ร่างสูงใหญ่ผายมือเชื้อเชิญ อรทัยทรุดร่างบอบบางลงนั่งคนละฝั่งของโต๊ะกลม มอน์แกนนั่งไขว่ห้าง เอื้อมหยิบเบียร์กระป๋องที่แช่อยู่ในกระติกน้ำแข็งออกมาเปิด
“เบียร์ครับ... ดื่มได้ไหม ถ้าไม่ได้เดี๋ยวผมจะเข้าไปเอาน้ำเย็นมาให้”
เขายื่นเบียร์กระป๋องให้เธอ
“ได้ค่ะ”
อรทัยไม่ใช่คนเรื่องมาก เธอชอบท่าทางสบายๆ และเป็นกันเองของมอร์แกน เขาดูเป็นคนเรียบง่าย ท่าทางไม่เรื่องมากเลยสักนิด ทำให้รู้สึกแปลกใจว่าทำไมมอร์แกนกับดาริกาจึงเข้ากันไม่ได้
“ผมเสียใจด้วยนะครับ... ”
เขาจ้องมองใบหน้าสะสวยของเธอ สุ้มเสียงเศร้าลงไปอย่างเห็นได้ชัด
เบื้องทิศตะวันตกพระอาทิตย์กำลังลอยเรี่ยต่ำจวนเจียนจะตกดิน ลำแสงสุดท้ายของแดดสีทองประกายในตอนใกล้ค่ำตกกระทบเสี้ยวหน้าคมคร้ามของมอร์แกน ทำให้ยิ่งเห็นในความหล่อเหลา
“เสียใจเรื่องอะไรคะ”
อรทัยขมวดคิ้ว
“ก็เรื่องที่คุณกับสามีต้องแยกทางกัน”
มอร์แกนหมายถึงเรื่องหย่า
“อ๋อ... ค่ะ เช่นกันนะคะ ขอแสดงความเสียใจด้วยที่คุณกับดาริกาต้องหย่ากัน”
“ช่างบังเอิญเหลือเกิน... ว่ามั๊ย ที่เราทั้งสองคู่ต้องมา ‘หย่า’ ในวันเดียวกัน”
มอร์แกนนึกถึงวันที่เจอกันที่อำเภอเมื่อสัปดาห์ก่อน
“นั่นน่ะสิคะ... ช่างเป็นเรื่องบังเอิญแท้ๆ”
อรทัยยกเบียร์ขึ้นกระดกดื่ม ตอนใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับอาทิตย์เธอไม่เคยมีโอกาสได้แตะต้องเหล้าเบียร์ เพราะว่าอาทิตย์ไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับสิ่งมึนเมาทุกชนิด ทำให้สไตล์การใช้ชีวิตของเธอต้องปรับเปลี่ยนไปในทิศทางเดียวกันกับเขา ตลอดระยะเวลาหนึ่งปีที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
“เสียใจด้วยอีกครั้งนะคะ... ที่คุณกับดาริกาต้องแยกทางกัน”
อรทัยกล่าวเบาๆ มอร์แกนคว้าเบียร์ที่แช่อยู่ในกระติกน้ำแข็งออกมาเปิดแล้วยื่นให้อรทัย หล่อนรับมาดื่มหลังจากเบียร์กระป๋องแรกหมดลงภายในระยะเวลาอันสั้น
“ผมเองก็พยายามประคับประคองอย่างที่สุด... ชีวิตคู่ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนอย่างที่เราเข้าใจ อันที่จริงผมกับดาริกามีปัญหากันมานานแล้วครับ คุณอยากรู้มั้ยว่าเรามีปัญหาอะไรกัน... ถ้าอยากรู้ผมจะเล่าให้ฟัง”
มอร์แกนมองหน้าอรทัย หล่อนมองสบตาเขาพลางเอ่ยขึ้นว่า
“กลัวจะเป็นการละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวของคุณน่ะค่ะ”
มีความเกรงใจอยู่ในน้ำเสียงของหญิงสาว แต่ท่าทางของมอร์แกนดูเหมือนอยากจะเล่า อยากระบาย
“แต่ผมอยากเล่าครับ”
จริงอย่างที่อรทัยสังเกต มอร์แกนคิดว่าการได้ระบายปัญหาหนักอกกับใครสักคนอาจทำให้เขาสบายใจขึ้น ด้วยมองว่าอรทัยเองก็ผ่านการใช้ชีวิตคู่มาแล้ว บางทีการได้แลกเปลี่ยนมุมมองซึ่งกันและกันก็เป็นเรื่องดี
“ขอเดาว่าเป็นเรื่องเชื้อชาติและวัฒนธรรมความเป็นอยู่ของตะวันตกกับตะวันออกแตกต่างกันใช่ไหมคะ... ที่ทำให้คุณกับดาริกาต้องแยกทางกัน”
“ไม่ใช่ครับ... ”
มอร์แกนส่ายหน้า
“อ้าว...”
“เรื่องเชื้อชาติไม่ใช่ปัญหาเลยสักนิด แล้วเรื่องที่เราเติบโตมาจากวัฒนธรรมความเป็นอยู่ที่แตกต่างกันก็ไม่ใช่ปัญหาอีกเหมือนกัน... ”
มอร์แกนพูดไม่จบประโยค เขาตั้งใจทิ้งท้ายไว้ให้อรทัยอยากรู้ ซึ่งมันก็ได้ผล เมื่อเธอรีบถามขึ้นว่า
“งั้นเรื่องอะไรคะ... ที่ทำให้คุณกับดาริกาต้องเลิกกัน”
“เรื่องบนเตียงครับ”
เขาตอบพลางยกเบียร์ในกระป๋องขึ้นกระดกดื่ม มอร์แกนกล่าวถึงปัญหาที่อยู่เบื้องหลังการหย่าร้างเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา
ชายหนุ่มหารู้ไม่ว่าสิ่งที่ได้ยินทำให้หัวใจของอรทัยกระตุกวูบ เธอหลบสายตาของเขาวูบหนึ่งตอนที่มอร์แกนจ้องมองมา ด้วยจู่ๆ ก็เกิดความรู้สึกกระดากอายที่จะพูดคุยกันต่อไปถึง ‘เรื่องบนเตียง’ ซึ่งเป็นปัญหาของเขา หากมอร์แกนกลับเป็นฝ่ายพูดต่อไปเหมือนอยากชวนคุย
“แล้วคุณล่ะครับ... ทำไมถึงเลิกกับสามี”
อรทัยนิ่งงันไปชั่วขณะ ทั้งที่เธอรู้ว่าปัญหาที่ทำให้เธอกับอาทิตย์ต้องเลิกกันก็สืบเนื่องมาจาก ‘เรื่องบนเตียง’ เช่นกัน หญิงสาวมองหน้าเขาในอาการชั่งใจว่าควรจะบอกดีหรือไม่บอก
“ไม่ต้องอายนะครับ... เราต่างก็ผ่านการใช้ชีวิตคู่มาแล้ว ถือเป็นการแลกเปลี่ยนกันนะครับ คราวนี้จะบอกผมได้หรือยังครับ... ว่าอะไรทำให้คุณกับสามีเลิกกัน”
“เรื่องบนเตียงเหมือนกันค่ะ”
อรทัยอยากจะตบปากตัวเองแรงๆ สักที ที่จู่ๆ ก็พูดออกมา
“โอ้ว! ช่างบังเอิญ... ผมไม่คิดว่าเราจะเจอปัญหาเดียวกัน” เขาทำท่าตกใจ จากนั้นก็เอื้อมคว้าเบียร์กระป๋องที่แช่เอาไว้ในกระติกน้ำแข็ง เปิดแล้วยกขึ้นกระดกดื่มราวกับน้ำ “แล้วปัญหา... ” มอร์แกนทำท่าว่าจะพูดต่อ ทว่าอรทัยรีบชิงขัดขึ้นเสียก่อน เพื่อเบี่ยงเบนประเด็นสนทนาออกมาจากเรื่องบนเตียง “ตกลงคุณจะขายบ้านหลังนี้ใช่ไหมคะ เป็นอันว่าฉันสนใจนะคะ” คำถามของอรทัยทำให้มอร์แกนต้องเปลี่ยนเรื่องสนทนา “ถ้าคุณสนใจจะซื้อจริงๆ ผมจะขายให้ในราคาพิเศษ... พร้อมเงื่อนไขพิเศษสุดอีกข้อเป็นของแถม” “แถมอะไรคะ?” อรทัยตามไม่ทัน “แถมตัวผมไง... เอาไว้รับใช้ก็ได้ ผมยินดีบริการทุกอย่าง” มอร์แกนเอ่ยขึ้นอย่างมีอารมณ์ขัน “งั้นก็ต้องถือว่าเป็นของแถมสุดพิเศษจริงๆ... ฉันคิดว่าถ้าคุณลองประกาศขายแล้วเสนอเงื่อนไขสุดพิเศษว่า ‘ซื้อบ้านแถมเจ้าของบ้านสุดหล่อล่ำ’ รับรองว่าสาวๆ ต้องแย่งกันซื้อแน่ๆ” “แล้วคุณสนใจมั้ยล่ะครับ... ถ้าผมอยากขายให้คุณ” มอร์แกนทำเสียงจริงจัง “สนใจสิคะ... ” “สนใ
ของเขา? หรืออยากหาโอกาสซึ่งเธอแอบใฝ่ฝันอยู่เงียบๆ ว่าชีวิตนี้อยากลองมีผัวฝรั่งสักครั้ง “จะปล่อยก็ต่อเมื่อคุณบอกว่าคุณมีปัญหาอะไรเกี่ยวกับเรื่องบนเตียง” มอร์แกนยังคงกอดร่างรัดรึงเอาไว้แน่น “ก็... คุณอาทิตย์สามีฉันทั้งเล็กทั้งสั้น” อรทัยตอบเสียงสั่นพร่า เธอยอมรับว่าเบียร์ที่ดื่มเข้าไปสองกระป๋องนั้นช่วยทำให้กล้าขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก จึงสารภาพออกมาตรงๆ มอร์แกนสังเกตเห็นว่าอาการขัดขืนของอรทัยเริ่มคลายลงจากตอนแรก เธอค่อยๆ ปล่อยตัวเคลิบเคลิ้มอยู่ในอ้อมกอดของเขา มอร์แกนซุกใบหน้าจูบไซ้ซอกคอเบาๆ เส้นขนอ่อนๆ บริเวณท้ายทอยของอรทัยลุกซู่ชูชัน “เรื่องนี้ผมช่วยได้... อันที่จริงผมแอบชอบคุณมานานแล้ว อย่าบอกนะว่าคุณไม่เคยสังเกตว่าผมแอบมองคุณบ่อยๆ ทุกครั้งที่ดาริกาเชิญคุณมาร่วมงานปาร์ตี้” มอร์แกนสารภาพความลับที่เก็บซ่อนมานาน เขาไม่ได้โกหก ดาริการู้ว่าสิ่งที่เขาพูดออกมานั้นเป็นความจริง เธอเองก็รู้สึกได้ในเรื่องนี้ หากก็พยายามเก็บซ่อน ความรู้สึกที่รับรู้กันอยู่ลับๆ ด้วยสายตาที่แลสบกันไปมาโดยไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา... กระทั่งวันนี
“แลกรักสลับสวาท”คำเตือนก่อนอ่านโปรดใช้วิจารณญาณก่อนดาวน์โหลด ‘กาสะลอง’ เป็นนามปากกาที่ใช้สำหรับเขียนนวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น ขับเคลื่อนด้วยตัณหาราคะและเซ็กส์ร้อนแรงทั้งเรื่อง นักอ่านท่านใดที่ไม่ชื่นชอบอีโรติกแบบแรงถึงใจ โปรดกรุณาหลีกเลี่ยง แม้แต่การดาวน์โหลดตัวอย่างมาอ่าน เพราะว่าเนื้อหากว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของนิยายเรื่องนี้เป็นฉากเลิฟซีนล้วนๆ หากนักอ่านท่านใดที่ชื่นชอบนิยายแนวนี้... ขอจงมีแต่ความสุขซาบซ่านสำราญอารมณ์ในการอ่าน ด้วยความเคารพนักอ่านสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น “แลกรักสลับสวาท”ชายผู้ประสบปัญหาเกี่ยวกับ ‘เรื่องบนเตียง’ จนทำให้ชีวิตคู่ระหว่างเขากับภรรยาต้องล่มสลาย ได้กล่าวเอาไว้ว่า “Women say that size doesn’t matter but I have yet to meet a woman that owns a 3 inch vibrator”ซึ่งแปลได้ว่า... ผู้หญิงพูดว่าขนาดไม่สำคัญ... แต่ผมก็ยังไม่เคย
“เปล่า... คุณอาทิตย์เป็นผู้ใหญ่ใจดี เขาเป็นคนใจเย็นมาก ตั้งแต่อยู่กันมาฉันกับเขาแทบไม่เคยทะเลาะกัน”อรทัยบอกไปตามตรง บางครั้งภายหลังจากสามีภรรยาหย่ากันก็ไม่จำเป็นต้องวางตัวเป็นศัตรูกันเสมอไป แม้ไม่เหลือความเป็นสามีภรรยา... แต่มิตรภาพดีๆ ก็ยังมีอยู่“อ้าว!... แล้วทำไมจะหย่ากันล่ะ”ดาริกาอยากรู้“มีหลายๆ อย่างที่เราเข้ากันไม่ได้”อรทัยตอบเลี่ยงๆ เธอไม่อยากสาธยายลึกลงไปในรายละเอียด เมื่อสำนึกขึ้นได้ว่าบางอย่างสมควรเก็บไว้เป็นความลับส่วนตัวมากกว่า“แล้วเธอล่ะ... ทำไมตัดสินใจหย่ากับมอร์แกนล่ะ”อรทัยนึกอยากรู้เหมือนกัน ว่าเหตุใดดาริกาจึงตัดสินใจจบชีวิตคู่กับมอร์แกนซึ่งเป็นหนุ่มต่างชาติรูปร่างสูงใหญ่ หล่อเหลาเสียจนเพื่อนๆ นึกอิจฉา“ก็เข้ากันไม่ได้หลายๆ อย่าง... ”ดาริกาตอบเสียงเศร้า เธอรู้ว่าการแต่งงานไม่ใช่บทสุดท้ายของความรักที่สุกงอม หากแท้จริงแล้วมันคือการเริ่มต้น ‘ความอดทน’ ในการครองคู่ของคนสองคนต่างหาก และวันนี้ความอดทนของเธอมาถึงที่สุดแล้ว“เธอกับมอร์แกนทะเลาะกันบ่อยหรือ น่าจะค่อยๆ ปรับความเข้าใจกันก่อน ค่อยๆ แก้ปัญหา... อย่าใจร้อนไปตามอารมณ์ ปัญหาทุกอย่างมีทางออกเสมอ”อรทัยให้กำลังใจเ
เธอในทันที ซึ่งหญิงสาวก็กดบันทึกเบอร์ที่ขึ้นโชว์ว่า ‘Miss call’ ของเขาโดยทันทีเช่นกัน “เรื่องบ้าน... เอาเป็นว่าถ้าตัดสินใจแน่แล้วว่าจะขายจริงๆ ผมจะบอกคุณเป็นคนแรกนะครับ... ” เขาบอกยิ้มๆ “ขอบคุณมากค่ะ... ” อรทัยตอบ ก่อนจะเดินออกมาจากร้านกาแฟ หลังจากมีสายเรียกเข้าดังขึ้นเป็นสัญญาณให้รู้ว่าคุณอาทิตย์ผู้ซึ่งกำลังจะกลายเป็นอดีตสามีของเธอได้เดินทางมาถึงแล้วย้อนไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้า เสร็จจากทำเรื่องหย่า อาทิตย์เดินมาส่งอรทัยที่รถของเธอซึ่งจอดอยู่ที่ลานจอดรถ“ไปก่อนนะคะ”หญิงสาวมองหน้าบุรุษผู้สูงวัยกว่าด้วยแววตาขอบคุณ แม้วันนี้ทั้งคู่มีความจำเป็นที่จะต้องแยกทางกัน แต่อาทิตย์ก็ยังทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเสมอ “แม้ว่าเราจะหย่ากันแล้วก็ตาม... แต่คุณจะยังเป็นเพื่อนของผมเสมอ มีอะไรให้ช่วยก็โทรหาผมนะครับ”อาทิตย์บอกตอนที่เดินมาถึงรถ “ขอบคุณค่ะ”เธอฝืนยิ้มให้เขา แม้จะไม่เสียใจเลยสักนิดที่ต้องจบชีวิตรักด้วยการ ‘หย่า’ หากก็อดรู้สึกเศร้าสร้อยอยู่ลึกๆ ในใจไม่ได้ ยังไงก็ยังนึกขอบคุณอดีตสามีที่ยอมยกบ้านหลังใหญ่และรถเบนซ์ให้เธอ อีกทั้งเงินสดก้อนโตในธนาคารกับร้านอาห
ของเขา? หรืออยากหาโอกาสซึ่งเธอแอบใฝ่ฝันอยู่เงียบๆ ว่าชีวิตนี้อยากลองมีผัวฝรั่งสักครั้ง “จะปล่อยก็ต่อเมื่อคุณบอกว่าคุณมีปัญหาอะไรเกี่ยวกับเรื่องบนเตียง” มอร์แกนยังคงกอดร่างรัดรึงเอาไว้แน่น “ก็... คุณอาทิตย์สามีฉันทั้งเล็กทั้งสั้น” อรทัยตอบเสียงสั่นพร่า เธอยอมรับว่าเบียร์ที่ดื่มเข้าไปสองกระป๋องนั้นช่วยทำให้กล้าขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก จึงสารภาพออกมาตรงๆ มอร์แกนสังเกตเห็นว่าอาการขัดขืนของอรทัยเริ่มคลายลงจากตอนแรก เธอค่อยๆ ปล่อยตัวเคลิบเคลิ้มอยู่ในอ้อมกอดของเขา มอร์แกนซุกใบหน้าจูบไซ้ซอกคอเบาๆ เส้นขนอ่อนๆ บริเวณท้ายทอยของอรทัยลุกซู่ชูชัน “เรื่องนี้ผมช่วยได้... อันที่จริงผมแอบชอบคุณมานานแล้ว อย่าบอกนะว่าคุณไม่เคยสังเกตว่าผมแอบมองคุณบ่อยๆ ทุกครั้งที่ดาริกาเชิญคุณมาร่วมงานปาร์ตี้” มอร์แกนสารภาพความลับที่เก็บซ่อนมานาน เขาไม่ได้โกหก ดาริการู้ว่าสิ่งที่เขาพูดออกมานั้นเป็นความจริง เธอเองก็รู้สึกได้ในเรื่องนี้ หากก็พยายามเก็บซ่อน ความรู้สึกที่รับรู้กันอยู่ลับๆ ด้วยสายตาที่แลสบกันไปมาโดยไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา... กระทั่งวันนี
“โอ้ว! ช่างบังเอิญ... ผมไม่คิดว่าเราจะเจอปัญหาเดียวกัน” เขาทำท่าตกใจ จากนั้นก็เอื้อมคว้าเบียร์กระป๋องที่แช่เอาไว้ในกระติกน้ำแข็ง เปิดแล้วยกขึ้นกระดกดื่มราวกับน้ำ “แล้วปัญหา... ” มอร์แกนทำท่าว่าจะพูดต่อ ทว่าอรทัยรีบชิงขัดขึ้นเสียก่อน เพื่อเบี่ยงเบนประเด็นสนทนาออกมาจากเรื่องบนเตียง “ตกลงคุณจะขายบ้านหลังนี้ใช่ไหมคะ เป็นอันว่าฉันสนใจนะคะ” คำถามของอรทัยทำให้มอร์แกนต้องเปลี่ยนเรื่องสนทนา “ถ้าคุณสนใจจะซื้อจริงๆ ผมจะขายให้ในราคาพิเศษ... พร้อมเงื่อนไขพิเศษสุดอีกข้อเป็นของแถม” “แถมอะไรคะ?” อรทัยตามไม่ทัน “แถมตัวผมไง... เอาไว้รับใช้ก็ได้ ผมยินดีบริการทุกอย่าง” มอร์แกนเอ่ยขึ้นอย่างมีอารมณ์ขัน “งั้นก็ต้องถือว่าเป็นของแถมสุดพิเศษจริงๆ... ฉันคิดว่าถ้าคุณลองประกาศขายแล้วเสนอเงื่อนไขสุดพิเศษว่า ‘ซื้อบ้านแถมเจ้าของบ้านสุดหล่อล่ำ’ รับรองว่าสาวๆ ต้องแย่งกันซื้อแน่ๆ” “แล้วคุณสนใจมั้ยล่ะครับ... ถ้าผมอยากขายให้คุณ” มอร์แกนทำเสียงจริงจัง “สนใจสิคะ... ” “สนใ
ร่างสูงใหญ่ผายมือเชื้อเชิญ อรทัยทรุดร่างบอบบางลงนั่งคนละฝั่งของโต๊ะกลม มอน์แกนนั่งไขว่ห้าง เอื้อมหยิบเบียร์กระป๋องที่แช่อยู่ในกระติกน้ำแข็งออกมาเปิด“เบียร์ครับ... ดื่มได้ไหม ถ้าไม่ได้เดี๋ยวผมจะเข้าไปเอาน้ำเย็นมาให้”เขายื่นเบียร์กระป๋องให้เธอ“ได้ค่ะ”อรทัยไม่ใช่คนเรื่องมาก เธอชอบท่าทางสบายๆ และเป็นกันเองของมอร์แกน เขาดูเป็นคนเรียบง่าย ท่าทางไม่เรื่องมากเลยสักนิด ทำให้รู้สึกแปลกใจว่าทำไมมอร์แกนกับดาริกาจึงเข้ากันไม่ได้“ผมเสียใจด้วยนะครับ... ”เขาจ้องมองใบหน้าสะสวยของเธอ สุ้มเสียงเศร้าลงไปอย่างเห็นได้ชัดเบื้องทิศตะวันตกพระอาทิตย์กำลังลอยเรี่ยต่ำจวนเจียนจะตกดิน ลำแสงสุดท้ายของแดดสีทองประกายในตอนใกล้ค่ำตกกระทบเสี้ยวหน้าคมคร้ามของมอร์แกน ทำให้ยิ่งเห็นในความหล่อเหลา“เสียใจเรื่องอะไรคะ”อรทัยขมวดคิ้ว“ก็เรื่องที่คุณกับสามีต้องแยกทางกัน”มอร์แกนหมายถึงเรื่องหย่า“อ๋อ... ค่ะ เช่นกันนะคะ ขอแสดงความเสียใจด้วยที่คุณกับดาริกาต้องหย่ากัน”“ช่างบังเอิญเหลือเกิน... ว่ามั๊ย ที่เราทั้งสองคู่ต้องมา ‘หย่า’ ในวันเดียวกัน”มอร์แกนนึกถึงวันที่เจอกันที่อำเภอเมื่อสัปดาห์ก่อน“นั่นน่ะสิคะ... ช่างเป็นเรื่อ
เธอในทันที ซึ่งหญิงสาวก็กดบันทึกเบอร์ที่ขึ้นโชว์ว่า ‘Miss call’ ของเขาโดยทันทีเช่นกัน “เรื่องบ้าน... เอาเป็นว่าถ้าตัดสินใจแน่แล้วว่าจะขายจริงๆ ผมจะบอกคุณเป็นคนแรกนะครับ... ” เขาบอกยิ้มๆ “ขอบคุณมากค่ะ... ” อรทัยตอบ ก่อนจะเดินออกมาจากร้านกาแฟ หลังจากมีสายเรียกเข้าดังขึ้นเป็นสัญญาณให้รู้ว่าคุณอาทิตย์ผู้ซึ่งกำลังจะกลายเป็นอดีตสามีของเธอได้เดินทางมาถึงแล้วย้อนไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้า เสร็จจากทำเรื่องหย่า อาทิตย์เดินมาส่งอรทัยที่รถของเธอซึ่งจอดอยู่ที่ลานจอดรถ“ไปก่อนนะคะ”หญิงสาวมองหน้าบุรุษผู้สูงวัยกว่าด้วยแววตาขอบคุณ แม้วันนี้ทั้งคู่มีความจำเป็นที่จะต้องแยกทางกัน แต่อาทิตย์ก็ยังทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเสมอ “แม้ว่าเราจะหย่ากันแล้วก็ตาม... แต่คุณจะยังเป็นเพื่อนของผมเสมอ มีอะไรให้ช่วยก็โทรหาผมนะครับ”อาทิตย์บอกตอนที่เดินมาถึงรถ “ขอบคุณค่ะ”เธอฝืนยิ้มให้เขา แม้จะไม่เสียใจเลยสักนิดที่ต้องจบชีวิตรักด้วยการ ‘หย่า’ หากก็อดรู้สึกเศร้าสร้อยอยู่ลึกๆ ในใจไม่ได้ ยังไงก็ยังนึกขอบคุณอดีตสามีที่ยอมยกบ้านหลังใหญ่และรถเบนซ์ให้เธอ อีกทั้งเงินสดก้อนโตในธนาคารกับร้านอาห
“เปล่า... คุณอาทิตย์เป็นผู้ใหญ่ใจดี เขาเป็นคนใจเย็นมาก ตั้งแต่อยู่กันมาฉันกับเขาแทบไม่เคยทะเลาะกัน”อรทัยบอกไปตามตรง บางครั้งภายหลังจากสามีภรรยาหย่ากันก็ไม่จำเป็นต้องวางตัวเป็นศัตรูกันเสมอไป แม้ไม่เหลือความเป็นสามีภรรยา... แต่มิตรภาพดีๆ ก็ยังมีอยู่“อ้าว!... แล้วทำไมจะหย่ากันล่ะ”ดาริกาอยากรู้“มีหลายๆ อย่างที่เราเข้ากันไม่ได้”อรทัยตอบเลี่ยงๆ เธอไม่อยากสาธยายลึกลงไปในรายละเอียด เมื่อสำนึกขึ้นได้ว่าบางอย่างสมควรเก็บไว้เป็นความลับส่วนตัวมากกว่า“แล้วเธอล่ะ... ทำไมตัดสินใจหย่ากับมอร์แกนล่ะ”อรทัยนึกอยากรู้เหมือนกัน ว่าเหตุใดดาริกาจึงตัดสินใจจบชีวิตคู่กับมอร์แกนซึ่งเป็นหนุ่มต่างชาติรูปร่างสูงใหญ่ หล่อเหลาเสียจนเพื่อนๆ นึกอิจฉา“ก็เข้ากันไม่ได้หลายๆ อย่าง... ”ดาริกาตอบเสียงเศร้า เธอรู้ว่าการแต่งงานไม่ใช่บทสุดท้ายของความรักที่สุกงอม หากแท้จริงแล้วมันคือการเริ่มต้น ‘ความอดทน’ ในการครองคู่ของคนสองคนต่างหาก และวันนี้ความอดทนของเธอมาถึงที่สุดแล้ว“เธอกับมอร์แกนทะเลาะกันบ่อยหรือ น่าจะค่อยๆ ปรับความเข้าใจกันก่อน ค่อยๆ แก้ปัญหา... อย่าใจร้อนไปตามอารมณ์ ปัญหาทุกอย่างมีทางออกเสมอ”อรทัยให้กำลังใจเ
“แลกรักสลับสวาท”คำเตือนก่อนอ่านโปรดใช้วิจารณญาณก่อนดาวน์โหลด ‘กาสะลอง’ เป็นนามปากกาที่ใช้สำหรับเขียนนวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น ขับเคลื่อนด้วยตัณหาราคะและเซ็กส์ร้อนแรงทั้งเรื่อง นักอ่านท่านใดที่ไม่ชื่นชอบอีโรติกแบบแรงถึงใจ โปรดกรุณาหลีกเลี่ยง แม้แต่การดาวน์โหลดตัวอย่างมาอ่าน เพราะว่าเนื้อหากว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของนิยายเรื่องนี้เป็นฉากเลิฟซีนล้วนๆ หากนักอ่านท่านใดที่ชื่นชอบนิยายแนวนี้... ขอจงมีแต่ความสุขซาบซ่านสำราญอารมณ์ในการอ่าน ด้วยความเคารพนักอ่านสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น “แลกรักสลับสวาท”ชายผู้ประสบปัญหาเกี่ยวกับ ‘เรื่องบนเตียง’ จนทำให้ชีวิตคู่ระหว่างเขากับภรรยาต้องล่มสลาย ได้กล่าวเอาไว้ว่า “Women say that size doesn’t matter but I have yet to meet a woman that owns a 3 inch vibrator”ซึ่งแปลได้ว่า... ผู้หญิงพูดว่าขนาดไม่สำคัญ... แต่ผมก็ยังไม่เคย