Lahat ng Kabanata ng สวาทรักใต้เพลิงแค้น: Kabanata 21 - Kabanata 30

ตอนที่ 9ของขวัญที่ไม่ได้ตั้งใจ ชลากรลืมตาตื่นขึ้นมาเขามองไปรอบ ๆ แล้วพยายามคิดว่าเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน พอเริ่มจำเรื่องราวทุกอย่างได้ เขาถึงนึกถึงเฌอมณีขึ้นมาจึงรีบโทรศัพท์ไปหามารดาของเธอและรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปเยี่ยมเธอและเตรียมไปทำงานต่อ “กรจะไปเยี่ยมหนูเฌอไหม”ตรีประดับร้องถามลูกชายที่กำลังจะเดินออกจากบ้านไปที่โรงรถ“แม่ไปด้วยแล้วแม่จะเลยไปที่ทำงานของลูกไปทักทายลูกน้องเก่า ๆ เสียหน่อยไว้สาย ๆ แม่จะกลับเอง”ชลากรดีใจที่มารดาจะไปด้วยเพราะเขาไม่อยากไปเจอครอบครัวของเฌอมณีตามลำพังเพราะไม่รู้ว่าคู่หมั้นของเขาไปพูดอะไรไว้บ้างเมื่อไปถึงโรงพยาบาลสองคนแม่ลูกเดินเข้าไปในห้องพักฟื้นพร้อมกับคุณหมอที่รักษาเฌอพอดีจึงได้ฟังอาการของหญิงสาวด้วย“คนไข้กินยาเข้าไปเกินขนาดแต่ก็ไม่มากจนเป็นอันตรายในระยะสั้นแต่อาจจะมีผลต่อไตในระยะยาว ทางญาติไม่ต้องเป็นห่วงพรุ่งนี้กลับบ้านได้แล้วครับ”ชลากรได้ยินแบบนี้ทำไมเขาถึงได้ไม่รู้สึกเชื่อเลยว่าเฌอมณีจะฆ่าตัวตายจริง ๆ เขาคิดว่าเธอแค่กำลังเรียกร้องความสนใจเท่านั้น“กรแม่ขอคุยอะไรด้วยหน่อย”อมรามารดาของเฌอเดินนำหน้าชลากรออกจากห้องพักฟื้นคนป

ตอนที่11ยอมรับและรัก ตรีญาภาออกจากโรงพยาบาลและกลับมาพักที่คอนโด แต่สุดท้ายเธอกลับต้องย้ายไปอยู่ที่บ้านของชลากร เพราะตรีประดับเล่าทุกอย่างให้สามีฟังหมดแล้วและคุณปู่ที่แสนใจดีอย่างชัยกรอยากมีหลานมานานเพราะเขาเหงาเหลือเกินตั้งแต่ลาออกจากงานมาอยู่บ้าน จึงเป็นห่วงว่าถ้าตรีต้องไปอยู่คนเดียวอีกอาจจะมีอันตราย “รอให้แผลของหนูหายดีก่อนนะแล้วพ่อกับแม่จะไปทำทุกอย่างให้ถูกต้อง เพราะถ้าไปตอนนี้แม่หนูคงเป็นห่วงลูกสาวและอาจจะไม่ยิมให้หนูกลับมาอยู่ที่นี่ก็ได้” ตรีประดับยังคงทำใจไม่ค่อยได้เพราะเธอคิดว่าถ้าลูกชายไม่แต่งงานกับเฌอมณีก็ควรจะมีเมียที่ฐานะใกล้เคียงกับคู่หมั้นเก่า ไม่ใช่เอาเลขามาทำเมียแบบนี้ “คุณ คนเราถ้าเลือกเกิดได้ คงเกิดเป็นคนรวยกันหมดแล้ว ก่อนที่ครอบครัวผมจะมีบริษัทแบบนี้ ปู่ของผมก็ซ่อมรถปะยางอยู่ ริมถนน ถ้าไม่ได้เจอกับย่าที่เป็นลูกสาวเจ้าของโรงงานผลิตยางรถยนต์ ผมก็คงเป็นแค่หลานคนปะยาง คุณก็คงจะไม่เลือกผมใช่ไหม” ชัยกรที่ปกติเป็นคนพูดน้อยถึงขั้นไม่ค่อยพูดแต่ครั้งนี้เขาพูดจนภรรยาต้องยอมรับและพยายามเปิดใจ ทางตำร

ตอนที่ 1รักแรก “นายครับมีคนของท้องถิ่นมาหาอยากจะเอากระเช้ามาสวัสดีนายหลังจากที่เขาได้รับตำแหน่ง” โชคลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามาบอกณรงค์ฤทธิ์หรือที่ชาวบ้านทั้งจังหวัดพากันเรียกว่าเสี่ยบู๊ “ให้มันนั่งรอไปก่อน ฉันยังไม่ว่างกำลังนั่งแคะฟันอยู่” เสี่ยบู๊ผู้ทำธุรกิจหลายอย่างบังหน้าโดยเฉพาะทางด้านการเกษตรและธุรกิจก่อสร้างที่เขาทำหน้าที่รับงานจากทางการและส่งต่อคอยกินกำไรอย่างเดียวเพราะนักการเมืองท้องถิ่นต่างใช้เงินและบารมีของเขาในการหาเสียง โชคไม่กล้าพอที่จะไปบอกตามที่เจ้านายสั่ง เขาจึงเลือกใช้คำพูดที่ดูดีขึ้นเพราะตัวเขาเองก็ไม่อยากสร้างศัตรู “เสี่ยยังไม่ว่างรอสักครู่นะครับ” แม่บ้านของไร่ห่มรักซึ่งคือไร่ที่บู๊รักที่สุดเพราะมารดาของเขาเป็นคนสร้างมากับมือและตั้งชื่อด้วยตัวเองก่อนจะจากไปเมื่อสิบปีก่อน นำน้ำมาต้อนรับแขกที่มา คนรอก็ต้องพยายามรออย่างใจเย็นที่สุด ส่วนคนที่ตั้งใจจะกวนอารมณ์ก็ไม่ยอมออกมารอจนกว่าจะแกล้งให้สาแก่ใจเพราะ ลึก ๆ แล้วบู๊ก็ไม่ได้ชอบนักการเมืองพวกนี้เสียเท่าไหร่แต่เห็นแก่ ผลประโยชน์ที่มีร่วมกัน

ตอนที่ 4ใครกันที่เปลี่ยนไป พระอาทิตย์ยังไม่ทันตกดินเดือนอ้ายก็ปั่นจักรยานกลับมาที่บ้านของเสี่ยบู๊ ทั้งที่ความจริงชายหนุ่มตั้งใจจะขับรถไปรับแต่เธอดันมาถึงก่อน “ให้อ้ายเอาเสื้อผ้าไปไว้ที่ไหนคะ” หญิงสาวกลับมาด้วยสีหน้าที่ดูแจ่มใสมากกว่าเดิมแต่ภายในดวงตากลมคู่สวยยังคงดูเหมือนคนที่ไม่มีหัวใจเช่นเดิม “ตามมา” ชายหนุ่มเดินนำไปที่ห้องนอนของเขาที่เขาสั่งให้แม่บ้านจัดไว้ให้เรียบร้อยเพื่อให้มีพื้นที่สำหรับที่เดือนอ้ายจะได้ใช้ส่วนตัว ประตูห้องถูกปิดลง บู๊หันหน้ามาหาหญิงสาวที่เดินตามมาด้านหลัง คว้ากระเป๋าจากมือของเธอวางลงและเปลี่ยนมาจับมือเล็กของเดือนอ้ายแทน “อ้ายเรากลับมาสนิทกันเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้เหรอทำไมเราต้องเปลี่ยนไปแบบนี้ด้วย” เสี่ยบู๊ที่เคยวางท่าว่าดูยโสไม่ได้สนใจอะไรในตัวหญิงสาวชาวบ้านอย่างเดือนอ้ายเท่าไหร่ก็เปลี่ยนเป็นคนละคนทันที มือเล็กบีมมือหนาที่จับเธอไว้แน่น หญิงสาวค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้กับเสี่ยหนุ่มจนหน้าแทบจะติดกัน “อ้ายยังเป็นอ้ายคนเดิม เด็กสาวที่เคยจนและก็จนมาถึงตอนนี้ อ้ายยังเป็นอ้ายที่ไม่เ

ตอนที่ 6เมีย เช้าแล้วแสงจากดวงอาทิตย์ลอดผ่านม่านสีน้ำตาล ลายดอกไม้ผ่านเข้ามายังห้องนอน เดือนอ้ายลืมตาช้า ๆ ค่อย ๆ พลิกตัวมองมายังข้าง ๆ ตัวเธอที่ตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า เมียปลดหนี้นอนหลับตาพยายามคิดว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงหรือแค่เพียงฝันไป เธอฝันมาตลอดที่จะได้มีครอบครัวที่แสนอบอุ่นแต่สุดท้ายชีวิตของเธอก็เหลือเพียงตัวคนเดียวและตอนนี้เธอต้องกลายมาเป็นผู้หญิงที่ทำหน้าที่บำเรอชายเพื่อแลกหนี้ ประตูห้องถูกเปิดออกเดือนอ้ายจะแกล้งหลับต่อก็ไม่ทันแล้วเพราะคนที่เปิดเข้ามาส่งยิ้มหวานและมองสบตาเธอเรียบร้อยแล้ว “ลุกไปล้างหน้าแปรงฟันได้แล้ว พี่ซื้อโจ๊กมาให้ร้านนี้อร่อยมาก” “แทนตัวว่าพี่ไม่กระดากปากเหรอคะเสี่ย” บรรยากาศกำลังดี ๆ เดือนอ้ายก็เตรียมจะทำลายมันด้วยคำพูดของเธอเสียอย่างนั้น คนตั้งใจซื้อโจ๊กมาฝากมองหน้าหญิงสาว สูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเหมือนคนที่พยายามอดทนอย่างสุดกำลัง “ไปล้างหน้าเถอะ เอาเป็นว่าต่อไปนี้ฉันจะแทนตัวว่าพี่ ฉัน หรือผม มันก็สิทธิ์ของเจ้าของไร่แห่งนี้ อย่าทำลายบรรยากาศของอาหารมื้อเช้าเลย เสร็