All Chapters of เลขาจอมตื๊อ: Chapter 41 - Chapter 50

พอพี่เหนือขับรถพาฉันมาถึงโรงพยาบาลเขาก็ถือกระเป๋าเสื้อมืออีกข้างจับมือฉันมายังห้องพักฟื้นของแอนนา "พี่เหนือไปไหนมาคะ"พอพี่เหนือเปิดประตูเข้าไปแอนนาก็เอ่ยถามทันที แล้วหลุบสายตามองไปยังกระเป๋าเสื้อผ้า "พี่ไปเอาเสื้อผ้ามาน่ะ"พี่เหนือปล่อยมือฉันแล้วเอากระเป๋าไปวางก่อนที่จะเดินไปที่เตียงนอนแอนนา "รู้สึกดีบ้างหรือยัง"ชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยถามพร้อมกับยกมือลูบที่หัวแอนนาต่อหน้าฉันที่ยังยืนนิ่งอยู่หน้าประตู "ก็ยังกลัวอยู่...กลัวว่าพี่เดวินจะมาทำร้ายแอนนาอีก"แอนนาตอบกลับด้วยสีหน้ากังวลแฝงไปด้วยความหวาดกลัว. ในขณะที่คุณเลขาฟ้าเดินมาดึงมือฉันไปนั่งที่โซฟา.โดยที่สายตาฉันยังจ้องไปที่ชายหญิงคู่นั้น "ไอ้เดวินไม่มีทางมาทำร้ายเธอได้อีกแล้ว...พี่จะอยู่ข้าง ๆ เธอ"คำพูดพี่เหนือมันสะกิดใจฉันอยู่เหมือนกัน แต่เลือกที่จะเงียบ."จาร์ คุณฟ้ากลับไปพักผ่อนเถอะครับ ขอบคุณที่มา"พี่เหนือหันมาพูดกับฉันและคุณเลขาฟ้า แล้วหันกลับไปคุยกับแอนนาต่อ "ค่ะ"เป็นเลขารองประธานที่ตอบกลับส่วนฉันยังนั่งนิ่งมองแผ่นหลังพี่เหนือรู้สึกจุกที่อกนิด ๆ อะไรกัน พอถึงปุ๊บก็ไล่ฉันเลยเหรอ "กลับกันเถอะคุณจาร์"คุณฟ้าลุกขึ้นกำลังจะเดินแต่ต้อ

ตอนนี้ฉันนั่งฟังเสียงคลื่นกระทบลงที่หาดทรายโดยมีชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลานั่งอยู่ข้าง.ๆ ฉันแหงนหน้าบนไปบนท้องฟ้าที่มีดวงดาวเป็นล้านดวงแล้วพ่นลมหายใจออกมาอย่างหนัก "เฮ้อ""บอกพี่ได้หรือยังว่าไม่สบายใจเรื่องอะไร"ฉันหันขวับไปที่คนถามแล้วคลี่ยิ้มเจื่อน ๆ "พี่กษะเคยมีแฟนหรือเปล่าคะ"ฉันเลือกที่จะไม่ตอบแต่กลับตั้งคำถามแทน "อืม....""....ก็มีคนที่ชอบนะแต่ก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน"พี่กษะคลี่ยิ้มบาง ๆ แล้วยกมือเกาท้ายทอย "ใครเหรอคะ"ฉันขมวดคิ้วถามเพราะอยากรู้ "พูดไปจาร์ก็ไม่รู้จักหรอก....ว่าแต่ทำไมอยู่ ๆ ถึงถามพี่แบบนี้ล่ะ""...."ฉันก้มหน้าลงเม้มปากทั้งสองเข้าหากันแน่น "มีปัญหากับคุณเหนือ?"ฉันเงยหน้ามองเพื่อนพี่ชายแล้วลอบหายใจเบา ๆ "....."ฉันพยักหน้าช้า ๆ แล้วเบือนหน้าจ้องมองไปที่ทะเลสีดำ เพราะตอนนี้มันค่อนข้างดึกแล้ว "พอจะบอกพี่ได้ไหมว่าจาร์มีปัญหาอะไรกับคุณเหนือ"พี่กษะพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนอบอุ่น "จาร์คิดว่า...เขาไม่ได้รักจาร์"ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือดวงตาเริ่มเห่อร้อนราวกับจะร้องไห้ออกมาอีกแล้ว."ทำไมถึงคิดแบบนั้น""ถ้าเขารักจาร์คงไม่ปล่อยให้จาร์รอแบบนี้"พอพูดจบน้ำตาฉันก็ไหลออกมาท

ด้านเรอา ขณะที่จาร์กับแอนนาพูดคุยกันอยู่บังเอิญเรอาเข้าไปได้ยินพอดี เธอแอบฟังทั้งคู่คุยกันจนแยกย้าย เรอารู้สึกโกรธแอนนามากที่ไปพูดจาทำร้ายจิตใจจาร์ซึ่งเธอรู้สึกเอ็นดูจาร์เป็นพิเศษ จึงรู้สึกโกรธแทน "ทำไมต้องพูดให้จาร์เสียใจด้วย เธอก็รู้ว่า..""กับจาร์ต้องใช้ยาแรง ๆ เธอจะได้ไม่มามัวจมปลักเสียใจอยู่แบบนี้"แอนนาแทรกพูด "เธอหมายความว่าอะไร""ถ้าจาร์เลิกรักพี่เหนือเร็วขึ้น เราอาจจะได้เห็นพี่เหนือเป็นคนตามตื้อจาร์เร็วขึ้นไงค่ะ"แอนนาพูดพร้อมกับยกยิ้มมุมปากสีหน้าราวกับคิดอะไรบางอย่างในใจ "เธอกับพี่เหนือ...""แอนนารู้มาตลอดว่าพี่เหนือหมดรักแอนนาไปนานแล้ว แต่เขาแค่สงสารแอนนา พี่เหนือกำลังสับสนหัวใจตัวเอง แอนนาจึงอยากจะช่วยให้เขาหายสับสนสักที""เธอกำลังจะบอกว่าพี่เหนือรักจาร์?"แอนนาผงกหัวรับ "แอนนาบอกเขาแล้วนะ แต่เขายังยืนยันว่ารักแอนนา...เลยต้องสั่งสอนสักหน่อยรุ่นพี่ของแอนนาคนนี้ดื้อมาก ๆ"จาริณี (จาร์)หลังจากคุยกับแอนนาเสร็จฉันก็ลากแม่กลับบ้านทันที ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว เหม็นความรัก เหอะ! เอาจริง ๆ ที่แอนนาพูดมันก็ทำให้ฉันหน้าชาไปเหมือนกัน พูดขนาดนี้ตบฉันยังดีซะกว่า แต่คำพูดของแอนนาม

วันนี้ฉันเดินทางไปยังบริษัทพี่เหนือเพื่อไปดีลงานเรื่องก่อสร้างขยายโรงงานโดยมีพี่กษะอาสาขับรถพามา พอรถจอดสนิทที่หน้าบริษัทหัวใจฉันก็เกิดเต้นแรงดัง ตุบ ตุบ กวาดสายตามองไปรอบ ๆ แล้วพรูลมหายใจออกมาก่อนที่จะลงจากรถตามพี่กษะไปติด ๆพี่กษะเดินจับมือฉันเข้ามาด้านในแล้วเดินไปยังประชาสัมพันธ์ด้านหน้า คือก่อนหน้าพี่กษะได้นัดหัวหน้าฝ่ายก่อสร้างสำหรับโรงงานไว้ให้เรียบร้อยแล้วแหละเพราะเขาเคยดีลงานกับบริษัทนี้จึงรู้ว่าหัวหน้าฝ่ายเป็นใคร ต้องติดต่อที่ไหน พอไปถึงพี่กษะก็บอกเจตนาที่มาทันที "ขึ้นไปที่ชั้น 12 ห้องประชุมอยู่ทางซ้ายมือค่ะ"พอพนักงานที่เคาน์เตอร์พูดจบ ฉันกับพี่กษะก็กล่าวขอบคุณ ก่อนที่จะเดินไปยังหน้าลิฟต์ พอประตูลิฟต์ฉันกับพี่กษะก็ก้าวขาเดินเข้าไป จู่ ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าหน้าเดินตามมา ปรากฎว่าเป็นท่านประธานใหญ่ที่เดินตามเข้ามาในลิฟต์ หัวใจฉันก็เต้นแรงอีกครั้งเมื่อได้เจอหน้าเขา มาคุยงานวันแรกก็เจอเขาเลยเหรอ เวรกรรมอะไรของฉันกันนะ "สวัสดีครับคุณเหนือ"พี่กษะเอ่ยทักทายทันที แต่ท่านประธานได้แต่จ้องมาที่ฉัน "คุณเหนือครับ...คุณเหนิอ"พี่กษะเรียกเขาถึงสองครั้งจึงได้ละสายตาจากฉันหันไปที่คนเรียก "ไม่ท

"เราหมั้นกันไหม"ไม่รู้อะไรดลใจทำให้ฉันกล้าพูดคำนี้ออกมา ทั้งที่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่กษะมากกว่าพี่ชายคนหนึ่ง อยากตบปากตัวเองอยู่เหมือนกันทำไมถึงปากไวแบบนี้ แค่เพื่ออยากจะลืมคนบางคน ฉันถึงกับต้องดึงอีกคนมาร่วมด้วย แย่จริง ๆ เลย "ตกลง"ฉันเงยหน้าจ้องมองเพื่อนพี่ชายด้วยความแปลกใจ ทำไมเขาได้ตกลงง่าย ๆ แบบนี้ "เอ่อ....""เรามาหมั้นกันไว้ก่อน แต่ถ้าเราไปกันไม่ได้จริง ๆ ถึงเวลานั้นค่อยถอนหมั้นก็ไม่เสียหายอะไร"พี่กษะแทรกพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่จริงจัง."...."ฉันได้แต่จ้องมองหน้าเขานิ่ง."พี่ยอมเป็นตัวแทนเพื่อให้เราสบายใจ เพราะคิดว่าสักวันพี่ก็อาจจะได้เป็นตัวจริง"พี่กษะพูดจบแล้วยกยิ้มให้ฉัน "พี่กษะ"ฉันเอ่ยชื่อเขาเบา ๆ รู้สึกไม่ดีเลยอ่า "ไม่ต้องคิดมาก"พูดจบมือหนาก็ยกขึ้นลูบที่หัวฉัน พี่กษะขับรถมาส่งฉันที่โรงงานก่อนที่จะกลับไปทำงานของเขาต่อ ส่วนเรื่องหมั้นเราคุยกันว่าจะบอกกับผู้ใหญ่ของตัวเองไว้ก่อน หลังจากนั้นพี่กษะจะพาผู้ใหญ่ทางฝั่งเขานัดพ่อแม่ฉันทานข้าวและพูดคุยเรื่องหมั้นระหว่างเราสองคนทันที ฉันรู้สึกดีนะแต่ทำไมมันไม่สุดก็ไม่รู้ หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...ทางทีมงานบริษัทพี่เหนือเร