All Chapters of ฮูหยินชาวไร่ของท่านแม่ทัพ: Chapter 51 - Chapter 60

93 Chapters

แม่ทัพแดนเหนือ 2

 จะว่าไปนางก็ไม่เคยเห็นดอกไม้ขายที่ตลาดจริง ๆ รู้สึกว่าเป็นความคิดที่ไม่เลวเลย "เรื่องนี้แม่ยกความดีความชอบให้ความคิดเจ้า อยากลองปลูกดอกไม้ขายดูไหมเล่า" "ได้หรือขอรับ?" เด็กชายตาวาววับขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น ยิ่งยิ้มกว้างขึ้นไปอีกเมื่อมารดาพยักหน้า หม่าเยี่ยนถิงไม่เคยเห็นร้านขายดอกไม้ที่เมืองไหนเลยแม้แต่เมืองที่นางไปทำภารกิจ บุรุษที่นี่เกี้ยวสตรีด้วยการซื้อของไปฝาก ส่วนมากเป็นเครื่องประดับหรือเครื่องประทินโฉม นี่อาจเป็นการทำตลาดใหม่ในแคว้นนี้ก็ได้ใครจะรู้ แม้ว่าสตรีทุกคนจะไม่ได้ชอบดอกไม้เหมือน ๆ กันไปหมด แต่นางมั่นใจว่าไม่มีใครเกลียดบุปผาสวยงามเป็นแน่ หากจัดช่อให้สวยงามหน่อย อย่างไรต้องมีบุรุษมากหน้าหลายตา มาหาซื้อไปฝากสตรีที่ตนหมายใจ หาไม่แล้วนางก็ยังมีอีกหนึ่งวิธีที่คิดไว้ ตัดสินใจได้ดังนั้นหม่าเยี่ยนถิงก็ลงมือเลยทันที ทำการถอนหญ้าถางวัชพืชทำแปลงใหม่อีกส่วนหนึ่งสำหรับปลูกดอกไม้โดยเฉพาะ เด็ก ๆ เห็นมารดาทำเรื่องใหม่ ๆ และน่าสนุกอยู่ตลอดเวลาก็ซึมซับพฤติกรรมนั้นมาด้วย หลังตะวันคล้อยลงมา
last updateLast Updated : 2025-03-13
Read more

นิทานก่อนนอน 1

ตั้งแต่ได้ความทรงจำกลับมา ก็ทำใจไว้แล้วว่าคงต้องเข้ารับราชการอย่างเสียไม่ได้ ดีอยู่เพียงว่าไม่ต้องเข้าไปปวดหัวกับพวกขุนนางฝ่ายพลเรือนในราชสำนัก หากไม่มีข้าศึกศัตรูให้เขาต้องไปออกรบที่ชายแดนอีก ก็แค่อยู่จวนและไปรายงานการฝึกทหารเป็นครั้งคราว "ตามใจเจ้า" "เช่นนั้นก็ดี ข้าจะกลับเมืองด้วย" หม่าเยี่ยนถิงคิดตรึกตรองแล้วเอ่ยตอบรับ แม้งานที่ไร่จะมากแต่ตอนนี้พึ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น ไว้จ้างชาวบ้านที่ไว้ใจได้แถวนี้ช่วยดูแลให้ก่อนระหว่างไม่อยู่  ท่าทีขึงขังจริงจังเมื่อก่อนหน้าเริ่มมลายหายไป ชายหนุ่มท่าทางภูมิฐานเมื่อครู่แสดงสีหน้าเก้อเขินออกมา มือยกขึ้นลูบท้ายทอยเพราะไม่รู้จะเอามันไปวางไว้ตรงไหน "แบบนี้เท่ากับว่าเราเป็นสามีภรรยากันอย่างเป็นทางการแล้วใช่ไหม" ถามทีก็หลบสายตานางที่เหลือบมองนางที ไม่รู้จะเอาสายตาไปวางไว้ตรงไหนจริง ๆ นั่นล่ะ "เป็นอย่างนั้นจริงๆ"  หม่าเยี่ยนถิงยอมรับอย่างง่าย ๆ มุมปากยกยิ้มออกมาน้อย ๆ ก่อนจะปรับเป็นสีหน้าจริงจังเหมือนเดิม "ท่านอยากเดินทางไปวันไหน" หม่าเยี่ยนถิงเอ่ยถามเพราะไ
last updateLast Updated : 2025-03-13
Read more

นิทานก่อนนอน 2

 "เป็นอย่างไร สนุกหรือไม่" "สนุกมากเลยเจ้าค่ะ มันคล้ายกับการที่ข้าเล่นกับพี่และเด็ก ๆ ในหมู่บ้าน" พวกเด็ก ๆ มักจับกลุ่มกันเองเพื่อเล่นสวมบทต่างๆ  อยู่แล้ว เรื่องแบบนี้ไม่ได้ไกลตัวเลย "ลองคิดว่าถ้าไปเล่นแบบนี้ที่หน้าแพงขายดอกไม้ ลูกค้าก็จะสนใจหันมามอง ถึงไม่ซื้อในทันทีก็จะต้องเอาไปพูดต่อแน่" "แม่จะให้พวกข้าเล่นบทบาทสมมุติตอนขายดอกไม้หรือขอรับ" "ถูกต้อง แต่มันจะสั้นและกระชับกว่านี้" "มันจะได้ผลใช่ไหมขอรับ" "ได้ผลในแง่ดึงความสนใจละนะ ที่นี่ยังไม่นิยมมีดอกไม้ขายตามรายทาง เขาไม่รู้จะซื้อมันไปทำอะไร เพราะฉะนั้นนี่คือการนำทาง ว่าการซื้อดอกไม้ทำประโยชน์อะไรให้พวกเขาบ้าง" หนี่เหวินไม่เข้าใจจึงบอกให้มารดาอธิบายเพิ่มเติม "ดอกไม้ถูกนำไปประดับตามบ้านเรือนเต็มไปหมด เกือบทุกหลังที่มีดอกไม้ประดับ ไม่มีใครเกลียดดอกไม้หรืออย่างน้อยก็เท่าที่แม่รู้สึก" เด็ก ๆ ตั้งใจฟังต่อไปไม่กล้าเอ่ยขัด "บุรุษนิยมนำเครื่องหอม ถุงหอม เครื่องประทินโฉมต่าง ๆ ไปเกี้ยวพาสตรีที่ตนชอบพอ ดอกไม้นี้ก็ทำหน้าที่นั้นได้เช่นกัน
last updateLast Updated : 2025-03-14
Read more

กลับเมืองหลวง 1

 "เยี่ยนถิง ข้าควรต้องเอาเสื้อผ้าไปกี่ชุด" ชายหนุ่มยืนถามจากหน้าประตู เขาไม่เคยต้องจัดกระเป๋าด้วยตัวเองมาก่อน การจัดของกลับเมืองหลวงครั้งนี้ถือเป็นครั้งแรกก็ว่าได้ "ถ้ามีจวนอยู่ คิดว่าไม่จำเป็นต้องจัดส่วนของท่านหรอกนะ ข้าวของจำเป็นคงอยู่ที่จวนหมดแล้ว แต่เสื้อผ้าของข้ากับเด็ก ๆ คงยังไม่มีอยู่ที่นั่นแน่นอน" "อ่า พูดไปก็จริงของเจ้า เช่นนั้นข้าควรทำอะไรล่ะ" "ดึกดื่นป่านนี้จะทำอะไรอีกเล่า เก็บแรงไว้ทำอาหารและงานบ้านวันพรุ่งนี้เถอะ" "หือ?" "ถ้าเข้าเมืองหลวงไปแล้ว ไปอยู่ในจวนแล้ว ท่านคงไม่มีโอกาสทำมันอีก แล้วข้าก็อดเห็นชายหนุ่มมากความสามารถใส่ผ้ากันเปื้อนทำงานบ้านด้วย"  หม่าเยี่ยนถิงใช้สายตามองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า แฝงเจตนาโลมเลียอยู่หน่อยๆ จนชายหนุ่มเผลอยกมือปิดหน้าอกตัวเองไม่รู้ตัว "เจ้าเป็นคนแบบนี้หรือนี่!" "ยังไม่รู้ก็รู้ไว้เสีย" นอกจากหน้าด้านไร้ยางอายตอบกลับแล้ว นางยังกล่าวท้าทายอีกด้วย "หรืออยากลองรู้มากกว่านี้วันนี้เลยก็ได้" จางจื่อเสวียนกรีดร้อง
last updateLast Updated : 2025-03-14
Read more

กลับเมืองหลวง 2

 "ข้าเอง" จางจือเหวินเอ่ยตอบพร้อมดึงหมวกคลุมลง เขามองพ่อบ้านในความทรงจำที่ดูเหมือนจะแก่ขึ้นมากกว่าในความทรงจำ "นายท่าน กลับมาได้อย่างไร กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ขอรับ!?" อีกฝ่ายรีบโค้งเคารพ ถามเป็นการใหญ่ด้วยความใจร้อนปนตื่นเต้น "เกิดเรื่องขึ้นหลายอย่างน่ะ เตรียมน้ำให้ข้าอาบที" "ทราบแล้วขอรับจะรีบจัดการเดี๋ยวนี้" ใช้เวลาไม่นานข่าวการกลับมาของเขาก็กระจายไปทั่วจวน สาวใช้รีบเร่งทำความสะอาด และงานที่ติดพันอยู่ให้เสร็จก่อนไปช่วยงานในครัว ห้องครัวต้องจัดลำดับอาหารและรายการใหม่ทั้งหมด ในตอนที่เจ้านายหายตัวไปพวกเขากินของง่าย ๆ ที่ใช้เวลาเตรียมไม่นาน แต่พอชายหนุ่มกลับมาแล้วเขาต้องเตรียมไว้ทั้งหมด ต้องใช้วัตถุดิบที่ดีและเป็นอาหารที่นิยมทำให้ชนชั้นสูง หลังสาวใช้ออกไปซื้อวัตถุดิบที่ตลาด ข่าวการกลับมาของเขาก็กระจายออกไปอีก กลายเป็นหัวข้อสนทนาใหญ่ที่ทั้งเมืองต่างรู้กัน ใช้เวลาไม่ถึงวันก็รู้ไปถึงในวังหลวง พอผู้เป็นนายกลับมาแล้ว พ่อบ้านจึงให้ผู้ช่วยไปติดตามงานส่วนใหญ่ที่ยังคั่งค้างอยู่แทน ส่วนตนเองก็มาปฏิบัติรับใ
last updateLast Updated : 2025-03-14
Read more

สหายเก่าของร่างเดิม

 "เจ้าเป็นไรไหม" เมื่อเห็นสหายชะงักไปเขาก็ถามด้วยความเป็นห่วง "ไม่ๆ  ขอโทษด้วย ข้าแค่ยังไม่ชิน" เขาโบกไม้โบกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน "ข้าเป็นห่วงเจ้าแทบแย่ ไม่รู้ว่าหนึ่งปีที่ผ่านมานี้เจ้าไปทำอะไรอยู่ที่ไหน ทุกคนตามหาก็ไม่เจอ" "ข้าความจำเสื่อม จำอะไรไม่ได้อยู่เกือบปี" "ทำไมถึงความจำเสื่อมได้ เจ้าบอกว่าจะออกเดินทางไปตามหาภรรยามิใช่หรือ" หลี่อวิ๋นกอดอก เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ และความเป็นไปได้ก็ไม่ได้มีเพียงหนึ่ง ซึ่งเขาสงสัยอยู่แล้วว่าอีกฝ่ายต้องถูกลอบทำร้าย อีกทั้งพวกเขาเองก็ตามหามาตลอดเกือบหนึ่งปี แต่กลับเหมือนหายไปอย่างไร้ร่องรอย "ข้าคิดว่าตัวเองถูกลอบทำร้าย แต่ข้าจำไม่ได้เลยว่าใครเป็นคนลงมือ" "ไม่แปลก ศีรษะเจ้าได้รับการกระทบกระเทือนจนถึงกับลืมเลือนไปเลยนี่" "เท่าที่เจ้าตามสืบหาข้า สงสัยใครบ้างไหม" "คนที่อยากกำจัดเจ้ามีอยู่สักกี่คนเชียว" สหายเจ้าสำอางตบที่นั่งว่างข้างตัว ให้เขารีบลงไปนั่งหารือกันเร็ว ๆ ห้องรับรองถูกจัดเป็นสถานที่ห้ามรบกวนชั่วคราว สองสหายปรึกษากันอย่า
last updateLast Updated : 2025-03-15
Read more

การกลับมาของแม่ทัพแดนเหนือ 1

หม่าเยี่ยนถิงพยักหน้า ก่อนจะพาเด็ก ๆ ขึ้นรถม้าที่เช่ามานางจ้างพวกเขาให้ไปส่งเพราะสะดวกกว่าการเอารถม้าไปเอง เมื่อไปถึงเมืองถัดไปนางก็จะเช่ารถม้าไปเมืองต่อเมือง เปลี่ยนคันโดยสารที่เมืองนั้น ๆ แล้วไปต่อ ใช้เวลาค่อนวันก็เดินทางมาถึงที่หมายแรก นางเข้าพักที่โรงเตี๊ยมพวกเด็ก ๆ ที่พึ่งเคยได้ออกจากเมืองมาไกลถึงขนาดนี้เป็นครั้งแรกจึงรู้สึกตื่นเต้นมาก พวกเขามองซ้ายมองขวาสองข้างทางตลอดตั้งแต่เข้าเมืองมา มันมีทุกอย่างขายเหมือนเมืองที่พวกเขาอยู่ต่างแต่สถานที่ เด็ก ๆ คงชอบบรรยากาศระหว่างการเดินทางมากกว่าเป้าหมายของมัน "ไปกินข้าวกันก่อนเถิด" "ข้าอยากกินหมูตุ๋นน้ำแดง" เป่าเปาน้อยมองหน้ามารดาอย่างไม่แน่ใจ เขารู้ว่าสถานะที่บ้านตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว แต่ก็ยังไม่กล้าพอจะร้องขอสิ่งที่มีมูลค่ามากมายกว่าที่เคยกิน "เอาสิ แล้วเหมียวเหมียวอยากกินอะไรล่ะ" นางหันมาถามบุตรสาวอีกคน "เกี๊ยวน้ำเจ้าค่ะท่านแม่" "งั้นไปที่เหลาอาหารตรงนั้นก็แล้วกัน" หม่าเยี่ยนถิงพาบุตรทั้งสองไปที่ร้านอาหาร สั่งของง่าย ๆ มาสองสามอย่างกับข้าวหนึ่งโถ นางต
last updateLast Updated : 2025-03-15
Read more

การกลับมาของแม่ทัพแดนเหนือ 2

 สุดท้ายแล้วผู้ครองแผ่นดินจึงพยักหน้ายอมตกปากรับคำโดยง่าย เขาจะส่งราชโองการอย่างเป็นทางการไปที่จวนแม่ทัพหนุ่มในภายหลัง ส่วนฉบับที่จะส่งไปบ้านฝ่ายหญิงนั้นเขาได้ร้องขอให้ล่าช้าไปหนึ่งสัปดาห์หลังจากนี้...  "เจ้าจะไปไหนต่อนั่น" หลี่อวิ๋นมองตามแผ่นหลังของสหายที่ดูเหมือนจะมีจุดหมายปลายทางอยู่แล้ว หลังออกจากเขตพระราชฐานชั้นนอก สหายแซ่จางก็เดินอาด ๆ ขึ้นรถม้า "ข้าต้องไปรับนางก่อน ส่วนเรื่องที่สืบกันอยู่ ข้าฝากเจ้าสานต่อด้วย" "ขอรับ ๆ ท่านแม่ทัพ ข้าจะรีบไปจัดการให้เสร็จก่อนท่านกลับมา" อีกฝ่ายพูดหยอกเย้ากึ่งประชด มองดูรถม้าแล่นออกไป จึงค่อยกลับไปทำงานของตัวเอง จางจื่อเสวียนกลับมาถึงจวนพ่อบ้านก็รีบปรี่เข้ามาถามถึงเรื่องห้องพักของว่าที่นายหญิงและคุณหนูคุณชายทั้งสอง "นางกับลูกไม่ได้ตั้งใจจะพักที่นี่อย่างถาวร จัดห้องรับรองไว้ตามสมควรก็พอแล้ว" "ฮูหยินไม่ปรารถนาจะอยู่จวนหรือขอรับ?" พ่อบ้านเอ่ยถามอย่างตกใจ เพราะไม่เคยเห็นภรรยาผู้ใดไม่อยู่ร่วมกันมาก่อน "นางชอบชีวิตสาวชาวไร่มากกว่า" "ต้องการ
last updateLast Updated : 2025-03-15
Read more

พาภรรยากับลูกกลับจวนแม่ทัพ 1

หม่าเยี่ยนถิงไม่รู้จะใช้คำใดปลอบโยนเด็ก ๆ ได้แต่กอดพวกเขาอยู่ข้าง ๆ ให้รู้ว่ายังมีนางอยู่ตรงนี้ สีหน้าของผู้เป็นแม่อย่างนี้ดูน่ากลัวนัก แต่ก็ไม่น่าหวาดกลัวไปกว่าความรู้สึกที่ถูกคุกคามจากชายผู้นั้นก่อนหน้านี้ ท่านแม่ลุกไปสั่งอาหารเพิ่มกับเสี่ยวเอ้ออยู่ดี ๆ ชายร่างทวงผู้นั้นที่พึ่งเข้ามาในโรงเตี๊ยม เห็นหน้าก็ปรี่เข้ามาหาพวกเขาเลย หลอกล่อถามไม่หยุดว่าผู้ปกครองไปไหน เขากับน้องสาวทั้งสั่นทั้งกลัวไม่กล้าตอบ หม่าจื่อเหวินดึงน้องสาวฝาแฝดเข้ามาชิด แอบมองไปทางมารดาอยู่ตลอดว่านางจะกลับมาตอนไหน ยังไม่ทันได้สินใจเรียกผู้เป็นแม่ ชายผู้นั้นก็จับแขนเหมียวเหมียวเอาไว้จนนางกรีดร้องลั่นและร้องไห้ออกมา หม่าเยี่ยนถิงตวัดสายตามองครู่เดียวก็พาตัวเองมาเกือบถึงโต๊ะแล้ว หลังจากนั้นเขาก็ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนเขามองตามไม่ทัน รู้ตัวอีกทีชายคนนั้นก็ถูกกดไว้กับโต๊ะและร้องโอดโอยเสียงดัง เด็กน้อยไม่หลงเหลือสติในการปกครองอารมณ์ตนเอง ไม่รู้ว่ามารดาพูดอะไรออกไปบ้างกับชายคนนั้น รู้แต่ว่านางเสียงดังมาก เขาไม่เคยเห็นแม่โกรธขนาดนี้มาก่อน น้องสาวฝาแฝดตกใจจนตัวสั่น กระนั้นก็ไม่ยอมละสายตาไป
last updateLast Updated : 2025-03-16
Read more

พาภรรยากับลูกกลับจวนแม่ทัพ 2

ที่มาลงเอยกันแบบนี้ได้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพรหมลิขิตหรือโชคชะตา แต่มันก็ดีกว่าที่นางคาดไว้มาก หากจางจื่อเสวียนยังเป็นตัวตนเดิมก็ไม่รู้ว่านางจะเต็มใจดูแลเขาในฐานะภรรยาได้หรือเปล่า เพราะผู้ที่จางจื่อเสวียนคนนั้นปรารถนาคือหม่าเยี่ยนถิงที่เป็นภรรยาไม่ใช่เยี่ยนถิง "ท่านวางแผนจะทำอะไรที่เมืองหลวง?" "ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แต่อย่างน้อยก็อยากทำให้สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจเขาถูกแก้ไข" ชายหนุ่มชี้ไปที่อกตัวเองเป็นความหมายว่า หมายถึงตัวตนอีกหนึ่งที่ตอนนี้ไม่อยู่แล้ว หากเป็นเช่นนั้นนางก็เข้าใจได้ เพราะสิ่งที่ทำให้หม่าเยี่ยนถิงทุกข์ทรมานใจจะล้มป่วยนั้นก็เป็นผลมาจากเรื่องนี้ ทั้งที่นางเป็นคนเข้มแข็ง แต่เรื่องที่เกิดขึ้นสร้างบาดแผลให้นางมากเกินไป เด็กๆ ไม่เข้าใจว่าผู้ใหญ่ทั้งสองคุยอะไรกัน พวกเขาเพลียมากกับการเดินทาง จึงหลับไปตั้งแต่หัวค่ำ "ข้าสามารถเดินทางต่อได้ทันที ท่านอยากค้างแรมก่อนหรือเดินทางเลย" ทั้งสองคนใช้ชีวิตในสังคมใต้ดินมาเป็นเวลาหลายปี ชินกับการที่ไม่ต้องนอนเป็นเวลาหลายวันได้ พวกเขาสามารถเดินทางต่อได้เลย ทั้งทักษะการป้องกันตัวของหญิงสาวก็ไม่ได้ด้อย "ไม่จำเป็นต้องฝืน ถ้าออกเดินทางในตอนเช้าตร
last updateLast Updated : 2025-03-16
Read more
PREV
1
...
45678
...
10
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status