Semua Bab เลขาจอมตื๊อ: Bab 21 - Bab 30

ระหว่างฉันนั่งเงียบเป็นสากกะเบือ หัวใจเต้นแรงมาก ส่งสายตาไปที่คนขับอยู่บ่อยครั้งเดาใจเขาไม่ถูกเลยว่าคิดอะไรอยู่ ทำไมต้องทำดูเหมือนเป็นห่วง ไม่สิ เขาไม่ได้เป็นห่วงเขาก็บอกอยู่หนิว่าเขาอยากจะทำเรื่องอย่างว่ากับฉันต่างหาก ไม่ได้นะฉันต้องไม่ยอม "โอ๊ย...จาร์เริ่มปวดแผลแล้ว"พอคิดได้ฉันก็แสดงอาการเจ็บแผลขึ้นมาทันที เพื่อเอาตัวรอด คนตัวโตหันมาที่ฉันแล้วแสยะยิ้มราวกับรู้ทัน "เพิ่งคิดได้เหรอว่าเจ็บ"เสียงทุ้มดังขึ้นแต่สายตายังคงมองไปข้างหน้า"เจ็บจริง ๆ นะ"มือบางพลางจับแผลแล้วหันไปที่เขา "หึ"เขาแสยะยิ้มโดยไม่ได้สนใจฉันเลย"พี่เริ่มชอบจาร์แล้วใช่ไหม"ฉันแสร้งพูดไปและกระตุกยิ้มแผนเจ็บแผลไม่น่าจะช่วยได้ "...."พี่เหนือหันมาขมวดคิ้ว"พี่ดูเป็นห่วงจาร์"ฉันพูดต่อแล้วยกยิ้มกว้างใส่"ฉันก็แค่เงี่xนไม่มีที่ลง"ท่านประธานหนุ่มหันกลับไปแล้วพูดขึ้น รู้สึกเจ็บมาก ๆ ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้ ฉันหลงไปรักเขาได้ยังไงกัน"พี่เหนือ! จาร์ไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์เซ็กซ์ของใครนะ..อยากมานักก็ไปซื้อเอาโน้น แล้วกรุณาจอดรถจาร์จะลง"ฉันพูดด้วยความโมโห"เหอะ...คิดว่าฉันจะปล่อยเหรอ ชอบยุ่งกับฉันนักก็ต้องโดนฉันเอา"ท่านประธ

เหนือ...จาริณี เป็นผู้หญิงคนเดียวและคนแรกเลยที่เวลาเห็นหน้าเธอแล้วรู้สึกหงุดหงิดและรำคาญที่สุด เพราะเธอคอยตื้อ ตอแยผมไม่เลิก ผมมองเธอเป็นผู้หญิงที่บ้าผู้ชาย ซึ่งผมไม่ชอบเลย การแต่งตัวก็ดูไม่เข้าตาถึงแม้ว่าผมจะชอบมองนะผู้หญิงที่แต่งตัวเซ็กซี่ แต่กับเธอทำไมรู้สึกมันดูเป็นผู้หญิงร่าน ๆ ผมมักจะพูดแรง ๆ ใส่เธอตลอด เพื่อไม่ให้เธอมายุ่งหรือวุ่นวายกับผม คืนวันแต่งงานของดริฟน้องสาวผม เป็นวันที่ผมมีเซ็กซ์กับจาร์ครั้งแรก ซึ่งผมเข้าใจมาตลอดว่าเธอน่าจะเคยผ่านผู้ชายมาบ้างแล้ว แต่จริง ๆ เธอยังบริสุทธิ์อยู่ ทำให้ผมประหลาดใจเป็นอย่างมาก เซ็กซ์ครั้งนั้นมันทำให้ผมรู้สึกดี แต่ยังไม่รู้สึกชอบ หรือรักในตัวเธอ อาหารที่จาร์ทำมาให้ยอมรับเลยว่ามันน่ากินมาก แต่ถ้าผมกินอาหารของเธอมันก็ทำให้เธอมีความหวัง ในเมื่อผมไม่คิดจะรักเธอผมก็ไม่ควรให้ความหวัง.จึงเลือกที่จะทิ้งมันไป ครั้งที่สองที่ผมมีเซ็กซ์กับจาร์มันอาจจะดูรุนแรงไปสักหน่อยเพราะผมฝืนใจเธอ และยังพูดจาแรง ๆ ใส่เธอด้วย แต่ในใจก็ยังที่อยากจะมีเซ็กซ์กับเธออีกผมคงจะหลงรูปร่างเธอ กลิ่นหอมของตัวเธอ ปากนุ่ม ๆ ของเธอ จริง ๆ แล้วจาร์ดูดีไปทุกส่วน เป็นผู้หญิงที่ไม

เวลาล่วงเลยผ่านไปจนท่านประธานกับผู้ช่วยกลับมาจากประชุม ทั้งคู่เดินมาหยุดยืนตรงที่หน้าโต๊ะฉันในขณะที่ท่านประธานหนุ่มยังคงสวมแว่นตาดำ "เอาไปสรุปด้วยนะ ฉันจดไว้หมดแล้ว"แอนนายื่นแฟ้มเอกสารการประชุมให้ พอฉันรับมาเธอก็เปลี่ยนไปคล้องแขนพี่เหนือ "จริง ๆ พี่เหนือสวมแว่นตาดำก็ดูเท่ไปอีกแบบนะ"ฉันเบือนหน้าไปทางอื่นแล้วพยายามกลั้นขำ "อะ แฮ่ม"เสียงกระแอมทุ้มดังขึ้นฉันจึงหันกลับมา "สรุปให้ทันเย็นนี้ฉันต้องการด่วน"ว่าจบท่านประธานหนุ่มก็เดินเข้าไปในห้องโดยมีแอนนาเดินคล้องแขนคู่กันไป "เฮ้อ..."ฉันพ่นลมหายใจอย่างหนักเมื่อเห็นภาพตรงหน้าแล้วรู้สึกหวิว ๆ ถึงจะพยายามดีดตัวออกห่าง แต่หัวใจฉันก็ยังคงมีแต่เขา ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริง ๆ อยากรู้วิธีเลิกรักใครสักคนต้องทำยังไง พักเที่ยง...คุณเลขาฟ้าเดินมาที่โต๊ะทำงานของฉันเพื่อมาชวนไปทานมื้อเที่ยง ตอนนี้ฉันกับเลขารองประธานค่อนข้างจะสนิทกันพอสมควร "แล้วคุณเดวิน?"ฉันเอ่ยถามเพราะปกติคุณเดวินชอบเสนอหน้ามาชวนฉันไปทานมื้อเที่ยงแทบทุกวัน แต่วันนี้กลับไม่เห็น"คุณเดวินไปคุยธุระกับเอ่อ...."ฉันขมวดคิ้วสงสัยเมื่อเลขารองประธานหยุดพูด "ไปกับลูกค้าผู้หญิง?"คุณฟ้าส่ายหน้า

ฉันนั่งพ่นลมหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า รู้สึกเหนื่อยหัวใจกับท่านประธานที่อยู่ด้านในห้องมาก เขาทำตัวราวกับผีเข้าผีออก เหมือนจะดีแต่ก็ไม่ดี สมองฉันสับสนปั่นป่วนไปหมด กรี๊งงง เสียงโทรศัพท์ออฟฟิศฉันดังขึ้น จึงยกหูแล้วรับสาย "สวัสดีค่ะ"(เข้ามาข้างใน)เสียงทุ้มดุดันเข้ามาในสายก่อนที่จะกระแทกหูโทรศัพท์ใส่ฉันแรง ๆ หูฉันแทบจะแตก "คนบ้า"ฉันสบถอารมณ์เสียงแล้ววางหูโทรศัพท์ลง วันนี้แอนนาไม่มา เขาจึงต้องเป็นคนโทรเรียกฉันเข้าพบ ก๊อก ก๊อก ก๊อก "เข้ามา"พอได้รับอนุญาตฉันก็ผลักประตูเข้ามาเดินตรงไปที่หน้าโต๊ะทำงานท่านประธาน "มีอะไรเหรอคะ"พลึ่บ! สิ้นเสียงท่านประธานหนุ่มก็โยนแฟ้มเอกสารส่งมาให้ฉัน "ไปอ่านมาให้ละเอียดแล้ววันนี้ออกไปดูพื้นที่กับฉัน"ว่าจบ ก็ก้มลงเปิดเอกสารเซ็นต่อ ฉันหยิบมันขึ้นมาแล้วหันหลังจะก้าวขาเดิน "ต่อไปนี้ถ้าไอ้เดวินชวนไปไหน..เธอต้องปฏิเสธมัน ห้ามไปกับมันเด็ดขาด"ฉันหยุดชะงักแล้วหันกลับไปมองที่ท่านประธานเขาพูดออกเสียงแต่ยังก้มหน้าทำงาน "ทำไมจาร์ถึงจะไปไม่ได้"ปั่ก! พูดจบพี่เหนือก็ทุบโต๊ะอย่างดังจนฉันสะดุ้ง "เธอคิดจะฟาดทั้งฉันแล้วก็ญาติฉันเลยรึไง!'เขาลุกขึ้นยืนจ้องหน้าฉันด้วยสายตาดุดัน

วันต่อมา...ฉันสะดุ้งตื่นเมื่อรู้สึกว่าตัวเองนอนไม่สบายตัวเลย รู้สึกอึดอัด แต่พอลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจมากที่มีคนมานอนตะแคงอยู่ข้าง ๆ.มือหนาโอบกอดลำตัวฉัน นี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันรู้สึกอีดอัด ฉันตั้งสติพยายามไม่ส่งเสียงค่อย ๆ ยกแขนแกร่งออกจากลำตัว แล้วค่อย ๆ ขยับกายลงจากเตียงอย่างเงียบที่สุดเพราะกลัวว่าคนตัวโตจะตื่นขึ้น พอลงจากเตียงได้แล้วฉันก็กวาดสายตามองไปรอบ ๆ นี่มันห้องพี่เหนือหนิ แล้วฉันก็เริ่มประมวลภาพและเรื่องราวที่เกิดขึ้น ใช่แล้วฉันขอให้พี่เหนือมีเซ็กซ์กับฉัน ตายแล้วน่าอายชะมัด ฉันกวาดหาชุดเจ้าหญิงที่สวมใส่มา พอเจอก็หยิบขึ้นแล้วจะเอามาเปลี่ยนกลับ แต่ปรากฎว่าชุดเจ้าหญิงของฉันมันขาดซะแล้ว ใส่ต่อไม่ได้เลย ฉันก้มสำราจเสื้อผ้าที่สวมใส่แล้วตัดสินใจว่าจะกลับบ้านด้วยชุดนี้แหละ ตอนนี้ฉันขอออกไปจากที่นี่ก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน ฉันค่อย ๆ เปิดประตูห้องพี่เหนือมองซ้ายมองขวา เมื่อปลอดคนฉันก็ออกมาวิ่งไปที่ลิฟต์ พอเข้าลิฟต์ก็ต้องเป่าปาก ฟู่ว์ ด้วยความโล่ง แต่ภายในใจก็ภาวนาอย่าให้ใครมาเจอฉันตอนนี้เลย พอลิฟต์ลงมาที่ชั้นหนึ่งของตึก ฉันรีบยกกระเป๋าปิดบังหน้าตัวเองแล้วก้าวขาเรียวเดินสับ ๆ แ