All Chapters of HOMBRES CALIENTES 3: ELIAS - THE OLD MAID'S DESIRE (SPG): Chapter 1 - Chapter 10

WARNING SPG"Oh, honey! Faster please! Yes! That's it!" Halos hindi na humihinga ang babaeng panay ang ungol sa kaniyang harapan. Her legs were wide open while he devoured her s*x. Pati kamay nito hindi malaman kung saan kakapit.Ekspertong pinaglaro ni Elias ang dila niya sa loob nito. Labas-masok iyon habang ang mga kamay niya ay dumadama sa mayayamang dibdib nito."F*ck! I'm c*mming!" Kasunod niyon ay ang panginginig nito."Next?" nakangising tanong niya sa isa pang babae na naroon din at padama-dama sa sariling katawan. Alam niyang kanina pa ito nag-iinit habang pinanonood ang ginagawa niya sa kasama nito.Yes. He's having a threesome. One of his best way to escape from loaded work."Come here," utos niya sa babae. Tumingin pa ito sa katabi bago umusod patungo sa harapan niya. Parehong nasa ibabaw ng kama ang dalawa, habang siya ay nakaluhod sa sahig."What do you want me to do, huh?" Pinaraanan niya ng mga daliri ang makinis nitong hita, paakyat sa tiyan nito. Tumayo rin siya par

“Happy birthday to you! Happy birthday to you! Happy birthday, Dear Essang . . . Happy birthday to you!” malakas na pagkanta nina Myca at Lassy. Nasa isang fine dining resto sila sa kalagitnaan ng maingay na Metro.Iyon pala ang dahilan kung bakit siya gustong makita ng dalawa. Madalas talaga ay nakalilimutan niya ang birthday niya dahil hindi lang iyon ang nangyari sa araw na iyon— marami pa.“Make a wish!” masayang wika ni Myca sa kaniya. Magkadikit pa ang mga palad nito habang nagniningning ang mga mata.Ngumiti siya sa dalawa, saka hinipan ang kandila. Hindi na niya kailangan pang mag-wish dahil araw-araw na niyang hinihiling sa langit ang gusto niyang mangyari.“Yehey!” Parang bata ang dalawa na pinahiran pa siya ng cake sa mukha.“Hey!” Natatawang umilag siya nang makitang muli siyang papahiran ni Lassy.“Now, you’re thirty-eight, p’wede na nating binyagan. Alam mo na, pa-expire na iyan.” Inginuso ni Myca ang puson niya.Inirapan niya ang dalawa. Sinasabi na nga ba, iyon na nama

Patamad na umupo si Elias sa kaniyang upuan sa loob ng kaniyang opisina sa Regional Trial Court ng NCR. Katatapos lang ng huling kasong kaniyang dininig at medyo pinasakit ng mga iyon ang ulo niya.Sa RTC ng NCR siya itinalaga bilang hukom. Sa Tierra del Ricos niya sana nais magpa-assign, pero mas mainam na rin daw iyon sabi ng kaniyang ama. Mas malapit sa promotion niyang ninanais sa Supreme Court. Isa kasi siya sa napipisil na maging Associate Justice. At kung saka-sakaling palarin, siya ang magiging pinakabatang husgado na mauupo sa Supreme Court bilang Associate Justice.Hinagod niya ang sentido at tumingin sa kawalan. Unti-unting sumilay ang ngiti sa mga labi niya.Hindi pa rin nawawala sa isip niya ang naganap noong nakaraang birthday salubong na inihanda ng kaniyang mga kaibigan. Dahil doon, nakalimutan niyang umuwi. Labis-labis na nagdamdam ang kaniyang ina, pero sinabi niya ritong babawi siya at uuwi sa susunod na weekend. Pero sigurado siyang mahihirapan siyang suyuin ito. I

“Home . . .” bulong ni Elias sa sarili habang ipinapasok ang sasakyan sa bakuran ng kanilang dalawang palapag na bahay; na wala namang gate at tanging mga tanim na halaman ng kaniyang ina ang nakapalibot doon. Nagmistula tuloy iyong mini farm/garden. Dahil bukod sa namumulaklak na mga halaman, marami ring tanim na gulay sa paligid. Iyon na talaga ang kinalakihan niya, kaya kahit papaano, na-m-miss din niya ang umuwi. “Kuya!” sigaw ni Dheyna na palabas ng main door nila. Nagmamadali itong sumalubong ng yakap sa kaniya, pagkuwa’y hinalikan siya sa pisngi. “Bakit parang bumigat ka yata?” biro niya nang tingnan ito mula ulo hanggang paa. “Kahit kailan, Kuya, ang sama mo!” Sinabayan pa nito iyon ng paghampas sa balikat niya. Natawa siya. Gusot na kaagad ang mukha nito. “Baka hindi ka maulian sa itsura mong iyan. Sige ka . . .

“At long last!” Malakas na sumuntok sa hangin si Attorney Dheyna Salviejo habang naglalakad sila palabas ng Municipal Trial Court ng Tierra del Ricos. Katatapos lang ng hearing ng kliyente nito at nanalo sila. Isang bagay na pinakaaasam-asam nito dahil dalawang sunod na rin itong natalo. “Let’s go out! My treat!” nakangiting wika nito sa kaniya. Iyon ang gusto niya rito, kahit anong resulta ng hearing— manalo o matalo, hindi ito pinanghihinaan ng loob. “Sige po. Maaga pa rin naman. Babalik pa po ba tayo ng opisina?” “Naku, hindi na! And please stop using po. Ilang beses ko na rin iyang sinabi sa iyo noon pa. We are outside our workplace. Kapag nasa labas tayo, ate kita.” Ipinulupot pa nito ang braso sa kaniyang bisig. Napangiti siya. Kapag ganoon ito, pakiramdam tuloy niya nagkaroon siya ng kapatid. Nag-iisa kasi siyang anak kaya sabik siyan