All Chapters of เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย: Chapter 41 - Chapter 50

“เสี่ยวเหลียน!”ชายหนุ่มเผลอเรียกอีกฝ่ายอย่างเคยชิน ทว่านางไม่สนใจ สะบัดเขาทิ้ง แล้วตะเกียกตะกาย ดำผุดดำว่ายวนหาป้ายชื่อที่เจ้าตัวอ้างว่าหายไป เมื่อเห็นว่าหญิงสาวว่ายน้ำได้ เขาก็ถอนหายใจ แต่สีหน้าวิตกกังวลของอีกฝ่ายทำให้เขาจำต้องช่วยนาง ดำลงไปหาด้วยอีกแรงแม้จะยังไม่รู้ว่าป้ายชื่อที่เจ้าตัวบอกหน้าตาเป็นอย่างไรทว่าแม้น้ำจะไหลแรงแต่ก็ใสมองเห็นทุกสิ่งอย่าง หากไม่มีสิ่งใดที่ดูเหมือนจะเป็นป้ายชื่ออยู่บริเวณนี้เลย“แย่แล้ว หากหาไม่เจอ ข้าถูกอาจารย์ลงโทษแน่ๆ”เจ้าของร่างบอบบางเหนื่อยหอบ ว่ายมาหยุดยืนริมลำธารเมื่อไม่เจอสิ่งที่ต้องการ ส่วนเจ้าหมูน้อยที่ก่อเรื่องเดินดมนั่นนี่อยู่ใกล้ๆ เหมือนจะหายตกใจแล้ว“อาจารย์หรือ ป้ายนั่นสำคัญนักหรือ”เทียนเหวินมาหยุดข้างๆ คนที่เปียกโชกทั้งตัวเช่นเดียวกับตน“สำคัญสิ หากหายไป คนสองคนที่ต้องพานพบ ก็จะไม่อาจพานพบ ควรรักก็ไม่อาจรักได้ทีเดียว”ชายหนุ่มคิดเพียงเล็กน้อยก็เอ่ยขึ้น“เจ้าหมายถึงป้ายชื่อผูกชะตาคู่รักอย่างนั้นหรือ”“ก็ใช่น่ะสิ”“เจ้าเป็นใคร ไยเจ้าจึงมีป้ายชะตาคู่รัก”เขาพินิจพลางมองหญิงสาว เห็นแววตาของอีกฝ่ายมีเพียงความห่างเหิน ทั้งมองเขาราวเป็นคนประหล

“หึ เจ้าเองเลือดครึ่งหนึ่งก็เป็นเผ่าวิหค สวรรค์เห็นใจเผ่าจิ้งจอกจริงหรือ”แม้จะไม่ได้เอ่ยเสียงดังนัก หากห้าวอี้ที่ยืนอยู่ไม่ห่างนักก็ได้ยิน นึกโมโหคนพูดครามครัน“ท่านชายระวังคำพูดด้วย”หลี่ไห่ฉินเหลือบมองขุนพลสวรรค์โดยไม่เกรงใจ แล้วเดินเลี่ยงไปดื้อๆ ทำเอาห้าวอี้ขุ่นใจกับท่าทางนั้น จะก้าวตามไปเอาเรื่อง ทว่าเทียนเหวินห้ามไว้“ช่างไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเอาเสียเลย”ผู้เป็นขุนพลสวรรค์ถึงกับกัดฟันพูด เขาใจเย็นเสมอ ทว่าท่านชายเผ่าจิ้งจอกผู้นี้ไม่เคยให้เกียรติท่านชายของตนเลย ทั้งที่มีเกียรติและศักดิ์สูงกว่า“ช่างเถิด อย่างไรข้าก็สนใจเพียงต้องรีบหาผู้ลอบสังหารให้ได้โดยเร็ว”เวลานี้เทียนเหวินมีเพียงเรื่องของเสี่ยวเหลียนในความคิด อยากกลับไปสวรรค์โดยเร็ว ไม่แน่ใจว่าหญิงสาวจะไปจัดการเรื่องชะตาของคู่รักที่หายไปเรียบร้อยหรือยัง ทว่าแต่ละดินแดนช่วงเวลาต่างกัน ระหว่างที่เขาเดินทางมายังดินแดนจิ้งจอก หากนางไปโลกมนุษย์เวลาจะผ่านไปเร็วหลังจากตรวจสอบร่องรอยที่เกิดขึ้นในที่เกิดเหตุแล้วดูคล้ายพลังเพลิงวิหคจริง ทั้งเทียนเหวินและห้าวอี้ก็สำรวจพื้นที่ซึ่งเป็นเส้นทางไปสักการะบรรพชน โดยหลี่ไห่ฉินเป็นผู้นำทาง ด้ว

ดินแดนจิ้งจอกอุดมด้วยขุนเขาป่าเขียวสลับดอกไม้นานาชนิดหากมองจากด้านบน หุบเขาเหอซานที่ตั้งของวังจิ้งจอกอยู่ใกล้ทะเลสาบกว้างใหญ่ โดยเป็นวังที่สร้างขึ้นใหม่เมื่อหลี่หยางเหวินขึ้นครองเผ่าจิ้งจอกแทนราชาจิ้งจอกคนเก่าชิงลู่เพราะไร้ทายาท ราชาจิ้งจอกมาจากสายตระกูลเก่าแก่ในเผ่า หลี่เว่ยผู้เป็นเสนาบดีนั้นเป็นน้องชายเพียงคนเดียว ที่เหลือเป็นน้องสาวทั้งหมด นับว่าสองพี่น้องช่วยกันดูแลเผ่าจิ้งจอกอย่างสงบสุขมานานเมื่อน้องชายจากไปกะทันหันราชาจิ้งจอกก็เศร้าใจยิ่งนัก ทว่าหลี่ไห่ฉินหลานชายก็นับว่ามีความสามารถมาก และช่วยงานผู้เป็นบิดามาหลายพันปีนับแต่กลับจากสำนักซ่างเซียน ส่วนราชาจิ้งจอกกับราชินีมีธิดาซึ่งเวลานี้ยังอายุน้อยส่วนเฉิงเค่อนั้น มารดาของเขาเป็นน้องสาวของราชาจิ้งจอก บิดาได้รับการอวยยศขึ้นเป็นอ๋องตามตำแหน่งของชายา เฉิงกังจึงไม่มีอำนาจใดเพราะองค์หญิงหลี่ซู่ใช้ชีวิตเช่นสตรีสูงศักดิ์ทั่วไป อยู่อย่างสบายไม่สนใจสิ่งใด ไม่ใส่ใจการเมืองการปกครอง ยิ่งเมื่อเฉิงเค่อทำผิดใหญ่หลวง ทั้งสองสามีภรรยายิ่งอยู่ในเผ่าจิ้งจอกอย่างเก็บเนื้อเก็บตัวด้วยความอับอาย“นี่มัน...ร่องรอยพลังเพลิงวิหค”รองแม่ทัพจี้เหยาพึมพำ เ

“ข้าเห็นว่านางลอบร่ายเวทซัดเข้าใส่เจียอินกับตา จงใจทำให้เสียหลัก ช่วยให้คนผู้นั้นฉวยโอกาสลงมือกับนางได้”รองแม่ทัพเผ่าวิหคบอกเล่าตามที่ตนเข้าใจดวงหน้าเล็กซีดลง มองไปยังท่านชายเผ่าจิ้งจอกที่แม้บาดเจ็บหากก็ยังยืนได้ มีเจียอินช่วยพยุงพร้อมสีหน้าท่าทางห่วงใย แล้วก็ถอนหายใจด้วยความท้อแท้“ท่านเข้าใจผิดแล้ว ข้าหาได้คิดจะทำร้ายนาง”เอินเอินหันกลับมาพูดกับรองแม่ทัพเผ่าวิหค“หากเป็นคำพูดผู้อื่น ข้าอาจไม่ฟังความข้างเดียว แต่ครั้งนี้ ข้าเห็นด้วยตนเอง พวกเจ้าสองคน เป็นพวกเดียวกับผู้ที่ปกปิดใบหน้าทำตัวลึกลับผู้นั้นอย่างแน่นอน”“ใช่ที่ไหนกันเล่า ชายคนนั้นชนสหายข้า พวกข้าจึงจะตามไปเอาเรื่องต่างหาก”เสี่ยวจูแย้งขึ้น“แต่เท่าที่เห็น พวกเจ้าไม่ได้มีทีท่าจะเข้าไปจับคนผู้นั้นเลย ทั้งยังแอบหลบอยู่ห่างๆ อีกต่างหาก”“ก็พวกท่านกำลังจับผู้ลอบสังหารท่านอ๋อง พวกข้าจะเข้าไปยุ่งทำไมเล่า”“เจ้ารู้ได้อย่างไร ว่าพวกเรากำลังทำสิ่งใด มั่นใจได้อย่างไรว่าคนผู้นั้นคือผู้ลอบสังหาร ที่สำคัญเจ้าทำเหมือนรู้ว่าพวกข้าเป็นใคร ทั้งที่พวกข้ามีกลิ่นกายเช่นมนุษย์ธรรมดา”หลี่ไห่ฉินเอ่ยเสียงเข้ม เขามองคนทั้งสองด้วยแววตาแข็งกร้าวเสี

“อึก”เสี่ยวจูหล่นกระแทกพื้นทั้งยังกระอักเลือด ทว่าเมื่อเห็นรองแม่ทัพเผ่าวิหคหันไปหาเอินเอิน เขาจึงรีบลุกขึ้นวิ่งไปหาหญิงสาว“พวกเจ้าจะยอมรับหรือไม่”เอินเอินส่ายหน้า รองแม่ทัพจี้เหยาจึงซัดพลังผลักเสี่ยวจูที่กำลังพุ่งเข้ามาจนลอยกลับไปตกห่างออกไป“อย่าทำเช่นนี้เลย ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ไม่อาจให้คำตอบท่านได้”“เช่นนั้นบอกข้ามา ไยเจ้าจึงมีแผลรอยไหม้”“ข้าไม่รู้จริงๆ”รองแม่ทัพจี้เหยายกมุมปากหยัน มั่นใจว่าตนมองไม่ผิด“พวกเจ้ายอมขายวิญญาณสินะ ได้...”เอ่ยจบสองมือก็ขยับร่ายเวท ในขณะเดียวกันเสี่ยวจูก็พยายามลุกเพื่อกลับมาช่วยเอินเอินที่บาดเจ็บหนัก ช่วงเวลาที่รองแม่ทัพเผ่าวิหคส่งพลังไปยังเจ้าของร่างบอบบาง ร่างของเสี่ยวจูก็กระโจนเข้ามาโอบคนตัวเล็กป้องกันแล้วล้มตามแรงปะทะไปด้วยกันทั้งสองคน ทว่าผู้ที่รับพลังซึ่งซัดใส่เต็มเปาเป็นเสี่ยวจู ทำเอาทั้งสองนอนกองแนบพื้น ชายหนุ่มกระอักเลือดอย่างหนักสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาของเทียนเหวินซึ่งปรากฏกายขึ้นพร้อมกับห้าวอี้ควบคุมตัวผู้ที่หนีไปก่อนหน้านี้กลับมาด้วย พร้อมทหารจากเผ่าจิ้งจอกต่างตามมาเช่นกัน“เกิดอะไรขึ้นหรือ”พร้อมกับถามพลันสายตาก็มองไปเห็นร่างบอบบางน