All Chapters of คลั่งรัก | คุณป๋า : Chapter 101 - Chapter 110

คุณป๋าก้มลงมากดจูบลงมาบนเนินหน้าอกของฉันหนักๆ ความเจ็บแปล๊บๆ แล่นเข้ามาในร่างกายทำให้รู้ได้ทันทีว่าคุณป๋าได้ทิ้งล่องรอยเอาไว้อีกแล้ว “หนูเป็นอะไรในสายตาของคุณป๋าหรอคะ...” ฉันถามด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก ทำให้คุณป๋าชะงักแล้วเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของฉัน “เธอเป็นคู่นอนที่ฉันโปรดปรานที่สุดไงเด็กน้อย” มันน่าตลกสิ้นดี ทั้งที่ฉันคือเด็กที่คุณป๋าเก็บมาเลี้ยงในฐานะลูกเลี้ยงคนหนึ่ง แต่ตอนนี้กลับได้เลื่อนชั้นขึ้นมาเป็นคู่นอน ช่างน่าภูมิใจจริงๆ ฉันนอนนิ่งปล่อยให้ทุกอย่างมันค่อยๆ เลยเถิดไป เพราะถ้าฉันขัดไปคุณป๋าก็คงไม่หยุด ในเมื่อชัดเจนว่าในตอนนี้คุณป๋ามองเห็นฉันเป็นคู่นอน ไม่ใช่ลูกเลี้ยงอีกต่อไป เสื้อผ้าของฉันและคุณป๋าหลุดออกจากร่างกายไปจนหมด คุณป๋าค่อยๆ สอดใส่ท่อนเอ็นลำใหญ่เข้ามาในร่องแคบของฉันช้าๆ พร้อมกับเสียงหอบหายใจแรงๆ เมื่อท่อนเอ็นเข้ามาในตัวของฉันทั้งลำแล้ว คุณป๋าก็ก้มลงมาตะโบมดูดดุนหน้าอกทั้งสองเต้าของฉันอย่างหื่นกระหาย เอวสอบเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ ทั้งที่ฉันไม่ได้อยากจะมีอารมณ์ร่วม ไม่อยากรู้สึกต้องการ แต่กลับห้ามตัวเองไม่ได้ “อ๊ะ อ๊า~” ฉันเปล่งเสียงครางออกมาเบาๆ เมื่อคุณป๋าเริ่มขย

Talk เมเบล “ร้อนมั้ยครับ” พี่เบสเดินมาถามฉันที่กำลังนอนอยู่ริมชายหาดดูพระอาทิตย์ยามเย็น พี่เบสมาถึงสักพักใหญ่ๆ แล้วแหละ เอวากับฟาร์นไม่อยากให้เขามาฉันรู้ดี เพราะสองคนนั้นทำหน้าตึงใส่ฉันเมื่อเห็นพี่เบส แล้วตอนนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าเพื่อนทั้งสองคนของฉันหายหัวไปไหนกัน “ไม่ร้อนค่ะ” ฉันตอบโดยไม่ได้หันไปมอง “พี่เบสจะกลับเมื่อไหร่คะ ตอนเย็นเรือไม่มารับนะคะ” “ไม่อยากให้พี่อยู่ด้วยขนาดนั้นเลยหรอครับ ถึงเอาแต่ไล่ให้พี่กลับ” พี่เบสนั่งลงข้างๆ แล้วยื่นเครื่องดื่มมาให้ “เปล่าค่ะ เมเบลคิดว่าพี่เบสคงจะรีบไปทำธุระ” “ธุระเอาไว้ทำพรุ่งนี้ก็ได้ครับ วันนี้พี่อยากอยู่กับน้องเมเบลมากกว่า”“แบบนี้ก็ได้หรอคะ” ฉันหันไปยิ้มให้พี่เบสเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้ากลับมาดูพระอาทิตย์ต่อ กริ่ง! ในขณะที่กำลังนั่งดูพระอาทิตย์ตกดิน จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น ฉันหยิบโทรศัพท์ข้างตัวขึ้นมา ก่อนจะแสยะยิ้มบนใบหน้าเมื่อเห็นเบอร์ที่โชว์ขึ้นมาเป็นเบอร์ของคุณป๋า ( ฮัลโหลค่ะ ) ฉันกรอกเสียงผ่านปลายสาย ( กลับกรุงเทพเดี๋ยวนี้เมเบล เธอกับฉันมีเรื่องต้องคุยกัน ) คุณป๋าออกคำสั่งเสียงแข็ง คล้ายว่ากำลังตวาดฉันอยู่ ( หนูเพิ่งมาถึง

คุณป๋าอุ้มฉันขึ้น แล้ววางฉันลงให้นอนราบไปกับที่นอน เสื้อชั้นในของฉันถูกคุณป๋าปลดและถอดมันออกอย่างง่ายดาย ก่อนที่กางเกงตัวบางที่ฉันสวมใส่จะถูกถอดออกตามไปติดๆ คุณป๋าพิจารณามองเรือนร่างของฉันอยู่นาน และฉันก็ต้องจำใจให้คุณป๋ามองอย่างนั้น เพราะเป็นเพียงทางเลือกเดียวที่จะทำให้คุณป๋าสงบลงได้ นิ้วใหญ่แตะลงมาบนเนินหน้าอกของฉันก่อนจะลากมันวนไปมา สายตาของคุณป๋ายังจับจ้องที่ใบฉันไม่กระพริบ ไม่นานคุณป๋าก็ก้มใบหน้าลงมาขบเม้มเนินหน้าอกทั้งสองเต้า และทำรอยไว้เพิ่มจากรอยเดิมที่ยังไม่หายดี ถึงอยากจะห้ามแต่ก็ทำไม่ได้ คุณป๋างับยอดปะทุมถันแล้วใช้ลิ้นตวัดหยอกล้อ ทำให้ฉันเริ่มมีความรู้สึกเสียวซ่าน พร้อมกับครางออกมาเสียงกระเส่า “อ๊า ~ ซี๊ด” มือหนาค่อยๆ เลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงจุดอ่อนไหวกลางลำตัว คุณป๋าจับขาทั้งสองข้างของฉันให้อ้าออกจากกันเล็กน้อย แล้วใช้นิ้วใหญ่บดขยี้ติ่งเกสรเบาๆ การกระทำนี้ของคุณป๋าทำให้ฉันครางเสียงดังขึ้น และเริ่มดิ้นอย่างคนที่ทรมาน ร่างกายปล่อยน้ำล่อลื้นออกมาชโลมนิ้วใหญ่ของคุณป๋า เพียงแค่โดนปรนเปรอไม่นานร่างกายมันกลับตอบสนองเป็นอย่างดี“อ๊า อย่าทำแรงสิคะ ซี๊ด” ฉันพยายามทำเสียงออดอ

“รักไม่ลง ?” คุณป๋าทวนคำพูดของฉันอีกครั้ง ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ “เธอทำให้ฉันหงุดหงิดอีกแล้วนะเมเบล!!” ฉันยิ้มให้คุณป๋าแล้วพูด “ที่เขาว่าคนแก่ชอบหงุดหงิดง่ายสงสัยคงจะเป็นเรื่องจริงสินะคะ” “ถึงฉันจะแก่ แต่ก็ทำให้เธอ....” คุณป๋ากระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะมองร่างกายของฉันอย่างมีเลศนัย ถึงไม่พูดต่อฉันก็รู้ความหมายนั้นดี “ขอตัวก่อนนะคะ” ฉันพยายามสะบัดแขนให้หลุดจากการจับกุมของคุณป๋าอีกครั้ง แต่ก็ไม่เป็นผล คุณป๋าหยัดตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ “ตั้งแต่ฉันรับเธอมาเลี้ยง ฉันไม่เคยพาเธอไปเที่ยวที่ไหนเลยใช่มั้ย ?” คำถามของคุณป๋าทำให้ฉันรู้สึกงุนงงไม่น้อย “ค่ะ ปกติก็เลี้ยงด้วยเงินมาตลอด” คุณป๋าพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่ฉันเพิ่งจะตอบไป “ตั้งแต่เลื่อนขั้นจากลูกเลี้ยงเป็นเมีย” คุณป๋าหยุดพูดแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆ “เธอปากเก่งกับฉันขึ้นเยอะเลยนะเมเบล” “ปล่อยค่ะ !!” ฉันดันแผงอกแกร่งให้ออกไปให้พ้น แล้วพยายามแกะมือตัวเองข้างที่คุณป๋าจับเอาไว้อยู่ “มานี่สิ” พูดจบคุณป๋าก็เดินไป ทำให้ฉันที่ถูกคุณป๋าจับมือเอาไว้ต้องเดินตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ “จะไปไหนคะ หนูไม่ไป!!” คุณป๋า

กรุงเทพ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่.... ฉันไม่ได้กลับมาพร้อมคุณป๋า เพราะคุณป๋าต้องเข้าไปที่บริษัท มาถึงฉันก็ขึ้นห้องเพื่อจะไปพักผ่อน เพราะเหนื่อยจากการเดินทาง แต่นอนเท่าไหร่ก็นอนไม่หลับ ฉันเอาแต่พลิกตัวไปมา ในหัวมันเป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้ เอาแต่คิดถึงการกระทำของคุณป๋าอยู่ได้ จนต้องลุกขึ้นนั่งพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตูแล้วลงไปที่ชั้นล่าง “พี่กล้าคะ พาหนูไปหาดูต้นไม้หน่อยค่ะ” นี่คือวิธีที่พอจะทำให้พอจะคลายเครียดได้บ้าง“เอ่อ...เดี๋ยวผมบอกคนขับรถให้พาไปนะครับคุณหนู”ฉันมองพี่กล้าอย่างงุนงงทันทีเมื่อได้ยินพี่กล้าบอกแบบนี้ “หนูต้องการให้พี่กล้าพาไปนะคะ” “.....” พี่กล้าเงียบแล้วก้มหน้าลง ท่าทางน่าสงสัย “ทำไมถึงพาหนูไปไม่ได้คะ หรือว่าติดธุระ ?” “เดี๋ยวผมไปบอกคนขับรถให้นะครับ คุณหนูจะไปตอนนี้เลยมั้ยครับ”“คุณป๋าสั่งห้ามหรอคะ ?” ฉันกอดอกมองพี่กล้าอย่างคาดคั้น ท่าทางของพี่กล้าดูจะลำบากใจที่จะพูดเอามากๆ ทำให้ฉัรพอจะเอาเดาแล้วแหละ “ไปกันเถอะค่ะ” “คุณหนูครับ...”ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือพี่กล้าแล้วพาเดินออกมาจากในตัวบ้าน “คุณหนูครับ จับมือผมแบบนี้มันจะดูไม่ด