานมาเฟียหนุ่มแล้วกล่าวทักทายอย่างนอบน้อม "สวัสดีค่ะคุณหวงเฟยหง""มีอะไรก็พูดมา" มาเฟียหนุ่มพูดขึ้นทั้งที่สายตายังคงจดจ่ออยู่บนแฟ้มเอกสาร"คือว่าน้องพีชเขาไม่ยอมรับงานนี้ค่ะ""งานแค่นี้ยังทำไม่สำเร็จ ไม่ได้เรื่อง" ดวงตาคมกริบตวัดขึ้นมองหน้าเจ๊สวยด้วยความไม่พอใจเมื่อได้ยินคำพูดที่ขัดหูขัดใจจากปากเธอ เขาคิดว่าเงินสามารถซื้อและจัดการทุกอย่างบนโลกใบนี้ได้ แต่หญิงสาวกลับทำให้เขารู้ว่าไม่เสมอไปเพราะเธอคือคนหนึ่งที่ใช้เงินซื้อไม่ได้"ฉันพยายามโน้มน้าวใจแล้วค่ะแต่นังเด็กพีชมันอวดดี หยิ่งยโสแถมยังว่าคุณหวงเฟยหงอีกนะคะ""ว่าอะไร""ฉันอ

มาเฟียหนุ่มค่อย ๆ เปิดประตูเข้าไปภายในห้องโทนสีดำที่ถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงมีแสงสาดส่องผ่านกระจกหน้าต่างเพียงเล็กน้อยพอมองเห็นอะไรลาง ๆ เขาเดินเข้ามาหยุดข้างเตียงจับจ้องร่างบางบนเตียงผ่านความมืดสลัวนิ่ง ๆ นานนับนาที ก่อนจะเดินไปหย่อนก้นนั่งที่โซฟามุมห้องรอเธอตื่นขึ้นมา เขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าผู้หญิงปากดีอย่างเธอพอตื่นขึ้นมาเจอหน้าเขายังจะปากดีออกอยู่ไหมผ่านไปประมาณยี่สิบนาทีร่างบางที่นอนสลบอยู่บนเตียงก็รู้สึกตัว เธอค่อย ๆ หรี่ตาขึ้นมา และพยายามปรับสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง แต่เพราะมีเพียงแสงสลัว ๆ ทำให้เธอมองอะไรไม่ชัด"ซี๊ด!" พีชร้องซี๊ดออกมาเบา ๆ พร้อมยกมือขึ้นกุมขมับทันทีที่พยายามยันตัวลุกขึ้นนั่งคงเป็นเพราะผลค้างเคียงจากยาสลบทำให้ยังรู้สึกมึน ๆ อยู่เธอสะบัดศีรษะเบา ๆ เพื่อไล่อาการมึนออกแล้วเริ่มประมวลเหตุการณ์ทั้งหมดจนจำได้ว่าเธอโดนใครก็ไม่รู้โป๊ะยาสลบ คิดได้ดังนั้นเธอก็รีบลุกลีลุกลนลงจากเตียงเพราะเริ่มรู้สึกถึงอันตรายบางอย่าง แล้วเดินไปที่ประตูทันทีโดยหารู้ไม่ว่าทุกการกระทำมีสายตาคมกริบจับจ้องอยู่แกร๊กๆ! "บ้าชิบ!" เสียงหวานสบถออกมาระคนหงุดหงิดเมื่อพยายามเปิดประตูแต่ก็เป

"อื้อ" พีชรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของอีกวัน เธอรีบเด้งตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความเร็วเมื่อหายจากอาการงัวเงียเริ่มจำเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ได้ ดวงตากลมโตก้มมองสำรวจความเรียบร้อยบนร่างกาย ก่อนถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกเมื่อเสื้อผ้าที่สวมใส่เมื่อวานยังอยู่ครบ"ไงตื่นแล้วเหรอ" โล่งใจได้เพียงไม่นานเธอก็ต้องสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่อเสียงทุ้มดังขึ้นจากมุมมืดภายในห้อง เพียงได้ยินเสียงก็รู้แล้วว่าเป็นใคร รีบดีดตัวลงจากเตียงด้วยความตื่นตระหนกพลางพยายามเพ่งสายตามองหาเจ้าของเสียงผ่านความมืดสลัว แต่ก็พบแค่ความว่างเปล่า "คุณรู้ไหมบทลงโทษของคนที่กล้าหลอกผมเป็นยังไง" ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบนานนับนาที ก่อนเสียงทุ้มจะดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของมาเฟียหนุ่มที่เดินฝ่าความมืดออกมาจากมุมห้อง"คะ...คุณ" พีชถึงกับใบหน้าซีดเซียว ขาเรียวเล็กก้าวถอยหลังอัตโนมัติเมื่อเห็นใบหน้าคนเลว บนร่างกายของเขามีเพียงกางเกงขายาวตัวเดียวที่ใช้ปกปิดช่วงล่างยิ่งทำให้รู้สึกหวาดหวั่นเข้าไปอีก"ฉันไม่ได้จะหลอกคุณนะแต่ฉันจำเป็น" "ผมไม่สนใจว่าคุณจะมีเหตุผลอะไร" "คุณเป็นถึงมาเฟียมีอำนาจมากมาย คุณคงไม่ลดศักดิ์ศรีต