All Chapters of อวบอ้วนแล้วยังไงสุดท้ายเขาเลือกฉัน (ลูกหมูของอินทนนท์): Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 22 ท้าเองยอมเอง@ABC CLUB"ไอ้นนท์มึงทำแบบนี้ไม่กลัวตายหรือไงวะ" เวย์"นั่นดิ ทำแบบนี้เดี๋ยวก็โดนน้องลูกหมูฟาดเอาหรอก" น่าน"...." ตั้งแต่เข้ามานั่งในร้านไอ้เพื่อนสองก็มันบ่นผมไม่หยุดทำตัวเป็นเมียคนที่สองที่สามของผมไปได้"สัดพูดด้วยทำเป็นหูทวนลม""มาคลับแต่แดกน้ำเปล่า สภาพ" "สภาพแบบนี้มันน่าแดกเหล้าหรือไง" ไอ้น่านมันพูดมาได้ไม่คิดแผลผมยังไม่หายแถมพึ่งออกจากโรงพยาบาลมันกะจะให้ผมกลับเข้าไปนอนโรงพยาบาลอีกรอบมั้ง"มึงก็รู้ตัวว่าสภาพไม่ดี ยังจะเสือกมาที่แบบนี้อีกแถมยังให้กูโทรไปโกหกน้องว่าตัวเองมุดนมสาวด้วยถามจริงมึงทำไปเพื่อ?" บอกตรงๆไอ้น่านคนนี้ไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ"แค่เอาคืนคนนิดหน่อย""เอาคืนเรื่องอะไรวะ" เวย์ที่นั่งฟังอยู่นานถามขึ้นอย่างสงสัย"เสือกแค่นี้พอ เรียกเด็กมานั่งได้แล้วก่อนที่ลูกหมูของกูจะมา""ลูกหมูของกู แหวะรักเขาขนาดนั้นยังทำเรื่องโง่ๆอีกเพื่อนกู" น่านบ่นออกมาเบาๆ"ได้ยิน""โอ้ เดี๋ยวกูไปเรียกเด็กมาให้เอาสามคนนะ" น่านรีบอาสาตัวเองเพื่อหลีกหนีสายตามองขวางของอินทนนท์ทันทีก่อนที่ตัวเองจะโดนแม่ไม้มวยไทยเข้าหน้า หึ ทีนี้ก็เหลือแค่เธอมาหาผมที่คลับ"ทำอะไรวะ""..

บทที่ 24 อินทนนท์นอกใจงั้นเหรอ วันเวลาผ่านล่วงเลยมาถึงสองสัปดาห์ตั้งแต่เรื่องน่าอายที่ม๊าน้ำอิงเปิดห้องเข้ามาเห็นภาพเด็ดที่ฉันกับลูกชายของเขาจูบกันวันนั้นแม้เวลาจะผ่านมานานแต่ทุกครั้งที่เจอม๊าฉันก็อดที่จะอดเขินอายไม่ได้จริง ๆ"หายไปไหนของเขา" ฉันเดินหาอินทนนท์ไปทั่วบ้านเพื่อจะชวนไปกินชาบู วันนี้นึกอยากจะกินชาบูร้านประจำสักหน่อยพูดแล้วน้ำลายจะไหล แต่เดินหาจนทั่วบ้านแล้วก็ยังไม่เห็นหรือจะลงไปร้านทอง?"โอเคได้ไว้พรุ่งนี้เจอกันที่รัก..." ในขณะที่กำลังจะเดินลงไปที่ร้านทองจู่ๆก็ได้ยินเสียงคนคุยโทรศัพท์นอกระเบียงห้องครัวซึ่งก็ไม่ต้องเดาว่าจะเป็นใครถ้าไม่ใช่นายอินทนนท์เพราะชั้นนี้เป็นชั้นที่อยู่ของเขาคนเดียวถ้าไม่รวมฉัน"ที่รัก งั้นเหรอ" นอกใจหรือว่าเขานอกใจฉันแกร๊ก!"ลูกหมู...เอ่อมายืนทำอะไรตรงนี้ครับ" "มาตามหานาย" พิรุธมองยังไงก็มีพิรุธ"ตามหานนท์?""จะชวนนายไปกินชาบู""ได้ งั้นเราไปกินกันชาบูกัน" เขาบอกพร้อมกับเข้ามาจับมือฉันเพื่อนเดินออกไปแต่ฉันขืนตัวเอาไว้"เป็นอะไรครับ""นายไปทำอะไรที่ระเบียง" ฉันแกล้งถามออกไปเพราะอยากจะรู้ว่าเขาจะพูดความจริงกับฉันไหมถ้าเข

บทที่ 26 ไม่ให้เรียกว่าที่รักจะให้นนท์เรียกว่าอะไร ผมไปเจ้าชู้ตอนไหน? พยายามคิดมาทั้งคืนจนเวลาล่วงเลยไปถึงเช้าวันใหม่ก็ยังไม่ได้คำตอบ เฮ้อ...ช่างเถอะเอาไว้วันนี้ค่อยไปคุยกับลูกหมูเลยดีกว่า เพราะถึงยังไงเธอก็ต้องไปมหาลัยในวันนี้อยู่แล้วผมว่าผมไปดักรอเจอเธอที่หน้าคณะของเธอเลยจะได้พูดคุยกันให้รู้เรื่อง ว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นถึงได้มาบอกเลิกกันแบบนี้!@คณะเกษตรศาสตร์"ลูกหมู" ผมรีบก้าวเท้าเข้าไปหาเธอที่กำลังเดินมา ทันทีที่เห็นหน้าผมลูกหมูเธอรีบหลบหลังเพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อหน่อไม้ เห็นภาพที่น่าเอ็นดูจริงๆทั้งๆที่ตัวเธอใหญ่กว่าเพื่อนที่ชื่อหน่อไม้ด้วยซ้ำไม่ว่าเธอพยายามหลบผมยังไงก็หลบไม่มิดหรอก"ลูกหมู เรามีเรื่องต้องคุยกันนะครับ""หยุดเลยนะพี่นนท์ พี่ไม่เห็นหรอว่าเพื่อนฉันไม่อยากคุยกับพี่!" "หน่อไม้ให้พี่ได้คุยกับลูกหมูหน่อยนะ พี่ว่าต้องมีเรื่องที่พวกเธอเข้าใจผิดแน่ๆ" "..." หน่อไม้ทำท่าลังเลเมื่อได้ยินอินทนนท์พูดออกมาแบบนั้น"ไม่ ฉันไม่อยากคุย" "ลูกหมู...""พี่ได้ยินแล้วใช่ไหมว่ามันไม่อยากคุยกับพี่ พี่กลับไปเถอะ""ถ้าวันนี้เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องพี่ไม่กลับ!""แต่ฉ

บทที่ 28 เลิกก็เลิกไม่ง้อเหมือนกันปึง! ฉันปิดประตูรถอย่างแรงหลังจากลงจากรถคันหรูของเขา ได้ในเมื่อเขาอยากให้มันเป็นแบบนี้ก็ได้เลิกก็เลิกสิวะอุตส่าห์จะง้อดีๆแล้วนะถ้าไม่อยากให้ง้อก็ไม่ง้อเหมือนกันเลิกกันไปเลยก็ดีจะได้หาผัวใหม่เอาให้หล่อรวยกว่า กล้วยใหญ่กว่าไอ้บ้าอินทนนท์เลยเคยดู!บรื้นนน!"อะอะไอ้...อินทนนท์คนบ้าไอ้หน้าหล่อเอ้ย!" ลูกหมูต่อว่าตามหลังรถคันหรูที่รถขับออกไปจากตรงนี้อย่างรวดเร็วหลังจากที่เธอลงจากรถได้ไม่นาน"โสดแล้วโว้ยยย!" ฉันตะโกนออกมาอย่างไม่อายใครจนคนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมามองด้วยความสนใจ"มองอะไรกันไม่เคยเห็นคนโดนทิ้งหรือไง!" เธอตะคอกบอกอย่างอารมณ์เสียก่อนจะเดินหนีออกไปจากที่ตรงนี้ เพื่อหาหอพักใหม่เพราะไม่อยากไปรบกวนปกป้องกับหน่อไม้เธอเดินหาหมอพักได้ไม่นานก็เจอหอที่ถูกใจก่อนจะให้หน่อไม้นำกระเป๋าเสื้อผ้ามาให้ ส่วนเรื่องง้ออินทนนท์เธอปัดตกไปไม่สนใจแล้ว ในเมื่อเขาไม่อยากให้ง้อเธอก็ไม่ง้อเหมือนกัน!@คอนโดเวย์#อินทนนท์"สูบมากไปแล้วไอ้นนท์ระวังมะเร็งปอดจะถามหานะมึง" ไอ้เวย์มันเตือนผมหลังจากมันเห็นผมสูบบุรี่มวนที่สี่"ฟู่ ไอ้เวย์กูมันไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเ

บทที่ 30 ขะแข็งแกร่ง"อ๊ากกก! ลูกหมูไซด์คิกย๊าฮู้ย๊าาา!" พลั่ก ตึก!"อั๊ก!" อินทนนท์ร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อร่างกายของเขากระแทกเข้ากับประตูห้องอย่างแรงด้วยแรงถีบมหาศาลของลูกหมูโดยไม่ทันตั้งตัว เขาใช้มือหนาจับหน้าท้องแกร่งของตัวเองเอาไว้เมื่อรู้สึกเจ็บจุกบริเวณท้องที่ถูกถีบเข้ามาอย่างจังอย่างไม่ทันตั้งตัว"หึ สมน้ำหน้าบอกให้ปล่อยไม่ยอมปล่อยเองช่วยไม่ได้" ลูกหมูเฉิดหน้าบอกออกมาอย่างไม่มีความรู้สึกผิด"จ...เจ็บ""นี่...นายอย่าทำมาเป็นสำออยหน่อยเลยแค่โดนถีบเอง" แถมฉันยังใส่แรงไปแค่นิดเดียวจะมาจงมาเจ็บอะไรเรียกร้องความสนใจล่ะสิไม่ว่าอย่าคิดว่าฉันจะหลงกลหรอกนะ แต่ดูเหมือนหมอนี่จะไม่ได้แกล้งเลยนะ หรือหมอนี่จะเจ็บจริง? ฉันมองนายอินทนนท์ที่นั่งพิงประตูห้องเอามือกุมหน้าท้องบริเวณที่โดนฉันถีบไซด์คิกเข้าไปด้วยสีหน้าเจ็บปวด"นี่เจ็บจริงเหรอ" สุดท้ายฉันก็เข้าไปดูนายอินทนนท์"เจ็บ""ขะ...ขอโทษก็นายไม่ยอมปล่อยฉันเอง" ฉันเข้าไปประคองนายอินทนนท์ที่นั่งตัวงอเป็นกุ้งพลางจับหน้าท้องอยู่ดูเหมือนเขาจะเจ็บมากจริงๆ ฉันไม่อยากจะคิดเลยถ้าฉันใส่แรงถีบเต็มแรงสภาพของหมอนี่จะเป็นแบบไหน