All Chapters of พี่สาวใจร้าย: Chapter 11 - Chapter 20

เห็นริตาอ้ำอึ้ง เมฆาจึงถามแบบขยายความ “คืองี้นะ บางทีเรื่องบนเตียงก็มีผลทำให้ผู้หญิงสองคนถูกเปรียบเทียบได้ชัดเจนไง ถ้าให้เดา นิดต้องเด็ดกว่าพี่ต้าแน่นอน ฮ่าๆ”ที่พูดได้ขนาดนี้เพราะเหล้าเข้าปากล้วนๆ เมาได้ที่ไงริตาสูดลมหายใจเข้าอกลึกยาว เริ่มเห็นลางๆ ล่ะว่าปัญหามันอยู่ตรงไหน เธอค่อยๆ พูดทีละคำ เสียงเบาหวิว “คือว่า ...พี่ไม่เคยมีไรกับพี่ทันเลย”“ห๊ะ!” เมฆาแทบตกเก้าอี้หัวคะมำ “พี่ต้าว่าไงน๊ะ?” เสียงสูงไปอีก ตกใจเว่อร์วัง “คบกันมานานแค่ไหนเนี่ย?”ริตาขมวดคิ้วมองคนเริ่มเมาแล้วแอคติ้งทะลุจอ เธอตอบเสียงหนึ่ง “สองปี”เมฆาเบิกตากว้างทำท่าอ้าปากค้าง “โอ้! พระเจ้าช่วยจอช์จด้วย มันแย่มาก ส่ะ สองปี ไม่มีไรกันสองปีอ่ะน๊ะ”ริตาดึงเมฆามาปิดปากแถมด้วยเขกกะโหลกไปทีนึง“เบาหน่อยสิเว้ยไอ้แชมป์”“อู้ๆ ยู้แย้ว”พอปากได้อิสระ เมฆาก็ถามต่อเนื่องแต่เสียงเบากว่าเดิมว่า “พี่ทันเขาสุภาพบุรุษขนาดนั้นหรือว่าพี่เล่นตัวหวงตัวขนาดไหนกันเนี่ย?”ริต้าอ้ำอึ้ง ท่าทางเขินๆ ไม่มั่นใจ “ก็มีนิดๆ หน่อยๆ แค่ภายนอก แต่ยังไม่เคย เอ่อ...ถึงขั้นนั้น”“โห่! ผมนะ คบกับนิดไม่ถึงเดือนครับ พอได้กัน จากนั้นเดือนหนึ่งเ

เพราะทำงานคนละที่ คอนโดของเขมิกาจึงอยู่ห่างจากคอนโดเก่ากับห้องเช่าของริตาแต่นั่นไม่ใช่ปัญหา “พรุ่งนี้แกใส่ชุดฉันไปทำงานได้ พวกเราหุ่นดีเหมือนกัน สวยเหมือนกัน” เขมิกาว่าอย่างนั้นขณะดุนหลังเพื่อนให้เข้าห้อง ก่อนหันมาปิดประตูเหมือนกลัวเพื่อนหนีไปฆ่าตัวตายจริงๆ“แล้วแฟนแกไม่อยู่เหรอ?”ริตาถามอย่างไม่ค่อยสบายใจเท่าไร ออฟฟิศของบริษัทที่เธอทำงานไม่ได้ใส่ยูนิฟอร์ม เรื่องเสื้อผ้าหน้าผมจึงไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่เป็นการมานอนค้างห้องเพื่อนต่างหาก พวกเธอสนิทกันมากอยู่หอพักเดียวกันตั้งแต่สมัยเรียน ทว่าพอเรียนจบก็แยกย้าย มีแฟนก็เว้นพื้นที่ส่วนตัวให้แฟน นั่นจึงทำให้ริตาไม่เคยมานอนค้างห้องเขมิกาเลยสักครั้ง วันนี้คือครั้งแรก ก็เลยเกรงใจอยู่มาก“แฟนฉันจะไปไหนได้ แกไม่ต้องเกรงใจ มานี่มา”แฟนของเขมิกาจบเภสัชฯ ตอนกลางวันเปิดร้านยาใกล้คอนโด ตอนกลางคืนกลับห้องนั่งเล่นหุ้นลุ้นคริปโต ดังนั้นเขาอยู่ที่ห้องไม่ได้ไปไหนแน่นอนริตาเดินมานั่งที่โซฟาตามการจับมือของเพื่อน เขมิกาทำเหมือนตอนนี้เธอเป็นเด็กน้อยเลย ดูแลดีมาก “ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้ เกรงใจว่ะแก” แต่ก็ไม่อยากอยู่คนเดียวในคืนที่สองคนนั้นแต่ง

เจ้านายหนุ่มหรี่ตา “ก่อนนี้คุณขยันมากไม่เคยลา จู่ๆ ลาสี่วันภายในระยะเวลาแค่หนึ่งเดือน ลาทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละวัน วันที่ลาจะต้องไปก่อกวนสองคนนั้นทุกครั้ง”ริตากลอกตา รู้สึกงงเล็กน้อย พนักงานมีเป็นร้อย คุณเจ้านายจะรู้เรื่องเธอละเอียดแบบนี้ไม่ได้นะคะเหมือนฟ้าเมตตาเทวดาช่วยชีวิตเมื่อเขมิกากลับมาริตารีบขอตัว ลุกขึ้นไปช่วยเพื่อนเทอาหารใส่จาน ไม่นาน บนโต๊ะริมโซฟาหน้าทีวีก็มีของกินวางจนเต็ม มีเหล้าและกับแกล้มหลายอย่าง“จะได้หลับสบาย” เขมิกาบอกริตา“ขอบใจแก” อยู่กับเพื่อนกินเหล้าได้“มาค่ะ กินๆ” เขมิกาบอกตอนทุกคนนั่งล้อมวงพร้อมดื่มกิน “ไม่เมาไม่เลิกรา” หล่อนชอบดูซีรีย์จีนเพราะเป็นโต๊ะเตี้ยกลมทรงตัวเล็กกะทัดรัด ทุกคนจึงนั่งล้อมวงบนพื้นห้อง รวมถึงก้องกวิน เจ้านายของริตา เขาเลือกนั่งข้างเธอคอยแผ่ซ่านกลิ่นอายจอมมารตลอดเวลาแรงกดดันอันเข้มข้นมหาศาลจากดวงตาคู่คมที่ดำจัดจนดูลึกลับซึ่งมองมาอย่างเย็นชาตลอดเวลาของบอสหนุ่ม ทำริตาดื่มเหล้าย้อมใจอย่างสงบเสงี่ยมมาก อยากร้องไห้โวยวายเหมือนเคยกลับไม่กล้าฝ่ายเขมิกากับภากรนั่งฝั่งตรงข้าม กินไปจู๋จี๋กันไป น่าอิจฉามากริตาถอนหายใจ ยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปาก

ภาภรพยักหน้าเข้าใจ ฟังพลางรินเหล้าให้แฟน เขมิกาว่าอีก “แต่ที่เจ็บกว่าก็คือสิ่งที่แม่มันทำ คิดดู แฟนทิ้งมันมาแต่งกับน้อง ส่วนแม่ยังเห็นพ้อง ขอร้องมันแทนน้องทุกอย่าง ตอนไอ้ต้าโวยวายไม่ยินยอม แม่ก็เข้าข้างแต่น้อง บังคับให้มันอภัย ย้ำว่าเป็นพี่ต้องรักน้อง งานแต่ง แม่ก็ช่วยจัดแจงอย่างเร็ว กลัวหลานไม่มีพ่อ โอ๋ว่าที่ลูกเขยอย่างกับเป็นเทวดา”ภากรพยักหน้าเป็นผู้ฟังที่ดี เขายกเหล้าให้แฟนดื่ม เขมิกาดื่มแก้คอแห้งรวดเดียวหมดแก้วว่าอีก “เขมปล่อยมันอยู่คนเดียวไม่ได้หรอก เห็นร้ายแบบนี้แต่มันอ่อนไหวสุดๆ” พูดไปพูดมาก็ยิ่งเครียด ยิ่งเครียดแทนเพื่อนเท่าไรก็ยิ่งพูด เขมิกาลืมไปแล้วว่านอกจากภากรยังมีก้องกวินอีกคนที่ขมวดคิ้วนิ่วหน้าตั้งใจฟังเธอจับไหล่กว้างของแฟนเข้ามาใกล้ จ้องหน้าเขา “เขมว่าเราสองคนเลิกกันก่อนนะพี่กร เขมต้องดูแลเพื่อน ไอ้ต้าดีขึ้นเมื่อไร เดี๋ยวเราค่อยกลับมาคบกันใหม่ โอเคป่ะ”ภากรดึงแฟนมาปิดปากแน่น “ไม่ต้องพูดดดดด”จากนั้นก็อุ้มแฟนเข้าห้องที่หล่อนเพิ่งออกมา จัดการจับตัวหล่อนยัดใต้ผ้าห่มบังคับให้นอนกับเพื่อนไปซะเมาแล้วเพ้อเจ้อเกินไปล่ะ!ไม่ว่าจะเหนื่อยจากอะไรหรือจะแฮ้งค์จะเฮ

ธนาเป็นผู้ชายที่หล่อมาก ทั้งสุภาพอบอุ่นและอ่อนโยน เหมือนพระเอกในละคร มีความรับผิดชอบสูง และมีหน้าที่การงานที่ดี เงินเดือนสูง ณิชาจึงภูมิใจมากเธออยากประกาศให้โลกรู้ใจจะขาด จึงนัดเพื่อนมาเจอกันที่ร้านอาหารในห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง“เขามีความเป็นผู้ใหญ่ ตามใจฉันทุกอย่างเลยแก” ณิชาพูดอย่างเขินอาย พวงแก้มสาวน้อยแดงเรื่อนีน่าหัวเราะชอบใจ “แน่ล่ะ เขาอายุมากกว่าแกนี่”“แค่อายุมากไม่ได้การันตีว่าดีทุกคนหรอกนะจ๊ะ” ณิชาเถียงแทนสามีด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน “ผู้ชายคนอื่นส่วนใหญ่อาจจะชอบเด็กสาวๆ เพราะอยากให้พวกหล่อนคอยเอาอกเอาใจ แต่กับพี่ทัน ตอนที่ฉันอ้อนนิดอ้อนหน่อย พูดคะขา เขาก็แทบเหลวแล้วล่ะ แค่มองตาก็พร้อมตามใจหมดทุกเรื่องเลยเชียวล่ะ”“เพราะแกท้องด้วยรึเปล่า”“อือ...ก็ส่วนหนึ่ง” ณิชาพยักหน้ายิ้มเขิน “เมื่อก่อน ตอนที่เขาดูแลฉันในฐานะน้องสาวของพี่ต้าอ่ะ เขาก็ดีนะ แต่แค่ระดับหนึ่งเท่านั้น แล้วก่อนท้องไม่ขนาดนี้จริงๆ แหละ แต่ตอนนี้แทบจะอุ้มฉันไว้ในมือตลอดเวลา”“ผู้ชายก็แบบนี้แหละแก ชอบผู้หญิงอายุน้อยขี้อ้อน แกดรอปเรียนอยู่บ้านเฉยๆ ก็คอยเอาอกเอาใจเข้าไว้ให้มาก พอเขากลับจากงานเหนื่อยก็เตรียมเบียร์เ