All Chapters of อวบอ้วนแล้วยังไงสุดท้ายเขาเลือกฉัน (ลูกหมูของอินทนนท์): Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 12 พวกเจ้าชู้ไม่รู้ตัว“สวัสดีค่ะ คุณลุงคุณป้า”ครอบครัว นนทโชติวาณิช กำลังรับประทานอาหารร่วมกันอยู่แล้วจู่ๆ ก็มีเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นทำให้ทุกคนบนโต๊ะอาหารหันไปมองตามเสียงทันที เจอเข้ากับหญิงสาวหุ่นนางแบบคนหนึ่งใส่ชุดเดรสสีส้มพูอ่อนซึ่งบังเอิญเป็นชุดแบบเดียวกับที่ลูกหมูใส่มาวันนี้อย่างไม่น่าเชื่อ“อ้าว หนูพราวมาได้ยังไงลูก” น้ำอิงถามลูกสาวเพื่อนด้วยความสงสัย“คุณแม่ท่านจำวันเกิดคุณป้าได้เลยให้พราวเอาของขวัญมาให้ค่ะ”“จ๊ะ ป้าฝากขอบใจพริมด้วยนะ”“ค่ะคุณป้า งั้นพราวไม่กวนเวลาครอบครัวแล้ว ขอตัวกลับก่อนนะคะสวัสดีค่ะ” พราวมองเลยน้ำอิงไปที่ลูกหมูที่นั่งอยู่ข้างกายอินทนนท์อย่างไม่พอใจ“เอ่อ...หนูพราวถ้าไม่รีบอะไรอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิลูก”น้ำอิงเอ่ยชวนไปตามมารยาทเพราะถึงยังไงลูกสาวเพื่อนก็มาถึงที่บ้านแล้วแม้จะแปลกใจอยู่บ้างว่าทำไมพิพริมถึงให้พราวนำของขวัญมาให้ตนในวันนี้ทั้งที่ก็รู้ว่าวันเกิดเธอจะอยู่ทานข้าวกับครอบครัวเป็นการส่วนตัวแล้วจะจัดงานเลี้ยงฉลองย้อนหลังอีกวันแทน“พราวไม่มีธุระที่ไหนหรอกค่ะคุณป้า ขอบคุณที่ชวนพราวนะคะ” หญิงสาวก้าวเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างอินทนิลซึ่งนั่งตรงข้

บทที่ 14 รับผิดชอบ (เมีย)ห้าวัน ห้าวันเต็มที่ฉันเป็นไข้นอนซมอยู่ที่บ้านเขา ใช่อ่านไม่ผิดฉันยังอยู่ที่บ้านนายอินทนนท์ใครจะคิดว่าแค่เสียซิงมันจะทำให้ฉันไข้ขึ้นนอนเป็นผักแข้งขาอ่อนไม่มีแรงไปไหนไม่ได้ขนาดนี้และที่น่าอายกว่านั้นแม่ของเขาเห็นผลงานบนตัวฉันเมื่อห้าวันก่อนทั้งรอยจ้ำรอยรักที่เขาฝากเอาไหนจะคราบบนที่นอนที่เต็มไปด้วยเลือดบริสุทธิ์อีก ตอนท่านเห็นนะยืนนิ่งค้างไปเลยไม่นานท่านก็บากคอลูกชายตัวดีของท่านไปอบรมชุดใหญ่ใส่ไข่พิเศษหลังโดนอบรมเสร็จท่านก็กลับมาคุยกับฉันกับเรื่องที่เกิดขึ้น ท่านขอโทษแทนลูกชายใหญ่ที่ทำเกินเลยกับฉันบอกว่าจะให้นายนนท์รับผิดชอบโดยการแต่งงานย้อนกลับไปห้าวันก่อน...“ลูกหมูม๊าขอโทษแทนเจ้านนท์ด้วยนะลูกที่ทำให้หนูเป็นแบบนี้”“มะ...ไม่เป็นไรค่ะม๊า” ความจริงม๊าไม่ต้องมาขอโทษด้วยซ้ำ อยากจะบอกม๊าเหลือเกินว่าฉันเป็นคนเริ่มก่อน“ไม่ได้หนูเสียหาย ม๊าต้องให้ตานนท์รับผิดชอบ”“รับผิดชอบ?”“ป๊ากับม๊าคุยกับตานนท์แล้ว ตานนท์ก็เห็นด้วยว่าจะแต่งงานกับหนู...”“ห๊ะ! เดี๋ยวนะเมื่อกี้ม๊าว่าอะไรนะคะ?”“ม๊าจะให้ตานนท์แต่งงานกับหนูเป็นการรับผิดชอบ”“เอ่อ...ม๊าคือไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะ” ฉ

บทที่ 16 ลูกเขยบ้านผู้ใหญ่นิด@งานกล้วยไข่เมืองกำแพงเพชรเธอพาผมออกมาหาอะไรกินอย่างที่ผมขอจริงแต่มันไม่ใช่กินแบบนี้สิ กินของผมกับกินของเธอมันคนละความหมายกันเลย เอาเถอะก่อนกับยังไงผมก็ต้องได้กินเธอ!ตลอดทางที่เดินมีของมากมายตั้งขายสวนใหญ่ที่ผมเห็นจะเป็น“นายอยากกินอะไร”“อะไรก็ได้เธออยากกินอะไรล่ะ”“กินหมูจุ่มกันไหมฉันไม่ได้กินนานแล้ว” ผมมองไปที่ร้านหมูจุ่มที่คนเข้าเยอะมากคงรอนานไม่น้อยเลยแต่ถ้าเธออยากกินผมก็ไม่ขัด“ตามใจ”เธอพาผมเข้ามานั่งภายในร้านที่จัดเตรียมรองรับลูกค้า รอไม่ถึงสิบนาทีพนักงานก็เอาหมูจุ่มชุดใหญ่มาให้ผมเห็นประกายดาวในดวงตาของเธอตอนเห็นชุดหมู่จุ่มด้วยมีความสุขกับของกินจริงๆ“ลูกหมู ลูกหมูจริงๆ ด้วย” ผมที่กำลังนั่งมองเธอกินหมูอยู่หันไปมองเสียงที่เอ่ยทักคนของผมทันทีเจอกับผู้ชายคนหนึ่งข้างๆ มีผู้หญิงตัวเล็กอยู่ข้างๆ“แค่กๆ อ่าร้อน...พี่ปีทักซะลูกหมูสำลักเลย”“โทษทีพอดีพี่เห็นเราเลยอยากเข้ามาทัก ไม่ได้เจอนานเลยตั้งแต่ไปเรียนกรุงเทพฯเป็นไงสบายดีไหมอ้วน” ไม่พูดเปล่ามันยังลูบหัวของเธออีกด้วย มันจะมากเกินไปแล้วนะฟึบ!“…” ผมดึงลูกหมูออกห่างจากไอ้หมอนี่ทันที“คนนี้...”“นนท์เป็

บทที่ 18 คุยอะไรกับมัน (ทะเลาะ)@คณะการตลาดหนึ่งอาทิตย์ผ่านไปหลังจากที่ฉันกลับบ้านในวันนั้นก็ผ่านมาแล้วหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ งานที่อาจารย์สั่งให้หาข้อมูลและให้ความรู้ชาวบ้านเกษตรกรฉันได้พรีเซนต์งานหน้าคลาสเสร็จเรียบร้อยแล้วทีนี้ก็เหลือแค่อาจารย์ให้คะแนนฉันมั่นใจว่าฉันต้องได้ A+ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดล่ะนะ“ลูกหมูมาหาไอ้นนท์เหรอ” พี่อาทิตย์มั้งถ้าจำไม่ผิด ถามฉันเมื่อเห็นว่าฉันเดินเข้ามาในตึกการตลาด“ค่ะ” ไม่มาหานายนนท์แล้วฉันจะมาหาใครที่การตลาดรู้จักอยู่แค่คนเดียว“พี่เริ่มอิจฉามันแล้วสิมีแฟนมาหาถึงคณะด้วย”“ทำไมพี่ไม่หาละค่ะจะได้มีแฟนมาหาบ้าง” หน้าตาพี่เขาก็ดีถ้าจะหาแฟนสักคนคงไม่ยากอะไรแท้ๆ“พี่มีสนใจอยู่คนหนึ่งแต่เขามีแฟนแล้วนี่สิ”“ถ้างั้นก็อย่ามีเลยค่ะ”“เดี๋ยวสิ ลูกหมูไม่อยากรู้เหรอครับว่าคนที่พี่สนใจเป็นใคร” นี่พี่เขาเห็นฉันเป็นคนชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นขนาดนั้นเลยหรือไง“ไม่ค่ะ ไม่เลยสักนิด”“แต่พี่อยากบอก คนที่พี่สนใจก็คือ...”“…” บอกไม่อยากรู้ยังจะอยากจะบอกอีกแปลกคนจริง“ลูกหมูนั้นแหละ”“ฮะ...” อึ้งแดกไปเลยฉันเมื่อกี้พี่เขาบอกว่าสนใจฉันเนี่ยนะ บ้าน่ะฉันเป็นแฟนเพื่อนเขานะจะมาสนใจฉันได

บทที่ 20 เป็นนนท์เองที่ผิดที่รักเธอมากเกินไป“กรี๊ดดด!” กะ...เกิดอะไรขึ้นทำไม ทำไมเลือดของพี่นนท์ถึงออกมามากมายขนาดนี้แถมห้องยังเละไปหมดอีกเกิดอะไรขึ้นตอนฉันไม่อยู่กัน ลูกหมูกำลังจะเดินเข้าไปหาร่างที่หมดสติจมกองเลือดที่มีเวย์กำลังประคองขึ้นเตียง แต่พอกำลังจะก้าวเข้าไปหาเสียงประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาพร้อมหมอกับพยาบาลสามสี่คน“ถอยออกมาค่ะ ขอหมอตรวจดูอาการคนไข้ก่อน รบกวนเชิญญาติออกไปรอด้านนอกด้วยค่ะ” เวย์ น่าน และ ลูกหมูถูกกันออกจากห้องผู้ป่วยจากนั้นหมอกับพยาบาลจึงได้ทำการตรวจเช็คร่างกายบาดแผลของอินทนนท์ทันที แต่เนื่องจากเสียเลือดมากจึงจำเป็นต้องให้เลือดใหม่อีกครั้ง โชคดีที่ลูกหมูและครอบครัวของอินทนนท์ได้บริจาคเลือดเอาไว้ให้กับโรงพยาบาลแล้วถึงไม่ขาดแคลนเลือดเหมือนก่อนหน้านี้“ก...เกิดเรื่องอะไรขึ้นคะ” เมื่อตั้งสติได้ฉันเอ่ยถามพี่เวย์ กับ พี่น่านทันที“อาทิตย์มันมาเยี่ยมไอ้นนท์กับพี่สองคนแล้วไอ้มันถามไอ้อาทิตย์ว่าคุยอะไรกับลูกหมูวันนั้น...” น่าน“…” เพราะฉันอีกแล้วสินะที่ทำให้เขาต้องเจ็บแบบนี้“คงไม่ต้องให้พี่บอกนะว่าอาทิตย์มันตอบว่าอะไร ถึงทำให้เพื่อนพี่คลั่งได้ขนาดนี้ท