All Chapters of คลั่งรัก | คุณป๋า : Chapter 91 - Chapter 100

“พูดอะไรออกมารู้ตัวบ้างมั้ยคะ คุณป๋าควรคิดให้มากกว่านี้สักนิด!!”“ฉันพูดผิดตรงไหน ?” ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ จู่ๆ คุณป๋าก็ลากฉันขึ้นบันไดอย่างแรง “คุณป๋าหนูเจ็บ !!”“เธอได้เจ็บมากกว่านี้แน่เมเบล” คุณป๋ามองฉันอย่างเกรี้ยวกราด จากนั้นก็ลากฉันโดยไม่ได้สนใจคำร้องท้วงใดๆ คุณป๋าลากฉันเข้ามาในห้องของตัวเอง จากนั้นก็เหวี่ยงร่างของฉันลงเตียงแรงๆ “ครั้งที่แล้วเธอเป็นคนเริ่ม” คุณป๋าพูดพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อที่ตัวเองสวมใส่อยู่ไปด้วย “ครั้งนี้ฉันจะเป็นคนเริ่มเอง” “อย่าทำอะไรบ้าๆ นะคะ” ฉันขยับตัวถอยหนีจนสุดเตียง “เธอเป็นคนเริ่มทุกอย่างเอง ฉันคงหยุดมันไม่ได้” คุณป๋าทิ้งเสื้อลงพื้นอย่างไม่ใยดีก่อนจะปลดเข็มขัดราคาแพงต่อ “เรื่องนั้นมันเกิดขึ้นจากความผิดพลาด คุณป๋าเองก็รู้ดี” ฉันพยายามพูดดึงสติของคุณป๋า “ใช่ ฉันรู้! แต่ฉันบอกไปแล้วว่าไม่สามารถมองเธอเป็นแบบเดิมได้ เธอไม่ได้อยู่ในสถานะลูกเลี้ยงของฉันอีกต่อไปแล้วเมเบล” คุณป๋าถอดเข็มขัดราคาแพงออก ก่อนจะคลานขึ้นเตียงมาจับข้อเท้าของฉันแล้วออกแรงฉุดดึงร่างของฉัน ทำให้ตัวของฉันรูดลงไปกับเตียงไปอยู่ใต้ร่างของคุณป๋า “...ค

ฉันกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ทันที ก่อนจะวางมันเอาไว้แบบลวกๆ แล้วลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันควรจะต้องคิดมากอยู่แล้วไม่ว่าคุณป๋าจะไปกับผู้หญิงคนไหน นั่นมันสิทธิ์ของคุณป๋า แต่!! ทำไมพอมันเป็นยัยฮาน่าฉันถึงรู้สึกอยากเอาชนะ ขึ้นมาซะดื้อๆ “คุณหนูจะออกไปข้างนอกอีกแล้วหรอครับ” พี่กล้าถามขณะที่ฉันกำลังเดินลงบันได แปลกที่ครั้งนี้คุณป๋าไม่ให้พี่กล้าตามไปลอนดอนด้วย เพราะทุกครั้งเวลาไปต่างประเทศพี่กล้าจะต้องไปด้วยตลอด อ๋อ! ลืมไป คงอยากจะไปกับยัยฮาน่าสองคนสินะ“ค่ะ หนูนัดกับเพื่อนไว้” ฉันเห็นพี่กล้ากำลังจะอ้าปากพูดจึงรีบขัดก่อน “หนูไปไม่นานหรอกค่ะ พี่กล้าไม่ต้องตามไป แล้วก็ไม่ต้องรายงานคุณป๋าหรอกนะคะ” ฉันพูดย้ำ “แต่ถ้านายรู้...”“ไม่รู้หรอกค่ะ” พูดจบฉันก็เดินผ่านหน้าพี่กล้าออกไปนอกบ้าน วันนี้นัดกับเอวากับฟาร์นไปกินชาบูที่ห้างกันน่ะ แต่ฉันไม่ได้เป็นคนชวนหรอกนะ เอวานางชวน ณ ร้านชาบู ที่ห้างสรรพสินค้า“คิดยังไงชวนมาแดกแต่เช้าเลย ?” ฟาร์นถามเอวา พร้อมกับหาวนอนวอดๆ ซึ่งเอวานางไม่ชอบให้เพื่อนพูดคำหยาบเท่าไหร่จึงจ้องฟาร์นตาเขม็ง “เออๆ กินครับกิน” ฟาร์นรีบแก้คำ “วันนี้คุณพ่อกับคุณแม่ไ

ฉันมองคุณป๋าอย่างไม่ค่อยรู้สึกสะทกสะท้านเท่าไหร่ ต่างจากเมื่อกี้ที่ค่อนข้างจะตกใจเพราะไม่คิดว่าคุณป๋าจะกลับมาคืนนี้ ทั้งที่พี่กล้าบอกว่าพรุ่งนี้ถึงจะกลับ “ไปปิดเพลง” คุณป๋าสั่งให้ลูกน้องไปปิดเพลง แล้วก็มองฉันอย่างเอาผิด “ใครหรอครับ ?” พี่เบสหันหน้ามาถามฉันอย่างแปลกใจกับการปรากฏตัวของคุณป๋า“พ่อเลี้ยงของเมเบลเองค่ะ” ฉันตอบพร้อมกับยิ้มหวานให้กับพี่เบส เมื่อพี่เบสได้ยินว่าคุณป๋าเป็นพ่อเลี้ยงของฉันเขาจึงรีบยกมือไหว้ “มันเป็นใคร ?” คุณป๋าจ้องหน้าฉันกับพี่เบสสลับกันตาเขม็ง “เพื่อนใหม่ของหนูเองค่ะ ^_^” ฉันยิ้มตอบโดยไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้สีหน้าของคุณป๋าจะโกรธเคืองมากขนาดไหน “หนูแค่พาเพื่อนมาปาร์ตี้ คุณป๋าคงไม่ว่าอะไรหรอกนะคะ ขนาดคุณป๋ายังพาเพื่อนหนูบินไปไกลถึงลอนดอน...” “ใครวะเมล ?” ฟาร์นถามฉัน แต่ฉันไม่ได้ตอบอะไร การที่เอ่ยถึงฮาน่าว่าเป็นเพื่อนมันทำให้รู้สึกกระดากปากมากจริงๆ “เพื่อนใหม่ หึ!!”“ได้ถ้าจะปาร์ตี้ต่อฉันจะไม่ว่า” เมื่อคุณป๋าพูดมาแบบนี้ฉันสังเกตเห็นเอวาที่นั่งตัวเกร็งถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก คุณป๋าเงียบไปสักพักก่อนจะพูดต่อ “ถ้าอย่างงั้นฉันขอปาร์ตี้ด้วยคนแล้วกัน” พ

คุณป๋ากระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉัน “เธอน่าจะรู้ดีว่าฉันเป็นคนยังไง หรือถ้าเธออยากลองดี ?” “...ค่ะ พอดีหนูชอบความท้าทาย” ฉันตอบโดยไม่ได้แยแสอะไรมากนัก “เมเบล !!”“หนูยอมรับขนาดนี้แล้ว คุณป๋าน่าจะพอใจนะคะ” ฉันยิ้มออกมาแบบฝืนๆ “แต่จำไว้นะคะว่าหนูไม่ได้เต็มใจ” คุณป๋ามองฉันด้วยสายตาที่ไม่พอใจ ส่วนฉันหลังจากพูดจบก็หันหลังเดินหนีคุณป๋าเข้าไปในบ้านทันที ภายในบ้านหรือนอกบ้านฉันไม่เห็นลูกน้องของคุณป๋าอยู่เลยสักคน ทักที่ทุกวันจะเดินกันให้ควัก แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เรียบขึ้นไปบนห้อง เมื่อมาถึงในห้องสิ่งแรกที่ทำคืออาบน้ำ เป็นอีกครั้งที่ฉันถูผิวตัวเองจนเป็นรอยแดง ที่ทำก็เพราะโกรธตัวเองที่ทำให้เรื่องบ้านั่นมันเกิดขึ้นอีก ฉันรู้ดีว่าระหว่างฉันกับคุณป๋าไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด เราจะมีอะไรกันมันก็ไม่ผิดศีลธรรม แต่จิตใต้สำนึกมันยากที่จะยอมรับ ให้เป็นผู้ชายคนอื่นยังจะดีซะกว่าเป็นคนที่อยู่ใกล้ตัวขนาดนี้ ฉันได้แต่ถอนหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ในเมื่อทุกอย่างมันเกินกว่าจะแก้ไข ฉันก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันให้ได้ ก็แค่นั้น... เช้าวันใหม่...หลังจากอาบน้ำล้างหน้าแต่

ฉันพยายามดิ้น สะบัดหน้าหนีเพื่อให้ริมฝีปากหลุดพ้นจากการกระทำของคุณป๋า แต่คุณป๋ากับรวบมือของฉันขึ้นมาขึงตรึงเอาไว้เหนือหัว อีกมือที่ว่างก็เอามาจับหน้าฉันไว้ไม่ให้สะบัดหนีได้ “อื้ม” เสียงทุ้มเข้มของคุณป๋าครางออกมาในลำคออย่างพึงพอใจ เมื่อฉันนิ่งทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ คุณป๋าปล่อยปลายครางของฉันให้เป็นอิสระ ก่อนจะเอามือมากระตุกเชือกของชุดคลุมให้หลุดแล้วแวกมันออก เผยให้เห็นหน้าอกทั้งสองเต้าของฉันชูชันอยู่ตรงหน้าคุณป๋าผละริมฝีปากออกแล้วเลื่อนใบหน้าลงใช้ริมฝีปากงับยอดปะทุมถันแล้วดูดมันเบาๆ “อ๊ะ ~” ฉันหลุดครางออกมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ คุณป๋าครอบงำหน้าอกทั้งสองเต้าของฉัน ทั้งใช้มือหนาบีบเค้นมันอย่างแรงจนเกิดรอยแดง “อยากได้อะไรพูดมาสิ หื้ม” คุณป๋าเงยหน้าขึ้นมาถาม “ฉันจะพาเธอไปซื้อ” “ปะ ไปซื้อตอนนี้เลยได้มั้ยคะ อ๊า~” ฉันพยายามเลี่ยงเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น จึงถามออกไปแบบนั้น คุณป๋าเลื่อนใบหน้าขึ้นมากดจูบลงบนริมฝีปากของฉันหนักๆ อีกครั้ง ก่อนจะปล่อยให้ฉันเป็นอิสระแล้วหยัดตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “ลุกขึ้นไปแต่งตัว” “...คะ?” ฉันมองคุณป๋าอย่างงุนงง “อยากได้อะไรฉันจะพาไปซื้อ” คุณป๋าตอ