Semua Bab เลขาจอมตื๊อ: Bab 11 - Bab 19

ระหว่างที่ฉันขับรถกลับบ้าน จู่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉันมองที่หน้าจอรู้ว่าปลายสายเป็นใครจึงกดรับ "ว่าไงมึง"เป็นเพื่อนสนิทของฉันเองที่โทรเข้ามา(ผับ KAI)กิ๊กพูดเข้ามาในสายสั้น ๆ ซึ่งฉันพอเข้าใจ "มีใครบ้าง"ฉันถามกลับไป(พี่ไกด์ และก็พี่เอก)"โอเค อีกสิบห้านาทีเจอกัน"สิ้นเสียงฉันก็ยูเทิร์นรถกลับมุ่งหน้าตรงไปที่ผับ KAI ฉันจอดรถสนิทตรงหน้าผับแล้วลงจากรถเข้ามาในผับขึ้นไปชั้นสองที่ห้องวีไอพีสิบสี่ตามที่เพื่อนสนิทบอกไว้ก่อนหน้า พอเปิดประตูเข้าไปก็พบหญิงสาวหนึ่งคนนั้นคือกิ๊ก และชายหนุ่มอีกสองคนนั้นคือพี่ไกด์และพี่เอก "มาไวเหมือนกันหนิ"เพื่อนสนิทเอ่ยทักขณะที่ฉันกำลังทักทายชายหนุ่มทั้งสองแล้วเดินมานั่งข้าง ๆ กิ๊ก "อยู่แถว ๆ นี้พอดี"ฉันตอบกลับแล้วหันไปสั่งพนักงานเสิร์ฟชงเครื่องดื่มให้ "ทำไมถึงอยู่แถวนี้ได้ ปกติมึงต้องอยู่บ้านแล้วไม่ใช่เหรอ"กิ๊กเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ "คุณนายแม่สั่งให้ฉันไปคุยธุระต่อที่บ้านคุณน้าเทียน"ฉันตอบกลับกิ๊ก ในหัวก็นึกถึงอะไรบางอย่างจึงโน้มหน้าไปพูดกับพี่ไกด์พี่ชายกิ๊ก "พี่ไกด์รู้จักเอ่อ...คุณเดวินหรือเปล่า""อืม ก็รู้จักผิวเผินมีอะไรเหรอ"พี่ไกด์ย้อนถามกลับ "คือ...จา

วันนี้ฉันตื่นเช้ากว่าปกติ เพราะต้องทำเกี๊ยวซ่าไม่รู้ว่าต้องทำนานแค่ไหน ตื่นเช้าไว้ก่อนล่ะกัน พอลงมาจากห้องฉันก็เจอกับพี่จ้าน ที่เห็นฉันแล้วทำสีหน้าตกใจ "พี่ตาฝาดไปหรือเปล่าที่เห็นเธอตอน...ตีห้า"พี่จ้านยกแขนขึ้นดูนาฬิกาข้อมือแล้วบอกเวลา "ทำไมคะ น้องจะตื่นเช้าบ้างมันแปลกตรงไหน"ฉันกอดอกแล้วเชิดหน้าพูดใส่พี่ชาย"ไม่แปลกเล้ย...ไหน ๆ ก็ตื่นมาแล้วไปตักบาตรกับพี่เลยล่ะกัน"ฉันหันขวับไปที่พี่ชายแล้วส่ายหน้า "จาร์ต้องรีบลงไปทำเกี๊ยวกับป้าแดง พี่ตักบาตรคนเดียวไปเลย"ฉันพูดจบแล้วกำลังจะก้าวขาเดินหนีแต่ทว่ามือหนาก็คว้าแขนฉันไว้ "ทำเกี๊ยว? อย่างเธอนี่นะจะทำอาหาร"พี่จ้านพูดขึ้นด้วยสีหน้าแปลกใจไม่ใช่น้อย "พี่จ้านอย่ามาดูถูกน้อง""พี่ไม่ได้จะดูถูกแค่แปลกใจน่ะ แล้วคิดยังไงจะทำเกี๊ยว"พี่จ้านเอ่ยถามพร้อมกับขมวดคิ้วจ้องหน้าฉัน "เอ่อ...จาร์จะทำไปฝากบอสน่ะค่ะ"ฉันก้มหน้ายิ้มกรุ่มกริ่ม "เจ้านายเธอ?"ฉันพยักหน้ารับ "ทำไมต้องทำให้ด้วย...ติดสินบนเขาให้เธอผ่านงาน?"ฉันไม่ได้เล่าให้พี่ชายฟังเรื่องที่แอบชอบพี่เหนือหรอก จึงทำให้พี่จ้านคาดเดาไปอย่างนั้น "ฝีมือการทำงานของจาร์ไม่จำเป็นต้องติดสินบนใครเลย ยังไงจาร์ก

ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันทำในสิ่งที่มันโง่เง่าในตอนนี้ ประตูลิฟต์เปิดมาที่ชั้น 8 ของโรงแรมที่จัดงานแต่ง พี่เหนือกระชากแขนฉันมายังที่ห้องหรูราคาแพง พอเข้าไปด้านใน ท่านประธานหนุ่มก็เหวี่ยงฉันลงไปกองอยู่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ ก่อนที่จะค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเองทีละเม็ด ทีละเม็ด เขาจ้องมองมาฉันด้วยสายตาคมกริบ ในขณะที่ฉันนอนกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นรูปร่างของชายหนุ่มที่ดูเฟอร์เฟคสุด ๆ มีกล้ามหน้าท้องเรียงกันเป็นแถวอย่างสวยงาม "ร่านนักใช่ไหม"พลึ่บ! เสื้อเชิ้ตตัวแพงได้ถูกโยนทิ้งลงไปที่พื้นจากนั้นคนตัวโตก็เข้ามาขึ้นคร่อมฉัน "ฉันจะสนองให้ แต่จำไว้ว่านี้คือมันเป็นแค่การมีเซ็กซ์แบบไม่ผูกพันธ์ห้ามเรียกร้องอะไรจากฉันทั้งนั้น....""....เพราะเธอต้องการเอง"แคว่ก! ว่าจบมือหนาก็กระชากชุดเดรสสีฟ้าฉันจะขาดวิ่น เศษผ้าได้บาดผิวเนียนฉันจนเป็นรอยแดง "......"ท่านประธานหนุ่มโน้มหน้ามาซุกไซร้ที่ซอกคอฉันสลับไปมา ฉันยอมให้เขาทำตามอำเภอใจ เพราะแค่คำว่า...รักคำเดียวบราเซียร์ถูกดึงหลุดคามือ ทำให้เต้าอกอวบอั่นของฉันเด้งขึ้นประชันหน้าชายหนุ่ม เขายกยิ้มมุมปากอย่างพอใจแล้วใช้ปากครอบยอดปทุมถันพร้อมใช้ลิ้นสากตวัดดูด

ชายหนุ่มร่างสูงยืนปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกแล้วถอดมันทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดี ในขณะที่ฉันพยายามหยัดกายลุกอย่างทุลักทุเลเพราะเจ็บที่แขนมาก แต่ทันทีที่จะลุกขึ้นยืน คนตัวโตก็ผลักฉันลงไปนั่งแล้วจับที่ท้ายทอยฉันเชิดขึ้น มืออีกข้างปลดเข็มขัดรูดซิบแล้วถอดกางเกงรวมถึงบ็อกเซอร์ลงมาระดับต้นขา "หึ"เขาแสยะยิ้มร้ายระหว่างที่กำลังรูดแท่งเอ็นที่ขยายใหญ่เข้าออก ก่อนที่จะจับมันมาฟาดที่ปากฉัน "อมมันซะ"ฉันส่ายหน้าหนีแต่ก็ถึงดึงกลับมา พี่เหนือจับท่อนเอ็นที่มีขนาดใหญ่ จ่อมาที่ปากฉัน "...."ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น ไม่ยอมที่จะทำตามที่เขาบอก"ฉันบอกให้อมมัน!"พี่เหนือตวาดเสียงดังใส่ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ฉันเงยหน้ามองเขาด้วยน้ำตาคลอเบ้า "เลือกเอาว่าจะทำดี ๆ หรือจะให้ฉันกระแทกเธอจนคลานกลับบ้าน"เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังสีหน้าดุดัน หยดน้ำใส ๆ ไหลออกมาจากตาทันที ไม่คิดว่าคนที่ฉันหลงรักจะใจร้ายแบบนี้ "....."ฉันเลือกที่จะเปิดปากจำใจทำตามที่เขาสั่ง ชายหนุ่มร่างสูงยกยิ้มอย่างพอใจ "นึกถึงตอนกินไอติมแล้วอย่าให้โดนฟันเธอล่ะ"ฉันหลับตาแล้วแลบลิ้นเลียที่ปลายหัวเห็ดที่มีน้ำปริ่ม ๆ "อ่า...แบบนั้นแหละ"ลิ้นเรียวลากตั้งแต่หัว

"มึงหมายความว่าจะให้กูลาออก?"ฉันเลิกคิ้วถามเพื่อนสนิท "อืม..ลาออกจะได้ไม่ต้องเจอกับพี่เขา อีกอย่างมึงอาจจะทำใจง่ายขึ้น"กิ๊กพูดพร้อมกับเอามือมาแตะไหล่ "ตอนแรกกูก็จะเชียร์มึงนั้นไง แต่เห็นแบบนี้แล้วคงจะเชียร์ไม่ขึ้นเพราะเขาน่าจะมีคนรักอยู่แล้ว"คำพูดของเพื่อนทำเอาเจ็บจี๊ดที่หัวใจ "...."ฉันยกมือปาดน้ำตาที่ยังคงไหลอยู่ "กูรู้ว่ามันไม่ง่ายที่จะเดินออกมาทั้งที่ยังรัก แต่ถ้าเจ็บซ้ำ ๆ แบบนี้ก็ไม่ไหวนะ""อืม"ฉันตอบรับสั้น ๆ แต่ในหัวรู้สึกปั่นป่วนไปหมด ..ฉันเอาคำพูดของกิ๊กมาคิดตลอดคืน ใช่แล้วฉันไม่ควรปล่อยให้หัวใจเจ็บซ้ำ ๆ ซาก ๆ แบบนี้ ในเมื่อทำทุกอย่างแล้วเขาไม่เห็นค่าฉันควรจะหยุด ตื่นเช้าฉันรีบขับรถไปทำงานพร้อมกับใบลาออก พอมาถึงบริษัทฉันก็ตรงไปที่ห้องท่านประธานแล้ววางใบลาออกไว้บนโต๊ะ ก่อนที่จะกลับมาทำงานที่ค้างไว้ เพราะฉันจะต้องเคลียร์งานในส่วนของฉันไว้ให้เสร็จเรียบร้อย คนที่มารับตำแหน่งต่อจะได้ไม่มาว่าฉัน ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าบางเดินเข้ามา ฉันจึงหันไปมองก็ปรากฎร่างหญิงสาวเดินสะพายกระเป๋าส่วนมืออีกข้างหิ้วกล่องอาหาร "สวัสดีค่ะคุณจาร์ มาแต่เช้าเลยนะคะ"เธอหยุดเอ่ยทักทายฉันตรงหน้าโต๊