เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 23
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-06 08:49:20
บทที่เกี่ยวข้อง
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 24
หลังจากที่ดาวเหนือปลอดภัยแล้ว และย้ายไปอยู่ห้องไอซียู ทั้งหมดจึงพากันกลับไปยังคฤหาสน์สุดหรูของคุณอาทิตย์เจ้าของห้างสรรพสินค้าคริสตัลปาร์ค คุณตาอานนท์นั่งรถไปกับลูกสาวและลูกเขย ส่วนลมหนาวกับคุณตาวีระชัยไปกับน่านฟ้า ระหว่างทางไม่มีแม้แต่เสียงพูดคุย มีแต่ความเงียบเข้าปกคลุม คุณตาวีระชัยรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่อาจจะเกิดขึ้นในไม่ช้า ในเมื่อความลับที่ปกปิดไว้ถูกเปิดเผยออกมา ชายชราเองก็ไม่รู้ว่าหลานสาวจะทำอย่างไรต่อไป “ตาน่านแล้วเรื่องดาวเหนือ..” คุณหญิงน้ำฟ้า มารดาของชายหนุ่มเอ่ยถามออกมาเมื่อมาถึงคฤหาสน์แล้ว“เรื่องนั้นเดี๋ยวค่อยคุยกันนะครับแม่ ผมขอคุยกับหนาวก่อน” ชายหนุ่มเอ่ยปากดักคอขึ้นเสียก่อน เขาขอเคลียร์กับแม่ตัวดีเสียก่อน แอบไปเลี้ยงลูกคนเดียวตั้งหกปีโดยที่เขาไม่เคยรู้เลย ว่ามีสิ่งมีชีวิตที่เกิดจากน้ำเชื้อของเขาเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้“หนาว..ตามพี่มานี่ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” เขาพูดเสียงเย็น ดูทรงอำนาจ อย่างไม่อาจต้านทาน หญิงสาวได้แต่ก้มหน้าน้ำตาคลอเบ้า เดินตามชายหนุ่มไป“มีอะไรก็รีบพูดมา” เธอเชิดหน้าถามออกไปเมื่อน่านฟ้าพาเธอเดินออกมาที่สนามหญ้าข้างบ้าน“เหอะ!” เขาเค่นเสียงเหอะอย่างเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 25
สองวันผ่านไป / โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังหลังจากที่ดาวเหนือต้องอยู่ห้องปลอดเชื้อสองวันและไม่มีอาการแทรกซ้อนใดๆ หมอจึงอนุญาตให้ออกจากห้องไอซียูย้ายมาอยู่ห้องพิเศษ ที่ใหญ่โตหรูหราไม่ต่างจากโรงแรมห้าดาว ลมหนาวมาอยู่ดูแลลูกที่โรงพยาบาลตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ส่วนน่านฟ้าในตอนเช้าชายหนุ่มจะไปทำงานและกลับมาเฝ้าลูกหลังเลิกงาน เขาเอาเสื้อผ้ามาไว้ที่โรงพยาบาลด้วย เพราะเขาเองก็จะนอนเฝ้าลูกชายเหมือนกัน ถึงแม้ว่าลมหนาวจะไม่ยอม แต่ชายหนุ่มหาได้สนใจไม่ เธอโทรไปเล่าเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นให้น้าวีนาฟัง ในคราแรกน้าวีนาจะบินมาเยี่ยมหลานชายแต่ลมหนาวห้ามไว้บอกว่าตอนนี้ดาวเหนือพ้นขีดอันตรายแล้ว ส่วนเรนท์เมื่อทราบเรื่องจึงรีบเดินทางกลับจากฝรั่งเศสทันทีก๊อก! ก๊อก! พร้อมกับเสียงเปิดประตู“น้องเหนือฟื้นหรือยัง?” ยังไม่ทันจะเดินเข้าห้องชายหนุ่มก็โพล่งถามออกไป วันนี้ทั้งวันเขาทั้งส่งข้อความหา ทั้งโทรหา แต่แม่ของลูกนั้นไม่ตอบและไม่รับสาย จนเขารู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก อยากจะมาดูลูกด้วยตัวเองแต่ติดที่วันนี้เขามีประชุมสำคัญทั้งวัน “ยัง” หญิงสาวตอบออกไปด้วยน้ำเสียงห้วนๆ“ถ้าลูกฟื้นแล้ว หนาวจะเป็นคนบอกลูกเองหรือจะให้พ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 26
“อย่า! อย่าเข้ามานะ..ออกไป! พี่น่าน..ช่วยหนาวด้วย” ชายหนุ่มกำลังหลับไปได้ไม่นานต้องสะดุ้งตื่นตกใจเพราะเสียงละเมอของหญิงสาว เขาสาวเท้าเข้าไปหาหญิงสาวที่ยังคงละเมอไม่หยุด มือข้างหนึ่งของเขาลูบหัวเธอเบาๆ ส่วนอีกข้างจับมือเธอเอาไว้ “ไม่เป็นไรนะหนาว..ไม่เป็นไร พี่อยู่นี่แล้ว” ชายหนุ่มนึกก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ ทำไมตอนนั้นเขาถึงทำเรื่องเลวร้ายได้ขนาดนี้ จิตใจเขาทำด้วยอะไรกัน วิธีอื่นมีตั้งเยอะแยะ ถ้าเขารู้ว่าเหตุการณ์ในวันนั้นมันจะส่งผลให้ลมหนาวต้องฝันร้ายมาตลอดเจ็ดปี เขาคงไม่ทำ ชายหนุ่มรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก นึกโกรธตัวเอง เขาต้องทำอย่างไรเธอถึงจะตื่นจากฝันร้ายนี้สักทีหญิงสาวที่กำลังตกอยู่ในห้วงของความฝันที่เหมือนความจริง จู่ๆหญิงสาวก็รู้สึกอบอุ่นด้วยฝ่ามือของใครสักคนที่กำลังลูบหัวเธอเบาๆ พร้อมกับเสียงปลอบโยนที่นุ่มลึก นี่เธอกำลังฝันหรือว่ามันคือเรื่องจริง ปกติเวลาที่เธอฝันร้ายเธอจะต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับที่ผ่านมา หญิงสาวรู้สึกปลอดภัย รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ เธอละเมอยิ้มออกมาก่อนจะหลับไปอีกครั้งชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เดินกลับมายังโซฟา ยังไม่ทันจะล้มตัวนอน เสีย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 27
สามวันผ่านไปหมอนาวินทร์อนุญาตให้ดาวเหนือออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ทุกคนกำลังเตรียมตัวต้อนรับเด็กชายดาวเหนือกลับบ้าน คนที่ตื่นเต้นที่สุดเห็นจะเป็นคุณย่าที่ลงทุนจ้างสถาปนิกให้มาออกแบบตกแต่งห้องนอนและห้องของเล่นสำหรับหลานชาย “ที่นี่คือที่ไหนเหรอฮะ..แม่” เด็กชายเอ่ยถามเมื่อน่านฟ้าขับรถเข้ามาจอดหน้าประตูของคฤหาสน์หลังหนึ่งที่ใหญ่โตหรูหรา“ที่นี่คือบ้านของพะ..ของลุงน่านเองครับ” น่านฟ้ายิ้มน้อยๆ ก่อนจะกล่าวออกมา เขาเกือบจะพูดคำว่าพ่อออกมาแล้ว“แล้วทำไมต้องพาเหนือมาที่บ้างลุงน่านด้วยฮะ” เด็กชายยังคงสงสัย ทำไมถึงไม่กลับบ้านสวนของตาทวด“เอ่อ..แม่ว่าเดี๋ยวเราเข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่านะลูก” จากนั้นน่านฟ้ารีบลงจาก ชายหนุ่มไปเอาวีลแชร์มาให้ดาวเหนือนั่ง เขาอุ้มดาวเหนือนั่งวีลแชร์ก่อนจะเป็นคนเข็นเด็กชายเข้าบ้าน ส่วนลมหนาวก็เดินตามทั้งสองคนไปปัง! ปัง! เสียงพลุกระดาษดังขึ้นพร้อมกับกระดาษชิ้นเล็กๆ หลากสีสันที่พุ่งกระจายไปทั่วบริเวณ เด็กชายดาวเหนือสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา “ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะลูก ขวัญเอ๋ยขวัญมา หมดทุกข์หมดโศกนะลูกนะ” เสียงของคุณหญิงน้ำฟ้าเอ่ยขึ้นพร้อมกับน้ำตาคลอออกมา มีหลานกับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 28
“น้องเหนือ..ยังไม่หายโกรธพ่อเหรอครับ” “……”“น้องเหนือไม่สงสารพ่อเหรอ?”“สงสารฮะ”“สงสารแล้วทำไมถึงยังไม่หายโกรธพ่อล่ะครับ?”“ถ้าแม่ยังไม่หายโกรธพ่อ เหนือก็ยังไม่หายโกรธเหมือนกันฮะ”“เอ่อ..แม่ไม่ได้โกรธพ่อครับ”“ไม่ได้โกรธแล้วทำไมแม่ถึงไม่คุยกับพ่อล่ะฮะ?”“แม่กับพ่อเราต่างก็ทำหน้าที่พ่อกับแม่ให้น้องเหนือไงครับ เราช่วยกันดูแลน้องเหนือ พ่อกับแม่ไม่ได้เป็นแฟนหรือเป็นคนรักกันเพราะฉะนั้นเราก็เลยไม่ค่อยได้คุยกัน น้องเหนือเข้าใจที่แม่พูดมั้ย?”“เข้าใจแล้วฮะ” “พ่อเค้าก็ทำหน้าที่พ่อได้ดีมากๆ แล้วนะ..พ่อเค้าพยายามชดเชยในสิ่งที่พ่อเค้าผิดพลาดไป พ่อรักน้องเหนือมากนะครับ น้องเหนือล่ะ..รักพ่อเค้ามั้ย?” “รักฮะ” “ถ้ารักก็หายโกรธพ่อได้แล้วและก็เลิกเรียกพ่อว่าลุงน่านได้แล้ว”“อืม…เหนือขอคิดดูก่อนนะฮะ”ช็อป Wintery วินเทอรี่“เป็นไงบ้างแก..ไปอยู่บ้านนั้น โอเคปะ?” เรนท์เอ่ยถามเพื่อนอย่างอารมณ์ดีเมื่อเดินเข้ามาในช็อปของหญิงสาว“อืม..ก็ดี” หญิงสาวตอบอย่างไม่เต็มใจนัก“แล้วแกกับคุณน่านนี่ยังไง เห็นมาด้วยกันกลับด้วยกันทุกวัน” เรนท์เลิกคิ้วถาม “ก็แค่นั่งรถคันเดียวกันเฉยๆ เพราะต้องไปรับไปส่งน้องเหนือที่โรง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 29
สามวันผ่านไปก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้นในขณะที่ลมหนาวกำลังจะล้มตัวลงนอน ใครกันมาเคาะประตูเวลานี้“น้องเหนือหลับหรือยัง?” เขาโพล่งออกไปทันทีที่หญิงสาวเปิดประตู แต่กลับต้องกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นชุดนอนที่เธอสวมใส่ มันไม่ได้โป๊เพียงแต่ว่ามันดูเซ็กซี่เกินจะหักห้ามใจไม่ให้มอง ด้วยชุดผ้าแพรสายเดี่ยวสีหวาน บวกกับผมยาวสลวยสวยที่ปลิวไสวเล็กน้อยตามแรงลม“หลับแล้ว..คุณมีอะไรหรือเปล่า?” หญิงสาวตอบเรียบๆ“พี่มีเรื่องจะคุยกับหนาวนิดหน่อย” ชายหนุ่มบอกออกไป“มีอะไร?” เธอเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย“พี่เข้าไปคุยในห้องได้มั้ย?” ชายหนุ่มส่งสายตาอ้อนวอน“เดี๋ยวน้องเหนือจะตื่น” เธอกลัวว่าคุยกันไม่กี่คำเดี๋ยวก็จะทะเลาะกันเสียงดังจนทำให้น้องเหนือตื่นเพราะพึ่งจะหลับไปเมื่อสักพักนี้เอง“งั้นก็ไปคุยที่ห้องพี่” ห้องของชายหนุ่มที่ว่านั้นอยู่ตรงข้ามห้องของเธอนี้เอง“ก็ไปสิ” เธอตอบแบบห้วนๆ อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะคุยเรื่องอะไร“คือ..พี่อยากจะชวนหนาวกับน้องเหนือไปเที่ยวน่ะ” ชายหนุ่มมองใบหน้าสวยก่อนจะเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ที่ไหน? เมื่อไหร่?” “หนาวอยากไปที่ไหนล่ะ ภูเขา ทะเล หรือว่าต่างประเทศ พี่ได้หมด”“
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 30
วันเสาร์และแล้ววันที่น่านฟ้ารอคอยก็มาถึง หลังจากที่เขาพาดาวเหนือไปซื้อชุดว่ายน้ำ เด็กชายเลือกมาสามชุด และเลือกให้ผู้เป็นมารดาอีกสองชุด คราแรกเธอไม่ยอมซื้อแต่ถูกลูกชายและพ่อของลูกยัดเยียดก็เลยจำใจต้องรับมาโดยไม่ได้สนใจว่าเป็นชุดแบบไหนสามพ่อแม่ลูกออกจากบ้านตั้งแต่เช้า ชายหนุ่มใช้เวลาในการขับรถประมาณสามชั่วโมงก็ถึงจุดหมายซึ่งเป็นบ้านพักตากอากาศของน่านฟ้า เป็นพื้นที่ส่วนบุคคล มีแม่บ้านมาทำความสะอาดทุกสัปดาห์ ด้านหลังของตัวบ้านมีสระว่ายน้ำและที่สำคัญอยู่ติดกับทะเลเดินออกไปไม่กี่ร้อยเมตรก็ถึงทะเล เด็กชายดาวเหนือตื่นเต้นมากที่ได้มาเที่ยวทะเลครั้งแรก “น้องเหนือเดี๋ยวก่อนสิลูก..รอแม่ก่อน” หญิงสาวร้องตะโกนออกมาเมื่อเห็นว่าลูกชายที่พึ่งจะลงจากรถและรีบวิ่งไปที่ทะเลทันทีเสียงหัวเราะของน่านฟ้าดังขึ้น ก่อนจะบอกกับหญิงสาว“หนาวไปดูลูกเถอะ เดี๋ยวพี่ขนของไปเก็บเอง” “ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะวิ่งตามลูกชายไปเมื่อกี้เธอพูด ค่ะ กับเขาเหรอ..เป็นสัญญาณที่ดี ความเย็นชาของเธอค่อยๆ ลดลง ชายหนุ่มยืนยิ้มอยู่คนเดียว ก่อนจะขนกระเป๋าเข้าไปเก็บในบ้านพัก“น้องเหนือวิ่งไวจัง..แม่ตามไม่ทันแล้วนะ” หญิงสาว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 31
น่านฟ้านั่งมองหญิงสาวอย่างมิรู้เบื่อ ริมฝีปากเล็กบางมีคราบไวน์ติดอยู่ตรงมุมปาก ชายหนุ่มยื่นมือไปจับริมฝีปากนั้นหวังจะเช็ดให้หญิงสาว ทันทีที่นิ้วมือแตะริมฝีปากเหมือนทั้งคู่ถูกกระแสไฟฟ้าช็อต หญิงสาวหันไปมองหน้าชายหนุ่มที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมเขานั่งอยู่ตรงหน้าเธอในระยะที่ใกล้พอจะเห็นรายละเอียดทุกอย่าง ความรู้สึกภายในเขาพุ่งทะลักจนแทบจะควบคุมไม่ได้ หัวใจเต้นแรงขึ้นทุกวินาทีที่เขามองหน้าเธอ ทุกอย่างรอบตัวดูเหมือนหยุดนิ่งชายหนุ่มโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาเข้าไปหาหญิงสาวอย่างช้าๆ ริมฝีปากของเขาแตะลงบนริมฝีปากเธออย่างนุ่มนวล เขาค่อยๆ จูบเธออย่างระมัดระวัง ราวกับต้องการปลอบประโลมทุกความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ การจูบที่ช้าและลึกซึ้งเหมือนการลิ้มรสไวน์ชั้นดี ทุกสัมผัสนั้นถูกปล่อยออกมาอย่างละเมียดละไม จูบที่เริ่มต้นอย่างอ่อนโยน แต่จบด้วยความเร่าร้อนที่ยากจะควบคุม เขากระชับร่างเธอเข้ามาแนบชิด อ้อมแขนของเขาล้อมรอบตัวเธอไว้แน่น แต่กลับแฝงด้วยความอ่อนโยน เขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเธอช้าๆ ราวกับกำลังปลอบประโลมเธอโอบรอบตัวเขาไว้โดยไม่รู้ตัว ฝ่ามือลูบเบาๆ ไปตามแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยพละกำลัง ความรู้สึกโหยหาที่อยู่ก้นบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06
บทล่าสุด
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ ตอนพิเศษ 2
หนึ่งปีผ่านไป“แมะ แมะ” เสียงเรียกแม่ของเด็กหญิงดาวนิลที่ตอนนี้อายุได้หนึ่งขวบห้าเดือน เด็กหญิงกับผู้เป็นแม่เดินเล่นอยู่ที่สวนข้างบ้าน“จ๋า..คนสวยของแม่” หญิงสาวย่อตัวลงก่อนจะค่อยๆ อุ้มลูกสาวตัวน้อยขึ้นมาด้วยสรีระที่เปลี่ยนไปจนเห็นได้ชัดเจน ใช่แล้ว! เธอกำลังตั้งท้องได้ยี่สิบแปดสัปดาห์หรือเจ็ดเดือน ชายหนุ่มอ้อนวอนเธอว่าอยากมีลูกเพิ่มอีกหนึ่งคน เขาไม่ยอมให้เธอคุมกำเนิด และเขาก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเธอทุกค่ำคืน จนในที่สุด เธอก็ท้องอีกครั้ง “ป้อ ป้อ” เด็กหญิงชี้ไปที่ชายหนุ่มที่เดินตรงมาที่ทั้งสองยืนอยู่ “ดาวนิล มาหาพ่อเร็ว” ชายหนุ่มยื่นมือทั้งสองข้างออกไปอุ้มลูกสาวตัวน้อย เขาไม่อยากให้ภรรยาที่ตอนนี้ท้องแก่ต้องอุ้มลูกสาวเยอะ เพราะกลัวว่าจะเกิดอันตรายกับลูกน้อยในท้อง เด็กหญิงดาวนิลโน้มตัวไปหาผู้เป็นพ่ออย่างรวดเร็ว“ตอนนี้ดาวนิลกำลังซน เหนื่อยหน่อยนะครับ” ชายหนุ่มกล่าวออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของภรรยาดูเหนื่อยๆ เขารู้สึกสงสารภรรยาที่ต้องอุ้มท้องอีกครั้ง ครั้งนี้เขาได้อยู่ในทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างตั้งครรภ์ ในคราแรกเธอไม่ยอมมีลูกอีก บอกว่าสองคนก็เพียงพอแล้ว แต่เป็นเพราะเขาที่ขอร้องอ้อนว
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ ตอนพิเศษ 1
โรงแรมสุดหรูใจกลางกรุงเทพมหานครงานแต่งระหว่าง น่านฟ้า และ ลมหนาว จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ สมหน้าตาของทายาทเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังและเจ้าของห้องเสื้อแบรนด์ดัง ซึ่งเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในสังคม แขกที่มาในงานล้วนแล้วแต่เป็นญาติผู้ใหญ่และคนรู้จักของทั้งสองตระกูล ไฮโซของเมืองไทย ดาราเซเล็บ สื่อ ช่างภาพ นักข่าวทุกสำนัก ต่างมารวมตัวที่งานแต่งงานในวันนี้ กลายเป็นข่าว ท้อลออฟเดอะทาวน์กันเลยทีเดียวงานในตอนเช้า เมื่อเจ้าบ่าวเข้ามาในพิธีเรียบร้อยแล้ว เรนท์กับทิชาก็พาเพื่อนรักเดินมา ลมหนาวสวมใส่ชุดไทยประยุกต์สีทอง พาสสไบลูกไม้สีทอง ผมถูกเกล้าขึ้นไปอย่างสวยงาม เปิดใบหน้านวลอันหวานหยาดเยิ้มที่ถูกเครื่องสำอางราคาแพงตกแต่งด้วยฝีมือของช่างแต่งหน้าเบอร์หนึ่งของเมืองไทย เมื่อเจ้าสาวเดินเข้ามาในพิธี แสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปก็รัวระยิบระยับ น่านฟ้าจ้องมองเจ้าสาวด้วยความตกตะลึง ปกติเธอไม่แต่งหน้าทำผมก็สวยมากอยู่แล้ว พอแต่งหน้าทำผมแบบวันนี้ยิ่งสวยเข้าไปอีกเป็นเท่าตัว เจ้าสาวเดินลงมานั่งพับเพียบข้างๆ เจ้าบ่าวที่แต่งชุดราชปะแตนหล่อเนี๊ยบเหมือนคุณชายในราชวัง“วันนี้หนาวสวยมากเลยรู้มั้ย?” ชายหนุ่มกระซิบ
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 40
หลังคลอดลมหนาวต้องรอดูอาการอยู่ในห้องพักฟื้นสองชั่วโมง จากนั้นสองแม่ลูกจึงถูกส่งตัวไปห้องพักพิเศษ น่านฟ้าดูแลลมหนาวและลูกน้อยไม่ห่าง ยิ่งในยามที่ลูกสาวตัวน้อยดื่มนมจากอกของมารดา ปากน้อยๆ งับยอดดอกบัวสีชมพู ชายหนุ่มมองด้วยสายตาหื่นกระหาย เขาลอบกลืนน้ำลายลงคอจนหญิงสาวได้ยิน ลมหนาวเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาเชิงตำหนิแบบไม่จริงจังนัก จากนั้นไม่นานลูกสาวตัวน้อยกินนมจนอิ่ม ปากน้อยผละออกจากยอดถันสีสวย หญิงสาวรีบติดกระดุมเสื้อทันที จนชายหนุ่มรู้สึกเสียดาย“เอ่อ..หนาวจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรครับ?” ตั้งสติได้ชายหนุ่มจึงเอ่ยถามออกไป“คนโตหนาวเป็นคนตั้ง..คนเล็กให้พี่น่านตั้งก็แล้วกันค่ะ” หญิงสาวตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้เขา“จริงเหรอ! หนาวให้พี่ตั้งชื่อลูกจริงๆ ใช่มั้ย?” ชายหนุ่มถามออกไปด้วยความดีใจ“ค่ะ..” หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ“อืม..ลูกชายคนโตชื่อดาวเหนือ ลูกสาวคนเล็กชื่อ…ดาวนิล ดีมั้ย?” ชายหนุ่มทำท่าคิดก่อนจะกล่าวออกไป“เพราะดีนะคะ..หนาวชอบ” ดาวเหนือกับดาวนิล เข้ากันดีนะ..เข้าใจคิดนะคุณพ่อลูกสอง หญิงสาวอมยิ้มอยู่คนเดียว“หนาวหายโกรธพี่แล้วใช่มั้ยครับ? ยกโทษให้พี่แล้วใช่มั้ย?” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ห
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 39
สองสัปดาห์ผ่านไปน่านฟ้าเดินทางไปฝรั่งเศสทันทีหลังจากที่เขาเคลียร์งานเสร็จเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มลาพักร้อนหนึ่งสัปดาห์เพื่อมาง้อลูกง้อเมีย ทุกคนต่างเอาใจช่วยน่านฟ้าขอให้เขาง้อลมหนาวได้สำเร็จเสียงกริ่งดังขึ้นที่หน้าบ้านในขณะที่ลมหนาวกำลังนั่งออกแบบเสื้อผ้าอยู่ และน้าวีนากำลังเตรียมอาหารว่าง“หนาวไปดูให้น้าหน่อยว่าใครมา” ความจริงแล้ววีนารู้ดีที่สุดว่าใครที่มาเวลานี้“ได้ค่ะ” ลมหนาวตอบออกไปพร้อมกับเดินไปเปิดประตูหน้าบ้าน “มาทำไมไม่ทราบ?” ลมหนาวถามเสียงแข็งเมื่อเห็นว่าใครที่ยืนอยู่หน้าประตู“มาง้อลูกกับเมียครับ” ชายหนุ่มตอบด้วยสายตากรุ้มกริ่ม เขาลอบมองลงไปที่ท้องนูนของหญิงสาว รู้สึกวาบหวิวในหัวใจ อยากยื่นมือไปสัมผัสลูกน้อยเหลือเกิน“มาทางไหนก็กลับไปทางนั้น” หญิงสาวตะโกนไล่ชายหนุ่มเสียงดังพอที่น้าวีนาจะได้ยิน “ใครมาเหรอหนาว? อ้าวตาน่าน มาได้ยังไง เข้ามาก่อนมา” วีนาแสร้งทำเป็นตกใจที่เห็นน่านฟ้าและเอ่ยชวนแขกเข้าบ้าน“น้านาจะชวนเค้าเข้ามาทำไมคะ?” หญิงสาวหันไปถามน้าสาวด้วยน้ำเสียงคล้ายกับไม่พอใจ“อ้าว..ก็แขกมาบ้าน เราก็ต้องต้อนรับขับสู้สิลูก จะไปไล่แขกได้ยังไงกัน”“แต่..” “ไม่ต้องแต่แล้ว..ไ
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 38
ณ สนามบินxxx“เดินทางปลอดภัยนะแก..ถึงแล้วบอกด้วย” เรนท์ดึงหญิงสาวเข้ามากอด“อืม..ขอบใจแกมากนะ สำหรับทุกอย่าง” ลมหนาวน้ำตารื้นขึ้นมา เธอทนอยู่ที่นี่ไม่ไหวจริงๆ ครั้งนี้อาจจะเป็นการไปแบบถาวร เธออธิบายทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้คุณตาวีระชัยกับน้าวีนาฟังหมดทุกอย่าง ทั้งสองคนต่างเข้าใจและยอมรับในการตัดสินใจของเธอในขณะที่น่านฟ้านั้นกำลังขับรถไปที่สนามบินด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่จะทำได้ แต่สภาพการจราจรในกรุงเทพฯ นั้น ทำให้เขาไม่สามารถขับได้อย่างใจต้องการ ชายหนุ่มดูนาฬิกาข้อมือเหลือเวลาอีกยี่สิบนาทีจะบ่ายโมง เขาเห็นวินมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ข้างๆ รถ ชายหนุ่มไม่รอช้า เขาคว้ากระเป๋าสตางค์รีบลงจากรถและกระโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์ไปทันที โดยไม่สนใจเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากที่เขาทิ้งรถไว้กลางถนนเลยแต่สุดท้าย..น่านฟ้าก็ไปไม่ทัน ลมหนาวกับดาวเหนือไปแล้ว เขาทรุดลงกับพื้นร้องไห้ออกมา พร่ำด่าตัวเองจนคนที่เดินผ่านไปผ่านมา ต่างก็มองมาที่ชายหนุ่ม ในขณะที่เขากำลังก้มหน้าอยู่กับพื้นนั้น เขาได้ยินเสียงฝีเท้าของใครคนหนึ่งที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา “อย่าพึ่งหมดหวังสิคุณน่าน..ฝรั่งเศสอยู่แค่นี้เอง ตื๊อเท่านั้นที่ครองโ
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 37
ทางด้านลมหนาว หลังจากที่เธอพาดาวเหนือขึ้นมาบนห้อง เธอรีบโทรหาเรนท์และบอกให้เรนท์มารับเธอที่บ้านของน่านฟ้าตอนนี้ เธอทนอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ไหวแล้ว หญิงสาวรีบเก็บเสื้อผ้าของตัวเองและของดาวเหนือใส่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ เรนท์ที่ยังงงๆ เพราะไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแต่ก็รีบขับรถมาหาเพื่อนทันที“หนาวลานะคะ..คุณลุงคุณป้า หนาวคงอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว น้องเหนือกราบลาคุณปู่กับคุณย่าสิครับ” เด็กชายยกมือไหว้คุณปู่คุณย่าตามที่มารดาบอก“ใจเย็นๆ นะหนูหนาว..รอพี่เค้าก่อนนะลูก นี่ก็ค่ำมืดแล้วจะพาลูกพาเต้าไปไหน” “ไม่รอค่ะ..หนาวให้เพื่อนมารับ คุณป้าไม่ต้องห่วงนะคะ” “โถ่เอ้ย! เวรกรรมอะไรหนักหนา น้องเหนือก็พึ่งจะยอมรับในตัวพ่อ ดันมาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก” คุณหญิงน้ำฟ้าบ่นพึมพำออกมา“หนาวไปแล้วนะคะ..เพื่อนมารอแล้ว” พูดจบหญิงสาวก็ลากกระเป๋าเดินออกไปจากคฤหาสน์แห่งนี้พร้อมกับลูกชายของเธอหลังจากนั้นไม่นาน เรนท์ก็พาสองแม่ลูกไปพักที่คอนโดของเขา ซึ่งนานๆ เขาจะมานอนเพราะปกติเขานอนที่บ้าน หญิงสาวเล่าเรื่องทุกอย่างให้เรนท์ฟัง ในขณะที่ดาวเหนือนอนหลับไปแล้วด้วยความเพลีย“ทำไมคุณน่านถึงได้เลวขนาดนี้วะ..แล้วนี่แกจะเอายัง
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 36
เมื่อน่านฟ้าขับรถกลับมาถึงบ้านเสียงข้อความแจ้งเตือนดังขึ้น ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วก็หย่อนใส่กระเป๋ากางเกงทันทีเพียงฟ้า : น่าน สะดวกคุยมั้ย ถ้าสะดวกโทรมาหาฟ้าหน่อยนะ ลมหนาวกับดาวเหนือเข้าบ้านไปแล้ว ชายหนุ่มจึงเดินออกไปที่สวนข้างบ้าน จากนั้นจึงโทรหาเพียงฟ้าทันที“ฮัลโหลฟ้า มีอะไรหรือเปล่า”(น่าน พอดีฟ้ารู้สึกเวียนหัวมากเลยแล้วก็อาเจียนหนักมาก ฟ้ากินอะไรไม่ได้เลย)“จริงเหรอ แล้วฟ้าไหวหรือเปล่า ถ้าไม่ไหวให้เราไปหามั้ย?”(ไม่เป็นไร ฟ้าเกรงใจ น่านอยู่กับลูกกับเมียน่านไปเถอะ)“ฟ้าอย่าคิดมากนะ ถึงยังไงเราก็จะรับผิดชอบฟ้ากับลูกอยู่แล้ว” (แล้วน้องหนาวล่ะ)“เอ่อ..เรื่องนั้นเดี๋ยวเราจัดการเอง” (ฟ้าขอบคุณน่านมากๆ นะ ที่ยอมรับลูกในท้องของฟ้า)“ฟ้าอย่าพูดแบบนั้นสิ ถึงยังไงเด็กในท้องของฟ้าก็เป็นลูกของเรา”(น่านยังรักฟ้าอยู่มั้ย)“เรารักฟ้านะ”สิ้นสุดประโยคนี้จากปากของน่านฟ้า ลมหนาวแทบจะทรงตัวไม่อยู่ เธอเห็นว่าเขาเดินออกมาข้างบ้านก็เลยออกมาตามหา เธอได้ยินทุกอย่างชัดเจนตั้งแต่ต้นจนถึงประโยคล่าสุด เรารักฟ้านะ เธอไม่สามารถจะยืนฟังต่อได้จริงๆ เธอรีบเดินออกมาจากตรงนั้นทันที แต่เดินมาได้ไม่กี
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 35
“เมื่อคืนพี่น่านกลับดึกเหรอคะ?” ลมหนาวถามออกไปขณะอยู่บนรถหลังจากที่ทั้งคู่ไปส่งดาวเหนือที่โรงเรียนแล้ว“เอ่อ..พี่กลับประมาณห้าทุ่มได้ พี่คิดว่าหนาวน่าจะหลับแล้วก็เลยไม่ได้บอก พี่ขอโทษนะครับ..”“อ๋อค่ะ..ไม่เป็นไรหนาวเข้าใจ ยังไงลูกค้าก็เป็นคนสำคัญ” หญิงสาวตอบพร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆ ให้ชายหนุ่มสามวันผ่านไป‘น่าน หมอให้ฟ้าออกจากโรงพยาบาลแล้ว น่านมารับฟ้าได้มั้ย’ข้อความส่งมาจากเพียงฟ้า ชายหนุ่มตรึกตรองอยู่ชั่วครู่ จึงส่งสติกเกอร์โอเคกลับไป หลังจากนั้นน่านฟ้าก็โทรหาลมหนาวบอกว่าต้องออกไปพบลูกค้า น่าจะกลับค่ำ ให้หญิงสาวไปรับลูกกลับบ้านก่อนเลยหลังจากนั้นน่านฟ้าก็ไปรับเพียงฟ้าออกจากโรงพยาบาลและพาไปส่งที่คอนโดของหญิงสาว“กินน้ำก่อนสิ..น่าน” เพียงฟ้ารินน้ำที่อยู่ในตู้เย็นใส่แก้วและเดินมายื่นให้ชายหนุ่ม“ขอบคุณนะ” น่านฟ้ารับน้ำมาและยกขึ้นดื่มจนหมดแก้ว เพียงฟ้าลอบยิ้มอยู่ในใจ“น่านจะกลับเลยก็ได้นะ..ฟ้าไม่เป็นไรแล้ว ฟ้าอยู่ได้” “แน่ใจเหรอว่าอยู่ได้” ชายหนุ่มถามกลับไป ทว่าจู่ๆ เขาก็รู้สึกมึนๆ ชั่วพริบตาชายหนุ่มก็ไม่ได้สติหลับไปในที่สุดเวลาล่วงเลยมาจนเกือบเที่ยงคืน น่านฟ้าตื่นลืมตาขึ้นมา ชายหนุ่มตก
วันนี้ไม่เห็นค่า..วันหน้าไม่รักแล้วนะ บทที่ 34
หลังจากวันที่น่านฟ้าได้เจอกับเพียงฟ้า หญิงสาวก็เริ่มส่งข้อความหา โทรหา หรือมาหาชายหนุ่มที่ห้องทำงานบ่อยขึ้นจนน่านฟ้าเองเริ่มรู้สึกอึดอัด และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เพียงฟ้ามาหาชายหนุ่มที่ห้องทำงานเพื่อจะชวนชายหนุ่มไปทานอาหารกลางวันด้วยกัน แต่ทว่า..ก๊อก! ก๊อก! พร้อมกับเสียงเปิดประตู น่านฟ้ารู้ทันทีว่าลูกชายมาหาเพราะเขาบอกกับเลขาหน้าห้องว่าถ้าลมหนาวกับดาวเหนือมาให้เข้ามาได้เลย ตอนนี้มีพนักงานไม่กี่คนที่รู้ว่าเขามีลูกมีเมียแล้วและหนึ่งในนั้นก็คือวิภา เลขาของเขา “พ่อฮะ..ไปทานข้าวกันเถอะฮะ เหนือหิวแล้ว” เด็กชายวิ่งไปเกาะไหล่ผู้เป็นพ่อทันทีที่ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก โดยไม่ได้สนใจว่ามีใครนั่งหันหลังให้ ลมหนาวที่เดินตามเข้ามาติดๆ เมื่อเห็นว่าน่านฟ้ามีแขกจึงรีบเอ่ยออกมา“เอ่อ..ขอโทษค่ะ ไม่ทราบว่าพี่น่านกำลังมีแขก น้องเหนือออกมาก่อนลูก” ไม่เห็นเลขาของเขาจะพูดอะไร“ไม่เป็นไรหนาว..นี่เพื่อนพี่เอง เพียงฟ้าไง จำได้มั้ย?” เพียงฟ้าที่กำลังงงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ น่านฟ้ามีลูกมีเมียตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย เจนจิราก็เหมือนจะไม่รู้เรื่องนี้“อ๋อ..ค่ะ จำได้ค่ะ” เธอจำได้ดีเลยล่ะ “เอ่อ..นี
