Semua Bab First Kiss จูบ (แรก) เร้นรัก: Bab 31 - Bab 40

เธอมองมือถือเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่อาจนับได้จนเวลาสามทุ่ม ทั้งที่รู้ว่าจะไม่มีข้อความใดๆ เข้ามาญาดาก็ยังมอง หญิงสาวนั่งกอดเข่าบนโซฟา มองทีวีเครื่องใหญ่ตรงหน้านิ่งทว่าภาพบนนั้นเพียงผ่านตา เสียงเพียงผ่านหู วันนี้เธอไม่ได้เอางานกลับมาทำ และรีบนอนไปก็ไม่หลับแน่นอนเพราะมีเรื่องค้างคาอยู่ในใจดวงตาคู่กลมโตเหลือบมองมือถือที่วางบนโต๊ะใกล้มืออีกครั้ง ใจส่วนลึกบอกว่าเธอควรติดต่อไปหาพริษฐ์หากไม่อยากเสียเพื่อนไปในเวลาที่ชายหนุ่มผ่านช่วงเวลาแห่งการตัดสินใจ ปัญหารุมเร้าเธอกลับผลักไสเขา แทนที่จะอยู่เคียงข้าง ต่างจากในยามที่เธอมีปัญหาแล้วเขายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ...ด้วยการอุทิศตัวเองคบหากับเธอ“ไม่จำเป็นสักนิด นายวินบ้า”ญาดาพึมพำ สำหรับเธอแล้ว มิตรภาพสำคัญกว่าความรัก แค่ พริษฐ์เป็นเพื่อนเธอเหมือนสมัยเรียนก็เพียงพอแล้ว หากก็ยอมรับว่าอีกฝ่ายทำสำเร็จ เธอคิดว่าตนเองเข้าใจความสุขของการมีใครสักคนดูแลเอาใจใส่ เอาอกเอาใจ พูดจาหวานหูน่าฟัง ให้กำลังใจ แต่ไม่ใช่เพียงแค่นั้น พริษฐ์ยังเป็นที่ปรึกษาที่ดี เป็นคู่คิดที่ฉลาด เขาช่วยเหลือเธอได้มากกว่าเรื่องสภาพจิตใจเธอต้องการเพื่อนคู่คิดเคียงข้างมากกว่าและไม่อยา

เย็นวันนั้นภาสกรมีนัดกับเพื่อนชายหนุ่มจึงเดินมากระซิบบอกว่าไม่ได้รอกลับกับเธอ ญาดาบอกว่าไม่เป็นไรเธอกลับเองได้ เพราะจริงๆ เธอก็ไม่อยากพึ่งพาอีกฝ่ายให้มากนัก ทว่าช่วงหลังมานี้กลับกับลูกน้องหนุ่มบ่อยเพราะงานยุ่งต้องกลับดึกแทบทุกวันขณะกำลังเดินเข้าด้านหน้าคอนโดมีฝนโปรยปรายลงมาเธอจึงเดินอย่างเร่งฝีเท้ารีบเข้าไปข้างในให้เร็วที่สุดขี้เกียจหยิบร่มเพราะเห็นว่าเม็ดไม่หนามาก กระทั่งเข้าลิฟต์ก็ไม่ได้หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดหรือใส่ใจว่าตนเองเปียกมากน้อยแค่ไหน ใจจดจ่อแค่อยากให้ถึงห้องโดยเร็วเท่านั้น ทว่าลิฟต์กลับหยุดที่ชั้นซึ่งมีลานจอดรถอยู่ ญาดาไม่ได้ใส่ใจนักกระทั่งเห็นคนที่ก้าวเข้ามาดวงตากลมโตสบเข้ากับตาคู่คมเข้มแล้วอีกฝ่ายก็ละสายตาจากเธอเมื่อร่างสูงกำยำหันหน้าเข้าหาประตูที่กำลังปิดลง ในลิฟต์เงียบกริบแม้จะมีกันเพียงสองคนก็ตามญาดากัดริมฝีปาก กำมือแน่น อยู่ๆ ก็ประหม่าขึ้นมา ไม่เพียงเท่านั้นเธอยังเย็นจนขนลุกอีกด้วย เพิ่งรู้สึกได้ว่าเสื้อตัวเองกับผมค่อนข้างเปียก ขณะที่เธอกำลังกดดันในความรู้สึกอยู่ อีกฝ่ายก็ไม่ได้มองมาแต่อย่างใดเขายังดูเฉยราวกับเธอไม่ได้อยู่ในนี้ด้วย นั่นทำให้ญาดาขมวดคิ้วอดฉุนนิดๆ

คนสองคนต่างก็สบตากันในความเงียบท่ามกลางเสียงหายใจที่ยังไม่ปกตินัก พริษฐ์ไม่พูดอะไรอีก ญาดาเองก็ไม่ได้ถามราวสมองของเธอหยุดทำงานไปชั่วขณะ มีเพียงสีหน้าตกตะลึงกับแววตาฉงนฉงายเพียงเท่านั้น ครู่หนึ่งมือหนาจึงวางบนผมหญิงสาว ลูบแผ่วเบาก่อนรั้งหัวเล็กให้ซบลงบนอกของตน อีกฝ่ายไม่ได้ต่อต้านคงเพราะจิตใจยังสับสนอยู่“ถึงพริกจะบอกเลิกไปแล้ว แต่วินไม่สนหรอก”เสียงทุ้มแผ่วเบาจนเหมือนกล่อมมากกว่า“พริกต้องเป็นของวิน”ขณะเอ่ยประโยคคุกคาม แต่มือหนากลับลูบผมนุ่มและลูบไหล่บางอย่างอ่อนโยน ทำเอาญาดามึนจนไม่รู้ว่าต้องต่อต้าน โมโหฉุนเฉียวหรือไม่ แต่กระนั้นเธอก็ล้าเกินกว่าจะทะเลาะกับชายหนุ่มต่อ ร่างกายเธอตอนนี้ราวกับถูกพริษฐ์ขโมยทุกสิ่งอย่างจนไม่เหลือกำลังแรงกายพอที่จะขยับตัวได้อีกแล้ว สิ่งที่เดียวญาดายังรู้สึกว่าตนเองมีชีวิตอยู่ก็คือ หัวใจที่ระรัวไปตามคำพูดเอาแต่ใจของชายหนุ่ม ราวกับมันกำลังเปรมปรีดิ์หนักหนาญาดานอนนิ่งในอ้อมอกอุ่นเป็นนานจนรู้สึกว่าแขนขาร่างกายกลับมาเป็นของตัวเองแล้วจึงพูดเสียงอุบอิบ“พริกจะกลับห้อง”“วินยังกอดพริกไม่พอเลย อยู่ต่ออีกหน่อยนะ”เธอไม่กล้าเงยหน้ามองอีกฝ่ายหลังเขาพูดแบบนั้น แถมยังไม

ภาสกรยังมีท่าทางไม่อยากเชื่อ เธอจึงบอกไปว่าเพิ่งตัดสินใจคบกับพริษฐ์หลังจากปรึกษางานกับอีกฝ่ายบ่อย แล้วรู้สึกว่าคุยกันถูกคอ สบายใจด้วยกันทั้งสองฝ่ายเขาเห็นว่าพนิดาให้น้องชายเข้ามาช่วยดูงานเว็บ แต่กลับไม่รู้ว่า พริษฐ์และหญิงสาวคุยกันเมื่อไร นั่นทำให้ภาสกรหงุดหงิด แล้วเอ่ยหลังจากจอดรถที่ลานจอด“เขาแอบย่องไปหาพี่พริกที่ห้องเมื่อไร บ่อยแค่ไหน”ญาดาชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตูหันมองคนถามตาโต หน้าร้อนวูบ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นส่งสายตาดุ“ท่าทางแบบนี้หมายความว่าบ่อยสินะ แอบคบกันลับหลังผมได้ยังไง รู้สึกเสียเหลี่ยมชะมัด ทำไมไม่เอะใจบ้างเลยวะ”ท้ายประโยคชายหนุ่มบ่นตัวเองในตอนแรกญาดาคิดจะดุที่อีกฝ่ายพูดน่าเกลียดแต่เธอก็เปลี่ยนใจ ไม่อยากทำให้ภาสกรยิ่งไม่พอใจ เธอควรเอาน้ำเย็นเข้าลูบ คุยอย่างมีเหตุผลมากกว่า“คงเพราะพี่กับวินรู้จักกันมานาน กลับมาเจอกันอีกทีหลังจากไม่เจอกันหลายปีแต่ไม่ได้รู้สึกห่างเหินกันสักนิด ไม่ยากที่จะคลิกกัน นายน่าจะเข้าใจ”ภาสกรหันมาสบตาผู้หญิงที่ตัวเองถูกใจอย่างรู้สึกใจหาย เขาหงุดหงิดมากกว่าจะเสียใจ เหมือนโดนขโมยของเล่นที่ชอบที่สุดไปมากกว่าจะรู้สึกอกหัก เขาเคยมีแฟน เคยเลิกรา แต่ก็ไ

ญาดาได้ยินคำพูดชายหนุ่มแต่เธอยังมึนอยู่กับรสจูบลำลึ้กที่ตนเองเพิ่งหัดจูบตอบเขาไป ทว่าพอแผ่นหลังบางแตะที่นอน แล้วร่างสูงกำยำตามมาเบียดทั้งตัวมือเธอก็ผลักอกหนาอย่างอัตโนมัติ“วิน...”เสียงหวานเรียกอีกฝ่ายตั้งใจทักท้วง แต่เสียงเบาแสนเบานั้นก็ถูกปิดด้วยปากได้รูปอีกครั้ง จูบร้อนบดเคล้าแล้วล่วงล้ำเข้ามาหาทันที แรงดูดดึงจากลิ้นอุ่นบนลิ้นเธอร้อนรนกว่าเดิมเรียกร้องให้บางอย่างในกายสาวเดือดพล่านขึ้น เนื้อตัวสั่นระริกเพราะไม่เพียงแต่จูบ มือหนายังวางลงบนเสื้อยืดเหนืออกอวบอิ่ม เคล้าคลึงแผ่วเบาหากกลับก่อกระแสอารมณ์เต็มขั้นหญิงสาวปล่อยเสียงครวญหวานพร่าเมื่อชายหนุ่มปล่อยปากเธอ แต่กลับและเล็มเรื่อยไปจนถึงริมหูเม้มเบาๆ ทำเอาร่างบางสะดุ้งเฮือก ไม่เพียงเท่านั้นพริษฐ์ยังเลียซ้ำมาอีก“อือ”คนถูกกระตุ้นจำต้องครางด้วยความร้อนรุ่มในร่างกายกำลังเผาไหม้เธอ ร่างงามขยับราวไม่สบายตัว ขณะที่ใบหน้าอีกฝ่ายขยับลงพร้อมทิ้งรอยไล้เลียไปตามลำคอเธอ ญาดาผ่อนลมหายใจออกมาอย่างหนัก รู้ตัวว่าถูกครอบงำด้วยอารมณ์พิศวาสหนักหน่วง พริษฐ์ทั้งซุกไซ้ซอกคอทั้งกระชับหน้าอกเธอไม่ยอมห่างมือ ทั้งที่มือบางพยายามผลักบ่าหนาแต่เอาเข้าจริงก็เพีย