All Chapters of คนเถื่อนที่รักเธอ: Chapter 31 - Chapter 40

“มันเป็นความประสงค์ของคุณโจนาธาน…แล้วอีกอย่าง จากนี้ไปเธอกับแม่ก็ไม่ต้องทำงานบ้าน นับจากนี้ฐานะของเธอกับแม่ไม่ใช่คนรับใช้อีกต่อไป”“คุณโจนาธานช่างกรุณา” หญิงสาวออกอาการดีใจจนบอกไม่ถูกที่ห้องรับแขกภายในคฤหาสน์บ่ายของวันนั้น ซาบรีน่าถูกตามตัวให้มาพบอีกครั้งในห้องรับแขก เมื่อมาถึง ก็พบว่าโซเฟียและโจนาธานนั่งยิ้มร่าอยู่เคียงกัน รอเธออยู่ที่เก้ารับแขกชุดใหญ่ บุด้วยกำมะหยี่เนื้อดี สีแดงเลือดนกซาบรีน่ารู้สึกแปลกใจกับหลายๆอย่างในชีวิต ที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างกะทันหัน ทว่าก็ยังเก็บงำความสงสัยเอาไว้ในใจ ได้แต่รอโอกาสเหมาะที่จะถามกับโซเฟียผู้เป็นแม่“ลุงโจนาธานจะพาแม่กับหนูไปตัดเสื้อผ้าที่ในเมือง”เป็นประโยคแรกที่โซเฟียกล่าวเมื่อเจอหน้าลูกสาว นับเป็นอีกความประหลาดใจของเช้านี้“ดัดเสื้อผ้าหรือคะ” ซาบรีน่าตาวาว“ใช่…ลุงจะพาไปซื้อข้าวของที่หนูกับแม่อยากได้” โจนาธานสำทับสิ่งที่โซเฟียกล่าวเอาไว้ ด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มซาบรีน่าสังเกตเห็นสีหน้าเปี่ยมสุขของแม่ รอยหม่นในดวงตาที่เคยซุกซ่อนความเศร้าอยู่เป็นประจำคู่นั้น ได้อันตรธานไปแล้ว ที่เห็นอยู่ตรงหน้า คือดวงตาที่ฉายแววความสุขพร่างพราย มีหยาดแววชีวิตกลอกป

“แต่สิ่งที่แกเพิ่งพูดออกมา นั่นแหละ! ที่เรียกว่ากำลังก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของพ่อ” โจนาธานย้อน ปรามด้วยน้ำเสียงและสายตา เตือนให้ลูกชายได้คิด“แต่…” คริสโตเฟอร์ขยับริมฝีปากจะพูด ทว่าไม่ทันที่จะกล่าวอะไร โจนาธานก็ขัดขึ้นมาเสียก่อน“ที่ผ่านมา พ่อทำเพื่อแก ทำเพื่อครอบครัวมามาก อะไรที่เป็นความสุขของพ่อ แกจะใจแคบถึงกับให้ไม่ได้เชียวหรือ?”ถ้อยคำนั้นถึงกับทำให้คริสโตเฟอร์อึ้ง“ผม…” น้ำเสียงของคริสโตเฟอร์รู้สึกผิดต่อโจนาธานผู้เป็นพ่อขึ้นมาทันทีเขาไม่ควรโผงพางจนลืมใคร่ครวญว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา พ่อของตนก็ไม่เคยมีความประพฤติเสื่อมเสียในเรื่องผู้หญิง แม้จะเคยได้ยินกิตติศัพท์ของเขามาบ้างในเรื่องความเจ้าชู้ ทว่านั่นก็นานมาแล้ว เป็นเรื่องในอดีต เมื่อครั้งที่โจนาธานยังเป็นหนุ่มฉกรรจ์ แต่ภายหลังจากที่ผู้เป็นมารดาจากไป โจนาธานแทบจะอุทิศเวลาทั้งหมดของชีวิตให้กับงานมากมายที่ต้องรับผิดชอบดูแล คำพูดของคนเป็นพ่อ ทำให้คริสโตเฟอร์ต้องกลับมาคิดใหม่ ตัวเขาเสียอีก ที่ยังทำตัวเหมือนเด็กไม่ยอมโต ทั้งที่เรียนจบแล้ว วัยก็สมควรแก่การแบ่งเบาภาระการงานของโจนาธานซึ่งเหนื่อยมามากจากนั้นโจนาธานก็เล่าเรื่องที่ตนถูกลอบ

ซาบรีน่านึกขอบคุณสุราที่ช่วยกระตุ้นความกล้าขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด หารู้ไม่ว่าคริสโตเฟอร์กำลังลดคุณค่าของเธอลงเรื่อยๆ จากสิ่งที่ซาบรีน่ากำลังทำ และมันกำลังจะกลายเป็นความเกลียดชังไปในที่สุดคริสโตเฟอร์ไม่รู้เลยว่าการที่ซาบรีน่าแสดงอาการเหมือนคนขาดความอบอุ่น แสวงหาความรักจากคนรอบข้างอยู่นั้น ที่จริงแล้วเธอต้องการเอาชนะเขา เรียกร้องความสนใจจากเขา“จะดีกว่าไหม…ถ้าเราแยกไปหาที่ส่วนตัวคุยกัน”มาร์คชวน มองเสี้ยวหน้าบางส่วนของซาบรีน่าที่สะท้อนอยู่ในแสงไฟสลัว นัยน์ตาสีฟ้าส่องประกายสุกใสกว่าดวงดาว ริมฝีปากอิ่มที่เขาเพิ่งได้ชิมเมื่อสักครู่ ยืนยันแล้วว่ามันหอมหวานเพียงใด ซาบรีน่ายิ้มให้มาร์ค แววตาเย้ายวนลอบชำเลืองไปทางคริสโตเฟอร์เป็นระยะๆ มีหลายครั้งที่สายตาของซาบรีน่าและคริสโตเฟอร์ปะทะกันเข้าโดยบังเอิญ“ตรงไหนดีล่ะคะ” ซาบรีน่าถามออกมาเสียงดัง จงใจให้คริสโตเฟอร์ได้ยินมาร์คหัวใจเต้นระรัวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นรวดเร็วจนน่าแปลกใจ ก่อนจะเอื้อมมือไปรั้งสะโพกของซาบรีน่า แยกเธอออกจากหมู่เพื่อน เหมือนรู้ว่ามีความน่าค้นหาอื่นรออยู่ข้างหน้า ในที่ลับตาซึ่งมีเพียงเธอและเขา“ดูนั่นสิคะ…” แซนดร้าสะกิ

ฉันะพิสูจน์ให้รู้ว่าของจริงเป็นยังไง” เขาทำน้ำเสียงยียวน สีหน้าหื่นหิว“คุณคงไม่เชื่อ…ถ้าฉันจะบอกว่า เอ่อ…ฉันยังไม่เคยกับใครมาก่อน ถ้าคุณต้องการจริงๆ…ฉันยอม แต่อยากให้ครั้งแรกระหว่างเรา น่าจดจำกว่านี้” เธอต่อรอง “โกหก….ใครๆก็เห็นกันทั้งนั้นว่าเมื่อคืนเธอจูบกับไอ้มาร์ค แล้วยังสนองจนมันเดินขาถ่างกลับมา” เขาส่ายหน้าพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆซาบรีน่ารู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ รู้สึกเสียใจที่เขาไม่เชื่อ ความจริงไม่ช่วยทำให้เธอมีคุณค่าขึ้นมาในสายตาของเขา“เมื่อคืนที่คุณเห็น มันไม่มีอะไรอย่างที่คุณคิด”แสงจันทร์ที่สาดเข้ามาทางช่องหน้าต่าง ทำให้เห็นแววตาเหยียดต่ำของคริสโตเฟอร์ที่ทอดมองดูเธออย่างชิงชัง หญิงสาวรู้สึกเสียใจว่าเธอไม่ควรเรียกร้องความสนใจออกไปอย่างนั้น“คิดหรือว่ามารยาตื้นๆของเธอจะหลอกฉันได้ มานี่!..ฉันจะให้บทเรียนที่เธอลืมไม่ลง” ทั้งที่เพิ่งตำหนิว่าจูบของเธอไม่เป็นสับปะรด ทว่าสุดท้ายเขาเองที่เป็นฝ่ายอดใจเอาไว้ไม่ไหว เผลอกอบโกบใบหน้าสวยเข้ามาบดริมฝีปากอีกครั้ง “อย่าค่ะ…” หญิงสาวทัดทานด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เมื่อเขาทาบสองมือลงบนเต้าทรวงอวบใหญ่ พร้อมกับกระชากชุดนอนเต็มแรง แคว๊ก

ทีแรกซาบรีน่าจะขอติดตามไปด้วย ทว่าโซเฟียไม่อนุญาต ด้วยรู้ดีว่าการเดินทางไปคาลกูรีนั้นค่อนข้างเสี่ยงอันตราย เป็นที่รู้กันว่าเมืองคาลกูรี ขึ้นชื่อในเรื่องความเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อน ไร้กฏหมาย มีเหตุการณ์จี้ปล้น ฆ่ากันตายให้เห็นทุกวี่วันราวกับเป็นเรื่องปกติแต่ในความโหดร้ายป่าเถื่อนของมัน คาลกูรีมีสายแร่ทองคำเอาไว้ล่อตาล่อใจนักขุดทองทั้งหลาย ความเย้ายวนใจของทองได้เรียกให้นักแสวงโชคพากันหลั่งไหลมาจากทุกสารทิศ แต่ท้ายที่สุด กิเลศและความโลภในจิตใจมนุษย์ ก็บันดาลให้เกิดความขัดแย้ง แย่งชิงวัตถุสีเหลืองกันอย่างเอาเป็นเอาตายและเมื่อกฎหมายไม่สามารถบังคับใช้ได้สำหรับเมืองนี้ ปืนที่อยู่ในมือจึงแทนกฎหมาย ความยุติธรรมแปลว่าใครก็ตามที่ลั่นไกปืนได้เร็วกว่า ชีวิตเหมือนใบไม้ที่รอวันร่วง พร้อมจะปลิดปลิวไปพร้อมกับสายลมแห่งความขัดแย้งแห่งผลประโยชน์หลังจากที่โซเฟียและโจนาธานเดินทางไปคาลกูรี ตอนใกล้ค่ำ ดวงตะวันสีอ่อนจางกำลังจะลาโรยลงทุกขณะ ซาบรีน่าทอดสายตาผ่านหน้าต่างบานกว้างของห้องนอน หัวใจดวงน้อยลิ่วลอยไปสู่ห้วงรัตติกาลอันเวิ้งว่าง แลเห็นสีดำระบายความมืดมิดไปทั่วผืนฟ้าอยู่ๆ…ความคิดถึงจางๆที่ก่อกวนอยู่ในใ