All Chapters of วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ: Chapter 21 - Chapter 30

42 Chapters

บทที่ 21

วันเสาร์ / บ้านสวนจังหวัดราชบุรีวันนี้น่านฟ้าขับรถออกจากบ้านตั้งแต่เช้า ระหว่างทางที่จะไปบ้านสวน ชายหนุ่มหันไปมองหุ่นยนต์รุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่น ที่มีไม่กี่ตัวบนโลก ซึ่งแน่นอนว่าราคานั้นสูงเกือบเจ็ดหลัก เขาเองเป็นคนที่ชอบสะสมหุ่นยนต์มาตั้งแต่เด็กๆ พอโตขึ้นความชอบก็มิได้หายไป ดังนั้นที่บ้านของเขาจึงมีห้องสำหรับเก็บหุ่นยนต์โดยเฉพาะ เวลาเครียดๆ เขาจะเข้าไปอยู่ในห้องนั้น วันนี้เขาจะนำหุ่นยนต์ตัวนี้ไปให้ดาวเหนือ เพราะดาวเหนืออยากได้มากๆ แต่เด็กชายบอกว่าแม่ไม่ซื้อให้เพราะมันแพง ตอนที่ทั้งสองคนไปเล่นเครื่องเล่นในห้าง พวกเขาพูดคุยกันถึงเรื่องต่างๆ รวมถึงของเล่นหรือของสะสมที่ชอบ เขาจึงได้รู้ว่าดาวเหนือก็ชอบหุ่นยนต์เหมือนกับเขา เมื่อน่านฟ้ามาถึงบ้านสวน ชายหนุ่มก็ไปหาคุณตาอานนท์ก่อน จากนั้นเขาจึงเดินไปข้างบ้านที่มีประตูเชื่อมกันกับบ้านของคุณตาวีระชัย น่านฟ้าค่อยๆ เปิดประตูและเขาก็เห็นดาวเหนือกำลังวิ่งเล่นอยู่บริเวณนั้นพอดี ชายหนุ่มจึงตะโกนเรียกดาวเหนือ“น้องเหนือ น้องเหนือทางนี้” เด็กชายที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อของตัวเองจึงมองไปรอบๆ ว่าใครเรียก เจอแล้ว..ลุงน่านนี่เอง“ลุงน่าน!” ดาวเหนือยิ้มออกมาจน
last updateLast Updated : 2025-03-06
Read more

บทที่ 22

เมื่อลมหนาวรู้ว่าน่านฟ้ามาที่บ้านสวนเพื่อเอาหุ่นยนต์มาให้ดาวเหนือ เธอจึงถือหุ่นยนต์ไว้ในมือก่อนจะไปที่บ้านของคุณตาอานนท์ หญิงสาวเดินไปรอบๆ ตัวบ้านไม่เห็นใคร เธอจึงถือวิสาสะเดินเข้าไปในบ้าน แต่เหมือนไม่มีใครอยู่ ทันใดนั้น เธอได้ยินเหมือนเสียงอะไรบางอย่างตกลงบนพื้นที่อยู่ชั้นสองของบ้าน หญิงสาวจึงเดินขึ้นไป เธอไม่ได้กลัวว่าจะเป็นการเสียมารยาทเพราะว่าตอนเด็กๆ เธอก็วิ่งเล่นเข้าออกที่บ้านหลังนี้อยู่เป็นประจำ หญิงสาวจำได้ทุกซอกทุกมุมของบ้านหลังนี้ รู้ว่าห้องไหนเป็นห้องของใคร ลมหนาวเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของชายหนุ่ม ก่อนจะตัดสินใจเคาะประตูก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้น น่านฟ้าที่พึ่งจะอาบน้ำเสร็จกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี เขาได้ยินเสียงเคาะประตู คิดว่าเป็นคุณตาอานนท์ จึงรีบเดินไปเปิดประตู ทั้งตัวของชายหนุ่มมีแค่ผ้าขนหนูสีขาวพันรอบเอวไว้ทันทีที่ประตูเปิดออก คนที่ยืนรออยู่หน้าประตูถึงกับอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าจะมาเจอเขาในสภาพนี้ กล้ามเป็นมัดๆ ไหนจะซิกแพคที่มีหยดน้ำประปรายไปทั่วร่างกายที่สมบูรณ์แบบ ส่งผลให้เธอหายใจติดขัด รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง “จะมองอีกนานมั้ย..ทำอย่างกับไม่เคยเห็น” ปากค
last updateLast Updated : 2025-03-06
Read more

บทที่ 23

โรงพยาบาลประจำจังหวัดราชบุรีทันทีที่น่านฟ้าและลมหนาวมาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน เธอเห็นคุณครูประจำชั้นกับผู้อำนวยการโรงเรียนนั่งอยู่ที่เก้าอี้ หญิงสาวรีบเดินไปถามคุณครูทันที“คุณครูคะ น้องเหนือเป็นยังไงบ้างคะ” ลมหนาวถามออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำตาไหลอาบแก้มไม่หยุด“น้องเข้าไปในห้องหนึ่งชั่วโมงแล้วค่ะ หมอยังไม่ออกมาเลยค่ะ” ลมหนาวพยักหน้ารับรู้ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ มือบางสองข้างปิดหน้าร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร ถ้าดาวเหนือเป็นอะไรไปเธอจะอยู่ยังไง“ใจเย็นๆ นะหนาว..น้องเหนือต้องไม่เป็นอะไร แล้วนี่บอกตาชัยหรือยัง?” ชายหนุ่มปลอบหญิงสาวพร้อมกับเอ่ยถาม ลมหนาวได้แต่ส่ายหน้าออกมา เธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูก “งั้นเดี๋ยวพี่โทรบอกให้เอง” พูดจบน่านฟ้าก็เดินออกไปโทรศัพท์หาคุณตาวีระชัยคุณครูประจำชั้นเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ลมหนาวกับน่านฟ้าฟัง เด็กชายเล่นเครื่องเล่นปีนป่ายอยู่กับเพื่อนๆ ตอนช่วงพักเที่ยงหลังจากที่รับประทานอาหารกลางวันเสร็จ ปรากฏว่าดาวเหนือพลาดตกและหัวไปกระแทกกับพื้นปูนทำให้หัวแตกเลือดไหลนองเต็มหน้า ยิ่งได้ฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้น ลมหนาวยิ่งร้องไห้จนสะอึกสะอื้น จนน่านฟ้าต้องกอดปลอบ“น้องเหน
last updateLast Updated : 2025-03-06
Read more

บทที่ 24

หลังจากที่ดาวเหนือปลอดภัยแล้ว และย้ายไปอยู่ห้องไอซียู ทั้งหมดจึงพากันกลับไปยังคฤหาสน์สุดหรูของคุณอาทิตย์เจ้าของห้างสรรพสินค้าคริสตัลปาร์ค คุณตาอานนท์นั่งรถไปกับลูกสาวและลูกเขย ส่วนลมหนาวกับคุณตาวีระชัยไปกับน่านฟ้า ระหว่างทางไม่มีแม้แต่เสียงพูดคุย มีแต่ความเงียบเข้าปกคลุม คุณตาวีระชัยรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่อาจจะเกิดขึ้นในไม่ช้า ในเมื่อความลับที่ปกปิดไว้ถูกเปิดเผยออกมา ชายชราเองก็ไม่รู้ว่าหลานสาวจะทำอย่างไรต่อไป “ตาน่านแล้วเรื่องดาวเหนือ..” คุณหญิงน้ำฟ้า มารดาของชายหนุ่มเอ่ยถามออกมาเมื่อมาถึงคฤหาสน์แล้ว“เรื่องนั้นเดี๋ยวค่อยคุยกันนะครับแม่ ผมขอคุยกับหนาวก่อน” ชายหนุ่มเอ่ยปากดักคอขึ้นเสียก่อน เขาขอเคลียร์กับแม่ตัวดีเสียก่อน แอบไปเลี้ยงลูกคนเดียวตั้งหกปีโดยที่เขาไม่เคยรู้เลย ว่ามีสิ่งมีชีวิตที่เกิดจากน้ำเชื้อของเขาเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้“หนาว..ตามพี่มานี่ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” เขาพูดเสียงเย็น ดูทรงอำนาจ อย่างไม่อาจต้านทาน หญิงสาวได้แต่ก้มหน้าน้ำตาคลอเบ้า เดินตามชายหนุ่มไป“มีอะไรก็รีบพูดมา” เธอเชิดหน้าถามออกไปเมื่อน่านฟ้าพาเธอเดินออกมาที่สนามหญ้าข้างบ้าน“เหอะ!” เขาเค่นเสียงเหอะอย่างเ
last updateLast Updated : 2025-03-06
Read more

บทที่ 25

สองวันผ่านไป / โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังหลังจากที่ดาวเหนือต้องอยู่ห้องปลอดเชื้อสองวันและไม่มีอาการแทรกซ้อนใดๆ หมอจึงอนุญาตให้ออกจากห้องไอซียูย้ายมาอยู่ห้องพิเศษ ที่ใหญ่โตหรูหราไม่ต่างจากโรงแรมห้าดาว ลมหนาวมาอยู่ดูแลลูกที่โรงพยาบาลตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ส่วนน่านฟ้าในตอนเช้าชายหนุ่มจะไปทำงานและกลับมาเฝ้าลูกหลังเลิกงาน เขาเอาเสื้อผ้ามาไว้ที่โรงพยาบาลด้วย เพราะเขาเองก็จะนอนเฝ้าลูกชายเหมือนกัน ถึงแม้ว่าลมหนาวจะไม่ยอม แต่ชายหนุ่มหาได้สนใจไม่ เธอโทรไปเล่าเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นให้น้าวีนาฟัง ในคราแรกน้าวีนาจะบินมาเยี่ยมหลานชายแต่ลมหนาวห้ามไว้บอกว่าตอนนี้ดาวเหนือพ้นขีดอันตรายแล้ว ส่วนเรนท์เมื่อทราบเรื่องจึงรีบเดินทางกลับจากฝรั่งเศสทันทีก๊อก! ก๊อก! พร้อมกับเสียงเปิดประตู“น้องเหนือฟื้นหรือยัง?” ยังไม่ทันจะเดินเข้าห้องชายหนุ่มก็โพล่งถามออกไป วันนี้ทั้งวันเขาทั้งส่งข้อความหา ทั้งโทรหา แต่แม่ของลูกนั้นไม่ตอบและไม่รับสาย จนเขารู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก อยากจะมาดูลูกด้วยตัวเองแต่ติดที่วันนี้เขามีประชุมสำคัญทั้งวัน “ยัง” หญิงสาวตอบออกไปด้วยน้ำเสียงห้วนๆ“ถ้าลูกฟื้นแล้ว หนาวจะเป็นคนบอกลูกเองหรือจะให้พ
last updateLast Updated : 2025-03-06
Read more

บทที่ 26

“อย่า! อย่าเข้ามานะ..ออกไป! พี่น่าน..ช่วยหนาวด้วย” ชายหนุ่มกำลังหลับไปได้ไม่นานต้องสะดุ้งตื่นตกใจเพราะเสียงละเมอของหญิงสาว เขาสาวเท้าเข้าไปหาหญิงสาวที่ยังคงละเมอไม่หยุด มือข้างหนึ่งของเขาลูบหัวเธอเบาๆ ส่วนอีกข้างจับมือเธอเอาไว้ “ไม่เป็นไรนะหนาว..ไม่เป็นไร พี่อยู่นี่แล้ว” ชายหนุ่มนึกก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ ทำไมตอนนั้นเขาถึงทำเรื่องเลวร้ายได้ขนาดนี้ จิตใจเขาทำด้วยอะไรกัน วิธีอื่นมีตั้งเยอะแยะ ถ้าเขารู้ว่าเหตุการณ์ในวันนั้นมันจะส่งผลให้ลมหนาวต้องฝันร้ายมาตลอดเจ็ดปี เขาคงไม่ทำ ชายหนุ่มรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก นึกโกรธตัวเอง เขาต้องทำอย่างไรเธอถึงจะตื่นจากฝันร้ายนี้สักทีหญิงสาวที่กำลังตกอยู่ในห้วงของความฝันที่เหมือนความจริง จู่ๆหญิงสาวก็รู้สึกอบอุ่นด้วยฝ่ามือของใครสักคนที่กำลังลูบหัวเธอเบาๆ พร้อมกับเสียงปลอบโยนที่นุ่มลึก นี่เธอกำลังฝันหรือว่ามันคือเรื่องจริง ปกติเวลาที่เธอฝันร้ายเธอจะต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับที่ผ่านมา หญิงสาวรู้สึกปลอดภัย รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ เธอละเมอยิ้มออกมาก่อนจะหลับไปอีกครั้งชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เดินกลับมายังโซฟา ยังไม่ทันจะล้มตัวนอน เสีย
last updateLast Updated : 2025-03-06
Read more

บทที่ 27

สามวันผ่านไปหมอนาวินทร์อนุญาตให้ดาวเหนือออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ทุกคนกำลังเตรียมตัวต้อนรับเด็กชายดาวเหนือกลับบ้าน คนที่ตื่นเต้นที่สุดเห็นจะเป็นคุณย่าที่ลงทุนจ้างสถาปนิกให้มาออกแบบตกแต่งห้องนอนและห้องของเล่นสำหรับหลานชาย “ที่นี่คือที่ไหนเหรอฮะ..แม่” เด็กชายเอ่ยถามเมื่อน่านฟ้าขับรถเข้ามาจอดหน้าประตูของคฤหาสน์หลังหนึ่งที่ใหญ่โตหรูหรา“ที่นี่คือบ้านของพะ..ของลุงน่านเองครับ” น่านฟ้ายิ้มน้อยๆ ก่อนจะกล่าวออกมา เขาเกือบจะพูดคำว่าพ่อออกมาแล้ว“แล้วทำไมต้องพาเหนือมาที่บ้างลุงน่านด้วยฮะ” เด็กชายยังคงสงสัย ทำไมถึงไม่กลับบ้านสวนของตาทวด“เอ่อ..แม่ว่าเดี๋ยวเราเข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่านะลูก” จากนั้นน่านฟ้ารีบลงจาก ชายหนุ่มไปเอาวีลแชร์มาให้ดาวเหนือนั่ง เขาอุ้มดาวเหนือนั่งวีลแชร์ก่อนจะเป็นคนเข็นเด็กชายเข้าบ้าน ส่วนลมหนาวก็เดินตามทั้งสองคนไปปัง! ปัง! เสียงพลุกระดาษดังขึ้นพร้อมกับกระดาษชิ้นเล็กๆ หลากสีสันที่พุ่งกระจายไปทั่วบริเวณ เด็กชายดาวเหนือสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา “ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะลูก ขวัญเอ๋ยขวัญมา หมดทุกข์หมดโศกนะลูกนะ” เสียงของคุณหญิงน้ำฟ้าเอ่ยขึ้นพร้อมกับน้ำตาคลอออกมา มีหลานกับ
last updateLast Updated : 2025-03-06
Read more

บทที่ 28

“น้องเหนือ..ยังไม่หายโกรธพ่อเหรอครับ” “……”“น้องเหนือไม่สงสารพ่อเหรอ?”“สงสารฮะ”“สงสารแล้วทำไมถึงยังไม่หายโกรธพ่อล่ะครับ?”“ถ้าแม่ยังไม่หายโกรธพ่อ เหนือก็ยังไม่หายโกรธเหมือนกันฮะ”“เอ่อ..แม่ไม่ได้โกรธพ่อครับ”“ไม่ได้โกรธแล้วทำไมแม่ถึงไม่คุยกับพ่อล่ะฮะ?”“แม่กับพ่อเราต่างก็ทำหน้าที่พ่อกับแม่ให้น้องเหนือไงครับ เราช่วยกันดูแลน้องเหนือ พ่อกับแม่ไม่ได้เป็นแฟนหรือเป็นคนรักกันเพราะฉะนั้นเราก็เลยไม่ค่อยได้คุยกัน น้องเหนือเข้าใจที่แม่พูดมั้ย?”“เข้าใจแล้วฮะ” “พ่อเค้าก็ทำหน้าที่พ่อได้ดีมากๆ แล้วนะ..พ่อเค้าพยายามชดเชยในสิ่งที่พ่อเค้าผิดพลาดไป พ่อรักน้องเหนือมากนะครับ น้องเหนือล่ะ..รักพ่อเค้ามั้ย?” “รักฮะ” “ถ้ารักก็หายโกรธพ่อได้แล้วและก็เลิกเรียกพ่อว่าลุงน่านได้แล้ว”“อืม…เหนือขอคิดดูก่อนนะฮะ”ช็อป Wintery วินเทอรี่“เป็นไงบ้างแก..ไปอยู่บ้านนั้น โอเคปะ?” เรนท์เอ่ยถามเพื่อนอย่างอารมณ์ดีเมื่อเดินเข้ามาในช็อปของหญิงสาว“อืม..ก็ดี” หญิงสาวตอบอย่างไม่เต็มใจนัก“แล้วแกกับคุณน่านนี่ยังไง เห็นมาด้วยกันกลับด้วยกันทุกวัน” เรนท์เลิกคิ้วถาม “ก็แค่นั่งรถคันเดียวกันเฉยๆ เพราะต้องไปรับไปส่งน้องเหนือที่โรง
last updateLast Updated : 2025-03-06
Read more

บทที่ 29

สามวันผ่านไปก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้นในขณะที่ลมหนาวกำลังจะล้มตัวลงนอน ใครกันมาเคาะประตูเวลานี้“น้องเหนือหลับหรือยัง?” เขาโพล่งออกไปทันทีที่หญิงสาวเปิดประตู แต่กลับต้องกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นชุดนอนที่เธอสวมใส่ มันไม่ได้โป๊เพียงแต่ว่ามันดูเซ็กซี่เกินจะหักห้ามใจไม่ให้มอง ด้วยชุดผ้าแพรสายเดี่ยวสีหวาน บวกกับผมยาวสลวยสวยที่ปลิวไสวเล็กน้อยตามแรงลม“หลับแล้ว..คุณมีอะไรหรือเปล่า?” หญิงสาวตอบเรียบๆ“พี่มีเรื่องจะคุยกับหนาวนิดหน่อย” ชายหนุ่มบอกออกไป“มีอะไร?” เธอเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย“พี่เข้าไปคุยในห้องได้มั้ย?” ชายหนุ่มส่งสายตาอ้อนวอน“เดี๋ยวน้องเหนือจะตื่น” เธอกลัวว่าคุยกันไม่กี่คำเดี๋ยวก็จะทะเลาะกันเสียงดังจนทำให้น้องเหนือตื่นเพราะพึ่งจะหลับไปเมื่อสักพักนี้เอง“งั้นก็ไปคุยที่ห้องพี่” ห้องของชายหนุ่มที่ว่านั้นอยู่ตรงข้ามห้องของเธอนี้เอง“ก็ไปสิ” เธอตอบแบบห้วนๆ อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะคุยเรื่องอะไร“คือ..พี่อยากจะชวนหนาวกับน้องเหนือไปเที่ยวน่ะ” ชายหนุ่มมองใบหน้าสวยก่อนจะเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ที่ไหน? เมื่อไหร่?” “หนาวอยากไปที่ไหนล่ะ ภูเขา ทะเล หรือว่าต่างประเทศ พี่ได้หมด”“
last updateLast Updated : 2025-03-06
Read more

บทที่ 30

วันเสาร์และแล้ววันที่น่านฟ้ารอคอยก็มาถึง หลังจากที่เขาพาดาวเหนือไปซื้อชุดว่ายน้ำ เด็กชายเลือกมาสามชุด และเลือกให้ผู้เป็นมารดาอีกสองชุด คราแรกเธอไม่ยอมซื้อแต่ถูกลูกชายและพ่อของลูกยัดเยียดก็เลยจำใจต้องรับมาโดยไม่ได้สนใจว่าเป็นชุดแบบไหนสามพ่อแม่ลูกออกจากบ้านตั้งแต่เช้า ชายหนุ่มใช้เวลาในการขับรถประมาณสามชั่วโมงก็ถึงจุดหมายซึ่งเป็นบ้านพักตากอากาศของน่านฟ้า เป็นพื้นที่ส่วนบุคคล มีแม่บ้านมาทำความสะอาดทุกสัปดาห์ ด้านหลังของตัวบ้านมีสระว่ายน้ำและที่สำคัญอยู่ติดกับทะเลเดินออกไปไม่กี่ร้อยเมตรก็ถึงทะเล เด็กชายดาวเหนือตื่นเต้นมากที่ได้มาเที่ยวทะเลครั้งแรก “น้องเหนือเดี๋ยวก่อนสิลูก..รอแม่ก่อน” หญิงสาวร้องตะโกนออกมาเมื่อเห็นว่าลูกชายที่พึ่งจะลงจากรถและรีบวิ่งไปที่ทะเลทันทีเสียงหัวเราะของน่านฟ้าดังขึ้น ก่อนจะบอกกับหญิงสาว“หนาวไปดูลูกเถอะ เดี๋ยวพี่ขนของไปเก็บเอง” “ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะวิ่งตามลูกชายไปเมื่อกี้เธอพูด ค่ะ กับเขาเหรอ..เป็นสัญญาณที่ดี ความเย็นชาของเธอค่อยๆ ลดลง ชายหนุ่มยืนยิ้มอยู่คนเดียว ก่อนจะขนกระเป๋าเข้าไปเก็บในบ้านพัก“น้องเหนือวิ่งไวจัง..แม่ตามไม่ทันแล้วนะ” หญิงสาว
last updateLast Updated : 2025-03-06
Read more
PREV
12345
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status