All Chapters of นางบำเรอแสนรัก: Chapter 11 - Chapter 20

หนุ่มชวนกินข้าวกิจกรรมต้อนรับน้องใหม่ของคณะนิเทศศาสตร์ เป็นอะไรที่เน้นความสนุกสนาน ร้องรำทำเพลง เต้นรำ ไม่มีอะไรที่น่ากลัวหรือเลยเถิด ที่เน้นสุดๆ ก็คือการซ้อมเชียร์ อัณชญาถูกรุ่นพี่ให้สมัครเป็นเชียร์ลีดเดอร์คณะ แต่เธอปฏิเสธ เพราะไม่ถนัดเต้น แต่ขอช่วยดูแลทีมเชียร์หรืออื่นๆ ที่พี่ๆ ต้องการความช่วยเหลือ ซึ่งอัณชญาก็ได้อยู่ฝ่ายจัดหาอาหารและเครื่องดื่มเหนื่อยแต่ก็สนุก เธอก็ได้รู้จักเพื่อนใหม่ และรุ่นพี่ที่น่ารักมากมาย“อัณ คืนนี้พวกพี่จะไปฉลองวันเกิดพี่พีท ที่ผับใกลๆ มอนี่แหละ ไปด้วยกันไหม”‘พี่มิ้นท์’ หรือมินตรา รุ่นพี่ที่อัณชญาชื่นชอบนิสัยใจคอมากคนหนึ่งเอ่ยชวน“หนูคงไปไม่ได้ค่ะ ผู้ปกครองหนูห้ามเที่ยวกลางคืน อีกอย่างอายุก็ไม่ถึงด้วย”“โห เด็กดีใช่ได้เลย ดีแล้วๆ” มินตราพูดแล้วลูบหัวเธออย่างเอ็นดู“น้องแก้วล่ะ ไปหรือเปล่า” มินตราถามกรแก้ว รุ่นน้องอีกคนที่อัณชญาสนิทด้วย“หนูอยากไปค่ะ แต่อายุหนูไม่ถึง จะเข้าได้เหรอคะ”“ผับนั่น พี่พีทเป็นหุ้นส่วนอยู่ เข้าได้แหละ” มินตราเอ่ยถึงรุ่นพี่ที่แสนฮอต เพราะทั้งหล่อและรวย ขับรถหรู ทำเอาเฟรซซี่หลายคนกรี๊ด และอยากสนิทกับเขาหลายคน รวมทั้งกรแก้ว“งั้นหนูไ

บรรยากาศมันยิ่งกว่าอึดอัด เหมือนอยู่บนภูสูง ปกคลุมไปด้วยหมอกควันหนาทึบ เดินไปไหนไม่ได้ เพราะกลัวตกหน้าผา หรือไม่ก็ชนเข้ากับต้นไม้ อย่างร้ายที่สุดกลัวเดินไปชนเข้ากับเสืออันหลังนี้น่ากลัวที่สุดสำหรับความรู้สึกอัณชญา เพราะคนที่ทำหน้าที่คนขับรถ มีลักษณะไม่ต่างจากเสือ พร้อมที่จะตะปบฉีกร่างเธอตลอดเวลาเธอนั่งตัวเกร็งอยู่ข้างๆ เขา ขณะที่นุ่มนั่งหน้าซีดอยู่หลังเบาะ อัณชญาลอบมองเสี้ยวหน้าคมคายนั้นนับครั้งไม่ถ้วน พร้อมกับตั้งคำถาม ครั้งนี้เขาจะลงโทษเธอกับนุ่มยังไง ที่จู่ๆ ไปกินข้าวกับพีท บังเอิญเหลือเกินที่อีกฝ่ายเป็นหลานของเขา ถึงไม่ใช่หลานสายตรง เพราะชินภพเป็นลูกคนเดียวของครอบครัว แต่พีทขึ้นชื่อว่าเป็นหลาน เพราะแม่ของพีทเป็นลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งของชินภพบังเอิญอีกที่เขามากินข้าวที่ร้านกับดาราสาว ที่นุ่มบอกว่าเป็นนางบำเรอคนใหม่ เห็นว่ากำลังจะกลับ แต่ได้ยินผู้จัดการบอกว่าพีทพาสาวมากินข้าว เลยจะมาทักทายหลานชายเสียหน่อย ท่าทีชินภพเหมือนจะช็อกเล็กๆ ที่เห็นว่าสาวที่พีทพามานั้นเป็นเธอกับนุ่มและสุดท้ายพีทก็ได้รู้ว่าผู้ปกครองตัวจริงของอัณชญาก็คือชินภพนั่นเอง พอรู้ความจริงก็ยังไม่ทันจะถามไถ่อะไร ชินภพ

ยิ่งใกล้ ใจยิ่งฝัน อัณชญาออกจากห้องสอบวิชาสุดท้ายของเทอมแรก ด้วยสีหน้าแช่มชื่น เพราะเธอมั่นใจว่าตัวเองทำข้อสอบได้เกินเก้าสิบเปอร์เซ็นต์เธอกับกลุ่มเพื่อนร่วมก๊วน ซึ่งมีกันอยู่สี่คน นัดไปฉลองการสอบเสร็จด้วยกันไปกินบุฟเฟต์หมูกระทะ ร้านข้างๆ มหาวิทยาลัยทั้งกิน ทั้งคุย หัวเราะกันอย่างมีความสุข เพราะเทอมแรกผ่านไปด้วยดีสำหรับชีวิตในรั้วมหา’ ลัย“แล้วตกลงจะกลับบ้าน หรือไปเที่ยวกัน” กรแก้วถามขึ้น“เที่ยวก่อน ค่อยกลับบ้าน” เพื่อนๆ อีกสามคนตอบแบบเดียวกัน ส่วนอัณชญานั้น“อัณต้องกลับบ้านเลย คิดถึงพ่อน่ะ”จริงๆ พ่อก็คิดถึง แต่เธอก็คิดถึงชินภพด้วย เพราะตั้งแต่คราวเจอกันที่ร้านอาหารกับพีท และเขามาส่งที่ห้องพัก ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ทั้งที่เขาอยู่กรุงเทพฯ หลายวัน แต่ใช้เวลากับผู้หญิงคนใหม่เสียส่วนใหญ่ผู้หญิงคนนั้นอาจมีแนวโน้มว่าจะเป็นคู่ชีวิตของเขาด้วย เพราะข่าวบันเทิงต่างๆ ก็ลงโครมๆ ว่าปาลินคบหากับเขาอย่างจริงจัง แต่ตราบใดที่ชินภพไม่ได้พูดออกมาตรงๆ หรือบอกกล่าวผู้หญิงในตึกส้ม รวมทั้งเธอด้วย ก็เท่ากับเขายังเป็นนายคนเดิม ที่ผู้หญิงในฐานะนางบำเรอ ก็ยังมีสิทธิ์คิดถึงและยังอยากเจอเขาเมื่อกินเสร็จ เพื

และพลก็แทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เมื่อได้ยินเสียงสดใสของหลานสาวที่ร้องเรียกนาย ผู้ชายที่เด็กสาวคนหนึ่งเทิดทูน“นาย ดีใจจังเลยที่นายให้หนูเจอแล้ว” อัณชญาเอ่ยขึ้นเสียงร่าเริง ก่อนจะมายืนตรงหน้าหนุ่มใหญ่ที่นั่งหน้าเครียดอยู่บนโซฟายาวในห้องนั่งเล่น เขาอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีดำ เปิดกระดุมหลายเม็ดจนเห็นแผงอกกว้าง และสวมใส่กางเกงยีนพอดีตัว ทำให้เห็นช่วงขาแกร่งแต่พอเห็นหน้าขรึมๆ ปนเครียดนั่นแล้ว เธอก็ยิ้มเจื่อน เพราะคิดว่าตัวเองอาจเสียงดังเกินไปก็คนมันดีใจจนลืมตัวนี่นา “เอ่อ ขอ...”“มานั่งนี่สิ” ยังไม่ทันจะเอ่ยจบประโยค เขาก็เอ่ยขึ้นพร้อมตบที่นั่งข้างๆอัณชญาถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก และขยับตัวไม่ได้ เพราะคิดว่าว่าเขาจะดุที่เธอเสียงดัง ทว่าอีกฝ่ายกลับยิ้มอ่อนโยน ยิ้มแรกที่นายมอบให้ แถมยังชวนนั่งข้างๆ ด้วยโอ้ นี่เธอฝันไปหรือเปล่า อัณชญาตบแก้มตัวเองแรงๆ เพื่อทดสอบว่าไม่ได้ฝันไป แน่นอนเจ็บ นั่นแสดงว่ามันคือเรื่องจริง“ยืนเฉยทำไม” เขาบ่น ไม่ทันที่เธอจะขยับตัว กลับเอื้อมมือมาคว้าข้อมือเธอมานั่งข้างๆ ใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ จากกายเขาผิวแก้มร้อนผ่าวเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดึงตัวเธอมานั่งใกล้ จนร่างเธอแนบชิดกับกา

เด็กเอ๋ยเด็กดี“ตกลงมึงกับพี่พีทกิ๊กกันเหรอ” แตงกวากระซิบกระซาบ ขณะที่คนเอ่ยถึงนั้นกำลังร้องเพลงเล่นกีตาร์ ท่ามกลางวงล้อมของเพื่อนๆ แตงกวาอีกที ที่มองพีทอย่างไม่ปิดบังความปลาบปลื้มมันเป็นเรื่องธรรมดาที่อัณชญาจะเห็นภาพแบบนี้ เพราะอยู่มหาวิทยาลัย ก็ชินตาแล้ว พีทเปรียบเหมือนพระจันทร์ที่อยู่ท่ามกลางหมู่ดาวเสมอเมื่อพีทอยากเที่ยวดอย อัณชญากับนุ่มเลยพาเขามาแจมกับกลุ่มเพื่อนสนิทที่ปาย แตงกวากับเพื่อนๆ พากันกรี๊ดความหล่อ ความเท่ของพีทอย่างหนัก ก็ไม่แปลกใจ เพราะพีทหล่อ เท่ พอๆ กับดาราวัยรุ่นชื่อดังหลายคน หรืออาจจะหล่อมากกว่าด้วยซ้ำ หนำซ้ำยังร้องเพลงเล่นกีตาร์ดีมากๆ อีกต่างหากไม่กรี๊ดก็บ้าแล้ว“ไม่ได้กิ๊ก มึงก็รู้ว่ากูชอบนายคนเดียว” อัณชญาบอกเพื่อนสนิท ซึ่งทั้งสองปลีกตัวจากกลุ่มเพื่อนมานั่งกินขนม“จ้า แม่คนรักเดียวใจเดียว แต่ป่านนี้นายของมึงก็คงกำลังมีความสุขกับพี่ปลาอยู่นะ”“หยุดพูดเลยมึง จะไปกรี๊ดพี่พีทต่อก็ไปเลย กูขออยู่เงียบๆ”“มึง อย่าหาว่าอะไรเลยนะ พี่พีทดูจะชอบมึงนะ มึงไม่มองคนที่อายุใกล้เคียงกันหน่อยเหรอ ที่สำคัญคือพี่พีทหล่อมากนะมึง ฐานะก็ไม่ด้อยกว่านายหรอกว่าไหม เพราะเขาเป็นญาติกัน