All Chapters of เงาใจใบสมรส: Chapter 51 - Chapter 60

Chapter 25[25/2]งานวัดริมน้ำถูกจัดขึ้นในช่วงเทศกาลเข้าพรรษา ในทุกๆ ปี ตุลาจะชอบมาเดินเที่ยวชมบรรยากาศรอบๆ งานอยู่แล้ว ปกติเขาจะชอบมาตอนดึก เพราะบรรยากาศยามค่ำมันค่อนข้างเย็นสบายแต่วันนี้เขาต้องลองเปลี่ยนบรรยากาศมาเป็นเดินในตอนกลางวัน ก็เพราะว่ามีสองแม่ลูกมาด้วย ก็เลยต้องมากันแบบนี้ทั้งสองฟากฝั่งทางเดินของลานกว้างบริเวณวัด ถูกจัดขึ้นเป็นแผงให้ร้านค้าหลากหลายได้จับจ้องพื้นที่เช่าขายของ ส่วนมากเกือบทั้งงานก็อยู่ไม่กี่อย่างหลักๆ ก็เป็นพวกของกิน ส่วนอีกอย่างก็จะเป็นของเล่นต่างๆ ยิ่งเดินนานเท่าไหร่ยิ่งทำให้รู้สึกว่าอยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งหนึ่ง“คูมแม่ขา คูมอาหมอขา”“ว่าไงครับคนเก่ง?”“...น้องไหมอยากได้ตุ๊กตาอันนั้นค่า” เด็กหญิงใยไหมตื่นตาตื่นใจไปกับของเล่นหลากหลายในงาน โดยเฉพาะตุ๊กตาตัวใหญ่ที่ต้องแลกมาด้วยการเล่นตามเงื่อนไขของเกมนั้นๆเด็กหญิงตัวน้อยไม่รู้เลยว่าเขาจะต้องได้ตุ๊กตาตัวใหญ่มาด้วยวิธีใด ใยไหมรู้แค่เพียงว่าเห็นคนที่ยืนมุงรอบตุ๊กตากำลังปาบางอย่างใส่ลูกโป่งอยู่หน้าร้านนั้น ใยไหมก็เลยให้ความสนใจกับการกระทำของคนกลุ่มนั้นอย่างไม่วางสายตาใยบัวเห็นสายตาของลูกที่มองไปยังร้านปาลู

[26/2]1 สัปดาห์ต่อมา...,ชลกันต์นึกอย่างไรก็ไม่มีใครอาจจะรู้ได้ ในความผิดปกติจากการกระทำของเขามันทำให้ใยบัวเกิดความสงสัยและแปลกใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนวันนี้เขาชวนลูกและเธอออกมาเที่ยวทะเลด้วยกัน ตั้งแต่เมื่อวานหลังทานข้าวมื้อเย็นด้วยกันเสร็จ เขาบอกกับเธอแค่เพียงว่าจะพาลูกมาเปิดหูเปิดตาเที่ยวต่างจังหวัดบ้าง ใยบัวยังไม่ทันได้ตอบตกลงอะไรไป เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจองตั๋วเครื่องบินและที่พักเรียบร้อยให้แล้วคนที่ดูตื่นเต้นที่สุดเห็นทีว่าจะเป็นลูกสาวตัวเล็กคนนี้เลย ตั้งแต่นั่งเครื่องมาจนถึงที่โรงแรมใยไหมยังไม่หยุดพูดเลยสักครั้ง เอาแต่ถามพ่อกับแม่ว่าทะเลเป็นแบบไหน และมีอะไรอยู่ในทะเลบ้างเด็กน้อยวัย 2 ขวบ 9 เดือนอย่างใยไหม ช่างอยากรู้อยากเห็นไปทุกเรื่องที่ผ่านหูผ่านตา“คูมพ่อขา เยาจาไปเย่นน้ำกันด้วยไหมคะ?” ขณะที่เพิ่งถึงที่พัก คนเป็นแม่ยังไม่ได้จัดข้าวของออกมาจากกระเป๋าเลยด้วยซ้ำ แต่ลูกสาวดันอยากจะไปเล่นน้ำก่อนเสียแล้วร่างสูงของคนเป็นพ่อ เดินเข้ามาอุ้มเจ้าตัวเล็กเอาไว้ ก่อนจะพาไปนั่งเล่นในส่วนของระเบียงที่พัก พอมองออกไปจากตรงนั้นมันสามารถเห็นทะเลสวยๆ อย่างเต็มตา จนเด็กหญิงใยไหมถึงกับกรีด

Chapter 27[27/2]หลายวันถัดมาหลังจากกลับมาจากเที่ยวต่างจังหวัดกันแล้ว ชลกันต์และใยบัวก็กลับมาทำหน้าที่ของตนเองอย่างปกติ แต่ที่ไม่ค่อยปกติเท่าไหร่คือการวางตัวของแต่ละคนอยู่ด้วยกันมาจนลูกจะได้ 3 ขวบแล้ว ทว่าเรื่องวันนั้นที่เขาทำกับเธอและหลายเรื่องที่เกิดขึ้นตอนไปเที่ยวทะเลด้วยกัน มันทำให้ใยบัวมองว่าชลกันต์แปลกไป ทั้งการกระทำหลายอย่างที่ตอนกลับมาเขาไม่เคยทำแบบนี้เลยด้วยซ้ำอย่างวันนี้ก็เช่นกันหลังเลิกงานเขาเข้าครัวมาช่วยทำอาหารมื้อเย็นด้วย ทั้งๆ ที่ท่าทาง เก้ๆ กังๆ ของเขาบ่งบอกได้เลยว่าไม่เคยเข้าครัวมาก่อน แต่ก็ดูเหมือนเขาจะตั้งใจเรียนรู้งานครัวจากใยบัวเป็นพิเศษอย่างเมื่อวานนี้ก็เช่นกัน เขาโทรให้ใยบัวมาส่งอาหารมื้อเที่ยงให้ถึงห้องทำงาน จากนั้นพอเธอกับลูกจะกลับ เขาก็ยังไม่ให้กลับแถมยังยึดตัวลูกเอาไว้ ทำให้ใยบัวไม่สามารถปฏิเสธเขาได้เลยตอนนี้อาหารมื้อเย็นถูกเสิร์ฟด้วยมือของชลกันต์ ส่วนใยบัวยังอยู่เคลียร์ของที่ห้องครัวเล็กน้อย เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วก็รีบล้างมือออกมาเตรียมทานด้วยกันส่วนใยไหมตอนนี้ก็อยู่กับพี่เลี้ยงแล้ว พอให้ข้าวให้นมเสร็จก็นอนดูการ์ตูนเล่นอยู่หน้าโทรทัศน์กับนภาแล้ว ทั้ง

Chapter 28[28/2]“ผมเตรียมยาเอาไว้ให้คุณบัวแล้วนะครับ”“หื้ม? คุณหมอไปเอายาพวกนี้มาจากไหนคะ?”“สามีคุณเป็นหมอและก็เป็นลูกเจ้าของโรงพยาบาลนะครับ หึหึ… ในบ้านของพวกคุณต้องมีของพวกนี้อยู่แล้ว”“จริงสินะ” ใยบัวเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าในบ้านมีตู้ยาขนาดใหญ่อยู่ ถือว่าเป็นคลังยาสามัญขนาดใหญ่ที่สุดแล้วสำหรับเก็บไว้ในบ้านร่างบางรีบตักข้างเข้าปากให้ไว แม้ว่าจะรู้สึกไม่หิวและกลืนมันไม่ลงก็ต้องฝืนก่อนเพราะอยากหายเร็วๆ เพื่อที่จะได้ดูแลลูกสาวต่อ ขนาดแค่ครึ่งวันที่ติดอยู่บนห้องนี้เธอยังคิดถึงใยไหมแล้ว นี่ถ้าเป็นวันหรือสองวันจะคิดถึงเจ้าตัวแสบขนาดไหน“แค่กกกๆๆ!!”เพราะการรีบกินของใยบัวนั้นทำให้ต้องสำลักข้าวออกมา จนตอนนี้หน้าแดงก่ำไปหมดแล้ว ตุลาที่นั่งอยู่ใกล้ๆ เห็นดังนั้นจึงรีบหยิบน้ำในแก้วยื่นให้คนป่วย“ใจเย็นสิครับคุณบัว ค่อยๆ เคี้ยวสิครับ”“แค่กๆๆ!!”“เดี๋ยวผมป้อนดีกว่าครับ” ว่าแล้วก็รีบยื่นแก้วน้ำให้ใยบัวดื่มทันที เห็นอาการของคนป่วยในตอนนี้แล้วเขาก็อดสงสารไม่ได้เลยจริงๆขณะที่ถือแก้วน้ำให้คนป่วยดื่มอยู่นั้น ตุลาเผลอจ้องใบหน้ามนนั้นเข้าอย่างต้องมนต์สะกดเอาไว้ ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากมองแต่ใบหน้านี้นัก

Chapter 29[29/2]“คุณแม่ครับ ผมอยากจัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุดครับ”“ห๊ะ!? ว่ายังไงนะตากันต์?”ภายหลังจากที่กลับมาจากเที่ยวทะเลสองวันถัดมาชลกันต์ก็เข้ามาหาคุณหญิงวิมลรัตน์ถึงห้องทำงานทั้งที่ปกติจะเป็นคุณหญิงเองมากกว่าที่ขยันไปหาลูกที่ห้องทำงานทว่าวันนี้มันกลับดูแปลกตาไปหมด ตั้งแต่เดินเข้ามาแล้วรีบเปิดประเด็นเลยแบบนี้ ชลกันต์ต้องไปโดนยาตัวไหนมาแน่นอนเลย คนเป็นแม่อย่างคุณหญิงวิมลรัตน์ถึงกับเป็นกังวลขึ้นมาแบบงงๆ“ผมจะแต่งงานกับบัว”ชลกันต์ไม่สนใจอาการของคุณหญิงวิมลรัตน์แม้แต่น้อย ส่วนหนึ่งเป็นเพราะคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าจะต้องเป็นแบบนี้อันที่จริงเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมถึงนึกอยากแต่งงานกับแม่ของลูกขึ้นมาดื้อๆ แบบนี้ สิ่งเดียวที่เขารู้ก็คือเขาไม่อยากให้ใยบัวไปจากเขา และไม่อยากให้ใยบัวตกไปเป็นของคนอื่นเลย แม้แต่เข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นเขาก็ไม่ต้องการคุณหญิงวิมลรัตน์คิดว่าตัวเองหูฝาดไปหรือไม่ ที่อยู่ดีๆ ลูกชายจะแต่งงานกับแม่ของลูกทั้งๆ ที่ก่อนหน้าทั้งเธอและท่านผู้ว่าฯ พูดหว่านล้อมอยู่บ่อยครั้ง แต่ลูกชายกลับมีท่าทีปฏิเสธมาตลอด แล้ววันนี้นึกอย่างไรถึงอยากแต่งขึ้นมาก็ไม่รู้ หรือว่าเขากำลังอำคุณหญ