บททั้งหมดของ Married to a Heartless Ugly Billionaire: บทที่ 21 - บทที่ 30

MARIA'S POVNatapos ang party, pero hindi ko man lang nakita o nakilala ang mommy ni Jhon. Epal kasi ‘yung asawa ng kapatid niya—sinapak ba naman si Jhon! Napasama pa tuloy ang unang pagkikita nilang magkapatid. Kung di lang talaga kita boss, sinapak ko na rin siya para makaganti!Lumipas ang ilang linggo mula nang maganap ang kaarawan ng ina ni Jhon. Sa loob ng dalawang buwan kong pananatili rito sa mansyon, hindi ko pa rin nakikilala ang mommy niya. Siguro mas mabuti na rin ‘yon. Kung ang ama niya nga lang nakakatakot na, paano pa kaya ‘yung ina? Baka mala-dragon ‘yon! Mahirap na. Huhu!Nasa kwarto ako ni Jhon at abala sa paglilinis. As usual, kalat-kalat na naman ang mga gamit niya. Pero wala na akong magagawa—trabaho ko ‘to. Kung may medalya lang siguro ang pagiging makalat, paniguradong champion na siya!Habang nililigpit ko ang mga gamit niya, biglang may mainit na katawan na dumikit sa likod ko. Isang pares ng bisig ang mahigpit na yumakap sa aking bewang.Napasinghap ako.Pero

NARRATOR'S POVWalang nangyaring enggrandeng kasal sa simbahan. Bagkus, isang pirmahan lang ito—walang bulaklak, walang musika, at higit sa lahat, walang pagmamahal. Isang papel ang inabot sa kanila, at nang lumagda si Jhon, doon pa lang niya tuluyang naramdaman ang bigat ng desisyon ng kanyang mga magulang. Wala siyang nagawa.Pinirmahan din ni Maria ang dokumento, ngunit ramdam niya ang malamig na aura ng lalaking pinakasalan niya. Hindi niya inasahan na ganito ang magiging simula ng kanyang buhay may-asawa. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, isang mapait at mapanuksong ngiti ang bumakas sa labi ni Jhon."Get ready, darling," bulong nito sa kanya habang lumalapit sa tainga niya. "I will make your life a living hell."Napasinghap si Maria sa takot. Walang alinlangang boses. Walang emosyon sa mukha ng lalaking ngayon ay asawa na niya. Ngunit kahit nanginginig sa kaba, hindi siya nagpahalata. Sa kabila ng kanyang takot, nanatili siyang nakaupo nang tuwid habang ang iba ay masayang bu

MARiA POV's Sunod sunod na katok ang nag pagising sa akin napatingin ako sa side table at nakita kong alas nuebe na ng umaga. Napapikit pa ako at tanghali na pala naririnig ko narin ang galit na boses ni jhon sa labas ng pinto habang paulit ulit itong kinakatok!. "Saglit lang!" Sambit ko at tumayo ngunit napangiwi ako sa sakit dahil ramdam kong kumirot ang maselang parte ng aking katawan at dun ko naalala ang nangyare kagabi, hindi ko alam pero bigla nalang napatulo ang luha ko ng maalala ang sinapit ko kagabi. "Damn you! You are not a queen to wake up like that!" Galit na sambit nito sa pasigaw na boses Unti unti akong lumapit sa pinto upang pag buksan ito, nabungaran ko syang nakakunot ngunit agad ding nawala dahil napalitan ito ng nakakalokong ngiti bago napatingin sa aking kabuuan at dun ko napag tanto na isang manipis na tela lang pala ang suot ko dahil sa pagod at sakit na naramdaman ko kagabi ni hindi ko na nagawang mag linis at mag ayos ng gatawan. "Do you want me t

Maria's Pov Bagsak ang balikat ko habang tinutungo ang aking kwarto, ramdam ko ang bigat ng pagod sa buong katawan ko. Isang mahaba at nakakapagod na araw na naman ang lumipas. Ang nais ko lang ay mahiga at makatulog nang maayos, makalimutan kahit saglit ang bigat ng mundo. Ngunit mukhang malayo pa iyon sa realidad. Matapos maglinis ng katawan, agad akong humiga, umaasang makakatulog nang mahimbing. Ngunit hindi pa man ako tuluyang nakapikit, may narinig akong katok sa pinto. Napakunot ang noo ko. Alas nuwebe na ng gabi—sino pa ang may kailangan sa akin sa ganitong oras? Huminga ako nang malalim bago binuksan ang pinto. Bumungad sa akin ang malamig niyang titig. "May ipag-uutos ka pa ba?" tanong ko sa mahina ngunit magalang na tinig, pilit na itinatago ang aking pagod. "Massage me," malamig niyang sagot, walang bahid ng pakikiramay sa tono. Napalunok ako. "Pero pagod na ako," sagot kong may halong pagmamakaawa. Hindi ko na kayang ipagpatuloy ang ganitong paulit-ulit na sitwasyon

Maria's POVNapabalikwas ako ng bangon nang maramdaman kong may malamig na tubig na dumampi sa aking balat. Bigla akong kinabahan nang makita kong nakangising nakatayo si Jhon habang may hawak na balde—na ngayon ay wala nang laman."Kailan ka ba magsasawang pahirapan ako?" sambit ko habang unti-unting tumatayo. Ngumisi lang siya bago nagsalita."Until you are here! So go away!" malamig niyang sagot, walang kahit anong emosyon.Iyan ang palagi niyang sinasabi—palagi niya akong pinalalayas. Pero nangako ako sa mommy niya na hindi ko siya susukuan at hindi ko siya iiwan. Kaya paninindigan ko ang pangakong iyon."Hindi ako aalis dahil mag-asawa na tayo!" matigas kong sagot.Nagulat na lang ako nang bigla niya akong tinulak, dahilan ng pagtumba ko sa kama—na ngayon ay basang-basa na. Pinilit niyang tanggalin ang aking saplot bago ako sapilitang pinadapa. At kasunod noon, ginawa na naman niya ang marahas na bagay na palagi niyang ginagawa sa akin—ginamit na naman niya ang aking katawan.Sa