All Chapters of ดุจกรงเถื่อน: Chapter 51 - Chapter 60

“รออยู่นี่นะ ไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็น่าจะเสร็จแล้วล่ะ”ธีรดนย์พาเธอมานั่งในร้านกาแฟซึ่งอยู่ติดกับตึกของบริษัทชายหนุ่ม รถไปรับทั้งสองคนแวะมาที่นี่ก่อนไปส่งยังสนามบินเพราะเขาต้องเข้ามาเอาเอกสารเกี่ยวกับการถือหุ้นที่เพิ่งจัดการเรียบร้อย จากเมื่อคืนที่ได้ยินชายหนุ่มคุยกับปู่ของเขาเหมือนธีรดนย์จะเพิ่งซื้อหุ้นเพิ่มมานั่งดื่มชาร้อนกับขนมเค้กที่สั่งครู่หนึ่งก็มีเบอร์ที่ไม่รู้จักโทรเข้ามาหากหญิงสาวก็กดรับ“สวัสดีค่ะ”“สวัสดีครับ ผมเป็นเพื่อนร่วมงานของนภณต์นะครับ ตอนนี้ นภณต์เกิดอุบัติเหตุ ผมสอบถามเบอร์ติดต่อญาติกับทางฝ่ายบุคคลมาน่ะครับ ก็เลยโทรมาแจ้งให้คุณทราบ”“คะ! เกิดอะไรขึ้นกับพี่เมฆคะ”นิชาดาถามกลับด้วยความตระหนก ใจสั่นทั้งยังวูบโหวงขึ้นทันใด ร่างอรชรลุกขึ้นยืนทันที“ออกไปคุยงานกับลูกค้าแล้วรถชนน่ะครับ ผมอยู่ด้วยแต่ไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่นภณต์ค่อนข้างหนัก รถชนฝั่งเขานั่งพอดี ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนครับ พอจะมาได้ไหม ต้องเซ็นเอกสารผ่าตัดน่ะครับ”“ไปได้ค่ะ ฉันอยู่กรุงเทพฯ อยู่ใกล้บริษัทของพี่เมฆพอดีค่ะ ฉันจะรีบไป”“อ๋อ งั้นดีเลยครับ พอดีหัวหน้าของเรากำลังจะมาที่นี่ คุณไปรออยู่หน้าบริษัทก็ได้ครับ รถห

“ยกเว้น หนูนิชาดาจะสำคัญน้อยกว่าบริษัทไอทียักษ์ใหญ่ของเมืองไทย”ธีรดนย์มองรอบๆ อย่างรวดเร็ว ลุงของตนจงใจพูดท้าทายนั่นหมายความว่านิชาดาน่าจะอยู่ในนี้ด้วย เพียงแต่ไม่รู้ว่าถูกซ่อนไว้ซอกมุมไหนเท่านั้น“ผมต้องการเห็นหมอกและเธอปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน”เขาบอกออกไปอย่างหยั่งเชิง“แกไม่รับปากว่าจะเซ็นด้วยซ้ำ จะให้ฉันปล่อยคนง่ายๆ ได้ยังไง”“ลุงกลัวผมพาหมอกหนีออกไปได้เหรอ งั้นเด็กๆ ของลุงเป็นสิบนี่ก็เลี้ยงเสียข้าวสุกสิ”หลายคนขยับตัวอย่างไม่พอใจหลังธีรดนย์เอ่ยดูถูก ขณะที่ นภณต์แอบค่อนในใจ‘มันจะปากหมาหาเรื่องทำไมวะ กลัวไม่ได้เลือดหรือไง’ที่สำคัญนภณต์ห่วงความปลอดภัยของน้องสาวตนมากกว่า เขากับธีรดนย์ทนมือทนเท้าอยู่บ้าง แต่น้องสาวที่เขาทะนุถนอมบอบบางเกินไป ไม่เคยแม้แต่หลุดเข้าไปในวงโคจรเด็กเกเรในโรงเรียนดนุเดชพยักหน้าลูกน้องคนหนึ่งก็อ้อมไปด้านหลัง แล้วพา นิชาดาออกมาจากซอกหนึ่งที่มีตู้ใหญ่อยู่หลายใบ มาหยุดใกล้โซฟาที่ผู้เป็นนายนั่งอยู่นิชาดามองธีรดนย์กับพี่ชายตนด้วยพร้อมสีหน้าเศร้า หลังจากรู้ว่ามีคนตั้งใจดึงสามีให้ตามมาเธอก็เลิกส่งข้อความ เพราะเป็นห่วงว่าเขาจะถูกทำร้าย ทว่าอีกฝ่ายก็ตามมาถูกจนได้แถมพ่

ธีรดนย์ฟื้นในเช้าตรู่วันใหม่หลังจากหลับไปหนึ่งคืน คุณดนุพลอยู่รอจนหลานชายฟื้น ไม่ได้ปล่อยนภณต์กับนิชาดาคอยเพียงเท่านั้น แม้จะไม่ได้เลี้ยงดูผูกพันแต่อย่างไรก็เป็นหลานชายเพียงคนเดียว ท่านเอ็นดูมากพอสมควรอยากฝากผีฝากไข้ ฝากบริษัท แต่ก็รู้ว่าทางฝ่ายแม่ของธีรดนย์ตัดขาดกับทางท่านไปแล้ว ไม่อยากให้หลานชายญาติดีด้วย ยังดีที่ธีรดนย์ไม่ดูดายปล่อยมือจากบริษัทของท่าน“ปู่เสียใจ ลุงแกมันไม่มีความคิด แกถึงได้ทั้งต้องมาเหนื่อยขึ้นลงเหนือกรุงเทพฯ แล้วยังต้องมาเจ็บหนักแบบนี้ ปู่ละอายใจจริงๆ”ธีรดนย์โทรไปบอกท่านก็รีบมาให้เร็วที่สุด แต่ก็ยังช้าไปจนหลานต้องเจ็บตัวหมอมาตรวจอาการของธีรดนย์แล้วเห็นว่าร่างกายปกติ ทั้งสมองก็ไม่ได้รับการกระทบกระเทือน จึงอนุญาตให้ญาติเข้ามาเยี่ยมได้ ซึ่งนิชาดายืนอยู่กับนภณต์ด้านหลังมุมหนึ่ง เปิดโอกาสให้ปู่ของเขาพูดคุยก่อนธีรดนย์มองมือของปู่ที่วางบนบ่าตนแล้วก็รู้สึกดีเหมือนเช่นทุกครั้ง แม้ท่านจะไม่เคยโอบกอดทว่าก็มักจะตบบ่า หรือวางมือบนบ่าอย่างไว้เนื้อเชื่อใจ ขอบใจและฝากฝังเสมอ เมื่อเจอท่านครั้งแรกตอนเรียนมหาวิทยาลัยหลังจากได้รับรู้เรื่องบิดาเสียและหุ้นที่ตนได้รับเพราะท่านส่งคนม

“เพราะเธอเป็นน้องไอ้เมฆ”“คุณขัดใจกับพี่เมฆ ก็เลยเกลียดจนไม่อยากข้องเกี่ยวด้วยสินะคะ”“ฉันแค่อยากรู้ว่า ทำไมฉันเลือกเธอ”ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบ“พี่เมฆยืมเงินคุณไปใช้หนี้พนัน แล้วก็ยกฉันให้คุณค่ะ”นิชาดาตอบทันควัน อารมณ์น้อยใจถาโถมทำให้พูดออกไป ไม่ชอบเลยที่เขาทำเสียงเฉยชากับตนอย่างนี้ชายหนุ่มไม่พูดอะไร ทว่าดวงตาคู่คมเข้มกวาดตามองใบหน้าเธอทั้งยังเนื้อตัวจนนิชาดาชักขุ่นใจที่ถูกมองราวประเมินราคาขณะนั้นมีเสียงเคาะประตู และก็เป็นคุณดนุพลมาเยี่ยม หญิงสาวจึงถอยกลับไปนั่งห่างๆ ไม่รบกวนปู่กับหลาน แล้วธีรดนย์ก็บอกว่าหมอน่าจะอนุญาตให้กลับบ้านได้วันพรุ่งนี้ ซึ่งเขาจะบินกลับเชียงรายเลย“ทำไมรีบกลับ พักอีกหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ”“ผมไม่เป็นไรมากหรอกครับ เลยกำหนดกลับแล้วยายโทรมาถาม แถมผู้จัดการไร่กับผู้ช่วยก็โทรมาปรึกษางานตลอด ก็เลยกลับเลยดีกว่าครับ”“แล้วบอกยายแกไปว่าไง”“ยังไม่ได้บอกอะไรครับ แค่บอกว่ามีธุระต่อนิดหน่อย ก็เลยเลื่อนวันกลับ”“เห็นแก คุณนายแสงหล้าคงสาปแช่งปู่แน่”ถึงจะพูดเหมือนไม่อยากมีปัญหา ทว่าคุณดนุพลเป็นห่วงหลานมากกว่าจะเกรงกลัวคุณนายแสงหล้า“ถึงกลับไปแล้วก็อย่าเพิ่งโหมงานล่ะ”ท่านบอกก

“ไหน โชว์ฝีมือหน่อย อยากรู้ว่าเมียฉันเด็ดแค่ไหน”นิชาดาอาย หน้าแดงตัวแดงไปหมดเพราะฤทธิ์ความใคร่ ทั้งสายตาคมเข้มยังกวาดมองเธอจนทั่วตัว ยิ่งหน้าอกกับส่วนนั้นเขายิ่งมองสลับขึ้นลงอย่างโจ่งแจ้ง“เร็วสิ ฉันแข็งไปหมดแล้ว”หญิงสาวดูลังเลธีรดนย์ก็เอ่ยเร่งเมื่อไม่อยากให้สามีขุ่นเคือง แล้วชายหนุ่มก็มาถึงจุดที่ต้องระบายออกเพียงเท่านั้น นิชาดาจึงเดินหน้า โน้มหน้าลงไปจุมพิต ริมฝีปากได้รูปบดเบียดเล็กน้อย พร้อมกับมือไล้บนอกแกร่ง แกะกระดุมเสื้อไปเรื่อยๆ แล้วดึงชายเสื้อออกนอกกางเกง ลูบหน้าท้องแกร่งกับอกหนาก็รู้สึกได้ถึงแรงหอบหายใจและหัวใจที่เต้นแรงของ อีกฝ่ายจากนั้นจึงถอนจูบมามองขณะปลดเข็มขัดกับกระดุมกางเกงยีน มือสั่นหน่อยๆ แต่ก็บังคับตัวเองให้นิ่งเข้าไว้ ร่างกายอีกฝ่ายแสดงออกอย่างชัดเจนทำให้เธอรู้สึกราวหน้าตัวเองแทบจะไหม้ กลั้นใจดึงบอกเซอร์ชายหนุ่มลง สะโพกเธอก็ถูกยกให้ประชิดทันที“มาเถอะ ฉันไม่อยากรอแล้ว ไม่ต้องถอดแล้ว”เสียงเข้มต่ำบอกทั้งเขายังกดเอวเธอให้บดลงไปหา หน้าท้องกับกลางร่างเสียดสีความกร้าวแกร่งน่าเกรงขามทำเอานิชาดาสยิวไปทั้งตัว อารมณ์กฤษณาสุดลึกในกายเรียกร้องต้องการบางสิ่งบางอย่าง เธอทำตาม