All Chapters of THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE: Chapter 111 - Chapter 120

Chapter 112Lumipas ang tatlong araw, at ngayon, narito ako sa harapan ng buong pamilya ni Kara upang muling mamanhikan. Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan namin, nais kong gawin itong tama—ang hingin muli ang kamay niya sa tamang paraan, sa harap ng kanyang pamilya.Kaharap ko ngayon si Mrs. Curtis, na seryosong nakatingin sa akin. Alam kong hindi pa rin niya lubos na tinatanggap ang nakaraan ko, pero narito ako upang patunayan na karapat-dapat akong maging parte ng pamilya nila.Sa gilid niya ay ang bunsong kapatid ni Kara, si Kiara, na may katabing isang lalaking ngayon ko lang nakita. Hindi ko sigurado kung sino siya—kasintahan ba niya o kaibigan lamang? Tahimik lang silang dalawa, pero halatang interesado sila sa magiging sagot ng pamilya.Huminga ako nang malalim bago nagsalita. “Mrs. Curtis, alam kong marami akong nagawang mali noon. Alam kong minsan akong naging dahilan ng sakit ng loob niyo, pero mula noon, nagbago na ako. Hindi lang para kay Kara, kundi para sa pamilya naming

Chapter 114Kara POVMukhang lasing na si Chris pati ang dalawa nitong kaibigan dahil kung anu-ano na ang sinabi. Habang ang dalawa aming anak na sina Jacob at Ellie na matulog na.Pinagmamasdan ko si Chris na namumula na ang mukha habang nakahilig sa upuan. Kasama niya sina Richard at Miguel, na halatang tinamaan na rin ng lambanog."Kara, mahal na mahal kitaaa!" biglang sigaw ni Chris, dahilan para matawa ang mga tao sa paligid."At ikaw, Mr. Curtis!" itinuro niya ang papa ko. "Mahal ko po ang anak ninyo at wala nang makakapigil sa akin na pakasalan siya!"Napailing ako at napangiti. Kahit lasing, seryoso pa rin siya sa nararamdaman niya."Kara, I swear! Kahit utusan mo akong mag-araro ng palayan bukas, gagawin ko!" dagdag pa niya."Bukas? Eh baka hindi ka na makabangon niyan!" natatawang singit ni Miguel."Tol, ang tindi ng tama mo! Pero saludo ako sa’yo!" ani Richard habang hinahampas si Chris sa balikat."Haaay naku, paano ko ba kayo iuuwi niyan?" bulong ko sa sarili ko.Lumapit

Chapter 116Chris POV"Fuck, tol! Sinali pa talaga mo kaming dalawa," reklamo ni Richard."Tang-ina, paano kung may worm d'yan!" takot na sabi ni Miguel.Alam ko na takot sila lalo na ako dahil first time kaming tatlong umapak ng palay.'Shit, paano kung may nakatira d'yan sa ilalim?!' usal ko sa aking isipan.Napalunok ako habang nakatitig sa malawak na palayan sa harapan namin. Ang putik ay parang gustong lamunin ang aming mga paa, at sa tuwing naiisip kong may kung anong gumagapang sa ilalim, parang gusto ko nang umatras."Tol, hindi ko na 'to kaya. Pwede bang ibang pagsubok na lang?" bulong ni Richard habang dahan-dahang inilalapit ang isang paa sa putikan pero mabilis ding binawi."Tang-ina, Chris! Kung may bulate d'yan, uuwi na 'ko sa Manila!" sigaw ni Miguel habang nagtatatalon paalis sa pilapil.Napapikit ako at napailing. Hindi pwedeng umatras. Kung gusto kong makuha si Kara nang buo, kailangan kong ipakita sa pamilya niya na kaya kong harapin kahit ang mga kinatatakutan ko.

Chapter 118Habang abala kami sa pagtatanim, bigla kong napansin si Lance na nakatayo lang, nakapamewang, at nakatingala sa langit.“Lance, anong problema mo?” tanong ko habang pilit na isinusuksok ang palay sa putik.“Bro…” sabay lingon niya sa akin na seryoso ang mukha, “…sigurado ka bang palay ‘to? Baka alien egg!”Nalaglag ang punla ko. “Tangina, wag mo kong ginaganyan, bro! May trauma pa ako sa horror movie kahapon!”“Pwes ako, bro, may naramdaman akong gumalaw sa putik!” sigaw ni Richard habang nagtatakbo palayo. “Baka leech ‘yon! Ayoko na! Mag-resign na ako bilang tropa mo!”“Ano ka ba, judge ka pa naman!” hirit ni Miguel. “Ako nga, abogado, pero ngayon parang palay technician na ako—certified!”Napahinto ako saglit at napatingin sa mga kasama ko.“Alam n’yo, guys, kapag nakita ‘to ni Papa Curtis, baka isama pa tayo sa planting festival next year…”“HUWAAAT?!” sabay-sabay silang sumigaw.Bigla namang sumulpot si Ellie mula sa gilid na may hawak na tubig at sumigaw, “Go, Daddy!

Chapter 120 Napangiti ako. “Alam talaga ni Kara ang kahinaan ko.” Tumayo kaming apat at nagsimulang maglakad pabalik. Ramdam ko pa rin ang banayad na hangin ng Ilocos at ang saya sa paligid. Walang corporate pressure. Walang board meetings. Walang problema—pansamantala. “Ang sarap maging tatay no, Chris?” tanong ni Lance habang naglalakad kami. Tumango ako, tiningnan ang direksyon kung saan tumakbo si Jacob. “Oo, pre. Para sa kanila… worth it ang lahat.” At habang papalapit kami sa bahay, naamoy ko na ang sabaw ng sinigang at ang tunog ng tawanan mula sa loob. Ito ang pamilya. Ito ang buhay na pinangarap ko noon. At ngayon… akin na. Pagpasok namin sa loob ng bahay, sinalubong agad kami ni Kara na abala pa rin sa kusina. Hawak-hawak niya ang sandok habang inaasikaso ang sinigang. “Bilis n’yo naman. Akala ko kakailanganin pa naming hilahin kayo pabalik dito,” sambit niya sabay ngiti. “Hindi namin kayang palampasin ang sinigang mo,” tugon ko habang nilapitan siya at hinal