All Chapters of เฟรนด์โซน ห้ามข้ามมา: Chapter 21 - Chapter 30

ภาพคู่ในโทรศัพท์มือถือภาพแรก ทำเอาคนที่นั่งมองใจสั่น ไม่ใช่ภาพที่สวยที่สุด แต่น่าประทับใจที่สุด เดทแรกที่ได้ใช้เวลาร่วมกันหนังสือและเครื่องเขียนกับขนมอีกหลายอย่าง ที่ไปซื้อหามาด้วยกันมันเป็นการสร้างความสัมพันธ์ทีละสเตป ก้าวไปทีละขั้น" ทรายครับ อยู่หอหรือยัง " คนที่โทรเข้ามาหลายต่อหลายครั้ง ทำให้ต้องรับสายตัดความรำคาญ“อยู่หอค่ะ มีอะไรคะ” เธอย้อนถามกลับไปทันที ตัดความเวิ่นเว้อ มีอะไรก็บอกมา“พอดี พี่จะจัดโครงการอาสาพัฒนาปีนี้ครับ สร้างห้องสมุด กับห้องน้ำให้น้องๆ ริมชายขอบภาคตะวันออก น้องทรายสนใจไหมครับ “คำพูดเป็นงานเป็นการ ทำเอาคนฟังรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง" จัดเมื่อไหร่คะ มีตารางที่แน่นอนไหม " คนที่อยากไปร่วมด้วยถามรายละเอียด" ประมาณสิ้นเดือนหน้า ตอนนี้พี่กำลังหาสปอนเซอร์ หางบประมาณ เตรียมทุกอย่างเอง ทรายอยากมาช่วยพี่ไหมครับ " เค้าเข้าประเด็นตามที่วางเอาไว้ พ่อบอกว่า บ้านนี้รวยจริง สองบ้านแต่งกัน คือรวยกับรวย แถมยังไม่ออกงานใดใด ทำบุญเงียบๆ ถ้าอยากจีบน้องทราย ต้องทำตามที่พ่อบอก" ทรายไม่ว่างเลยค่ะ แต่อยากช่วยมากๆ ถ้าได้รายละเอียดมาแล้ว พี่บอยบอกทรายนะคะ ทรายอาจจะช่วยอะไรได้บ้าง แม้ไม่ม

" ไอ้บอย ไปทำอะไรให้น้องทรายเค้าอึดอัดหรือเปล่า เค้าถึงไม่เลือกห้องเรา "ผู้เป็นพ่อโทรมาถามด้วยความแปลกใจ ที่ห้องขายไม่ได้อย่างที่คาดเอาไว้ ทั้งที่ วันที่มาดูในตอนแรก ท่านอิทธิพัทธ์ก็ดูจะชอบมากด้วยซ้ำ" เปล่าเลยนะพ่อ บอยไม่รู้เรื่องเลย ไม่ได้ทำอะไรออกหน้าเลยด้วยซ้ำ "" เออไม่เป็นไร ช่างเถอะ ไม่แน่ อาจจะรอเวลาอีกสักนิดก็ได้ " คนเป็นพ่อบอกลูกชาย แล้ววางสายไปคนถูกตำหนิคิดถึงเรื่องน้องทรายต่อทันที ไม่รู้ว่า จะต้องทำยังไงแล้ว ถึงจะได้ใกล้ชิดมากกว่านี้ มันยากขนาดนั้นเลยรูมเมทสองสาวที่ไม่ค่อยกลับมานอนหอใน ย้ายของออกไปทันทีที่สอบเสร็จ ข้าวของที่ขนมามีไม่มากมาก ยิ่งย้ายไปอยู่กับแฟนด้วยแล้ว ของที่มีที่หอในยิ่งน้อย ต่างจากคนที่อยู่ประจำมา1ปีเต็ม มองของที่ต้องเก็บลงกล่อง แล้วถอนหายใจ" เสร็จวันนี้แน่นอนใช่ไหมทราย "กี้มองหนังสือของตัวเองแล้วขอกำลังใจจากเพื่อน เจ้าตัวย้ายไปอยู่ที่บ้านเช่า รวมกับเพื่อนเภสัชอีกหลายคน ที่แชร์บ้านกัน ติวหนังสือด้วยกันทำให้คนที่แทบไม่มีเพื่อนสนิท ต้องอยู่คนเดียว ที่ห้องใหม่" เสร็จ ไม่ยากหรอก "มือบางเก็บหนังสือลงกล่องกระดาษใบใหญ่ เก็บของทุกอย่าง ด้วยความรวดเร็ว แยกเ

รถกระบะขับตามรถบัสไปเรื่อยๆ เสียงคนในรถเงียบลง มีแต่เสียงเพลง สองสาวหลังจากกินกาแฟไปแล้ว ก็ยังเอาไม่อยู่หลับอยู่เบาะหลังด้วยความเพลียเพราะตื่นเต้นกันตั้งแต่เช้า"มองเค้าตาละห้อยเลยเพื่อน " คนขับรถมองคนข้างๆ แล้วแซวออกมา"ป่าวเลย " แผ่นดินปฏิเสธ เหลือบไปมองอีกที นอนยังน่ารักมากๆ เลย"งานหินนะ ไอ้พี่บอยแม่งกั้ก ถ้ามึงไม่ออกหน้าแสดงตัว รับรอง มันวอแวไม่จบ "คนที่ดูสนุกสนานเฮฮาไปวันๆ วิเคราะห์ปัญหาให้เพื่อน แผ่นดิน เป็นคนดี ดีแบบเนื้อแท้เลย จาก1ปีที่รู้จักมา เพียงพอที่จะเตือนกันได้"คนกลางเค้าไม่เอาอยู่แล้ว ยังหน้าด้านหน้าทนมาวอแวอีก กูว่า งานนี้ มึงต้องรุกเลย "อาคารเรียนข้างหน้าเป็นปูนเปลือยก่อยังไม่ได้ฉาบ สภาพเก่าทรุดโทรม แต่บริเวณที่ว่าง มีเหล็ก ปูน หินทราย กองเอาไว้รออยู่แล้ว เต็นท์ผ้าใบและห้องน้ำที่ขัดจนสะอาด พร้อมที่อาบน้ำที่สร้างเอาไว้ชั่วคราว ก็พร้อมสรรพสำหรับนักศึกษาเกือบสี่สิบคนที่มาในวันนี้" ขอบคุณพ่อผู้ใหญ่มากนะครับ ที่ช่วยดูแลทุกอย่าง " ประธานนักศึกษาบอกด้วยความเกรงใจ ที่ทุกอย่างพร้อมแล้ว" ไม่ใช่เลยครับ มีผู้ใหญ่ใจดีจากบริษัทขนส่ง กรุณาขนของมามอบให้ จัดทุกอย่างเอาไว้อย่างด

อาหารกลางวันหมดเกลี้ยงสมใจคนทำ ทุกคนที่ได้กินเอ่ยปากชมเชยฝีมือการปรุงอาหารของสาวๆ ที่น้อยคน แต่มากความสามารถ คนที่หั่นผัก เด็ดพริก ยิ้มกว้าง รับคำชมไปด้วย" โน่น เค้าชมคนปรุง ไม่ได้ชมคนเด็ดกะเพรา " เค้าบอกยิ้มๆ วางมือตัวเองลงบนศีรษะแล้วลูบเบาๆ มันดีทำให้รู้สึกดีมาก" แล้วรู้ได้ไง ว่าทรายเด็ดผัก ทำไมไม่คิดว่า ทรายเป็นคนผัดกะเพรา ทอดไข่ บ้างละ "" ก็เพราะมองอยู่ไง ถึงรู้ " แผ่นดินตอบแล้วนั่งลงข้างๆ มองแก้มแดงๆ แล้วอยากจะจิ้มเล่น แต่กลัวสายตาคนอื่นจะมองไม่ดีชาวบ้านที่มาช่วยงาน เริ่มงานในช่วงบ่ายกันแล้ว ลูกมือทั้งหมดจึงเฮละโลกันลงไปอย่างพร้อมเพรียง ท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุในช่วงบ่ายจานชามและแก้วน้ำวางเรียงรายอยู่ในกะละมัง รอการทำความสะอาด รุ่นพี่สองสามคน ติดรถป้าๆ เข้าไปในหมู่บ้าน เพื่อซื้อหาผักสด มาปรุงอาหารในช่วงเย็น ขนมแห้งขนมปังที่เตรียมมา มากเกินพอที่จะต้องซื้อเพิ่ม ดังนั้น ขาดแต่ผักสดที่ต้องหาแบบวันต่อวัน" ทรายกับกี้ ล้างจานได้ไหม คนอื่นเค้าจะได้เตรียมอาหารเย็นต่อ "สองสาวมองจานนับร้อยใบ กับแก้วน้ำและหม้อใบใหญ่ที่วางอยู่ข้างๆ ก้อกน้ำ แล้วตอบรับพร้อมกัน" สบายมากจ้า " สองสาวเปิดเ

เสียงปรบมือขอบคุณดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ นักศึกษากว่าสี่สิบชีวิตและผู้ใหญ่ในพื้นที่ที่ช่วยกันทำงาน ยิ้มให้กับภาพตรงหน้า ห้องสมุดและห้องน้ำ ที่เสร็จสมบูรณ์ภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน เพราะความสามัคคีของทุกคนที่นี่ ทำให้ทุกอย่างเรียบร้อย โดยไร้ปัญหา แม้บางคนจะบาดเจ็บจากการทำงาน แต่ก็ยังยิ้มสู้กันทุกคน ขนมและเครื่องเขียนที่ขนกันมาเต็มท้ายรถกระบะถูกแจกจ่ายให้เด็กๆ ในพื้นที่ ได้กินได้ใช้ระหว่างปิดภาคเรียน หนังสือ สมุดและเครื่องเขียน ที่ผู้ไม่ประสงค์จะออกนาม ส่งมาให้1คันรถ ทำให้ทุกคนยิ้มกว้าง น้ำใจที่คนไทยช่วยเหลือกันเอง เป็นสิ่งที่ทำให้คนในพื้นที่ไม่รู้สึกว่าตัวเอง ถูกทอดทิ้ง เพราะยังมีคนดีในสังคมอีกมาก ที่พร้อมจะหยิบยื่น ความหวังดี ส่งต่อความช่วยเหลือมาให้ ภาพหมู่ที่ถ่ายรวมกันกว่าเจ็ดสิบคน นับสิบภาพ ทั้งชาวบ้านและนักศึกษาจับไม้จับมือกัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไป "เราเหนื่อยกันมามากแล้ว บ่ายนี้ก็พักผ่อนกันตามสบาย ข้างในหมู่บ้าน มีน้ำตกเล็กๆ ให้เที่ยวชม ถ้าใครจะไป ก็เตรียมตัวให้พร้อมเลย " พี่บอยบอกทุกคนที่นั่งพักเหนื่อย ไม่มองมาทางที่เธอนั่งอีกแล้ว หลังจากที่ดินและเพื่อนช่วยกันทำงานหนักอย่างไร้