All Chapters of ARRANGED MARRIAGE WITH THE HEARTLESS BILLIONAIRE: Chapter 31 - Chapter 40

ALAM NIYANG sobra ang galit sa kaniya ng taong nasa harapan niya. Sagad hanggang sa mga buto niya at habang dumadaan ang araw ay patindi ng patindi pa ito. Pero ang totoo niyan ay hindi niya maiwasang masaktan kapag naririnig niya ang mga maparatang sa kanyang ina na wala naman silang ebidensya. Kahit na ayaw niya sanang makipag-argumento kay Lawrence ay wala na siyang magagawa pa lalo pa at ito mismo ang nag-umpisa dahil wala naman siyang ginagawang masama rito.“Kung ayaw mong marinig ang mga sinasabi ko, e di umalis ka na sa buhay namin!” seryosong sabi nito sa kaniya.“Ilang beses ko ng sinabi sayo…” huminga siya ng malalim at pagkatapos ay tumitig sa mga mata nito. “Sige. kung gusto mo talagang mawala ako sa buhay mo ay bayaran mo na lang ako. Gusto mo ba?” matapang na hamon niya rito.Ngumiti ng bahagya nang marinig nito ang sinabi at pagkatapos ay hinawakan nito ang baba niya at yumuko palapit sa kaniya. “Yan lang ang hinihintay kong sabihin mo. handa akong magbayad basta sigur

NAKITA NIYA pa lang ang mga mata ni Lawrence ay alam niya na kaagad kung ano ang iniisip nito. “Narinig mo ba ang sinabi ko?” tanong nito sa kaniya.Tumango naman siya rito. “Oo.” sagot niya at dali-dali nang bumaba mula sa lababo pagkatapos ay pumunta na sa loob ng banyo upang maghugas na rin. Napabuntong-hininga siya pagkatapos nito.Ilang sandali pa nga ay narinig na niya ang pagbukas ng pinto tanda na lumabas na ito kasunod ng mga yabag nito. Huminga siya ng malalim. Ayaw na niyang may mamagitan pa sa kanilang dalawa kay ang-isip siya. Hindi siya pupunta sa opisina nito. Dali-dali siyang lumabas doon at naglakad pababa hanggang sa tuluyan na siyang makalabas pagkatapos ay sumakay ng taxi. Umuwi siya ng mansyon at hindi sinunod ang gusto nito.Habang nakasakay siya sa taxi ay nag-isip siya. Sinabi niya sa sarili niya na simula ngayon ay hinding-hindi na niya papayagan pa na maulit na may mangyari sa kanila. Kahit na gusto niya ito at may nararamdaman siya para rito ay kailangan niy

SA TOTOO LANG ay wala sana siyang balak na kausapin ito at akmang lalampasan na lang niya ito nang bigla na lang itong nagsalita. “Narinig mo naman siguro ang sinabi ni DAddy na alagaan kita hindi ba?” tanong nito sa kaniya.“Oo.” kaagad niyang sagot dito at tuloy-tuloy na pumasok sa loob ng mansyon.Kaya lamang ay narinig niya ang mga yabag nitong nakasunod na sa kaniya. “Saan ko ba dapat simulan ang pag-aalaga sayo mahal na prinsesa?” may himig ng panunuya na tanong nito sa kaniya dahilan para mapatigil siya sa kanyang paglalakad at mapalingon dito.“Alam mo, kung ayaw mong gawin ang iniutos sayo ay huwag mong pilitin yang sarili mo dahil hindi naman kita inoobliga at higit sa lahat ay hindi ako magsusumbong.” sabi niya rito.“Talaga ba huh? Baka baliktarin mo na naman ako palibhasa ay alam mong palagi namang pinaniniwalaan ni DAddy ang mga sinasabi mo.” pahapyaw na pagpaparinig nito sa kaniya.“Lawrence, kung ako sayo ay bumalik ka na lang sa condo mo. okay lang ako.” sabi niya rit

PAGKATAPOS NG LAHAT ay dali-dali niyang pinulot ang kanyang nagkalat na mga damit sa sahig at pagkatapos ay agad na dumiretso sa kanyang silid habang patuloy pa rin ang kanyang pag-iyak. Bugbog ang kanyang katawan dahil sa kanyang panlalaban at ang mga maririiing hawak ni Lawrence sa kaniya.Sa kanyang dibdib ay may mga mapupulang mga marka na iniwan ng labi ni Lawrence doon. Pagkasara niya ng pinto ng kanyang silid ay agad siyang napasandal dito at unti-unting napadausdos hanggang sa tuluyan na siyang napasalampak sa sahig.Kaalis lang ni Don Lucio pero ganito na ang inabot niya kay Lawrence. Paano na lang kaya sa mga susunod pang mga araw? Idagdag pa na patapos na ang pasok niya. Tiyak na wala siyang ligtas dito. Paniguradong ilang buwan din sa ibang bansa ang matanda pero ang buwan na iyon ay magiging isang taon para sa kaniya lalo pa at tiyak na puro hirap ang aabutin niya sa kamay ni Lawrence.Sa totoo lang, kahit na sobrang mahal na mahal pa niya si Lawrence ay hindi siya masaya

SINUBUKAN KONG hilahin ang aking kamay ngunit sadyang mahigpit talaga ang hawak niya rito. Ang nakakapagtaka lang ay habang sinusubukan niyang iwasan ito ay parang ito naman ang ayaw umiwas sa kaniya. Napakagulo nito. “Bitawan mo na ako Lawrence. Kailangan ko ng magpahinga.” may himig na ng pakiusap ang tinig niya at pilit na hinihila ang kanyang kamay.“Samahan mo akong pumunta sa kwarto ko.” biglang sabi nito na ikinapanlaki ng kanyang mga mata. Hindi siya makapaniwala sa kanyang narinig at bahagya pang napabuka ang kanyang bibig.“Bakit? Bakit kailangan kitang samahan sa kwarto mo?” tanong niya rito at bigla na lamang nagsitayuan ang kanyang balahibo bigla. Tiningnan siya nito na may malamig na mga mata ngunit sa isang banda ay may emosyon sa mga mata nito na hindi niya alam kung ano.“Ano pa sanang gagawin mo? E di yung palagi nating ginagawa.” sagot nito sa kaniya.Bigla siyang napailing ng ilang beses habang nanlalaki ang kanyang mga mata. “Hindi.. Hindi.. Ayaw ko ng maulit pa a