All Chapters of แลกรักสลับสวาท: Chapter 1 - Chapter 6

“เปล่า... คุณอาทิตย์เป็นผู้ใหญ่ใจดี เขาเป็นคนใจเย็นมาก ตั้งแต่อยู่กันมาฉันกับเขาแทบไม่เคยทะเลาะกัน”อรทัยบอกไปตามตรง บางครั้งภายหลังจากสามีภรรยาหย่ากันก็ไม่จำเป็นต้องวางตัวเป็นศัตรูกันเสมอไป แม้ไม่เหลือความเป็นสามีภรรยา... แต่มิตรภาพดีๆ ก็ยังมีอยู่“อ้าว!... แล้วทำไมจะหย่ากันล่ะ”ดาริกาอยากรู้“มีหลายๆ อย่างที่เราเข้ากันไม่ได้”อรทัยตอบเลี่ยงๆ เธอไม่อยากสาธยายลึกลงไปในรายละเอียด เมื่อสำนึกขึ้นได้ว่าบางอย่างสมควรเก็บไว้เป็นความลับส่วนตัวมากกว่า“แล้วเธอล่ะ... ทำไมตัดสินใจหย่ากับมอร์แกนล่ะ”อรทัยนึกอยากรู้เหมือนกัน ว่าเหตุใดดาริกาจึงตัดสินใจจบชีวิตคู่กับมอร์แกนซึ่งเป็นหนุ่มต่างชาติรูปร่างสูงใหญ่ หล่อเหลาเสียจนเพื่อนๆ นึกอิจฉา“ก็เข้ากันไม่ได้หลายๆ อย่าง... ”ดาริกาตอบเสียงเศร้า เธอรู้ว่าการแต่งงานไม่ใช่บทสุดท้ายของความรักที่สุกงอม หากแท้จริงแล้วมันคือการเริ่มต้น ‘ความอดทน’ ในการครองคู่ของคนสองคนต่างหาก และวันนี้ความอดทนของเธอมาถึงที่สุดแล้ว“เธอกับมอร์แกนทะเลาะกันบ่อยหรือ น่าจะค่อยๆ ปรับความเข้าใจกันก่อน ค่อยๆ แก้ปัญหา... อย่าใจร้อนไปตามอารมณ์ ปัญหาทุกอย่างมีทางออกเสมอ”อรทัยให้กำลังใจเ

ร่างสูงใหญ่ผายมือเชื้อเชิญ อรทัยทรุดร่างบอบบางลงนั่งคนละฝั่งของโต๊ะกลม มอน์แกนนั่งไขว่ห้าง เอื้อมหยิบเบียร์กระป๋องที่แช่อยู่ในกระติกน้ำแข็งออกมาเปิด“เบียร์ครับ... ดื่มได้ไหม ถ้าไม่ได้เดี๋ยวผมจะเข้าไปเอาน้ำเย็นมาให้”เขายื่นเบียร์กระป๋องให้เธอ“ได้ค่ะ”อรทัยไม่ใช่คนเรื่องมาก เธอชอบท่าทางสบายๆ และเป็นกันเองของมอร์แกน เขาดูเป็นคนเรียบง่าย ท่าทางไม่เรื่องมากเลยสักนิด ทำให้รู้สึกแปลกใจว่าทำไมมอร์แกนกับดาริกาจึงเข้ากันไม่ได้“ผมเสียใจด้วยนะครับ... ”เขาจ้องมองใบหน้าสะสวยของเธอ สุ้มเสียงเศร้าลงไปอย่างเห็นได้ชัดเบื้องทิศตะวันตกพระอาทิตย์กำลังลอยเรี่ยต่ำจวนเจียนจะตกดิน ลำแสงสุดท้ายของแดดสีทองประกายในตอนใกล้ค่ำตกกระทบเสี้ยวหน้าคมคร้ามของมอร์แกน ทำให้ยิ่งเห็นในความหล่อเหลา“เสียใจเรื่องอะไรคะ”อรทัยขมวดคิ้ว“ก็เรื่องที่คุณกับสามีต้องแยกทางกัน”มอร์แกนหมายถึงเรื่องหย่า“อ๋อ... ค่ะ เช่นกันนะคะ ขอแสดงความเสียใจด้วยที่คุณกับดาริกาต้องหย่ากัน”“ช่างบังเอิญเหลือเกิน... ว่ามั๊ย ที่เราทั้งสองคู่ต้องมา ‘หย่า’ ในวันเดียวกัน”มอร์แกนนึกถึงวันที่เจอกันที่อำเภอเมื่อสัปดาห์ก่อน“นั่นน่ะสิคะ... ช่างเป็นเรื่อ

ของเขา? หรืออยากหาโอกาสซึ่งเธอแอบใฝ่ฝันอยู่เงียบๆ ว่าชีวิตนี้อยากลองมีผัวฝรั่งสักครั้ง “จะปล่อยก็ต่อเมื่อคุณบอกว่าคุณมีปัญหาอะไรเกี่ยวกับเรื่องบนเตียง” มอร์แกนยังคงกอดร่างรัดรึงเอาไว้แน่น “ก็... คุณอาทิตย์สามีฉันทั้งเล็กทั้งสั้น” อรทัยตอบเสียงสั่นพร่า เธอยอมรับว่าเบียร์ที่ดื่มเข้าไปสองกระป๋องนั้นช่วยทำให้กล้าขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก จึงสารภาพออกมาตรงๆ มอร์แกนสังเกตเห็นว่าอาการขัดขืนของอรทัยเริ่มคลายลงจากตอนแรก เธอค่อยๆ ปล่อยตัวเคลิบเคลิ้มอยู่ในอ้อมกอดของเขา มอร์แกนซุกใบหน้าจูบไซ้ซอกคอเบาๆ เส้นขนอ่อนๆ บริเวณท้ายทอยของอรทัยลุกซู่ชูชัน “เรื่องนี้ผมช่วยได้... อันที่จริงผมแอบชอบคุณมานานแล้ว อย่าบอกนะว่าคุณไม่เคยสังเกตว่าผมแอบมองคุณบ่อยๆ ทุกครั้งที่ดาริกาเชิญคุณมาร่วมงานปาร์ตี้” มอร์แกนสารภาพความลับที่เก็บซ่อนมานาน เขาไม่ได้โกหก ดาริการู้ว่าสิ่งที่เขาพูดออกมานั้นเป็นความจริง เธอเองก็รู้สึกได้ในเรื่องนี้ หากก็พยายามเก็บซ่อน ความรู้สึกที่รับรู้กันอยู่ลับๆ ด้วยสายตาที่แลสบกันไปมาโดยไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา... กระทั่งวันนี