" วันนี้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี ขอบใจทุกคนมากที่ช่วยกันคนละไม้คนละมือ พรุ่งนี้ ต้องเริ่มงานก่อฉาบแล้ว คงต้องยกทราย ยกหินกันหนักหน่อยทำได้ใช่ไหม " ประธานนักศึกษาที่เป็นหัวหน้าทีมครั้งนี้ บอกเสียงสุภาพ" ดิน พรุ่งนี้ช่วยคุมเรื่องผสมปูนได้ไหม เอาให้ทันกับความต้องการนะ จะดึงคนมาช่วยอีกสักสองสามคนก็ได้ " พี่บอยบอกในที่ประชุม เหมือนเป็นการมอบหมายงานแบบปกติ แต่คนที่รู้กัน มองหน้าแล้วถอนหายใจ" งั้น เดี๋ยวพวกผมสี่คน ช่วยแผ่นดินเอง รับรองว่าทัน " ทินยกมือขึ้นในที่ประชุม ชี้เพื่อนอีก3คนที่นั่งด้วยกัน ก็ตอนแรกบอกให้สองสามคน รวมกันก็เป็นห้าคน ใครจะทำไมแผ่นดิน พยักหน้าให้เพื่อน อย่างเข้าใจกันดี" โอเคครับ ตกลงตามนี้ แยกย้ายกันพักผ่อนนะครับ ยังมีงานรออีกเยอะมาก "พี่บอยปิดการประชุม หลายคนแยกย้ายไปคุยกันเอง เหลือเพียง4-5คนที่ยังนั่งอยู่" ดิน มึงโดนซะแล้ว แบกขนไม่เท่าไหร่ ผสมปูนนี่แหละงานหนักปวดไปหมดทั้งตัว " คนที่เคยทำแล้ว บอกยิ้มๆ" มึงอย่าไปกลัวเราตั้ง5คน สลับกันช่วยกันทำ แป๊บเดียวก็ได้แล้ว แม่งกวนประสาท ขี้แพ้กวนตีน ชิบหาย " " เค้ามีแต่ขี้แพ้ชวนตี " หมอยาค้อนแล้วแก้สำนวน" มันกวนตีน ไม่ใช่ชวน
เสียงปรบมือขอบคุณดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ นักศึกษากว่าสี่สิบชีวิตและผู้ใหญ่ในพื้นที่ที่ช่วยกันทำงาน ยิ้มให้กับภาพตรงหน้า ห้องสมุดและห้องน้ำ ที่เสร็จสมบูรณ์ภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน เพราะความสามัคคีของทุกคนที่นี่ ทำให้ทุกอย่างเรียบร้อย โดยไร้ปัญหา แม้บางคนจะบาดเจ็บจากการทำงาน แต่ก็ยังยิ้มสู้กันทุกคน ขนมและเครื่องเขียนที่ขนกันมาเต็มท้ายรถกระบะถูกแจกจ่ายให้เด็กๆ ในพื้นที่ ได้กินได้ใช้ระหว่างปิดภาคเรียน หนังสือ สมุดและเครื่องเขียน ที่ผู้ไม่ประสงค์จะออกนาม ส่งมาให้1คันรถ ทำให้ทุกคนยิ้มกว้าง น้ำใจที่คนไทยช่วยเหลือกันเอง เป็นสิ่งที่ทำให้คนในพื้นที่ไม่รู้สึกว่าตัวเอง ถูกทอดทิ้ง เพราะยังมีคนดีในสังคมอีกมาก ที่พร้อมจะหยิบยื่น ความหวังดี ส่งต่อความช่วยเหลือมาให้ ภาพหมู่ที่ถ่ายรวมกันกว่าเจ็ดสิบคน นับสิบภาพ ทั้งชาวบ้านและนักศึกษาจับไม้จับมือกัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไป "เราเหนื่อยกันมามากแล้ว บ่ายนี้ก็พักผ่อนกันตามสบาย ข้างในหมู่บ้าน มีน้ำตกเล็กๆ ให้เที่ยวชม ถ้าใครจะไป ก็เตรียมตัวให้พร้อมเลย " พี่บอยบอกทุกคนที่นั่งพักเหนื่อย ไม่มองมาทางที่เธอนั่งอีกแล้ว หลังจากที่ดินและเพื่อนช่วยกันทำงานหนักอย่างไร้
สองสาวเดินจูงมือกันเดินมาตามทางที่เดินเข้าไปเที่ยวชมธรรมชาติ เล่นน้ำตกกันนานหลายชั่วโมง ร่างกายเปียกปอนกันออกมา แต่ใบหน้ากลับยิ้มแย้มอย่างมีความสุข"รีบไปอาบน้ำสระผมด้วยนะ เดี๋ยวจะป่วย"แผ่นดินบอกสองสาวที่เดินกลับมาถึงอาคารที่พัก ก่อนตะวันตกดินเล็กน้อย ต้องรีบกลับมาทำอาหารมื้อเย็นด้วย เตาถ่านติดรอเอาไว้แล้วสำหรับมื้อค่ำ แม่ครัวลงมือปรุงอาหารไปบางส่วนแล้ว คนที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เดินมาช่วยเก็บกวาดพื้น แล้วเตรียมตั้งโต๊ะอาหารในช่วงค่ำ หนุ่มๆ เดินมาที่โรงอาหารยกหม้อ ยกจาน เตรียมน้ำวางเอาไว้อย่างเรียบร้อย ทุกคนรู้หน้าที่กันหมดไม่เกี่ยงงาน นี่คือข้อดี ที่พี่บอยสามารถวางระบบ และเลือกเพื่อนร่วมงาน ที่มีความรับผิดชอบได้อย่างดี เรื่องนี้ ต้องให้เครดิตเค้าจริงๆอาหารมื้อเย็นจบลงอย่างรวดเร็วเพราะทุกคนเหนื่อยงานและเล่นน้ำกันจนเย็น แทบหมดแรง " ไปพักกันได้เลยนะคะ เดี๋ยวทรายกับกี้ ล้างจานให้เอง" วันนี้สองสาวมาช้ากว่าคนอื่น จึงอาสาล้างจานให้อีกรอบ " ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราช่วย " เพื่อนปี1อีก2คนอาสาช่วยกัน ทั้ง4คนจึงนั่งล้างจาน กันอย่างสนุกสนาน เสียงพูดคุยดังเป็นระยะ โดยที่อีกมุมหนึ่ง หนุ่มๆ
ภายในห้องมืดมิดเพราะต่างคนต่างหลับ โทรศัพท์สั่นอยู่บนโต๊ะ ทำให้คนที่หลับสนิท ตื่นขึ้นมาเปิดไฟที่โคมหัวเตียง หรี่ตาให้ปรับแสง แล้วยิ้มออกมา เมื่อเห็นคนที่นอนขดตัวอยู่ที่พื้น แม้จะมีผ้าห่มปู แต่อากาศก็ยังเย็นอยู่มาก " ค่ะ มี๊ " ลูกสาวรับสายแล้วเดินไปคุยที่หลังห้องยิ้มกว้างออกมา เมื่อเห็นของที่ขนกลับมา ถูกเก็บอย่างเป็นระเบียบ หน้าร้อนผ่าวเมื่อเห็นถุงชุดชั้นในที่ใส่แล้ว ยังอยู่ในถุงเช่นเดิม แต่อยู่ในตะกร้าเล็ก ไม่ใช่ที่พื้น แสดงว่าเค้าหยิบมาวางเอาไว้ในนี้ " สนุกไหมลูก ไปออกค่ายมา " มี๊ถามด้วยความเป็นห่วง" สนุกมาก แต่ก็เหนื่อยมากค่ะมี๊ "" ระวังจะป่วยนะพี่ทรายไปตากแดด เล่นน้ำตกอีกต่างหาก " มี๊บอกเหมือนรู้ว่าลูกจะป่วย " พี่ทรายกลับมาถึง อาบน้ำกินยา นอนหลับเพิ่งตื่นค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะมี๊ ขออยู่ห้องอีกสัก2วัน แล้วจะรีบกลับไปให้กอดเลยค่ะ "หม่ามี๊ยิ้มกว้างกับโทรศัพท์"อย่าลืมนัดเพื่อนให้มาเจอป๊ากับมี๊นะลูก ป๊าเค้าเตรียมตัวรอแล้ว "หม่ามี๊หัวเราะชอบใจกับลูกสาว ชุดชั้นในหลายตัวถูกนำออกจากถุงเอามาแช่ใส่กระป๋องเล็กทันที ของแบบนี้ เป็นของส่วนตัวที่ควรจะต้องทำเอง ยายยายก็ให้หม่ามี๊ทำเองด้วยเหม
คนที่ครอบครัวอบอุ่นมาตลอด ไม่เคยขาดตกบกพร่องใดใด น้ำตาไหลพราก แผ่นดินของเธอต้องเจ็บปวดแค่ไหน เธอไม่อาจรับรู้ได้เลย ภาพที่คนอื่นสัมผัส คือแผ่นดินผู้เงียบเฉย เย็นชา ไร้หัวใจ เก็บตัว แต่กับเธอ เค้าเป็นผู้ชายที่น่ารักที่สุด จริงใจ ตรงไปตรงมา และใส่ใจเธอที่สุดเช่นกัน " ทรายจะไม่ไปไหน สัญญา "เธอกอดเค้าเอาไว้แน่นน้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมา นาทีนี้ เธอรู้ได้อีกอย่างว่า แผ่นดินรักเธอมากเหลือเกิน " นอนพื้นหลับสบายดีไหม " เจ้าของห้องเปลี่ยนเรื่อง ดันตัวเองออกจากอ้อมอกของเค้า " สบาย ถ้าได้นอนทุกคืนจะดีมาก " เค้าเช็ดน้ำตา แล้วมองคนที่ร้องไห้ตาม บีบจมูกแดงเบาๆ " สงสารดินหรอ ถึงร้องไห้ตาม " เธอส่ายหน้า " รักดินมากต่างหากละ " แผ่นดินก้มลงนอนหนุนตักของแฟนสาว จับมือขึ้นมาจูบเล่น " อยากอยู่แบบนี้ทั้งวันเลย ไม่ต้องทำอะไร " เค้าอ้อนเธออีกครั้ง แต่เจ้าตัวส่ายหน้า " ลุกขึ้น แล้วกลับหอไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วค่อยกลับมาใหม่ คุณตาจะมารับทรายที่นี่ แล้วดินจะต้องไปกับทราย " เสื้อยืดที่แขวนในตู้ ถูกหยิบออกมาทาบที่ลำตัวหลายชุด รองเท้าผ้าใบคู่ใหม่ยังไม่ได้ใส่อยู่ในกล่อง แต่เสื้อที่มีมันดูไม่ค่อยเรียบร้อยเท
อาหารมื้อบ่ายจบลงในช่วงห้าโมงเย็นเพื่อไม่ให้ค่ำจนเกินไป สำหรับการเดินทาง บ้านของพ่อสายอยู่ในกรุงเทพจึงไม่ยากในการเดินทาง แต่บ้านของพี่ทราย ที่ต้องใช้เวลาขับรถกว่าสองชั่วโมง จึงต้องแยกย้ายกันก่อนจะเย็นไปมากกว่านี้โต๊ะอาหารขนาดใหญ่ ที่เสิร์ฟช่วงบ่ายสาม ยาวนานเกือบสองชั่วโมง เสียงผู้ใหญ่คุยกันเรื่องธุรกิจ และเด็กๆ ก็คุยกันเรื่องเรียน " เมฆไม่สู้เลย เรื่องเรียน พอได้ครับ แต่ไม่เก่ง พี่ทิวเค้าชัดเจนว่าจะเรียนหมอ เค้าตั้งใจมาก พยายามมาก กว่าจะสอบเข้าได้ พี่ทรายก็เรียนดีมาตลอด จะเรียนอะไรก็เรียนได้ แต่เมฆขี้เกียจ มาก " น้องเล็กสุดบอกกับพี่ชายคนใหม่ “พี่ก็ขี้เกียจแต่ว่าโชคดีที่หัวดี เรียนในห้องฟังแล้วเข้าใจเลยไม่ต้องไปกวดวิชา " แผ่นดินเล่าสบายๆ เค้าโชคดีจริงๆ ที่แม้จะทำงานดึกดื่น ก็ยังสอบเข้ามาได้ แถมคะแนนยังดีด้วย " อิจฉา บางวิชาทรายก็ต้องอ่านหลายรอบ ว่าจะทำได้ดีแบบนี้ แต่ดินเค้าเรียนดีมากค่ะ เทอมนี้คะแนนก็ดีด้วย " นักศึกษามหาวิทยาลัยบางคณะแข่งกันเรียนมาตั้งแต่แรก ดังนั้นการเปิดเผยคะแนนก็ไม่ใช่เรื่องเล็กเลย แต่แผ่นดินล้อกอินหน้าจอให้แฟนสาวได้ดู เค้าไม่มีอะไรต้องปิดบัง" ทำไมถึงเล
จูบเร่าร้อนอ่อนหวานที่ดูดชิมริมฝีปากบาง เลาะไล้ไปที่ลำคอขาว มือบางรั้งคอคนตรงหน้าเอาไว้เป็นหลักยึด คำพูดสารภาพรักที่ตัดสินใจบอกไป เพราะรอไม่ไหวแล้ว " หมายความว่าไง " คนถูกจู่โจมแบบไม่ตั้งใจ ถามเสียงสั่น สายตาที่มองกันมีความหมาย " แกไม่ใช่คนโง่หรอกกี้ " คนตรงหน้าลูบแก้มบางเบาๆ " หายเมาแล้วห้ามเปลี่ยนใจนะโว้ย " หญิงสาวบอกด้วยความกังวลใจ ว่าถ้ามันหายเมา มันจะกลับมาเป็นไอ้ทิน ปากมากตามเดิม " ไม่เมา แล้วก็เปลี่ยนใจไม่ทันแล้วกี้ ทินรักกี้มาตั้งนานแล้ว "คำตอบย้ำชัด ตรงไปตรงมา การกระทำก็พอเข้าใจและมองออก แต่ติดที่มันชอบพูดมาก จนทำให้คิดไปเป็นอย่างอื่น วันนี้เมื่อสารภาพแล้ว คนที่ได้ฟังก็ยิ้มออกมา " ห้ามเปลี่ยนใจ ไม่งั้นเอาตาย "คนขู่บอกยิ้มๆ แล้วเริ่มต้นจูบตอบกลับไป ไม่รังเกียจ ไม่รู้สึกว่าไม่ควร เพราะทุกอย่างที่ทำ คิดมาดีแล้ว รถสตาร์ทเครื่องจอดเอาไว้นานกว่าครึ่งชั่วโมง ริมฝีปากของคนในรถแทบไม่ห่างกันเลย จูบที่เร่าร้อน อ่อนหวาน จูบที่บอกความรู้สึก จูบที่บอกทุกอย่างไปแล้ว มือหนาจับมือบางมาวางบนอกแกร่งของตัวเอง " ต่อไปนี้ อยากกินชาบูเมื่อไหร่โทรมา ทินจะพาไปเลี้ยงเอง " คนถูกตามใจพยัก
ใบหน้าแดงก่ำเพราะอารมณ์วาบหวิว ทำให้รู้สึกดีเหลือเกิน เรื่องบางเรื่องอาจต้องรอเวลา แต่เพราะความต้องการมันถึงขีดจำกัด ทำให้ต้องทำแบบนี้ มือที่จับน้องชายตัวเองเหนียวไปหมด น้ำรักที่กระฉอกทะลักออกมา มีจำนวนมาก เพราะเก็บกดมานาน ตั้งแต่ตั้งใจจะจีบทราย ก็ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มานานแล้ว เพราะตั้งใจว่า จะเก็บความรู้สึกด้านนี้เอาไว้ให้นานที่สุด แต่วันนี้มันทนไม่ได้จริงๆ " ดินไปอาบน้ำนอนเถอะนะ ทรายก็จะนอนแล้ว "เธอโบกมือผ่านหน้าจอโทรศัพท์ แล้วยิ้มหวานให้อีกครั้ง แผ่นดินยิ้มกว้าง แล้วปิดหน้าจอทันทีกายแกร่งลุกขึ้นยืนไปห้องน้ำ จัดการชำระล้างร่างกายของตัวเองทันที เค้าหวังว่าสักวันจะกล้าพอ ที่จะบอกความรู้สึกทางกายให้ทรายเข้าใจ ได้แต่หวังว่า สักวัน ทรายจะยอมให้เค้าได้กอด และ นอนด้วยกัน รถกระบะจอดที่หน้าหอของคนข้างๆ ในเวลาดึกดื่นค่อนคืน จูบที่เว้าวอนหลังสารภาพรัก เริ่มทวีความรุนแรงขึ้นมาเรื่อยๆ คนที่คิดว่าตัวเองกล้าพอแล้ว มองหน้าเธออีกครั้ง แล้วถามออกมา " กี้ ไปนอนหอทินไหม " เค้าอยู่คนเดียว เพราะเพื่อนที่คิดว่าจะอยู่ด้วยกัน ย้ายไปอยู่กับแฟน คำถามที่ถามตรงไปตรงมา ทำเอาคนฟัง นิ่งไปทันที เพราะมองออกได
ทิวเขามองหน้าท้องของน้องสะใภ้แล้ว ใช้เครื่องช่วยฟัง ลูบคลำไปด้วย ก่อนจะดึงมือน้องชาย ที่นั่งอยู่ข้างๆ ให้สัมผัสกับความรู้สึก " ตรงนี้คนหนึ่ง ตรงนี้คนหนึ่ง " พี่ชายที่เป็นหมอ บอกคุณพ่อที่น้ำตาคลอหน่วย แล้วสัมผัสกับความปูดนูน " ดื้อไม่เบาแน่นอน " คนฟังยิ้มกว้างกันหมด มองคุณแม่ที่นอนเอนกายบนเตียง " ตอนนี้ระยะปลอดภัยแล้ว จะไปไหน ก็ไปได้ จะทำอะไร ก็ทำได้ แต่ต้องเบาๆ นะ " พี่ชายมองน้อง สบตารู้กัน คุณพ่อพยักหน้า แล้วมองหน้าภรรยา ที่ยิ้มเขิน " ต้องนั่งรถเข็นก่อนไหมพี่ทิว " คุณหมอแนะนำให้นั่งรถเข็นไปก่อนช่วงแรก แต่ตอนนี้ ทุกอย่างดีขึ้นแล้ว " อึดอัดไหม อยากเดินหรือเปล่า " คุณหมอถามว่าที่คุณแม่ ที่ตอนนี้ พักผ่อนอยู่บ้านเป็นส่วนใหญ่ และเดินน้อยมาก สามหนุ่มยกขบวนเป็นบอร์ดี้การ์ดอารักขาคุณแม่คนใหม่ ม่อนเข็นรถเข็น เดินเคียงคู่มากับ แฟนหนุ่มที่ลงเวรมาก็มาหาหลานก่อน คุณพ่อคุณแม่มือใหม่ เดินตรงดิ่งไปที่แผนก แม่และเด็ก เพื่อช้อปปิ้ง เตรียมของให้เด็กๆ ก่อนที่ท้องจะใหญ่กว่านี้ สามหนุ่มตาเป็นประกายกับเสื้อผ้าตัวเล็กตัวน้อย หลายสิบแบบที่พนักงานนำมาให้เลือก เสื้อผ้าเด็กอ่
หลานชายของท่านประธาน เดินควงคู่มากับภรรยาที่ตึกที่ทำงาน เพราะตำแหน่งและความสำคัญ ของคุณเมฆ ทำเอาคนที่เคียงข้าง ในตำแหน่งทีมเลขา ได้รับความเกรงใจไปด้วย ภาพข่าวงานแต่งงานสุดพิเศษที่ผู้บริหารบางคน ได้รับเชิญไปร่วม กระซิบบอกว่า หญิงสาวร่างบอบบางที่เป็นเจ้าสาว คือ คุณเขมจิรา ที่มาทำงานก่อนคุณเมฆ ได้ไม่เท่าไหร่ " วันนี้มีประชุม2วาระนะคะ แล้วก็มีนัดทานมื้อเที่ยงกับคุณพ่อคุณแม่ด้วย " รักษาการณ์รองประธานพยักหน้ารับรู้ แล้วเดินจับมือภรรยาขึ้นไปห้องทำงานด้วยกัน ทำเอาสาวๆ ที่ตั้งใจจะแอบมอง คุณเมฆ หลังทราบข่าวว่า จะเข้ามาทำงานที่นี่ ต้องทำหน้าจืดเจื่อนทันที พ่อสายมองลูกชายและลูกสะใภ้แล้วยิ้มกว้างออกมา นัดมื้อสำคัญที่จะขอคำปรึกษาเบื้องต้น ต้องถามผู้มีความรู้ก่อน " หนูเข็มบำรุงร่างกายมาอย่างดีแล้ว ก็ไม่ยากเท่าไหร่ อย่ากังวลไปเลยลูก พี่ทิวเค้าก็เรียนอาจารย์หมอให้แล้วว่าจะพาน้องชายไปปรึกษาใช่ไหม " พ่อสายหยิบวิตามิน และ เอกสารต่างๆ ขึ้นมาส่งให้ลูกชาย ที่กำลังเตรียมจะทำหลานให้ " เมฆอยากได้ผู้ชายผู้หญิงทีเดียว แต่กลัวเข็มจะเจ็บมากครับ " คนที่เข้าใจดี พยักหน้า แล้วยิ้มให้กำลังใจ แม่ชมจับมือลูกสะ
เรือนไทยในโรงแรมชื่อดังใจกลางกรุงเทพ ตกแต่งด้วยไม้ไทยที่มีกลิ่นหอมละมุนไปทั่วทั้งงาน งานแต่งงานของลูกสาวคนโต ของไทยแมนสตีลก็เพิ่งเรียบร้อยไปเมื่อสองเดือนก่อน ร้านเว็ดดิ้งแพลนเนอร์ก็ได้งาน ใหญ่ยักษ์ที่เป็นของลูกชายคนเล็กต่อเลย ดอกพุดซ้อน ดอกมะลิ ที่หาได้ยากยิ่งกว่าดอกไม้ต่างประเทศ ถูกลำเลียงเข้ามาที่สถานที่จัดงาน ดอกไม้ไทย บอบบางและดูแลได้ยากยิ่งกว่า ทำให้คนที่ทำงานรับรู้ถึงความใส่ใจ " เข็มชอบดอกไม้หอมๆ สีขาวกับสีเขียว เหมาะสมดีแล้วครับ " ธีมงานที่เจ้าบ่าวเลือกมา ทำเอาคนฟังตาเยิ้มตามไปด้วย น้องเมฆ ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นที่เพิ่งเรียนจบ แล้วไม่ประสีประสา แต่ความคิดความอ่าน ดีเหลือเกิน " เข็มอยากให้เรียบง่ายที่สุด เพราะรู้ดีว่า ทุกอย่างมันยุ่งมากจริงๆ แต่บ้านผม อยากให้เกียรติบ้านเข็มที่สุดครับ " เสียงของเจ้าบ่าวสุภาพอ่อนโยน ใบหน้าหล่อเหลายิ้มอบอุ่น สายตาเป็นประกาย ยิ่งทำเอาคนมอง อิจฉาหนักมาก พานดอกไม้ และ ชุดโต๊ะรับน้ำสังข์ เป็นดอกไม้สด ที่เลือกสรรมาเป็นอย่างดี ช่างดอกไม้ทุ่มสุดตัว ตลอด5วันที่ผ่านมา ตกแต่งสถานที่แห่งนี้ เนรมิตเป็นศาลาดอกไม้ ริมแม่น้ำเจ้าพระยา แขกผู้มีเกียรติที่มา มี
ผู้ช่วยผู้จัดการแกนบัตรพนักงาน หน้าตึก ก่อนจะเดินไปซื้อกาแฟ แล้วกดลิฟต์ขึ้นไปทำงาน หญิงสาวหลายต่อหลายคนยิ้มหวานให้กับคุณม่อน ด้วยความใส่ใจ ตลอดเกือบสองปีที่ทำงานมา ไม่เคยเห็นคุณม่อน จีบใครเลยสักคน ทั้งที่มีหลายต่อหลายคน สร้างสะพานเสริมคอนกรีต ให้เจ้าตัวข้ามมา แต่ก็ไม่แม้แต่ยืนมองที่หน้าสะพานด้วยซ้ำ ชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาว สวมเสื้อช้อปพนักงานคลุมอีกตัว แล้วถือกาแฟ เดินเข้ามาในลิฟต์เป็นคนสุดท้าย หญิงสาวที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุด แอบเห็นแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายโดยบังเอิญ แล้วสะกิดเพื่อนที่ยืนข้างๆ ให้ได้เห็นด้วย เงาสะท้อนของลิฟต์ทำให้เห็นอากัปกิริยาของคนข้างๆ ชายหนุ่มมองแหวน แล้วยิ้มออกมาเมื่อนึกถึง คนที่ให้ตีตราจองเอาไว้ ทิวเขามอบแหวนแทนใจ ในวันพิเศษให้ท่ามกลางพระจันทร์ดวงโต " คุณม่อน มีแฟนแล้วหรอคะ " คนกล้าพูด ถามขึ้นมาอย่างเสียมารยาท " ครับ ผมมีแฟนแล้ว คบกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย " เค้าบอกเสียงสุภาพ แล้วเดินออกจากลิฟต์ไปทันทีที่ประตูเปิด ใบหน้าคมเข้มยิ้มกว้างให้กับรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ แล้วเอ่ยทักทาย ตามปกติ " วันนี้มีพนักงานใหม่ มาอยู่ข้างบน หน้าตาน่ารักเชียวค่ะ คุณม่อน " คน
รถเก๋งคันสีขาว จอดในบ้านของคุณปู่กับคุณย่า ชายชราที่ยังแข็งแรง อ้าแขนกว้างให้หลานชายเข้ามากอด คุณหมอทิวกอดคุณปู่ ที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายสัปดาห์ ยิ้มกว้างออกมา “คุณปู่ครับ ผลตรวจร่างกายแข็งแรงดีมากๆ เลย เก่งมากครับ” ชายชรา พยักหน้า แล้วยิ้มออกมา " ดีใช่ไหม หมอทิวบอกว่า ปู่แข็งแรงดีใช่ไหม " คุณหมอยิ้มให้คุณปู่ แล้วประคองผู้เป็นปู่ขึ้นรถตู้ โดยมีม่อน ประคองคุณย่า เดินตามมา คุณปู่กับคุณย่า ไปตรวจสุขภาพทุก6เดือนตามปกติ พยาบาลประจำตัว รายงานผลการตรวจสุขภาพแก่หลานชายคนโต ที่เป็นนายแพทย์หนุ่ม ข้อมูลทุกอย่างที่ออกมา เป็นที่น่าพอใจเหลือเกิน " ปู่กับย่าอยากอยู่นานๆ อีกหลายสิบปี ต้องระวังตัวเองให้มาก อยากจะอุ้มเหลนก่อน " " ครับ พี่ทรายคงสักพัก ใช่ไหม " หลานชายบอกเสียงอ่อนโยน" ยัง ทรายเค้ายังไม่มีหรอก เจ้าเมฆ นั่นแหละตัวดี มาขอปู่แล้ว ว่าจะมีเหลนให้ปู่ " คุณหมอพยักหน้านับรู้ น้องชายตัวแสบโทรมาขอคำแนะนำต่างๆ สารพัด แถมยังโทรไปหาพ่อกับแม่ ให้จัดวิตามินมาบำรุงแฟนขนานใหญ่ เพื่อจะให้ เข็ม ตั้งท้องลูกได้อย่างดีที่สุด " คุณปู่ไม่เสียใจนะครับ ที่ทิวไม่มีหลานปู่ " คุณหมอถามขึ้นมา แล้วจับมื
ห้องนอนของลูกชายคนเล็กของบ้านตกแต่งด้วยของเล่นหลายอย่างที่บ่งบอกตัวตน แขกคนสำคัญวางกระเป๋าใบเล็กราคาแพง เอาไว้บนโต๊ะ แล้วมองดูรอบๆ ห้อง นี่เป็นครั้งแรก ที่ได้เข้ามานอนในห้องนี้ ตามปกติทุกครั้งที่มา จะนอนที่ห้องพักแขกข้างล่าง แต่เนื่องจากงานสำคัญแบบนี้ ห้องพักแขก จึงยกให้กับ พี่หมอกี้ กับสามี และสาวน้อยตัวอ้วนกลม ที่ทำเอาน้าเมฆ หลงหัวปักหัวปำ เด็กหญิงตัวอ้วนกลม ยิ้มอย่างอารมณ์ดีเรียกหา พ่อพ่อ ตลอดเวลา สายตาของเมฆที่มอง เต็มไปด้วยความหลงรัก เต็มเปา พี่ทินยิ้มกว้าง เมื่อน้องชายเพื่อน เกาะติดลูกสาวตัวเองแจ พาไปเดินเล่น ดูดอกไม้ ไปนั่งเล่นกับคุณทวด ได้เป็นครึ่งค่อนวัน ไม่ร้องไม่กวนสักนิด เขมจิรามองภาพนั้นแล้วเต็มตื้นในหัวใจ เมฆไม่ใช่เด็กอย่างที่ใครๆ คิด เค้าอยากมีครอบครัว อยากสร้างครอบครัว ด้วยตัวเอง อยากมีลูกน้อยหน้าตาน่ารัก ที่เป็นแก้วตาดวงใจ " คุณทวดหลงเหลนไหมครับ " คุณย่ามองเด็กตัวอ้วนกลม แล้วพยักหน้า เรียกให้เข้ามาใกล้ๆ " ย่ายังไม่ได้รับขวัญหลานเลยลูก " ย่าวุ้นหยิบห่อสีแดงออกมาจากข้างตัว แล้วยิ้มกับเหลนตัวน้อย " ขอให้แข็งแรง โตวันโตคืนนะลูก อารมณ์ดี เป็นเด็กดีของพ่อแม่เจ้านะลูก
เสียงเปียโน และ ไวโอลิน ดังขึ้นตั้งแต่ช่วงบ่ายแก่ เต็นท์สีขาว หลายสิบเต็นท์ตั้งตรงลานกลางบ้านหลังใหญ่ สามหลังที่ปลูกติดกัน รถขนของวิ่งเข้าออกตั้งแต่สองวันก่อน เพื่อจัดงานแต่งงาน ของลูกสาวคนโต ทายาทไทยแมนสตีล กับ นักแสดงหนุ่มชื่อดัง ที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากต่างประเทศ ได้ไม่ทันครบเดือน ทุกอย่างที่เตรียมการเอาไว้ เรียบร้อยและสวยงามเพื่อนเจ้าสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้ากระจก กับมือของเพื่อนรักเอาไว้แน่น มือบอบบางสองมือ เกาะกุมกัน เอาไว้ " สวยไม่มีที่ติเลยทราย สวยมากจริงๆ " หมอกี้บอกกับเพื่อนรัก แล้วกอดเจ้าสาว ที่สวมเดรสยาวสีขาว เรียบง่าย ที่หอบหิ้วมาจากต่างประเทศ ผมยาวสยาย ทำเป็นเกลียวใหญ่ ติดดอกไม้หอมละมุน ลำคอขาว สวมสร้อยคอเส้นเล็ก เพชรเม็ดเดี่ยว งามแทบลืมหายใจ ช่างแต่งหน้าช่างทำผม ถ่ายภาพคู่กับเจ้าสาว เพื่อเป็นผลงานของตัวเอง เสียงเคาะประตูหน้าห้อง พร้อมกับเด็กหญิงวัยขวบกว่า ยิ้มกว้างโผเข้ามาหา แมะ แมะ ทันทีที่ เห็นหน้า ผู้เป็นพ่อยิ้มกว้าง แล้วมองเพื่อนที่เห็นกันมาหลายปี ด้วยความดีใจเหลือเกิน " ขอบคุณนะคุณพ่อ ที่ช่วยเลี้ยงลูกให้ กี้เลยได้เม้าส์ยาวๆ ทั้งคืน " ทินพยัก
" ทิว เมฆ มีเรื่องอยู่ที่โรงพัก ทิวมาได้ไหมคะ " คุณหมอหนุ่มมาถึงสถานีตำรวจแทบจะทันทีที่รับโทรศัพท์ แพทย์หนุ่มที่กำลังจะออกเวร วิ่งมาที่รถเก๋งของแฟนหนุ่มด้วยความตกใจ แล้วบอกคนข้างๆ " เข็มโทรมา เจ้าเมฆมีเรื่อง ไปหาน้องก่อน แล้วค่อยบอกผู้ใหญ่อีกที " คนขับรถกำพวงมาลัยแน่น ไอ้ชิบหายตัวไหนมันกล้าทำน้องกู “เข็มดูตกใจมาก แต่ทิวยังไม่ได้คุยกับน้อง น้องคงไม่เป็นอะไรใช่ไหม” มือบอบบางถูกดึงไปกุมมือเอาไว้แน่น " ม่อนอยู่นี่แล้ว ดูท่าทีถ้ามันไม่จบ ทิวก็ประกันตัวม่อนไปพร้อมๆ กันเลยละกัน " เลือดวิศวะมันเข้มข้นไหลพล่านในตัว เมฆไม่ใช่คนเกเร ถ้าไม่เหลืออด เมฆไม่ทำ แล้วถ้าทำน้องเจ็บ พี่จะอยู่นิ่งได้อย่างไร " อย่าใจร้อนนะม่อน เดี๋ยวคอยดูสถานการณ์ก่อน ถ้ายังไง ทิวจะโทรหาพ่อแม่เอง " คนที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดตอนนี้ คือพ่อสายกับแม่ชม อย่างน้อย ก็ยังเป็นผู้ใหญ่มากกว่าตัวเอง รถเก๋งสีขาวจอดที่หน้าโรงพัก พอร์ชคันสวยจอดอยู่ด้านหน้าแล้ว คุณหมอหนุ่มเดินดุ่มๆ ไปที่ด้านใน ก่อนจะเห็นแฟนน้องชายนั่งหน้าซีดอยู่ " ทิว " คุณหมอพยักหน้า ว่าตัวเองมาแล้ว ม่อนเดินตามหลังมาติดๆ แล้ววิ่งไปข้างใ
นักศึกษาฝึกงานหลายคนเดินมากับพี่ๆ ที่แผนกที่ดูแลรุ่นน้องสัปดาห์นี้ ก่อนที่กลุ่มคนที่นั่งอยู่ก่อน จะบอกเสียงเบา “เมฆ เค้าขับพอร์ช นะจ๊ะ สาวๆ” ข่าวลือที่ออกมาจากปากพนักงานฝ่ายHR บอกกับเพื่อนๆ ระหว่างที่เห็น รุ่นน้องเดินมาทานข้าวกลางวัน " ข่าวลือหรือข่าวจริง " " ฉันอ่านเอกสารกับตา เอกสารที่เขียนคำร้อง บัตรจอดรถไงเธอ " คนที่รู้ถึงเอกสารพยักหน้า " คือ น้องหล่อ พี่ก็ยอมใจแล้ว น้องยังสุภาพ น่ารัก แถมยังรวยเว่อร์ๆ แบบนี้ พี่จะทำยังไงได้ " พนักงานสาวๆ ที่ยังโสดสนิท หันไปมองคนที่ตกเป็นเป้าสายตา รุ่นน้องผู้หญิงที่มาพร้อมกัน ชวนชายหนุ่มคุย ตลอด แต่คนที่ยืนเชิด ก็เชิดอยู่อย่างนั้น ไม่สนใจอะไรเลย " คุณน้องพีพี เค้าก็คอยเฝ้าของเค้าอยู่ แกเห็นไหมละ " หนึ่งในนั้นพูดขึ้นมา คนที่นิ่งฟังอยู่ ยกน้ำขึ้นมาดื่ม แล้วดับฝันสาวๆ ตรงหน้าก่อนจะมโนไปไกล " ลูกชายคนเดียวของไทยแมนสตีล จะขับพอร์ช ก็ไม่แปลก แล้วเค้าก็มีแฟนแล้ว ชื่อน้องเข็ม พี่เคยเจอมากับตา ดับฝันนะจ้ะ สาวๆ แล้วมองจากทางนี้ ก็ดูออกว่า พีพีอะชอบเค้า แต่เค้าไม่เล่นด้วย " คนอ่านเกมขาด ลุกขึ้นถือจานข้าวไปเก็บ เบื่อข่าวเมาส์ ทั้งหลายแหล่ ไม