All Chapters of ยัยตัวร้ายคนนี้ พี่จอง: Chapter 11 - Chapter 20

.รถนอกคันหรูเปิดประทุนขับมาจอดที่โซนวีไอพี่ด้านหลังผับดังใจกลางเมือง ปาร์คเปิดประตูรถลงมาพร้อมกับใบหลิวก่อนจะเดินเข้าไปในตัวผับชั้นสองโซนวีไอพี ผู้จัดการผับเดินเข้ามาต้อนรับพร้อมกับพาเข้าห้องแยกที่โซนด้านใน ซึ่งเป็นห้องคาราโอเกะมีไม่กี่ห้อง หน้าห้องทุกห้องเขียนว่าVVIP ปาร์คเดินเข้าไปนั่งไขว่ห้างบนโซฟาสีแดงหรูพร้อมมองไปยังใบหลิวที่ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ "คนนี้หรอครับบอส?""บอส...?""ใช่ครับ..คุณปาร์คเป็นบอสของเรา""อ๋อ..ค่ะ""เอ...น้องคนนี้หน้าคุ้นๆ ใช่เด็กบอสหรือเปล่าครับ?""อืม...""หา?!""งั้นผมขอตัวไปเอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟก่อนนะครับ" ปาร์คพยักหน้าก่อนจะมองไปที่ใบหลิวที่ยังคงยืนงงกับบทสนทนาเมื่อครู่ อยู่ที่โรงงานคือคุณชรัน พออยู่ที่นี่คือบอส โลกของเขาช่างกว้างเกินกว่าที่เธอจะรู้หมดเสียอีก เอ๊ะ...แล้วเธอจะอยากรู้ไปทำไม  "มานั่งนี่สิ""......." ปาร์คพูดทั้งๆ ที่มือยังกดโทรศัพท์อยู่ แต่ใบหลิวกลับไม่ได้ขยับตัวไปนั่งตามที่เขาพูด ได้แต่ยืนมอ

..รถสีดำคันหรูแล่นไปตามถนนที่มีรถแล่นเต็มไปหมด ภายในรถเต็มไปด้วยความเงียบ ร่างเล็กเบือนหน้าออกไปข้างนอกหน้าต่าง ไม่ว่าปาร์คจะถามอะไรเธอ ใบหลิวก็ตอบสั้นๆ ถึงแม้จะตอบแต่ก็ไม่หันไปคุยกับเขาอยู่ดี จึงเป็นเหตุให้ภายในรถต้องเงียบลงไปโดยปริยายใบหลิวรู้สึกเหมือนตนเองทำอะไรผิดจนอายที่จะมองหน้าปาร์ค ในใจคิดว่าทำผิดต่อเขาและแฟนของเขา เธอคิดเพียงว่าจะต้องเว้นระยะห่างจากเขาให้ได้มากที่สุด เมื่อคิดดังนั้นจู่ๆ ภายในใจของเธอก็รู้สึกเศร้าขึ้นมาเสียอย่างนั้น ใบหลิวสะบัดความคิดก่อนจะถอนหายใจออก ปาร์คที่คอยมองท่าทางของเธออยู่ตลอด ถึงเขาจะขับรถไปด้วยก็ตาม จึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น "เป็นอะไรรึเปล่า? ไม่สบายหรอ?""เปล่า""...วันนี้ไม่เถียงพี่หรอ?""ไม่ค่ะ""......." ปาร์คเงียบไปเมื่อได้ยินคำตอบที่ไม่ได้ใส่ใจอะไรของใบหลิว เขาหันกลับไปขับรถต่อและปล่อยให้บรรยากาศนั้นเงียบต่อไป... รถสีดำที่คุ้นตาแล่นเข้าบ้านหลังใหญ่และตรงไปจอดยังลานจอดรถหน้าบ้านมีบิลลี่ยืนรออยู่อย่างกระวนกระวาย แต่พอเห็นรถคันหรูแล่นเข้ามาบิลลี่

. "พี่ปาร์ค จะทำอะไร!!"".........." ปาร์คไม่ได้ตอบเพียงแค่โยนเสื้อตัวนอกของเขาให้เธอเท่านั้น ร่างเล็กที่ใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นมันค่อนข้างยั่วยวนสายตาของเขามากเกินไป เขาจึงโยนเสื้อตัวเองคลุมร่างเล็กนั้นเผื่อไม่ให้ผิวเนียนสวยเปิดเผยไปมากกว่านี้จนใครๆ สังเกตเห็นใบหลิวรับเสื้อมาอย่าง งงงวย พร้อมกับหันไปมองหน้าคนพี่ตาปริบๆ ภายในใจสงสัยว่าเขานึกยังไงถึงทำเช่นนี้ ปาร์คหลุบตามองใบหลิวที่กำลังมองเขาอย่างไม่เข้าใจ "ใส่ซะ""เพื่อ? ถ้าใส่แบบนี้จะทำงานยังไงคะ?""ไม่ต้องทำ""พี่ปาร์ค ใบก็อยากกลับบ้านเหมือนกันนะคะ" ปาร์คได้ยินอย่างนั้นจึงเดินเข้าไปใกล้ร่างเล็กที่กำลังดื้อดึงกับเขาและยังตั้งหน้าตั้งตาเถียงเขาคำไม่ตกฟาก มือหนาเสยคางเรียวของเธอขึ้นมาให้มองหน้าเขา ใบหน้าของปาร์คโน้มเข้าไปใกล้เธอจนใจสั่น "พี่บอกว่าอยู่กับพี่ให้แทนตัวเองว่าหลิว""เอ่อ...งั้นหลิวก็จะแทนตัวเองแบบนี้กับทุกคน""...ก็เอาสิ ลองดู""...

.."ทำพลาดหรอ? ผู้หญิงคนนั้นมันร้ายขนาดนั้นเลยหรอ"(คนที่ร้ายไม่ใช่ผู้หญิงหรอกครับ กลับเป็นผู้ชายของคุณมากกว่า)"ไม่ได้เรื่องเลยสักนิด ฉันเสียเงินไปเยอะเพื่อจ้างนายนะ"(ผมคืนคุณได้นะครับ เพราะผู้ชายของคุณยอมจ่ายค่าชดเชยให้เด็กคนนั้นมากกว่าค่าจ้างของคุณเป็นเท่าตัว)"ห๊ะ?"(มากพอที่จะเหลือให้ผมเที่ยวเล่นได้สบายอีก น่าทึ่งชะมัด)"......." หญิงสาวกัดฟันแน่นพร้อมกับกดวางสายไปในทันที โทรศัพท์ที่อยู่ในมือก็ปลิวไปอยู่บนพื้นด้วยแรงอารมณ์ของหญิงสาว ความคิดที่ไม่อยากจะเชื่อว่าชายที่ไม่แยแสผู้หญิงคนไหนเลยอย่างเขาคนนั้นจะทำเรื่องบ้าบิ่นเพราะผู้หญิงคนเดียว และผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เธอ..เมื่อสองปีก่อน หญิงสาวสวยที่จบใหม่และได้เข้าทำงานในโรงงานน้ำมันโดยเธอพยายามอย่างมากเพื่อจะได้ตำแหน่งระดับผู้บริหารในแผนกโลจิสติกส์ และเธอก็ทำได้เพราะการทำงานอย่างหนักของเธอเอง เพราะหน้าที่การงานของเธอบวกกับหน้าตาที่สะสวยพ่อแม่จึงไม่อาจจะปล่อยให้เธอไปพบเจอผู้ชายที่ไม่มีระดับได้พวกเขาถือว่ามีลูกสาวเ

.."ไอ้ปาร์ค!!!" เสียงเรียกตะโกนดังขึ้นปลุกเขาให้ตื่นจากการหลับใหล ปาร์คค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยท่าทีงัวเงียก็พบว่าเพื่อนรักของตนยืนทำหน้าตาตื่นอยู่ปลายเตียง เขามองไปรอบๆ ห้องที่ไม่คุ้นตา ก่อนหันไปมองร่างเล็กที่กำลังตื่นขึ้นมาเหมือนกัน....เวรล่ะ.... "ทำไมมึงถึง...." -บิลลี่"พี่ปาร์ค!!...." -ใบหลิว"เสียงดังอะไรกันวะ?" -กาย"อ้าวเฮ้ย! ไอ้ปาร์ค...." -ออดี้ ทั้งสี่คนตกลึงที่ปาร์คมานอนอยู่ในห้องของใบหลิว ยิ่งบิลลี่ยิ่งพูดไม่ออก เพราะตอนเขาเข้ามาปาร์คนอนกอดน้องสาวของตนอยู่ ใบหลิวเองก็ตกใจไม่น้อยที่ตื่นมาอยู่บนเตียงเดียวกับเขาปาร์คสะบัดหัวเล็กน้อยเพราะความแฮงค์พร้อมกับกุมขมับ เขาจำได้รางๆ แต่ก็ตกใจตัวเองเช่นกันที่ยังอยู่ในห้องของใบหลิว ปาร์คเงยหน้ามองเพื่อนๆ ที่ตั้งตารอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ "กูเมา...น่า่จะเข้าห้องผิด""มึงดื่มไปเยอะหรอ? แล้วยังเสือกกลับบ้านอีกนะ" -กาย"ดื่มเยอะขนาดไหนคนอย่างมึงไม่น่าเข้าห้องผิดนะ ไอ้ปาร์ค" -ออดี้"เฮ้