All Chapters of ข้าทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูกติด: Chapter 11 - Chapter 20

ยามเฉิน(07.00-08.59 น.) หลังจากที่ลี่อินรดน้ำสวนผักหลังกระท่อมน้อยเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวจึงได้อุ้มเสี่ยวเหลียนออกจากบ้าน มุ่งหน้าไปยังเรือนหัวหน้าหมู่บ้าน เพื่อทำการเจรจาขอซื้อที่ดินจำนวนห้าหมู่ ตรงกระท่อมน้อยที่นางกับบุตรสาวใช้พักอาศัยเพราะเกรงว่าหากช้าไปมากกว่านี้จะมีผู้มาขอซื้อไปก่อน พื้นที่ตรงนั้นเป็นทำเลดีสำหรับลี่อิน นางสามารถปลูกผักและทำการเกษตรได้ง่าย เนื่องจากใกล้กับคลองน้ำสะดวกต่อการรดน้ำผัก และยังง่ายต่อการนำมาใช้สอยอุปโภคบริโภคด้วยลี่อินดีใจมากที่ได้พบกระเป๋าเดินทาง ไม่เช่นนั้นต่อให้ทำงานให้ตายก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหาเงินจำนวนยี่สิบตำลึงได้ครบ ลำพังแค่ขายพืชผลที่หามาได้ทั้งเดือน เก็บเงินได้เพียงแค่สิบอีแปะเท่านั้นลี่อินใช้เวลาเดินในไปเรือนหัวหน้าหมู่บ้านถึงสองเค่อ (30นาที) ไม่ใช่เพราะว่ากระท่อมของนางอยู่ไกลมากแต่อย่างใด แต่เพราะเจ้าตัวน้อยอยากจะลงเดินเอง ทั้งที่แค่จะยืนด้วยขาตนเองยังโยกเยกไปมา ไม่ค่อยจะมั่นคงกว่าจะไปได้แต่ละก้าว ลี่อินก็แทบอยากจะอ้อนวอนขอให้ท่านแม่อุ้มเจ้าเถอะนะเสี่ยวเหลียน“เสี่ยวเหลียนมาให้แม่อุ้มเจ้าเถอะ ให้เจ้าเดินเองเมื่อไหร่จะถึงบ้านท่านลุงหวงล่ะลู

หลังจากได้ไปพูดคุยกับท่านลุงหวงเรื่องซื้อที่ดินเมื่อสามวันก่อน ลี่อินคิดว่าต้องหาเวลาไปหาท่านนายอำเภอให้ได้ในสักวัน เหตุใดคนไม่รู้จักกันจึงต้องซื้อที่ดินให้นางกันนะ ไม่ว่าหญิงสาวจะพยายามคิดเช่นไรก็คิดไม่ออก นางมั่นใจว่าไม่รู้จักกับท่านนายอำเภออย่างแน่นอนเอาไว้ได้เจอกับท่านนายอำเภอเมื่อไหร่ จะนำยี่สิบตำลึงคืนให้เป็นค่าที่ดินก็แล้วกัน ตอนนี้นางจะต้องหาช่างมาสร้างเรือนใหม่เสียก่อน กระท่อมที่อาศัยอยู่ก็แทบจะพังแล้วด้วยซ้ำ ลมพัดมาเมื่อใดหลังคากระท่อมน้อยแทบจะเปิดปลิวออกไปทั้งหลังคืนนี้ระหว่างที่กล่อมเสี่ยวเหลียนหลับไปแล้ว ลี่อินจึงนั่งวาดแบบบ้านที่นางต้องการ พรุ่งนี้จะได้วานท่านลุงหวงแนะนำนายช่างให้ แล้วค่อยเอาแบบบ้านให้เหล่านายช่างดูภายหลังลี่อินใช้ดินสอค่อย ๆ วาดลงสมุด โชคดีนักที่ได้กระเป๋าสารพัดนึกมาครอบครอง มันสามารถทุ่นแรงไปได้เยอะเลย หากต้องให้ดิ้นรนใช้ชีวิตต่อไปมีหวังทั้งตัวนางเองทั้งเสี่ยวเหลียน ไม่รู้จะอดตายเมื่อใดจะได้ลืมตาอ้าปากเสียทีลี่อินนั่งวาดอยู่ไม่นานก็ได้แบบบ้านขึ้นมาเป็นรูปเป็นร่าง บ้านที่ลี่อินต้องการจะสร้างเป็นบ้านชั้นเดียว หลังคามุงด้วยกระเบื้อง ตัวบ้านทำจากไม้ทั้

หลังจากหมดเรื่องสร้างบ้านไปแล้ว จากกระท่อมหลังผุพังตอนนี้เป็นกระท่อมอัปเกรด กลายเป็นเรือนหลังน้อยน่าอยู่ไปแล้ว ลี่อินก็ถือโอกาสว่าจ้างชาวบ้านขุดหน้าดินเพื่อจะปลูกผักสวนผสมหญิงสาวให้ทำแปลงผักยาวประมาณหนึ่งวา(2 เมตร) แบ่งตามรูปแบบที่ลี่อินวาดให้สองสามีภรรยาที่นางได้จ้างมาทำงาน ทำสี่แปลงเว้นขุดเป็นร่องน้ำคั่นกลาง ถึงเวลารดน้ำจะได้ปล่อยน้ำจากคลองด้านหลัง ให้เข้ามาตามร่องน้ำที่ทำเตรียมไว้เพื่อจะได้สะดวกในยามรดน้ำผักเมื่อปล่อยน้ำไปตามร่องน้ำก็ไม่ต้องเสียเวลาเดินไปตักน้ำให้เหนื่อย เพียงแค่ใช้ที่วิดน้ำวิดจากร่องน้ำใส่แปลงผักรวดเร็วกว่าและไม่เปลืองแรงส่วนที่เหลือนางจะเก็บไว้ปลูกสวนกล้วยกับต้นพลับป่า ลี่อินคิดจะทำขนมจากกล้วยไว้ขายที่ตลาดในเมือง หากนางปลูกเองก็มิต้องลงทุนอะไรมาก เพียงแค่เสียค่าเช่าแผงหรือเช่าร้านเท่านั้นลี่อินใช้เวลาในการเตรียมหน้าดินและทำแปลงผักไปถึงห้าวัน เนื่องจากต้องทำร่องน้ำไปด้วยจึงทำให้เสียเวลาไปมาก เพราะจ้างคนมาทำเพียงแค่สองคนเท่านั้นส่วนค่าจ้างหญิงสาวให้คนละสิบอีแปะต่อวัน มีอาหารให้หนึ่งมื้อคืออาหารกลางวัน ส่วนอาหารเช้าไม่ต้องทำ เพราะพวกเขาทานมาเองจากที่บ้านอยู่แล้

หลังจากที่เกาอี้ฝานกลับมาจากจ่ายค่าเช่าบ้าน สามีบอกว่านายหญิงมีเรื่องอยากจะคุยด้วย ให้นางและสามีเข้าไปหาได้เลย ทั้งสองจึงได้รีบเข้ามาหาลี่อิน เกรงว่านายหญิงจะมีเรื่องด่วนให้พวกเขาทำ หรือบางทีอาจจะไม่ใช่เรื่องดีก็ได้ สองสามีภรรยากลัวว่าลี่อินจะเลิกจ้างงานพวกเขา ถ้าเป็นเช่นนั้นจะไม่ขอรับเงินค่าจ้างเท่าเดิมก็ได้ ขอเพียงแค่ให้ได้มีงานทำก็พอ ถึงจะได้ค่าแรงน้อยแต่ก็ยังดีกว่าไม่มีงานทำเลย“พวกท่านเป็นอะไรกันหรือเจ้าคะ สีหน้าไม่ดีเลย” ลี่อินเห็นพวกเขาหน้านิ่วคิ้วขมวด ดูเป็นกังวลตั้งแต่เข้ามาพบนางแล้ว“นายหญิงจะไม่เลิกจ้างพวกเราสองคนใช่หรือไม่ขอรับ” เกาเถียนเอ่ยออกมาในที่สุด หลังจากที่เอาแต่ยืนอ้ำอึ้งอยู่นาน“ไม่ใช่เจ้าค่ะ ข้าแค่จะคุยเรื่องที่จะให้พวกท่านย้ายมาอยู่กับข้า พวกท่านจะยินดีหรือไม่”ลี่อินคิดว่าในเมื่อท่านน้าทั้งสองยังคงเช่าบ้านอยู่ และต้องเดินทางไปมาระหว่างบ้านกับที่ทำงาน เช่นนั้นก็ให้มาอยู่กับตนจะได้ไม่เสียเวลาในการเดินทาง และไม่ต้องเสียค่าเช่าบ้านในแต่ละเดือนด้วย เงินที่ได้จากการจ้างงานพวกเขาทั้งสองก็จะได้เต็ม ๆ อีกทั้งระยะเวลาที่ทำงานด้วยกันทั้งสองคนก็ขยันขันแข็งไม่อู้งานบางครั

นี่ก็ผ่านมาได้หลายวันแล้วหลังจากที่ลี่อินเข้าเมือง การเตรียมหน้าดินไว้สำหรับปลูกพืชผักก็เหมาะที่จะลงปลูกแล้ว หญิงสาวจึงชักชวนเกาเถียนและเกาอี้ฝานหว่านเมล็ดผักวันนี้แดดยามสายกำลังดีไม่ร้อนมากลมกำลังเย็นสบาย หญิงสาวจึงให้เสี่ยวเหลียนออกมาช่วยปลูกผัก แต่ก็ไม่รู้ว่าเสี่ยวเหลียนน้อยจะมาช่วยท่านแม่หรือเล่นน้ำในถังกันแน่ เพราะเจ้าตัวน้อยดูเหมือนว่ากำลังสนุกกับการวิดน้ำในถังเล่น“เสี่ยวเหลียนแม่เปียกหมดแล้ว” ลี่อินที่กำลังนั่งหยอดเมล็ดพันธุ์ผักลงตามหลุมเล็กที่ใช้นิ้วเจาะไว้ เพื่อรอการหยอดเมล็ดผักลงไป หันกลับไปพูดกับบุตรสาวที่ตอนนี้นั่งอยู่ในถังไม้มีขันใบเล็กอยู่ในมือ“เหลียนช่วย” สองมือเล็ก ๆ ใช้ขันตักน้ำพร้อมกับสาดออกไปด้วยแรงอันน้อยนิด แต่ก็ไม่ถึงแปลงผักมันดันไปถึงแค่หลังของมารดาแทน“แต่แม่ว่าน่าจะมายุ่งมากกว่าช่วยนะ คิกคิก” หญิงสาวหัวเราะคิกคัก เมื่อเจ้าเด็กอ้วนอมลมแก้มป่องลี่อินอยากจะให้เสี่ยวเหลียนมีภูมิต้านทานบ้าง จึงได้ปล่อยให้เล่นดิน เล่นทรายและตากลมหรือแดดบ้าง แต่ก็ให้อยู่ในสายตาและความเหมาะสม ปล่อยให้เด็กน้อยได้เล่นเสริมสร้างพัฒนาการตามวัยของเขา โตขึ้นจะได้ไม่เจ็บป่วยง่ายดั่งเช่นเ