All Chapters of เงาใจใบสมรส: Chapter 31 - Chapter 40

Chapter 15[15/2]ห้องนอนสีขาวสะอาดตา ตอนนี้มีหญิงสาวเจ้าของห้องคนใหม่อาศัยอยู่ แม้ว่าเจ้าของห้องคนเดิมจะไม่อยู่แล้วแต่ยังทิ้งคราบความทรงจำเอาไว้ให้เจ้าของบ้านได้หวนพูดถึงจนทุกวันนี้อยู่แต่ไม่ว่าเขาจะพูดถึงอย่างไร ใยบัวไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย ตราบใดที่เขาไม่ทำร้ายกล่องแก้วตาดวงใจของเธอให้บอบซ้ำ ด้วยการเห็นลูกคนอื่นดีกว่าลูกในไส้ของตัวเอง ใยบัวก็จะไม่แตะต้องเรื่องส่วนตัวของเขาสมาร์ทโฟนเครื่องล่าสุดที่เพิ่งซื้อมาใหม่ ถูกต่อสายปลายทางไปยังผู้เป็นแม่ของหญิงสาว หลังจากที่ป้อนนมลูกเสร็จก็ปล่อยให้อยู่กับพี่เลี้ยงต่อ ส่วนตัวเองก็ขึ้นมาคุยกับปลายสายด้านบนของห้องนอนแทบทุกครั้งที่มีการติดต่อหาบัวแก้ว ใยบัวจะปลีกตัวออกจากลูกสาวตัวน้อยของเธอก่อน ที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะรังเกียจหรือรับไม่ได้ที่จะให้แม่ตัวเองรู้เห็นความจริงที่ปิดซ่อนเอาไว้ทว่าเป็นเพราะกลัวว่าครั้นบัวแก้วได้รับรู้ความจริงแล้วจะเสียใจและผิดหวังในตัวลูกสาวคนนี้หรือไม่ที่ท้องไม่มีพ่อ แถมยังไปมีอะไรกับสามีเพื่อนสนิทตั้งแต่ก่อนเขาจะเข้าห้องหอกันเสียอีก“อีกสักพักบัวจะกลับไปหานะแม่”(สักพักของแกนี่นานเป็นปีแล้วนะ ฉันรอไม่ไหวหรอกนะไอ้ลู

Chapter 16[16/2]หลังจากนิมนต์พระท่านเข้ามาฉันท์เพลเสร็จแล้ว ขั้นตอนถัดไปคือเริ่มเข้าพิธีกรรมทางศาสนาโกนผมไฟหรือพิธีทำขวัญเดือน เป็นประเพณีโบราณเพื่อโกนผมให้กับเด็กแรกเกิด เพราะเส้นผมกับเล็บที่ติดมาตั้งแต่อยู่ในครรภ์ของมารดานั้นไม่สะอาด จึงต้องโกนทิ้งเพื่อให้ขึ้นมาใหม่และนอกจากนี้ยังมีความเชื่อว่าเด็กที่ได้รับการโกนผมไฟนั้นจะเลี้ยงดูง่าย ไม่ดื้อ และมีแต่ความเจริญก้าวหน้า แม้ว่าตอนนี้ใยไหมจะอายุได้ 6 เดือนแล้วก็ตาม ทว่าก็ยังสามารถทำพิธีได้อยู่ ซึ่งก็เอาตามฤกษ์สะดวกพ่อของเด็ก“แอร๊ ....แอ๊~ แมะ”“อย่าเพิ่งร้องนะคะคนเก่ง จะเสร็จแล้วค่ะ แปบเดียวนะลูก” ใยบัวพยายามปลอบลูกตัวน้อยเอาไว้ก่อนที่จะเปล่งเสียงร้องไห้ออกมา จนอาจจะเสียฤกษ์งามยามดีทุกคนในบ้านออกมารวมตัวผลัดกันตัดผมตัดเล็บให้เด็กตัวน้อย อย่างยินดี ตุลาเองก็เหมือนกันที่ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งเดินทางมาถึงบ้านยายจันทน์หอมได้ไม่นาน แต่กลับดูตื่นเต้นอยากจะทำให้หลานก่อนใครเพื่อน“คงจะตกใจที่เห็นคนมามุงดูแกน่ะ” ยายจันทน์หอมบอกกับแม่ของหลานที่กำลังอุ้มเจ้าตัวน้อยอยู่ในอ้อมอก“ลูกคงเริ่มหิวนมแม่แล้วล่ะครับคุณยาย เรารีบทำดีกว่าครับ”ชลกันต์เห็น

[17/2]เจ้าของห้องหายตัวเข้าไปในห้องน้ำนานประมาณหนึ่งแล้ว กว่าจะออกมาได้ก็พบว่าสองแม่ลูกนอนหลับอยู่บนเตียงใหญ่ของเขาเป็นที่เรียบร้อย คงจะเหนื่อยและเพลียที่ออกไปโรงพยาบาลตั้งแต่เช้า กลับมาบ้านถึงได้นอนไม่ไหวติงกันแบบนี้ร่างสูงเดินมาหยิบจับเอาเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะสวมใส่มันลงไปบนตัว จากนั้นก็มองหาที่ว่างบนเตียง โชคดีที่อีกฝั่งหนึ่งมันยังว่างอยู่เขาจึงค่อยๆ ขยับตัวขึ้นไปครองพื้นที่ข้างๆ ลูกทันทีไม่เฉพาะแค่สองแม่ลูกเท่านั้นหรอกที่เพลีย คนขับรถพาไปอย่างเขาก็เพลียเหมือนกัน ไหนจะความเหนื่อยล้าที่สะสมมาตลอดทั้งสัปดาห์ แม้ว่าจะไม่ได้ขึ้นเวรเหมือนหมอคนอื่นแล้วเนื่องจากเขาต้องรับบทบาทหน้าที่ผู้อำนวยการโรงพยาบาล แต่กระนั้นก็ยังมีเคสคนไข้เหมือนหมอทั่วไปที่ต้องดูแลหมวกหลายใบที่เขาสวมอยู่มันก็มีความเหนื่อยที่แตกต่างกัน ทว่าเมื่อกลับบ้านมาเห็นหน้าลูก ความเหนื่อยล้าทั้งหมดที่มีมันกลับเลือนหายเป็นปลิดทิ้งเสียงหอบหายใจอย่างสม่ำเสมอของเจ้าตัวน้อย ทำให้ชลกันต์แอบลอบยิ้มออกมาได้ ครั้นลูกหายใจได้คล่องขนาดนี้แล้ว แสดงว่าแผนการรักษาที่เขาวางไว้มันจะต้องได้ผลแน่นอนถัดไปจากลูกสาวตัวน้อยอีกฝั่ง ยังมีแม่ข

lChapter 18[18/2]ร่างกำยำเดินเปลือยท่อนบนออกมาจากห้องน้ำ ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่ปิดคลุมส่วนท่อนล่างเอาไว้ตอนนี้มันแทบจะปิดไม่มิดอยู่แล้วช่วงแผงอกแกร่งถูกหยาดน้ำปกคลุมจนลามมาถึงบริเวณท้องน้อยที่แอบมีไรขนสีดำแซมอยู่ ที่เห็นได้ชัดก็เพราะว่าผ้าเช็ดตัวผืนที่เขาสวมอยู่มันล่นลงมาแทบจะเห็นส่วนสงวนของเขาได้แล้วใยบัวไม่ได้ต้องใจจะดูเต็มตา เพียงแต่ระดับสายตาของเธอมันบังคับให้เห็นภาพตรงหน้า“มองอะไร?”“เปล่าค่ะ เสร็จแล้วก็รีบปิดไฟด้วยนะคะ บัวจะนอนแล้ว”จากนั้นก็รีบมุดตัวเข้าไปด้านในของผ้าห่มเลย เพราะทำตัวไม่ถูก อยู่ดีๆ ต้องหอบที่นอนหมอนมุ้งมานอนที่ห้องพ่อของลูกแบบนี้ มันไม่ชินนัก อีกอย่างเราทั้งคู่ก็ไม่ได้สนิทอะไรกัน แม้จะอยู่บ้านหลังเดียวกันก็เถอะกลางดึกคืนนั้นหลังจากที่ชลกันต์นั้นหลับไปนานแล้ว ทว่าคนที่บอกว่าหลับแล้วก่อนหน้านี้ยังตาสว่างอยู่ในผ้าห่ม เพราะไม่ชินกับห้องนอนใหม่แตกต่างจากเจ้าของห้องที่ตอนนี้หลับอย่างเดียวไม่พอ ยังนอนกรนส่งเสียงดังรบกวนคนอื่นอีกไม่รู้ว่าไปเหนื่อยมาจากไหน ที่โรงพยาบาลเขาใช้แรงงานหนักขนาดนั้นเลยหรืออย่างไรและใยบัวก็ต้องนอนฟังเสียงแบบนี้ไปพักใหญ่เลย จนกระทั่งได้

Chapter 19[19/2]เมื่อหลายเดือนก่อนคนเขาลือกันให้ทั่วตลาดว่าลูกสาวตาชาติบ้านหลังสวนและเพื่อนสนิทใยบัวนั้นหย่าร้างกับลูกชายท่านผู้ว่าฯ ไปคบกับลูกมหาเศรษฐีเจ้าของกิจการหลายแห่งแถมยังเคยคบกันมาก่อนหน้าที่จะแต่งงานกับลูกชายท่านผู้ว่าฯ เสียอีกแล้วตอนนี้ใยบัวกลับมาบ้านแล้วบอกกับเธอว่าตอนนี้ลูกชายท่านผู้ว่าฯ ที่เขาลือกันทั้งตลาดตอนนี้กำลังมาเป็นสามีของตัวเองแล้วงั้นหรือ บัวแก้วเคยได้ยินแต่ชื่อลูกชายท่านผู้ว่าฯ แต่ก็ไม่เคยเจอตัวจริงอย่างเช่นวันนี้เรื่องราวมันชักจะงงหนักไปกันใหญ่แล้ว และเด็กคนนี้ล่ะ... เป็นใครกันแน่ บัวแก้วอยากรู้คำตอบให้หมดทุกเรื่องต้องแต่ตอนนี้ แม่สังขารของตัวเองตอนนี้มันกำลังต้องการที่ให้พักก่อนจะได้เป็นลมไปเสีย“ผมว่าเข้าบ้านกันก่อนเถอะนะครับ คุณน้า” ชลกันต์เห็นท่าทีไม่ไหวของบัวแก้วจึงช่วยพยุงแขนข้างหนึ่งเอาไว้ก่อนจะชวนให้เข้าไปด้านในบ้าน ก่อนที่บัวแก้วจะได้หน้ามืดขึ้นมาจริงๆใยบัวเลยต้องเบรกคำพูดของตัวเองเอาไว้ก่อนจะพยุงบัวแก้วเดินนำเขาบ้านร่างเล็กพาบัวแก้วมานั่งตรงโซฟาตัวใหญ่ในห้องรับแขกของบ้าน ก่อนจะรีบลุกไปหายาดมมาให้ผู้เป็นแม่ ใยบัวรู้ว่ายาดมอยู่ที่ไหนของบ้าน เพรา