All Chapters of เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย: Chapter 21 - Chapter 30

“อื้อ”ผิงเชี่ยนรู้สึกราวร่างกายของนางพร่าพรายระยิบระยับจากกลางร่างจรดปลายเท้าเลยทีเดียว“ภรรยาที่รักของข้า เจ้าหวานฉ่ำยิ่งนัก”ซีอวิ๋นเอ่ยเสียงต่ำพร่า ทำเอาหญิงสาวหัวใจเต้นโลดแรงหากก็ขัดเขินระคนกันร่างสูงใหญ่ขยับขึ้นมาจูบเม้มกลีบปากหวาน ส่งมอบน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ให้เจ้าตัวได้ลิ้มลอง ผิงเชี่ยนหน้าร้อนวูบ ทว่าไม่มีเวลาคิดสิ่งใดมากนักด้วยเรือนกายใหญ่เบียดชิดกายตนโดยปราศจากเสื้อผ้าติดกายกล้ามเนื้อแน่นตึงบดเร่าเสียดสีผิวเนียน ความเร่าร้อนแล่นริ้วมาตามอณูขุมขน กระแสสยิววิบวับกลับมาแม้เพียงร่างกายชิดใกล้ ผิงเชี่ยนกัดริมฝีปากขณะปากอุ่นไล่จูบไปจนถึงใบหูขบเม้มหยอกเย้า มือหนาวนเวียนกุมกระชับอกอวบ มืออีกข้างไล้ลงมายังดอกไม้งามซุกซ่อนล้ำลึก ปลุกอารมณ์ที่ยังคุกรุ่นของหญิงสาวให้ลุกโพลงมากยิ่งขึ้นผิงเชี่ยนผ่อนลมหายใจยาว พยายามหายใจให้ทันเพื่อรอรับการปลุกปั่นจากปลายนิ้วแกร่งบดเร้า ทว่าก็ไม่อาจทนสะกดเสียงของตนเอาไว้ได้ ร่างอรชรสะท้อนไปตามสัมผัสเบียดเน้นบนเกสรบอบบางและแล้วก็ต้องผวากายสั่นระรัว ไปถึงความสุขสมซ้ำอีกครั้งอย่างกะทันหันเรือนร่างงดงามที่ระทดระทวยต่อหน้ายิ่งทำให้ร่างกายเครียดขมึงแข็งกร้าวอ

‘เพื่อความสงบสุขของทั้งพิภพนี้’คำย้ำของบิดาทำให้ซีอวิ๋นสีหน้าเครียดขรึมกระทั่งกลับมายังตำหนักจันทรา ก่อนหน้านี้ตำหนักของท่านชายสวรรค์ทั้งสามอยู่ร่วมกัน ด้วยยังไม่มีผู้ใดแยกย้ายออกไปกระทั่งซีอวิ๋นแต่งงาน ประมุขสวรรค์จะสร้างตำหนักใหม่ให้บุตรชายคนเล็ก ทว่ามหาเทพจิ่งหลงเสนอตัวเป็นผู้สร้างตำหนักให้กับศิษย์เอกเป็นของขวัญแต่งงาน ด้วยอยากให้นางมีทรัพย์สมบัติเป็นของตนเอง‘อย่างน้อยผู้อื่นจะได้ไม่ติฉินนินทาว่าผิงเชี่ยนไม่มีสิ่งใดติดตัว เพราะทุกอย่างเป็นของสามีนาง’เมื่อเทพราตรีมีเจตจำนงเช่นนี้ ประมุขสวรรค์จึงไม่ขัดร่างสูงใหญ่ก้าวไปยังศาลาริมสระบัว รู้ว่าในเวลาเช่นนี้ภรรยาของตนมักอยู่ที่นี่ แล้วก็ได้ยินเสียงพิณแว่วมา ริมฝีปากได้รูประบายยิ้ม เขาชอบฟังเสียงบรรเลงพิณของผิงเชี่ยน นับแต่ยังไม่แต่งงานก็มักจะได้ฟังในยามเทพราตรีจัดงานเลี้ยงเสมอชายหนุ่มหยุดยืนฟังท่วงทำนองอ่อนหวานบ่งบอกว่าผู้บรรเลงกำลังมีความสุขแล้วก็ต้องถอนหายใจยาว ความคิดยังวนเวียนอยู่กับพลังเงาราหูที่ต้องรีบจัดการ ท่านพ่อสั่งให้ตนกับพี่ชายทั้งสองคนเดินทางไปดินแดนบาดาลกับจิ้งจอก ในตอนนี้ซีเหอกับซีอู๋นำทางไปก่อนแล้วแรกทีเดียวนั้นท่านพ

ดินแดนบาดาลเต็มไปด้วยพายุหิมะหนาวเหน็บจับขั้วหัวใจ ซีอวิ๋นกับผิงเชี่ยนตามมาสมทบซีเหอกับซีอู๋ในเวลาไม่นานนัก แม้จะใช้เวลาส่วนตัวกับภรรยาก่อนแต่เทพฤดูกาลก็รีบเร่งพาเทพธิดาจันทราเดินทางมายังดินแดนที่ถูกเงาราหูทำลายล้างในทันที“น่าแปลกนัก เกิดเหตุการณ์ซ้ำซ้อนเช่นนี้ได้อย่างไร”ผิงเชี่ยนได้เห็นหิมะขาวโพลนทั้งยังมีพายุลมพัดแรงไม่หยุดแล้วก็ถึงกับพึมพำประหลาดใจด้านบนท้องฟ้ามีพลังดำทะมึนเป็นพายุหมุนวนวงกว้างใหญ่ไพศาลเหนือดินแดนบาดาลกับจิ้งจอก มหาสมุทรด้านล่างเป็นน้ำแข็งและปกคลุมไปด้วยหิมะราวทุกสิ่งอย่างถูกหยุดนิ่ง ส่วนทางดินแดนจิ้งจอกกำลังเต็มไปด้วยพายุฝนฟ้าคะนองน้ำไหลบ่าท่วมทั่วแผ่นดิน สรรพชีวิตเดือดร้อนกันถ้วนหน้าทางฝั่งหนึ่งเทพอัคคีซีอู๋กำลังสร้างเพลิงละลายน้ำแข็งไม่ให้แผ่ไปยังดินแดนจิ้งจอก โดยมีราชาจิ้งจอกใช้พลังเป็นเกราะป้องกันเพลิงไม่ให้ลามเข้ามาเผาไหม้ เพราะถือเป็นอัคคีสวรรค์ หากเผาผลาญดินแดนจิ้งจอกคงมลายสิ้นอีกฝั่งเทพสายฟ้าซีเหอเองก็พยายามหยุดยั้งท้องฟ้าที่แปรปรวนอย่างหนัก เจ้าบาดาลโยกย้ายน้ำที่ละลายเข้าท่วมดินแดนจิ้งจอกกลับมายังแดนบาดาล เพราะฝั่งบาดาลมีน้ำย่อมไม่หนักหนาเช่นดินแดนจิ้

“เอ่อ...”“ดื่มด้วยกัน”บอกจบชายหนุ่มก็ยกยาขึ้นดื่มพร้อมสายตาคมเข้มวาววาม แล้วขยับริมฝีปากกลับมาแนบปากของนางที่กำลังเผยอจะแย้งอีกครั้ง ยารสขมถูกส่งเข้ามาให้ต้องกลืนลงไป แล้วตามด้วยลิ้นร้อนร้ายเกี่ยวกระหวัดรัดรึงราวจะกลืนกินนางแทนจากยารสขมฝาดกลับกลายเป็นจูบหวานซ่านทรวง มือบางลูบไล้แผงอกแกร่งอย่างเผลอไผล ก่อนคล้องกอดลำคอหนา อารมณ์เสน่หาเริ่มปะทุเมื่อสองกายกอดรัดคลอเคลีย เรือนกายแกร่งเบียดแนบเสียดสีร่างนุ่มละมุนน่าปรารถนาไม่จำเป็นต้องเอ่ยความใด เมื่อต่างก็คุ้นเคยในสัมผัสกันและกันเป็นอย่างดี ผิงเชี่ยนย่อมรู้ว่าสามีของตนต้องการสิ่งใดรอยจูบเลื่อนไล้จากข้างแก้มไปขบเม้มใบหูหญิงสาวก็ครวญแผ่วในลำคอ ต้องรีบกัดริมฝีปากสะกดอาการวาบหวามในอกตน หากก็แทบไม่ช่วยใดเมื่อรอยอุ่นชื้นไต่มาตามคางเรียวลงไปเม้มลำคอบาง พร้อมมืออุ่นเคล้าคลึงปทุมคู่อวบอิ่ม“อือ”“ผิงเชี่ยน ผิวกายเจ้าหอมกรุ่นราวเชิญชวนข้า ยากที่ข้าจะห้ามใจตัวเองได้ แต่ข้าจะเบามืออย่างที่สุด”“ซีอวิ๋น ข้ายินดีและเต็มใจยิ่ง ข้าสูญเสียปราณเพียงส่วนน้อยและร่างกายหาได้มีบาดแผลใด อย่าได้กังวลเลย”หญิงสาวยิ้มรับเมื่อใบหน้าขาวคมกลับขึ้นมาเอ่ยชิดริมฝีปาก

อยู่แดนใต้มานานหลายวัน ซีอวิ๋นกับผิงเชี่ยนได้ไปยังมุมต่างๆ ในตำหนักเสียนอัน รวมถึงสถานที่ลึกลับซึ่งเคยได้ยินคำร่ำลือไปถึงสวรรค์ชั้นฟ้า โดยมีลิ่วชุนกับทหารคุ้มกัน และไม่มีครั้งไหนที่มีอสูรปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเทพฤดูกาลกับเทพธิดาจันทราสักครั้ง อาจเพราะลิ่วชุนร่ายมนตร์สะกดพวกมันเอาไว้วันนี้ทั้งสองต่างก็เข้าฌานทำสมาธิกำหนดจิตตรวจดูความเป็นไปของฤดูกาลกับดวงดาวอยู่หลายชั่วยาม กระทั่งออกจากฌานแล้วผิงเชี่ยนผิงต้องการออกมาผักผ่อนในอุทยานซีอวิ๋นก็ตามใจภรรยา“ต้องการสิ่งใด เทพธิดากับท่านเขยเรียกข้าน้อยได้ในทันทีเลยนะเจ้าคะ”ภูตรับใช้วางน้ำชากับขนมของว่างแล้วถอยออกไปอย่างรู้มารยาท“สระบัวกับศาลานี่ดูไม่ต่างจากตำหนักราตรีแม้แต่น้อย”“หากนั่งบำเพ็ญได้เช่นวัยเด็กเจ้าคงทำไปแล้วสินะ”ซีอวิ๋นเย้า เพราะภรรยาของตนชอบอุทยานตำหนักเสียนอันมาก“แน่นอน”ผิงเชี่ยนเชิดหน้าท้าทายด้วยรู้ว่าถูกประชดประชัน แม้ไม่จริงจังนัก ทว่าร่างสูงใหญ่กลับเคลื่อนกายมาใกล้ รวบเอวบางให้ร่างอรชรเข้าไปแนบชิดแล้วก้มมากระซิบชิดริมฝีปากอิ่ม นางผลักอกเขาไว้ก็ไม่อาจห้ามได้“ดูสีหน้าเจ้าสิ ราวชื่นชอบที่นี่มากกว่าตำหนักจันทราเสียอีก เช่นนี้ค