All Chapters of เฟรนด์โซน ห้ามข้ามมา: Chapter 61 - Chapter 69

พี่สาวกอดน้องชายคนที่สองแน่น ทิวเขาของพี่ ต้องทุกข์ใจมากแค่ไหน ต้องเก็บเรื่องราวเอาไว้นานเป็นปี ไม่ปริปากบอกใคร จนเจ้าเมฆตัวดี จับได้ขึ้นมาจึงยอมบอก น้องชายคนเล็กที่เเข็งแกร่งไม่แพ้ใคร เก็บความลับให้พี่ชาย ไม่ปริปากบอกใครออกมา จนกระทั่งปรึกษาพี่ดิน ที่เป็นดั่งพี่ชายคนโตของบ้าน แม้ในใจจะคิดว่า พี่ทรายเลิกกับพี่ดินไปแล้ว แต่เมฆน้องชายคนเล็ก บอกพี่ทิวว่า เชื่อเถอะว่า พี่ดินไม่มีวันปล่อยพี่ทราย และพี่ทราย แค่รอเวลาให้พี่ดินมาง้อเช่นกัน งานเลี้ยงส่งพี่ทรายและพี่ดิน จัดขึ้นที่ดาดฟ้าของโรงแรม ที่เป็นที่ตั้งของร้านอาหารชื่อดัง งานนี้น้องชายขออนุมัติจากพ่อแม่เป็นผู้จัดการเลือกร้านอาหารเอง พี่สาวพยักหน้า ได้เท่านั้น จะท้วงติงอะไรไม่ได้ " เมฆ อยากไปเอง แล้วเอาพี่มาอ้างใช่ไหม ตัวแสบ "น้องชายที่กำลังฮอตเต็มที่ส่ายหน้า แล้วยิ้มให้พี่สาว ตอนนี้ ที่ไหนดัง ที่ไหนฮิต ไม่มีสักที่ ที่เมฆยังไม่ได้ไป เหยี่ยวราตรี และ เพลย์บอยหนุ่มบอกยิ้มๆ " ถ้าทิวสะดวกจะพาแฟนมา พี่ก็ยินดีนะ " พี่ทรายให้โอกาสน้องชายได้พาแฟนมาเจอ แต่คนที่ยังไม่พร้อมส่ายหน้า และน้องชายก็พูดแซวขึ้นมา " เมฆไปคอนโด

ตารางเรียนของเทอมนี้ออกแล้ว คนที่เรียนหนักมากมาตลอดเห็นตารางเรียนแล้วถอนหายใจออกมา ตำราเรียนและอุปกรณ์การเรียน วางเป็นระเบียบอยู่ที่ชั้นหนังสือ มือบางหยิบหนังสือออกมา ไอแพด และกระเป๋าเครื่องเขียน ใส่กระเป๋าเป้ แล้วแต่งตัวให้สุภาพเรียบร้อย ก่อนจะเดินออกจากห้องมา นิติบุคคลสาว มองนักศึกษาที่เรียนแพทย์ด้วยความชื่นชม น้องทิวรูปหล่อ สุภาพ แถมยังเรียนดีอีกด้วย ใบหน้าหล่อเหลายิ้มอายๆ แทบทุกครั้งที่ได้เจอ " น้องทิว ไปอ่านหนังสือหรือคะ " " ครับ "เพราะมหาวิทยาลัยอยู่ไม่ไกลจากคอนโดเลย ดังนั้นการไปนั่งอ่านหนังสือ ที่นั่นก็ดีกว่าอยู่ที่นี่ วันหยุดแบบนี้ที่มหาวิทยาลัยมีคนน้อยมาก มีนักศึกษาที่มาเรียนปริญญาโท เป็นส่วนใหญ่ ชายหนุ่มยื่นบัตรนักศึกษาให้เจ้าหน้าที่ ก่อนจะเดินไปที่มุมหน้าต่าง ที่เป็นที่ประจำ ห้องสมุดหลายชั้นที่แบ่งแยกหนังสือเอาไว้หลายประเภท มุมนี้เป็นมุมด้านในที่เงียบสงบ มีหน้าต่างให้มองพักสายตาออกไปข้างนอกเวลาที่เครียดจัด คนที่ต้องอ่านหนังสือ เสียบหูฟังเอาไว้ แล้วเริ่มการทบทวนตำราทางวิชาการทันที " ไอ้เชื่ย มึงนะมึง เสือกมาใช้กู "คนที่ต้องเอาหนังสือมาคืนแทนเพื่อน เดินหอบหนัง

@ทิวเขา@ ผมจีบม่อนได้ไหมล่ะ@ม่อน@ บ้าหรอ ตั้งใจเรียนนะ ไม่คุยแล้ว คนที่อ่านข้อความเขินจัด จีบบ้าจีบบออะไร วิศวะต้องจีบหมอสิวะ ทำไมหมอต้องมาจีบ ไอ้หมอบ้า คนที่อ่านข้อความไปมาเพียงไม่กี่บรรทัด แต่อมยิ้มออกมา จนเพื่อนถาม" อะไรรับไอ้ม่อน มึงคุยกับใครทำไมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบนั้น สารภาพมา "เพื่อนเสียงดังลั่น เมื่อเห็นคนหล่อที่สุดในกลุ่มอมยิ้มอยู่คนเดียวกับโทรศัพท์" ป่าว มึงบ้าบออะไร กูป่าวยิ้ม " เสียงหนุ่มๆ ที่นั่งอยู่โห่เสียงดังลั่น " เฮ้ย มึงเบาๆ พวกหมอเค้าเรียนกันอยู่ " เพราะไม่อยากตกเป็นเป้าสายตา และเกรงใจนักเรียนแพทย์กลุ่มใหญ่ จึงได้แต่ปรามเพื่อน นักเรียนแพทย์หันมามองทางวิศวะเป็นตาเดียว คนที่กำลังรู้สึกอะไรบางอย่าง ฟุบหน้าลงทันที จะมองทำไมไอ้บ้าทิว ม่อนบ่นกับตัวเอง ทิวเขาเอากระดาษในมือปิดหน้าแล้วอมยิ้มป่านนี้เขินแย่แล้วมั้ง " มีอะไรหรือเปล่าทิว " เค้กถามแล้วมองคนข้างๆ " เปล่า ไม่มีอะไร " เค้าตอบกลับไป ชำเลืองมองอีกคนที่โผล่หน้าขึ้นมา ใบหน้าขาวแดงจัด แล้วก็แอบหลบต่อไปอีก เสียงบรรยายโรคต่างๆ ของเพื่อนที่ทำสรุปมา แล้วนำมาแยกโรคด้วยกันอีกครั้ง สมาธิของคนตรงหน้า โฟกัสที่เสียงเ

" ทิว " เสียงเรียกชื่อสั่นไหว ร่างกายมันถูกปลุกเร้าแปลกๆ คนตรงหน้ามีเสน่ห์เกินต้าน แต่เพราะความไม่เคย ทำให้ต้องหยุดนิ่ง " รังเกียจหรอ " ทิวเขาถามออกมา หยุดการกระทำ มองใบหน้าของคนตรงหน้าใจสั่นรัว " ม่อนไม่เคย " เค้าบอกออกมา ตามตรง ทิวเขาลุกขึ้นยืน จับมือของคนที่นั่งอยู่ แล้วพาเดินมานั่งที่โซฟา " ทิว ก็ไม่เคยเหมือนกัน " เค้าบอกเสียงสั่น แต่เพราะหัวใจมันสั่งให้ทำ คนตรงหน้า น่ารักมีเสน่ห์เย้ายวน จนแทบทนไม่ไหว มือที่ลูบแก้มสัมผัสเบาๆ ที่คอขาว ไ่มาที่กระดูกไหปลาร้า แล้วลูบตรงเสื้อยืด ที่สวมอยู่ " ถอดได้ไหม "เค้าถามแบบไม่ต้องการคำตอบ ทิวเขาลุกขึ้นยืน ถอดเสื้อของคนตรงหน้า แล้วนั่งลงที่พื้นหน้าโซฟา เลียริมฝีปากของตัวเอง กลืนน้ำลายลงคอ อย่างยากลำบาก มือที่ลูบไล้ที่ขาเล็ก ที่มีกางเกงขายาวสวมอยู่ ก่อนจะขยับตัวเข้าไป ประคองใบหน้าของคนตรงหน้าเอาไว้ ม่อนน่ารักเหลือเกิน ใบหน้าเล็ก จมูกโด่ง ปากแดง นิ้วโป้งที่อยู่ตรงหน้า ไล้ไปที่ริมฝีปากแดงเบาๆ " ม่อนครับ ทิวจูบม่อนนะ "เค้าไม่รอแล้ว ริมฝีปากบางสัมผัสเบาๆ กับคนตรงหน้า แว่นตาที่สวมอยู่ถูกถอดออก แล้ววางบนโต๊ะ ความจริงก็ไม่ได้สายตาสั้นอะไร

นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่4กลุ่มใหญ่ เดินลงมาจากห้องเรียนพร้อมกับใบหน้าเคร่งเครียด การเรียนยากขึ้น ยากขึ้นทุกวัน การเรียนรู้ไม่มีจบไปง่ายๆ " กินข้าว เสร็จแล้วไปเรียน เรียนเสร็จ ลงมา อ่านหนังสือ " คนที่นั่งหน้ายุ่ง ทำหน้าเครียด เพราะเวลามันบีบคั้นไปหมด " พูดเยอะนะ ไปซื้อข้าว กินข้าวแล้วไปเรียน " ทุกคนต้องทำเวลาของตัวเอง ก่อนจะเดินแยกย้ายไปหาซื้ออาหารกลางวัน @ม่อน@หน้าบึ้งเชียว @ม่อน@แต่น่ารักอยู่ คนที่เพิ่งได้หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เปิดอ่านข้อความที่เค้าส่งมา แล้วอมยิ้มก่อนจะเดินไปต่อแถว ซื้ออาหารกลางวัน " ไข่เจียวกับหมูทอดครับ " นักเรียนแพทย์สั่งอาหาร ก่อนจะสะดุ้ง เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสเบาๆ ที่เอว " อ้าวตกใจอะไร " คนที่สวมเสื้อช้อปสีเลือดหมู ยืนอยู่ข้างหลัง สวมเสื้อยืดข้างในสีดำ อมยิ้มอยู่ " มาได้ไง " เค้าถามเสียงเบา แล้วรับอาหารตรงหน้า " เอาเหมือนกันอีกจานครับ "ทิวเขาเดินเลี่ยงมาที่โต๊ะเครื่องปรุง เทซอสพริก แล้วหยิบช้อนมา2คู่ เดินนำมาที่โต๊ะที่มีเพื่อนกลุ่มใหญ่นั่งอยู่ " อ้าว " เค้กที่ตั้งใจจะไปนั่งกับทิวเขามองเพื่อนต่างคณะ แล้วยิ้มให้ " เพื่อนทิว ชื่อ ม่อน " เค้าแนะ