All Chapters of First Kiss จูบ (แรก) เร้นรัก: Chapter 41 - Chapter 50

“วินรับปาก จากนี้ไปไม่ว่าวินจะทำอะไร พริกจะไม่บุบสลายแน่นอน”เอ่ยคำสัญญาแล้วพริษฐ์ก็เคลื่อนใบหน้าลงต่ำ ตอนนี้เขาอยากครอบครองอกอวบสวยแทนมือแล้ว เสื้อตัวโคร่งด้านหน้าถูกเปิดขึ้น สายตาคมจับจ้องตั้งแต่หน้าท้องราบเรียบกับเอวบางไล่ตามเสื้อสูงขึ้นไปเรื่อยกระทั่งเห็นเนินเนื้ออวบอิ่มที่มีบราลูกไม้สีขาวบริสุทธิ์โอบอุ้ม เขาสอดมือไปด้านหลังบางปลดตะขอเพื่อปล่อยทรวงสล้างเป็นอิสะ คนตัวเล็กฝืนตัวแต่สุดท้ายเขาก็ทำได้สำเร็จ หญิงสาวพยายามปกป้องหน้าอกหน้าใจตัวเองจากสายตาคมให้ได้ หากพริษฐ์ก็ยังจัดการกับแขนเล็กทั้งสองข้างได้ สุดท้ายอีกฝ่ายก็มองเมินไปทางอื่น เม้มปาก หน้าแดงก่ำทั้งเสื้อยืดและเสื้อชั้นในกองเหนือเนินอกคู่อวบเป็นภาพที่ช่างวาบหวิวทรมานใจหนุ่มยิ่งนัก ก้อนทรวงสะท้อนนิดๆ ตามแรงหายใจทำให้พริษฐ์กลืนน้ำลายตามก่อนจะซุกหน้าลงรวบก้อนเนื้อนุ่มไว้ด้วยปากของตน“อื้อ...”เจ้าของร่างบางครางแผ่วในทันทีด้วยความรัญจวนพุ่งเข้าใส่แล้วก็หอบสะท้านอยู่อย่างนั้น เมื่อปากอุ่นเฝ้าปรนเปรอทั้งปลายลิ้นแตะไล้ทั้งดูดดื่มอกทั้งสองข้างของเธอราวกระหายอยาก หากข้างไหนถูกปล่อยว่าง มือหนาก็จะเข้ามากอบกุมกระชับเอาใจใส่ไม่ให้ขาด กาย

“เฮ้อ เป็นผู้บริหารนี่มันยากจัง”ร่างสูงกำยำเข้ามาในห้องเธอตรงไปทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างอ่อนแรง“เพราะอย่างนี้ไง ถึงไม่อยากกลับมา”ญาดาที่เปิดประตูให้อีกฝ่ายมองตามแล้วยิ้มบาง เข้าใจว่าเขาเหนื่อย บริษัทกำลังมีปัญหาเขาต้องช่วยพี่ชายตัวเองจัดการและคงใช้เวลาอีกพักใหญ่กว่าจะดีขึ้น จะว่าไปแล้วพริษฐ์อาจโดนบังคับให้กลับเพราะพี่ชายเขารู้ว่าธนัญการกำลังเริ่มหนักหน่วงขึ้น ทว่าชายหนุ่มก็ไม่เคยพูดถึงงานที่ตัวเองต้องเผชิญ“กินเลยไหม พริกจะได้จัดโต๊ะให้”ใบหน้าขาวคมส่ายไปมา ก่อนจะยื่นมือมาทางเธอ“อยากได้กำลังใจจากพริกก่อน”คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน ไม่ค่อยไว้ใจอีกฝ่ายนัก ขณะที่พริษฐ์พยักหน้าถี่ยิบเร่งเร้า“มาสิครับ”“ไม่อะ รู้ทันหรอกน่าว่าวินจะทำอะไร”“ก็ไม่ได้หลอกนี่ ขอตรงๆ เลย มามะ”ญาดาส่ายหน้า รู้สึกว่าถ้ายอมต้องเสียเปรียบเยอะแน่นอน อีกอย่างตอนนี้ก็สามทุ่มแล้ว พริษฐ์ควรรีบกินรีบกลับห้องน่าจะดีที่สุด“ดึกแล้ว วินรีบกินข้าวเถอะ กินดึกแล้วนอนเลยไม่ดีนะ”ร่างสูงกำยำขยับลุกขึ้นแล้วเดินไปยังส่วนครัวราวกับว่าง่าย เธอจึงเดินตามไปตักข้าวผัดกับแกงจืดเต้าหู้หมูสับส่าหร่ายที่ตัวเองทำเอาไว้ โดยมีชายหนุ่มมาช่วยร

มารดาของเธอเตรียมอาหารไว้รอ ญาดาได้กลิ่นแล้วก็เข้าไปเปิดดูนั่นนี่อย่างปลาบปลื้ม ระหว่างที่น้องสองคนสลับกันอาบน้ำ กับข้าวห้าอย่างเต็มไปด้วยของที่เธอชอบ หญิงสาวเข้าไปกอดหอมแก้มแม่แล้วยิ้มกว้าง“อยากกินแล้วอะ”แม่ยิ้มแล้วลูบแก้มสองข้างของเธอก่อนบอก“หน้าแดงเชียว นั่งเฝ้าน้องตั้งแต่แดดยังจ้าอยู่ เดี๋ยวไม่สบายขึ้นมาล่ะแย่เลย”“ไม่หรอกค่ะ พริกนั่งในร่ม แดดก็อ่อนลงบ้างแล้วด้วย”เธอยิ้มกว้างอย่างไม่ใส่ใจนักแล้วดื่มน้ำแดงที่แม่ผสมเอาไว้ให้ ท่านทำเผื่อแก้ร้อนให้น้องๆ ตั้งแต่ช่วงกลางวัน ขณะเดียวกันน้องสาวที่ยังไม่ได้อาบน้ำก็เดินเข้ามาในห้องครัว“แม่ไปดุธิปหน่อยสิจ๊ะ ยังเล่นน้ำอยู่เลย เรียกเท่าไรก็ไม่ยอมออกมา”สาวน้อยหน้างอแล้ววิ่งมาเปิดดูอาหารบนโต๊ะ กับวิ่งไปยังหม้ออีกสองหม้อที่เตาเหมือนญาดา ขณะที่แม่ของเธอขยับตัวกำลังจะออกไปจากส่วนครัว แต่แล้วก็ต้องชะงัก“โห เยอะมาก แม่ทำเผื่อแฟนพี่พริกด้วยใช่ไหมจ๊ะ พี่วินจะมากินข้าวเย็นกับเราด้วยใช่ไหม”ญารินดาตาวาวพร้อมถาม ทว่าคนเป็นพี่สาวกลับตัวแข็งทื่อ มองน้องสาวอย่างไม่คาดคิด แล้วเหลือบไปทางมารดาซึ่งขมวดคิ้วมองเธอด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถาม“ทำไมคิดแบ

“พริกคิดว่าแค่ส้อมจะทำอะไรติวได้เหรอ”“ได้ไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องเจ็บบ้างแหละ”เธอตอบหน้าตาย“เอาจริงเหรอ”คราวนี้คนที่มั่นใจในตัวเองพูดเสียงอ้อนพร้อมทำตาปริบๆ แม้อยากจะยิ้มขำแต่ญาดาไม่อยากให้ชายหนุ่มเห็นว่าเธออ่อนข้อ จึงเม้มปากแน่นแล้วพยักพเยิดให้เขาไปที่โซฟาพร้อมบอก“วินไปนั่งที่มุมโซฟา”คิ้วเข้มขมวดทว่าก็เดินไปนั่งตามที่เธอบอก ส่วนร่างบางเดินอ้อมโต๊ะตัวเตี้ยไปนั่งอีกมุมหนึ่ง มือยังถือส้อมหันมาทางเขา“รู้ใช่ไหมว่าวินทำผิด”“ครับ”ชายหนุ่มรับคำเสียงอ่อยแต่โดยดี“พริกไม่ชอบ ต่อไปห้ามทำอะไรแบบนี้ในที่สาธารณะ”“แต่เราเป็นแฟนกัน...”“ไม่ได้ก็คือไม่ได้”ญาดาสวนขึ้นด้วยสีหน้าไม่แคร์ ทำเอาพริษฐ์ถึงกับคิดหนัก“จับมือ โอบไหล่ล่ะ”เขาถามอย่างนึกสงสัยขอบเขตที่หญิงสาวต้องการ“แล้วแต่สถานการณ์ แต่อย่าพยายามจงใจทำเพื่ออวด หรือโชว์ใคร”ญาดาดักคอเอาไว้ก่อน แล้วก็เห็นอีกฝ่ายถอนหายใจหนัก“วินมีสิทธิ์อะไรบ้างเนี่ย”เธอยังไม่ได้พูดอะไรก็เหมือนชายหนุ่มจะนึกขึ้นมาได้เสียก่อน“ไม่มีสิทธิ์ข้างนอก แต่ในนี้มีสิทธิ์เต็มที่ใช่ไหม”คำถามพร้อมตาคมพราวระยับนั้นทำให้ญาดาคิดตามก่อนจะส่ายหน้า ให้สิทธิ์เต็มที่เธอจะไม่เ

“งานเสร็จเร็วเหรอถึงมาส่งพริก”“อืม เคลียร์ได้ทันพอดี วินอยากมาส่งจะได้มารับกลับคอนโดถูก”เธอเหลือบมองอีกฝ่ายแล้วยิ้มบาง เข้าใจว่าเขาคงห่วงเพราะมีสังสรรค์ก็ต้องมีดื่ม และแม้ร้านที่นัดจะไม่ไกลจากที่ทำงานนัก แต่คนที่เพิ่งมาอยู่แถวนี้ไม่กี่เดือนอย่างพริษฐ์อาจไม่รู้จัก“พริกสัญญา จะจิบไวน์ไม่เกินสองแก้ว”พริษฐ์หัวเราะในลำคอ เหลือบมองเธอแวบหนึ่งแล้วยื่นมือข้างหนึ่งวางจับหัวเธอโยกเบาๆ ควบคุมรถด้วยมือเพียงข้างเดียว“น่ารักมากครับ”ญาดาค่อนข้างเขินเวลาที่อีกฝ่ายพูดลงท้ายกับเธออย่างสุภาพหรือใช้คำหวานแบบจ๊ะจ๋า แต่ก็ชอบที่ได้ยินเสียงทุ้มนุ่มของเขาเอ่ยคำพวกนั้นไม่นานรถหรูของพริษฐ์ก็มาจอดหน้าร้าน ชายหนุ่มก้าวลงมาพร้อมกับเธอ ขณะเดียวกันรถของพนิดาก็ตามเข้ามาจอด ญาดาชะงักหันไปทาง พริษฐ์อีกฝ่ายดูเฉยๆ ขณะที่เธอถึงกับต้องกัดริมฝีปากด้านในเพื่อเตรียมใจตอบคำถามร่างสูงกำยำก้าวมาหาเธอ พร้อมกันนั้นสามสาวเพื่อนซี้ก็ลงจากรถ พนิดาหันมามองเธอกับน้องชายเพราะคงเห็นตั้งแต่ตอนเลี้ยวรถเข้ามาแล้ว“อ้าววิน มากับพริกได้ไง”อนงค์นางกับนิอรเองก็ทำหน้าสงสัยและมองญาดาไปด้วยคนถูกถามด้วยสายตากำลังเผยอปากจะพูด ทว่าเสียงทุ้ม