เข้าสู่ระบบแชร์
เด็กเอ๋ยเด็กดี 1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-23 00:27:12
บทที่เกี่ยวข้อง
นางบำเรอแสนรัก เด็กเอ๋ยเด็กดี 2
“อัณไปกินข้าวกัน” หลังจากซ้อมเชียร์เสร็จ กำลังจะกลับห้องพัก พีทก็เดินมาชวน“อัณไม่หิว” อัณชญาอยากกลับห้องไปพักผ่อนมากกว่า เพราะใช้เวลาซ้อมเชียร์ตั้งแต่เย็น จนตอนนี้ก็จะสองทุ่มแล้ว“ไม่หิวได้ไง นี่จะสองทุ่มแล้ว”“ตอนบ่ายอัณกินแซนวิชไปสองชิ้น แถมนมอีกกล่องหนึ่ง ตอนนี้เพลียมาก อยากกลับไปนอนมากกว่า” เธออธิบาย“งั้นพี่ไปส่ง”“ไม่เป็นไร อัณกลับเองได้”“ค่ำแล้วให้พี่ไปส่งเถอะ ไม่ต้องกลัวคนอื่นเขม่น พี่ประกาศไปทั่วแล้วว่าเธอเป็นแฟนญาติผู้ใหญ่ของพี่”“พี่พีท ทำไมพูดแบบนั้น” อัณชญารู้สึกตกใจกับคำบอกกล่าวของอีกฝ่าย“ก็อัณดูกังวลเวลาไปไหนมาไหนกับพี่ พี่ก็เลยบอกความจริงกับคนอื่นไปไง อัณจะได้ไม่โดนเขม่นด้วย”“แต่มันไม่ใช่ความจริงไงคะ อัณไม่ได้เป็นแฟนกับ...” เธอไม่กล้าเอ่ยชื่อเขา“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแหละ นะ ไม่ต้องซีเรียสไรหนักหนาหรอก ไป กลับได้แล้ว ส่งอัณแล้วพี่จะได้รีบไปหาอะไรกินไง”อัณชญาโบกมือลาเพื่อนๆ ที่บางคนก็ยิ้มให้ บางคนก็มองเขม่นอยู่ดี ที่เธอได้มีโอกาสใกล้ชิดกับพีทเมื่ออีกฝ่ายขับรถมาส่งถึงที่พัก“แน่ใจนะว่าไม่หิว”“ไม่หิวค่ะ พี่พีทขับรถดีๆ นะ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ”“อือ” แล้วพีทก็ขับรถออกไปจาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23นางบำเรอแสนรัก เด็กเอ๋ยเด็กดี 3
หลังสงบสติอารมณ์ได้แล้ว อัณชญาก็รีบอาบน้ำแต่งตัวในชุดนักศึกษาเรียบร้อย ตั้งใจจะรีบออกไปเพราะกลัวนายจะโผล่มาเจอ บอกตามตรงเธอไม่กล้าสู้หน้าเขา แต่สุดท้ายก็คิดว่าไม่ควรทำแบบนั้นทักทายนายก่อนดีกว่าอัณชญาค่อยๆ ย่องไปเปิดประตูห้องนอน และก็สะดุ้งเมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งพิงหมอน กำลังดูจอโทรศัพท์ หางตาคงจะเห็นเธอ โดยที่ไม่ได้หันมามองตรงๆ“เข้ามานี่สิ”“เออ คือ นาย...มีอะไรหรือเปล่าคะ หนูต้องรีบไปเรียน” เธอยังไม่กล้าเข้าไปหาอีกฝ่าย แต่ก็คิดถึงเขามากเช่นกัน ความรู้สึกกล้าๆ กลัวๆ มันเป็นแบบนี้นี่เอง“เข้ามาเสียที ฉันไม่ปล้ำเธอหรอก ลืมไปแล้วไหม เธอเป็นคนเริ่มก่อนนะ และฉันอยากจะย้ำบอกเธออีกครั้ง ว่าฉันไม่นอนกับเด็กผู้หญิงที่อายุไม่ถึงยี่สิบ!” ท้ายประโยคนั้นเขาลงเสียงหนัก เหมือนกลัวว่ามันจะไม่เข้าไปในสมองของเธอแต่อัณชญายอมรับคำพูดของเขาสะเทือนใจมาก เธอจึงตัดสินใจเดินหน้าง้ำเข้าไปหาเขา ยืนชิดริมเตียง มองเขาอย่างตัดพ้อ ความวูบวาบร้อนผ่าวก่อนหน้านั้นเลือนหายไปทันที“นายมีอะไรจะบอกหนูให้สะเทือนใจอีก” เธอพูดเสียงแผ่วเศร้า“ของฝากจากปารีส รับไป แต่ถ้าสะเทือนใจมาก ก็ไม่ต้องเอาก็ได้นะ” เขาทำท่าจะหดมือที่ถือ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23นางบำเรอแสนรัก ทั้งข่าวดีและข่าวร้าย 1
ทั้งข่าวดีและข่าวร้าย ทั้งข่าวดีและข่าวร้าย ชินภพก้าวเข้ามาในห้องทำงานไม่กี่นาที ลูกน้องคนสนิทก็ก้าวตามหลังมา พร้อมแฟ้มเอกสารเกี่ยวกับการซื้อขายที่ดิน“ไอ้เสี่ยโต พอมันรู้ว่าคนไปไถ่ที่ดินคืนมา แล้วมาขายให้นาย มันก็เลยโกรธ พาลชาวบ้านไปทั่ว เพราะมันคิดว่าหากชาวบ้านไม่มีเงินไปถอนคืน และมันจะได้ที่ดินนั้นไว้เสียเอง ”“ส่งคนของเราไปดูแลชาวบ้านที่โดนขู่ หรือใครอยากให้ช่วยอะไรก็จัดการไปเลย”“ก็มีลูกหลานชาวบ้านบางคนทำงานในผับของมัน ถูกไล่ออกไปก็มี”“ถ้าเขาสนใจงานในไร่ หรือโรงงานก็รับไว้”“ครับนาย” พลรับคำ วางเอกสารบนโต๊ะแล้วเดินออกจากห้องทำงานไปชินภพนั่งนิ่งๆ ครุ่นคิดอยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจเด็ดขาดที่จะจัดการกับไอ้เสี่ยโต ที่นอกจากเปิดผับ ปล่อยเด็กอายุไม่ถึงยี่สิบเที่ยว ยังจัดปาร์ตี้มั่วยา มั่วเซ็กซ์ และมีบ่อนการพนันมันทำธุรกิจสีเทา แต่คนมีสีในท้องที่อุ้มชู เพราะส่งส่วยจำนวนมหาศาลถ้าเขาอยากกำจัดไอ้เสี่ยโต ก็คงต้องจัดการคนที่อุ้มชูมันก่อนที่ผ่านมาชินภพไม่เคยใช้เส้นสายที่ไหนทำธุรกิจ หรือเล่นงานคู่แข่ง หรือแม้แต่ศัตรู แต่ครั้งนี้คงเป็นโอกาสอันดีเขายกโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาใครบางคนทันที พูดคุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23นางบำเรอแสนรัก ทั้งข่าวดีและข่าวร้าย 2
“เป็นไรทำหน้ายุ่งๆ” หลังเลิกเรียนวันนี้ อัณชญาไปกินข้าวกับเพื่อนๆ และรุ่นพี่ ซึ่งมีพีทไปด้วย ตอนกลับเขาเลยมาส่งเธอ“เปล่าค่ะ”“หน้าตาออกขนาดนี้ อย่ามาปฏิเสธ พูดมามีไร”“นายไปบ้านพี่พีทบ้างหรือเปล่า”“อ๋อ รู้แล้วสินะว่าน้าภพมากรุงเทพฯ เอ รู้ได้ไง อ๋อไปส่องไอจีพี่ปลาใช่ไหม”“ตกลงนายไปบ้านพี่พีทหรือเปล่า”“ไป เมื่อวันก่อน แต่ไม่ได้คุยกัน แค่ทักทาย เขามาคุยกับคุณแม่พักใหญ่ สีหน้าดูเครียดๆ เหมือนกันนะ”“จะเครียดอะไรล่ะ มาหาแฟนไม่ใช่เหรอ น่าจะมีความสุข”“เฮอะ น้าภพไม่เคยพูดว่ามีแฟนนะ”“คนอื่นเขารู้ทั่วบ้านทั่วเมืองนะ ควงกันอย่างเปิดเผยขนาดนั้น”“แค่คนคุย เพราะน้าภพไม่คิดมีแฟนหรอกหรือครอบครัวหรอก อัณไม่ต้องกังวลไป ยังไงเขาก็โสดไปจนวันตายละน่า”“ทำไมไม่คิดล่ะ”“เขาเคยมีแฟน หมั้นกันแล้วตั้งแต่ตอนเรียนโท คิดว่าเรียนจบจะแต่งงาน แต่วันที่เขาพากันไปเที่ยว รถเกิดอุบัติเหตุ คู่หมั้นน้าภพเสีย และเพิ่งรู้ว่าตอนนั้นเองว่าคู่หมั้นตั้งท้องอ่อนๆ น้าภพเองก็อาการสาหัส เขารู้สึกผิดจนไม่ยอมอภัยตัวเอง และไม่คิดจะสร้างครอบครัวกับใครอีก”“เป็นแบบนี้นี่เองสินะ น่าสงสารจัง”“สงสารใคร”“ก็นายกับแฟนและลูกของเขาน่ะสิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23นางบำเรอแสนรัก ระยะทำใจ
ระยะทำใจ ร่างใหญ่ที่นั่งทอดอารมณ์อยู่บนระเบียงห้อง ถอนหายใจยาวเมื่อวางโทรศัพท์ไว้ข้างตัวเรื่องหมั้นของเขากับปาลินเป็นข่าวดัง ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะปาลินเป็นนางเอกอันดับต้นของเมืองไทย ตัวเขาเองก็เป็นนักธุรกิจที่ตระกูลก็มีชื่อเสียงในสังคม เขาเองก็ทำใจและชินกับการเป็นข่าว แม้สถานะระหว่างเขากับปาลินจะรู้กันว่ามันคืออะไร การคบหามีข้อตกลง ไม่ต่างจากผู้หญิงในตึกส้ม ต่างตรงที่ปาลินมีชื่อเสียง และที่ผ่านมาก็ใช้ชีวิตปกติทว่าตอนนี้ชินภพกลับห่วงความรู้สึกของใครบางคน ป่านนี้จะคิดอะไรอยู่ เมื่อได้เห็นข่าวของเขากับปาลินได้ยินพลคุยโทรศัพท์กับนุ่ม เหมือนเด็กคนนั้นร้องไห้อย่างหนัก เขาไม่จำเป็นสนใจความรู้สึกของผู้หญิงที่อยู่ในฐานะนางบำเรอ แม้จะไม่เคยใช้งานจริง แต่แปลกที่กลับรู้สึกอยู่กระทั่งตอนนี้ ยิ่งรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังร้องไห้เขาอยากเช็ดน้ำตาให้ อยากปลอบโยน และอยาก...ไปหาแต่...ไม่สามารถทำได้เมื่อก่อนชินภพค่อนข้างมั่นใจว่าอัณชญาอยู่กับเขาได้ตลอดไป ในฐานะนางบำเรอ หรือเด็กในบ้าน เพราะเชื่อมั่นว่าตนเองจะไม่มีวันแต่งงานหรือสร้างครอบครัวกับผู้หญิงคนไหนทว่า ตอนนี้เรื่องราวชีวิตเขาได้เปลี่ยนไปแล้วมันเก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23นางบำเรอแสนรัก สุดแล้วแต่ใจ 1
สุดแล้วแต่ใจตอนแรกที่รู้ว่าอัณชญาไม่ได้กลับบ้านมาพร้อมกับนุ่ม ก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจ คิดว่าดีแล้ว เพราะเขาก็ยังไม่อยากเจออีกฝ่าย แต่พอเห็นภาพและคลิปในอินสตาแกรมที่หลานชายโพสต์ ชินภพถึงกับหงุดหงิด แต่ก็เพียงครู่เดียวก็คิดได้ว่าดีแล้ว จะได้ไม่ฟุ้งซ่านเพราะยัยเด็กดื้อนั่น เล่นต่อยมวยอย่างเมามัน ป่านนี้คงได้นอนโอดโอยเพราะเจ็บกล้ามเนื้อเป็นแน่“คุณภพคะ ปลาพร้อมแล้วค่ะ” เสียงหวานใสดังขึ้น ทำให้เขาเงยหน้าจากจอโทรศัพท์ เพื่อจะเห็นร่างเพรียวของหญิงสาวที่ใบหน้าสวยหวาน ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยประกายสดใส ริมฝีปากเต็มอิ่มได้รูปก็แย้มยิ้มอารมณ์ดีปาลินอยู่ในชุดเดรสเปลือกมะนาวแค่เข่า แต่โชว์เนินอกพอประมาณ ทั้งสวยงามและเหมาะสมกับภาพลักษณ์ของนางเอกหวานซ่อนเปรี้ยว แต่เมื่ออยู่บนเตียง ปาลินก็ไม่ได้แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นในตึกส้มของเขาแน่นอน เพราะคุณสมบัตินั้นต่างหาก ที่ชินภพเลือกเธอให้เป็นหนึ่งในผู้หญิงของเขาชายหนุ่มลุกจากโซฟาในห้องนั่งเล่น เดินไปจับมือเล็กๆ นั้นลงจากเรือนพักภายในอาณาเขตของไร่ เพื่อตรงเข้าตัวเมือง สำหรับดินเนอร์ในเย็นนี้ขับรถออกจากบริเวณไร่ ที่มีเนื้อที่รวมกับส่วนโรงงานนับร้อยกว่าไร่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23นางบำเรอแสนรัก สุดแล้วแต่ใจ 2
หลังดินเนอร์ชินภพพาปาลินเข้าไปเที่ยวในไนต์คลับของโรงแรม เจอคนรู้จักทักทายดื่มกันเพลิดเพลินกระทั่งดึก จึงพากันกลับแต่เพราะมันดึกมากแล้ว เขาจึงพาปาลินกลับบ้านใหญ่ที่ใกล้กว่าบ้านพักในไร่อาบน้ำเรียบร้อย ยังไม่ทันจะใส่ชุดนอนปาลินก็เข้ามาคลอเคลีย นัวเนีย แต่วันนี้เขารู้สึกเหนื่อย และมีบางอย่างรบกวนจิตใจเกินกว่าจะตอบสนองต่ออาการยั่วยวนของเธอ“ไว้วันหลังนะ วันนี้ผมง่วง”“จะหลับลงจริงๆ เหรอคะ”“ครับ วันหลังนะ”“งั้นกูดไนท์ค่ะ” เธอจูบแก้มสาก แล้วผละออกห่างจากร่างเขา เพื่อไปสวมชุดนอนชินภพเองก็เช่นกัน พอสวมชุดนอนเรียบร้อย เขาก็ทิ้งตัวบนเตียงแล้ว ตั้งใจจะหลับ แต่ก็เผลอคิดถึงเด็กดื้อคนหนึ่ง ขณะที่ปาลินนั้นยังไม่กลับเข้ามาในห้องนอน ชินภพก็ไม่ได้สนใจ อีกอย่างที่เขาคบหากับปาลินได้ อีกฝ่ายเป็นคนพูดจารู้เรื่องไม่เซ้าซี้มากความ กระทั่งผ่านไปครู่ใหญ่ เขาก็ผล็อยหลับไปทันทีในขณะที่ปาลินกำลังนั่งถางขาชันขึ้น เพื่อสอดนิ้วเข้าไปกึ่งกลางร่างกายตัวเอง ขยับรัวเร็ว พร้อมเปล่งเสียงครางด้วยความเสียวซ่าน สายตาก็จ้องมองแท็บเล็ตที่กำลังมีหนังโป๊เต็มหน้าจอ“อ๊า คุณภพขา ช่วยปลาด้วย อา อ๊ะ...”นางเอกสาวร้องเรียกชื่อชาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23นางบำเรอแสนรัก ใกล้อีกนิด 1
ใกล้อีกนิด‘คิดผิดหรือเปล่านะ ที่ไม่ยอมออกไปกินข้าวกับพี่พีท’ อัณชญาได้แต่คิดอยู่เพียงลำพัง ในห้องพักที่แสนกว้างใหญ่อย่างเหงาๆ วันนี้เป็นวันเกิดอายุครบ 19 ปีเต็ม แต่ต้องอยู่คนเดียวในห้องนี้ เพื่อนๆ ก็กลับบ้านต่างจังหวัดกันหมดไม่เคยคิดฝันอยากฉลองวันเกิด เพราะตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยมีวันแบบนั้น แต่การอยู่ในเมืองใหญ่ด้วยความรู้สึกโดดเดี่ยวแบบนี้ มันก็เศร้าเกินไปสมน้ำหน้าตัวเองที่ไม่ยอมกลับบ้านไปกับนุ่มไม่น่าเลย ไม่น่าเสียใจกับเรื่องที่นายขอปาลินแต่งงาน ทั้งที่ไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวนาย แค่นางบำเรอที่ไม่เคยถูกเรียกใช้เท่านั้นไม่เจียมตัวจริงๆ นังอัณ!ก่นด่าตัวเองในใจ พร้อมๆ กับน้ำตาซึม ก่อนหยดแหมะรินแก้ม ข้างนอกฝนก็ตกหนัก แถมฟ้าร้องเสียงดังก้องฟ้า แสงสีขาวที่ลอดผ่านระเบียงห้องนั่งเล่นเข้ามาทำให้เธอต้องหลับตาเพราะความตกใจแต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงลิฟต์ขึ้นมาจอดหน้าโถง พร้อมกับร่างสูงสง่าของใครบางคนปรากฏตัว ในมือมีถุงสองใบ สีหน้าเคร่งขรึม และดวงตามีประกายคมปลาบ พอๆ กับแสงเงินที่เปรี้ยงปร้างอยู่ข้างนอก“นาย...” เธอครางเสียงแผ่วสั่น บอกไม่ถูกว่าตกใจ ดีใจ หรือคาดไม่ถึง อาจจะทั้งสามอย่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23
บทล่าสุด
นางบำเรอแสนรัก เผชิญหน้า 2
สองเดือนต่อมา หลังจากเลิกคลาสฯ วันนี้ อัณชญาปฏิเสธที่จะไปซ้อมยิงปืนและต่อยมวยกับพีท เพราะเธอมีภารกิจสำคัญในบ่ายวันนี้นั่นก็คือการต้องรีบไปห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ที่มีงานอีเว้นต์ของซุป’ ตาร์คนดังอย่างปาลิน กับงานพรีเซ็นเตอร์น้ำหอมแบรนด์ดัง ซึ่งเธอคาดเดาว่างานใหญ่ขนาดนี้ บางทีชินภพอาจหอบช่อดอกไม้ไปเซอร์ไพรส์คู่หมั้น ซึ่งเป็นเหมือนกิมมิกของงานอีเว้นต์ของซุป’ ตาร์หลายคน ปาลินก็ไม่น่าจะพลาดโมเมนต์แบบนี้เพราะกลัวไม่ทันงาน อัณชญาจึงนั่งวินมอเตอร์ไซค์มายังห้างสรรพสินค้า จากนั้นก็ตรงไปยังสถานที่จัดงาน ซึ่งเป็นแฟชั่นฮอลล์ชั้นหนึ่งคนเยอะมาก ที่นั่งหน้าเวทียกพื้นเตี้ยๆ นั้นคนนั่งเต็ม ที่ยืนเบียดเสียดด้านหลังอีก บนชั้นที่สูงขึ้นไปก็มีคนยืนเกาะราวกั้น เพื่อมองลงมายังงาน ตั้งแต่ชั้นสองขึ้นไปยันชั้นสี่ บ่งบอกความเป็นซุป’ ตาร์อันดับต้นๆ ของปาลินงานเพิ่งเริ่ม ปาลินกำลังโชว์ร้องเพลง เป็นนักแสดงสาวที่ไม่ได้เก่งแค่การแสดง แต่ร้องเพลงได้เพราะคนหนึ่งเมื่อร้องเพลงเสร็จก็มีเปิดพรีเซ็นสเตชั่นภาพยนตร์โฆษณา จากนั้นก็พูดคุยกับพิธีกรเกี่ยวกับน้ำหอมที่เจ้าตัวเป็นพรีเซ็นเตอร์ ซึ่งปาลินก็พูดคุยได้อย่างเป็นกันเ
นางบำเรอแสนรัก เผชิญหน้า 1
เผชิญหน้า แม้จะถูกสั่งให้กลับบ้านใหญ่ แต่อัณชญาก็มีสีหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุข จนนุ่มแปลกใจ“ถูกไล่กลับบ้าน แต่ยังอารมณ์ดี ไม่โกรธนายเหรอ”“ไม่หรอกค่ะ นายไม่อยากให้ทำงานบ้าน” ให้เหตุผลกับนุ่มได้แค่นั้น แต่จริงๆ อัณชญาเองก็ไม่ได้รู้เหตุผลของชินภพอย่างชัดเจน แต่เธอเป็นเด็กดี ต้องเชื่อฟังนาย เพราะกลัวว่าไม่ทำตามที่นายสั่ง เธอจะไม่ได้เจอเขาอีก เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น เธอต้องคิดถึงเขาจนขาดใจตายแน่ๆเพราะฉะนั้นปิดเทอมของเธอ นอกจากไปเที่ยวกับแตงกวาและเพื่อนใหม่ของอีกฝ่ายแล้ว เวลาว่างอัณชญาก็ไปช่วยงานที่ตึกใหญ่ เข้าครัวกับป้าหมาย ซึ่งทำให้เธอทำอาหารได้เก่งขึ้น กลับไปกรุงเทพฯ อยู่คนเดียวก็สามารถทำอาหารเมนูโปรดกินเองได้อย่างสบายๆเวลาผ่านไปจนใกล้จะเปิดเทอม นายก็ไม่เคยมาบ้านใหญ่ และไม่เคยติดต่อเธอ ได้ยินจากนุ่ม ที่ได้รู้จากเด็กรับใช้ในตึกส้มว่านายเรียกผู้หญิงในตึกให้ไปหาที่บ้านพักในไร่ค่อนข้างบ่อยฟังด้วยความแปลบๆ ในอก แต่เธอก็ทำใจยอมรับสภาพตัวเองได้ ว่าสถานะตัวเองนั้นก็ไม่ต่างจากผู้หญิงในตึกส้ม แค่รอวันที่เขาเรียกหาแต่จนแล้วจนรอดชินภพก็ไม่เรียก กระทั่งวันที่เธอต้องกลับกรุงเทพฯ เพียงลำพัง โดยมีน
นางบำเรอแสนรัก หนูจะเป็นเด็กดีของนาย 4 (NC)
ตอนแรกอัณชญาตกใจเพราะตั้งรับจุมพิตที่จู่โจมไม่ทัน ทว่านาทีต่อมาความหวิวไหวก็ค่อยๆ ถาโถม จนเคลิบเคลิ้มกับจูบของเขา เปิดปากต้อนรับลิ้นอุ่นที่กวาดต้อนลิ้นเล็กของเธออย่างวาบหวามอัณชญาครางเสียงแผ่ว เมื่อลิ้นสากไล้ไปทั่วไรฟัน แล้วขบเบาๆ กับริมฝีปากบนสลับล่าง ก่อนบดจูบอย่างหนักหน่วงจนกายเธออ่อนระทวย ก่อนเขาก็อุ้มเธอวางบนโต๊ะกลางห้องที่มีข้าวของวางอยู่เพียงเล็กน้อยขาของเธอเปิดกว้างเพื่อรับกายแกร่งที่แทรกเข้ามาระหว่างขา มือทั้งสองข้างยังประคองดวงหน้าเธอเพื่อรับจุมพิตที่แสนดูดดื่มนั้น ตอนนี้ริมฝีปากอุ่นของเขาจูบไล้ไปทั่วดวงหน้า ไม่เว้นแม้กระทั่งใบหูเล็กๆ ซึ่งน่าแปลกมากที่มันสร้างความรัญจวนจนเธอครางเสียงดัง“อือ นาย อ๊า” เธอครางต่อเนื่อง เพราะมืออีกข้างของเขาสอดเข้ามาในชายเสื้อ ไล้หน้าท้องเบาๆ แล้วเลื้อยสูงขึ้นมายังฐานอก ขณะที่ริมฝีปากอุ่นผ่าวนั้นจูบไล้มายังลำคอ ลิ้นสากลากไปตรงแอ่งชีพจร จูบเม้มไปยังลำคอจนเสียวแปลบ“นาย อ๊ะ หนู...”“หนูอะไร หือ..”“หนู อือ ไม่รู้ค่ะ อ๊ะ...” เธอบอกอาการไม่ถูก ยิ่งตอนนี้มือหนานั้นเลื่อนมายังทรวงอก ลูบไล้เนิน ไม่นานก็เลื่อนไปด้านหลังปลดตะขอบราของเธออย่างคล่องแคล่ว
นางบำเรอแสนรัก หนูจะเป็นเด็กดีของนาย 3
ชินภพรู้สึกพอใจเมื่อการปรับหน้าดินสำหรับสร้างที่พักของรีสอร์ตนั้นเรียบร้อยแล้ว ส่วนรอบๆ รีสอร์ตก็กำลังลงต้นไม้ เพื่อสร้างภูมิทัศน์ตามแบบที่วางไว้ พื้นที่เดิมนั้นเป็นไร่สวน แต่ต้นไม้ที่ร่มครึ้มก็มีบางส่วน ซึ่งไม่ต้องปรับอะไรมาก เพราะรีสอร์ตแบ่งพื้นที่เป็นบ้านพัก สวนพักผ่อน และลานกิจกรรมต่างๆ แล้วยังมีพื้นที่ของป่าโปร่งและเส้นทางปั่นจักรยาน หรือสำหรับรถเอทีวีสำหรับขับเล่นชมธรรมชาติ ซึ่งสามารถเชื่อมต่อกับไร่และโรงงาน สำหรับแขกที่ต้องการเยี่ยมชมเมื่อตะวันกำลังคล้อยลับเหลี่ยมเขา ชินภพขับรถกลับบ้านพักทันที วันนี้อากาศในฤดูร้อนก็ร้อนมากกว่าปกติ ทำให้เขาทั้งเหนื่อยและล้าร่างกาย ถึงบ้านพักก็นอนแช่ตัวในอ่างน้ำอุ่น จิบไวน์อยู่ราวครึ่งชั่วโมง จึงลุกขึ้นไปล้างสบู่ใต้เรนชาวเวอร์ ล้างตัวจนสะอาด พร้อมทั้งสระผมและก็ล้างหน้า หยิบผ้าขนหนูที่วางอยู่บนชั้น ซึ่งวางแยกระหว่างผ้าขนหนูเช็ดตัวกับผ้าเช็ดหน้า และผ้าเช็ดผมอย่างเป็นระเบียบเขานึกชมเด็กใหม่ที่มาทำงานบ้านแทนแจน ที่ทำงานได้อย่างน่าพอใจชายหนุ่มเดินไปยังห้องแต่งตัว โดยมีผ้าขนหนูพันกายท่อนล่าง และผ้าขนหนูผืนเล็กพันรอบศีรษะเมื่อเลื่อนประตูห้องแต่งตั
นางบำเรอแสนรัก หนูจะเป็นเด็กดีของนาย 2
เพราะมันเป็นครั้งแรกที่อัณชญาได้เข้ามาในบริเวณไร่สุขวสันต์ ก็รู้สึกตื่นเต้น พื้นที่อันกว้างใหญ่ โอบล้อมด้วยภูเขา มองไปทางไหนก็เขียวครึ้มไปหมด ให้ความรู้สึกสดชื่นบ้านพักของนายอยู่ในโซนที่เงียบสงบ ซ่อนตัวอยู่อีกฝั่งของไร่และโรงงานผลิตไวน์ เป็นเหมือนอาณาเขตส่วนตัวหรือเขตหวงห้าม นอกจากคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องเท่านั้นจะเข้าไปในพื้นที่ได้เป็นบ้านปีกไม้หลังใหญ่สองชั้นบนเนินสูง บริเวณบ้านร่มครึ้มด้วยต้นไม้ใหญ่ที่มีระยะห่างให้ดูโปร่ง โล่งไม่อึบทึบ อากาศก็เย็นสบาย เพราะมีลมพัดผ่านตลอด“เข้าบ้านมาเสียที จะได้แนะนำให้รู้จักป้าพิมพ์” พลเรียกอัณชญาที่กำลังมองสำรวจบริเวณบ้าน ดูจากสีหน้าก็คงชอบบ้านพักหลังนี้ไม่น้อยอัณชญาขึ้นเดินตามหลังพลไป กระทั่งมาถึงห้องโถง ก็ได้เจอกับสตรีสูงวัยไล่เลี่ยกับป้าหมาย“อัณ นี่ป้าพิมพ์ เป็นแม่บ้านของที่นี่”“สวัสดีค่ะป้าพิมพ์ หนูขอฝากตัวด้วยนะคะ” อัณชญายกมือไหว้คนสูงวัยกว่าอย่างนอบน้อมพร้อมส่งยิ้ม“มันเป็นหลานห่างๆ ของฉันเอง ใช้งานมันได้ตามสบายนะป้าพิมพ์ กว่ามันจะกลับไปเรียนก็อีกสองเดือนมั้ง” ก่อนหน้านั้นพลก็บอกเรื่องหลานสาวให้ป้าพิมพ์ได้ฟังบ้างแล้ว แต่ไม่ได้ลงรายละเอียด
นางบำเรอแสนรัก หนูจะเป็นเด็กดีของนาย 1
หนูจะเป็นเด็กดีของนายกลับมาถึงบ้านสุขวสันต์ในตอนเที่ยง อัณชญาจึงได้กินข้าวกับนุ่มและป้าหมายอย่างเอร็ดอร่อย ทั้งสองเตรียมอาหารเหนือเมนูโปรดของเธอไว้ให้“จะว่าไปนายก็ใจดีกับอัณมากนะ ทั้งซื้อเค้ก ให้กำไลและพาไปกินข้าวด้วย” นุ่มชวนคุยหลังจากกินข้าวอิ่ม ทั้งสองนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น ขณะที่ป้าหมายนั่งเอนหลังดูโทรทัศน์อยู่ใกล้ๆ“ค่ะ นายใจดีกับหนูมาก นายไม่โกรธด้วยที่หนูเสียใจเรื่องที่เขาจะแต่งงานกับพี่ปลา”“หรือจริงๆ นายก็ชอบอัณอยู่”“เขาสงสารหนูแค่นั้นแหละ”“อือ อาจใช่”“ว่าแต่พี่นุ่มเถอะ สมัครงานที่ร้านในเมืองเป็นไงมั้ง มีแววจะได้ไหม”“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะมีคนสมัครเยอะ วันที่ไปสมัคร เจ้าของร้านให้ลองสระผม ไดร์ผม ทาเล็บ แต่งหน้า และมีหลายคนไปสมัครเหมือนกัน”“พี่นุ่มต้องได้แน่นอนค่ะ เพราะพี่นุ่มทำได้ทุกอย่าง โดยเฉพาะแต่งหน้า เริ่ดสุด” อัณชญาไม่ได้ยกยอ เพราะนุ่มทำได้ทุกอย่างจริงๆ“ถ้าพี่ได้งาน คงไม่ได้กลับไปอยู่กรุงเทพฯ กับอัณแล้วนะ พี่อยากอยู่ใกล้ๆ พี่พล”“ไม่เป็นไรค่ะ หนูอยู่คนเดียวได้ โตแล้ว”“แต่ก็เป็นห่วงอัณนะ อยู่คนเดียวจะเหงาไปหรือเปล่า”“ไม่เหงาหรอกค่ะ เพราะเรียนทั้งวัน กลับห้อ
นางบำเรอแสนรัก ใกล้อีกนิด 2
ร้านอาหารที่ชินภพพาอัณชญามากินในค่ำคืนนี้ ก็คือร้านอาหารของครอบครัวพีทนั่นเอง เข้าไปในห้องวีไอพีของร้าน เจออาหารเต็มโต๊ะแล้วก็ยังเจอพีทยิ้มแฉ่งรออยู่แล้ว“โอ๊ย มาเสียที ผมรอจนไส้กิ่วแล้วเนี้ย” เจ้าตัวโอดครวญสีหน้าไม่ได้จริงจังมากนัก แต่ยิ้มล้อเลียนให้อัณชญาพร้อมเปรยเบาๆ“คนเราก็นะ ชวนมากินข้าวไม่มา พอผู้ปกครองชวน ก็มาทันที น้อยใจจุง”อัณชญาไม่ต่อปากต่อคำกับพีท เพราะเธอรู้สึกผิดหวังนิดๆ ที่คิดว่าชินภพจะพาเธอมากินข้าวสองต่อสองคงหวังมากไป แค่นี้ก็ดีถมเถ ได้ทั้งเค้ก ของขวัญวันเกิด และเขาพามากินข้าว สามคนก็ดีกว่านั่งเหงาๆ เคล้าน้ำตาอยู่ในห้องพักเพียงลำพัง ต่อไปนี้เธอตั้งใจไว้ว่าจะไม่คิดมากเรื่องของชินภพกับปาลิน หรือผู้หญิงคนอื่นๆ เพราะเขาก็เป็นผู้ชาย ที่มีผู้หญิงเกินสองคนอยู่ในชีวิตมาตั้งแต่ไหนแต่ไรเธอก็แค่เด็กสาวคนหนึ่งที่เขาอุปการะไว้ แม้จะมีตำแหน่งนางบำเรอ แต่ก็ไม่เคยได้ทำหน้าที่ แต่มันก็ดีกว่าการถูกเขาเมินเฉย เพราะอย่างน้อยเขาก็ดูแลเธออย่างดี ทั้งส่งเรียนหนังสือ ดูแลค่าใช้จ่าย มีของขวัญ มีพามากินข้าว เวลาร้องไห้ก็เช็ดน้ำตาให้มันดีมากๆ แล้วสำหรับเด็กผู้หญิงที่เกิดมาในครอบครัวยากจน แล
นางบำเรอแสนรัก ใกล้อีกนิด 1
ใกล้อีกนิด‘คิดผิดหรือเปล่านะ ที่ไม่ยอมออกไปกินข้าวกับพี่พีท’ อัณชญาได้แต่คิดอยู่เพียงลำพัง ในห้องพักที่แสนกว้างใหญ่อย่างเหงาๆ วันนี้เป็นวันเกิดอายุครบ 19 ปีเต็ม แต่ต้องอยู่คนเดียวในห้องนี้ เพื่อนๆ ก็กลับบ้านต่างจังหวัดกันหมดไม่เคยคิดฝันอยากฉลองวันเกิด เพราะตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยมีวันแบบนั้น แต่การอยู่ในเมืองใหญ่ด้วยความรู้สึกโดดเดี่ยวแบบนี้ มันก็เศร้าเกินไปสมน้ำหน้าตัวเองที่ไม่ยอมกลับบ้านไปกับนุ่มไม่น่าเลย ไม่น่าเสียใจกับเรื่องที่นายขอปาลินแต่งงาน ทั้งที่ไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวนาย แค่นางบำเรอที่ไม่เคยถูกเรียกใช้เท่านั้นไม่เจียมตัวจริงๆ นังอัณ!ก่นด่าตัวเองในใจ พร้อมๆ กับน้ำตาซึม ก่อนหยดแหมะรินแก้ม ข้างนอกฝนก็ตกหนัก แถมฟ้าร้องเสียงดังก้องฟ้า แสงสีขาวที่ลอดผ่านระเบียงห้องนั่งเล่นเข้ามาทำให้เธอต้องหลับตาเพราะความตกใจแต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงลิฟต์ขึ้นมาจอดหน้าโถง พร้อมกับร่างสูงสง่าของใครบางคนปรากฏตัว ในมือมีถุงสองใบ สีหน้าเคร่งขรึม และดวงตามีประกายคมปลาบ พอๆ กับแสงเงินที่เปรี้ยงปร้างอยู่ข้างนอก“นาย...” เธอครางเสียงแผ่วสั่น บอกไม่ถูกว่าตกใจ ดีใจ หรือคาดไม่ถึง อาจจะทั้งสามอย่
นางบำเรอแสนรัก สุดแล้วแต่ใจ 2
หลังดินเนอร์ชินภพพาปาลินเข้าไปเที่ยวในไนต์คลับของโรงแรม เจอคนรู้จักทักทายดื่มกันเพลิดเพลินกระทั่งดึก จึงพากันกลับแต่เพราะมันดึกมากแล้ว เขาจึงพาปาลินกลับบ้านใหญ่ที่ใกล้กว่าบ้านพักในไร่อาบน้ำเรียบร้อย ยังไม่ทันจะใส่ชุดนอนปาลินก็เข้ามาคลอเคลีย นัวเนีย แต่วันนี้เขารู้สึกเหนื่อย และมีบางอย่างรบกวนจิตใจเกินกว่าจะตอบสนองต่ออาการยั่วยวนของเธอ“ไว้วันหลังนะ วันนี้ผมง่วง”“จะหลับลงจริงๆ เหรอคะ”“ครับ วันหลังนะ”“งั้นกูดไนท์ค่ะ” เธอจูบแก้มสาก แล้วผละออกห่างจากร่างเขา เพื่อไปสวมชุดนอนชินภพเองก็เช่นกัน พอสวมชุดนอนเรียบร้อย เขาก็ทิ้งตัวบนเตียงแล้ว ตั้งใจจะหลับ แต่ก็เผลอคิดถึงเด็กดื้อคนหนึ่ง ขณะที่ปาลินนั้นยังไม่กลับเข้ามาในห้องนอน ชินภพก็ไม่ได้สนใจ อีกอย่างที่เขาคบหากับปาลินได้ อีกฝ่ายเป็นคนพูดจารู้เรื่องไม่เซ้าซี้มากความ กระทั่งผ่านไปครู่ใหญ่ เขาก็ผล็อยหลับไปทันทีในขณะที่ปาลินกำลังนั่งถางขาชันขึ้น เพื่อสอดนิ้วเข้าไปกึ่งกลางร่างกายตัวเอง ขยับรัวเร็ว พร้อมเปล่งเสียงครางด้วยความเสียวซ่าน สายตาก็จ้องมองแท็บเล็ตที่กำลังมีหนังโป๊เต็มหน้าจอ“อ๊า คุณภพขา ช่วยปลาด้วย อา อ๊ะ...”นางเอกสาวร้องเรียกชื่อชาย
