เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 35
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-20 23:05:40
บทที่เกี่ยวข้อง
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 36
มาร์คคุยโวออกไปทันที ไม่กล้าปริปากบอกความจริงเพราะกลัวเสียหน้าว่าโดนแตะผ่าหมากจนหมดท่า ทั้งที่ยังไม่ทันได้ทำอะไรหล่อนเลยด้วยซ้ำทว่ามันก็เป็นความภาคภูมิลึกๆในใจของผู้ชายอย่างมาร์ค แม้มันจะเป็นการโกหก ว่าเขาสามารถพิชิตสวาทหญิงสาวที่บรรดาเพื่อนชายต่างให้ความสนใจคำพูดของมาร์คเรียกเสียงฮาลั่นขึ้นกลางวงเหล้า หารู้ไม่ว่าที่ชั้นสองของคฤหาสน์ ผู้หญิงคนหนึ่งเพิ่งทิ้งร่างลงบนเตียงนอนทั้งใบหน้านองน้ำตา ซาบรีน่าพยายามเช็ดสัมผัสอันน่าขยะแขยงที่มาร์คฝากเอาไว้ เช็ดคราบลิปสติกเลือนๆที่ริมฝีปากหลังจากทำใจกล้า แลกจูบกับคนที่ไม่รักอย่างดูดดื่ม ไม่มีใครรู้หรอกว่าในวินาทีที่ต้องจูบกับมาร์ค เธอแทบกลั้นใจกับความขยะแขยง นึกตำหนิตัวเองอยู่ในใจว่าเธอคงบ้าไปแล้ว แค่เรียกร้องความสนใจจากผู้ชายคนหนึ่ง…เธอต้องทำถึงขนาดนี้เชียวหรือนานเท่าไรไม่รู้ ที่หญิงสาวหลับไปทั้งน้ำตา มารู้ตัวอีกทีเมื่อร่างหนักอึ้งของใครบางคนโถมทับมาที่ตัวเธอ “อื้อ…!!.”หญิงสาวดิ้นรน ทว่าริมฝีปากที่ขยับจะร้องหาอิสรภาพ กลับถูกฝ่ามือใหญ่ทาบสนิท กักกั้นเสียงร้องของเธอเอาไว้ เสียงจึงอู้อี้ อื้ออึง อยู่ในลำคอซาบรีน่าพยายามกระเสือกร่างหนี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 37
ฉันะพิสูจน์ให้รู้ว่าของจริงเป็นยังไง” เขาทำน้ำเสียงยียวน สีหน้าหื่นหิว“คุณคงไม่เชื่อ…ถ้าฉันจะบอกว่า เอ่อ…ฉันยังไม่เคยกับใครมาก่อน ถ้าคุณต้องการจริงๆ…ฉันยอม แต่อยากให้ครั้งแรกระหว่างเรา น่าจดจำกว่านี้” เธอต่อรอง “โกหก….ใครๆก็เห็นกันทั้งนั้นว่าเมื่อคืนเธอจูบกับไอ้มาร์ค แล้วยังสนองจนมันเดินขาถ่างกลับมา” เขาส่ายหน้าพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆซาบรีน่ารู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ รู้สึกเสียใจที่เขาไม่เชื่อ ความจริงไม่ช่วยทำให้เธอมีคุณค่าขึ้นมาในสายตาของเขา“เมื่อคืนที่คุณเห็น มันไม่มีอะไรอย่างที่คุณคิด”แสงจันทร์ที่สาดเข้ามาทางช่องหน้าต่าง ทำให้เห็นแววตาเหยียดต่ำของคริสโตเฟอร์ที่ทอดมองดูเธออย่างชิงชัง หญิงสาวรู้สึกเสียใจว่าเธอไม่ควรเรียกร้องความสนใจออกไปอย่างนั้น“คิดหรือว่ามารยาตื้นๆของเธอจะหลอกฉันได้ มานี่!..ฉันจะให้บทเรียนที่เธอลืมไม่ลง” ทั้งที่เพิ่งตำหนิว่าจูบของเธอไม่เป็นสับปะรด ทว่าสุดท้ายเขาเองที่เป็นฝ่ายอดใจเอาไว้ไม่ไหว เผลอกอบโกบใบหน้าสวยเข้ามาบดริมฝีปากอีกครั้ง “อย่าค่ะ…” หญิงสาวทัดทานด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เมื่อเขาทาบสองมือลงบนเต้าทรวงอวบใหญ่ พร้อมกับกระชากชุดนอนเต็มแรง แคว๊ก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 38
“อย่าว่าฉันใจร้าย ฉันหยุดไม่ได้จริงๆ...ซาบรีน่า” เขาสารภาพถึงความรู้สึกในขณะนั้น จากนั้นก็นำพามันเข้าไปอีกครั้งด้วยความดิบเถื่อนหญิงสาวหลับตาปี๋ กัดฟันเพื่อผ่อนความรู้สึกแบกรับ เมื่อร่างกายถูกเติมเต็มเข้ามาอีกครั้ง คราวนี้ค่อยดีขึ้น เจ็บในช่วงสั้นๆ จากนั้นความสุขก็แผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์ คริสโตเฟอร์ค่อยๆแก้มัดข้อมือของเธอที่ถูกพันธนาการเอาไว้กับเหล็กดัดที่หัวเตียงทันทีที่มือทั้งสองข้างเป็นอิสระ หญิงสาวก็คว้าไปที่แผ่นหลังเรียบลื่น กอดรัดเขาเอาไว้แน่น เหมือนความจริงที่ทับซ้อนอยู่ในความฝัน สองร่างกลิ้งสลับ ผลัดกันทาบทับ พัลวันอยู่บนที่นอน หญิงสาวพร้อมยอมให้เขาเป็นชายคนแรก เพื่อสอนบทเรียนที่จะทำให้ร่างกายของเธอเติบโตไปสู่วัยสาวสะพรั่งอย่างแท้จริงคืนนั้น เธอกับเขาใช้เวลาเรียนรู้ซึ่งกันและกันจนถึงเช้าเมื่อแสงแรกของวันสาดลอดหน้าต่างเข้ามารบกวนดวงตาที่พริ้มสนิท ซาบรีน่าสะดุ้งตื่น สิ่งแรกที่ทำคือการไขว่คว้าหาร่างกำยำของชายหนุ่มที่เธอซุกซบมาทั้งคืน หากก็พบเพียงรอยยวบยุบที่ฝากเอาไว้บนที่นอน และกรุ่นกลิ่นกายของเขาที่กำจายอยู่ในความรู้สึกถวิลหาคริสโตเฟอร์จากไปเงียบๆ ก่อนที่แสงเงินแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 39
ทีแรกซาบรีน่าจะขอติดตามไปด้วย ทว่าโซเฟียไม่อนุญาต ด้วยรู้ดีว่าการเดินทางไปคาลกูรีนั้นค่อนข้างเสี่ยงอันตราย เป็นที่รู้กันว่าเมืองคาลกูรี ขึ้นชื่อในเรื่องความเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อน ไร้กฏหมาย มีเหตุการณ์จี้ปล้น ฆ่ากันตายให้เห็นทุกวี่วันราวกับเป็นเรื่องปกติแต่ในความโหดร้ายป่าเถื่อนของมัน คาลกูรีมีสายแร่ทองคำเอาไว้ล่อตาล่อใจนักขุดทองทั้งหลาย ความเย้ายวนใจของทองได้เรียกให้นักแสวงโชคพากันหลั่งไหลมาจากทุกสารทิศ แต่ท้ายที่สุด กิเลศและความโลภในจิตใจมนุษย์ ก็บันดาลให้เกิดความขัดแย้ง แย่งชิงวัตถุสีเหลืองกันอย่างเอาเป็นเอาตายและเมื่อกฎหมายไม่สามารถบังคับใช้ได้สำหรับเมืองนี้ ปืนที่อยู่ในมือจึงแทนกฎหมาย ความยุติธรรมแปลว่าใครก็ตามที่ลั่นไกปืนได้เร็วกว่า ชีวิตเหมือนใบไม้ที่รอวันร่วง พร้อมจะปลิดปลิวไปพร้อมกับสายลมแห่งความขัดแย้งแห่งผลประโยชน์หลังจากที่โซเฟียและโจนาธานเดินทางไปคาลกูรี ตอนใกล้ค่ำ ดวงตะวันสีอ่อนจางกำลังจะลาโรยลงทุกขณะ ซาบรีน่าทอดสายตาผ่านหน้าต่างบานกว้างของห้องนอน หัวใจดวงน้อยลิ่วลอยไปสู่ห้วงรัตติกาลอันเวิ้งว่าง แลเห็นสีดำระบายความมืดมิดไปทั่วผืนฟ้าอยู่ๆ…ความคิดถึงจางๆที่ก่อกวนอยู่ในใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 40
ผู้ชายตัวโตได้แต่ยืนนิ่งเงียบอยู่ตรงหน้า รู้สึกได้ว่าริมฝีปากหนักอึ้งขึ้นมาทันทีซาบรีน่ารู้ดีว่าคำถามนั้นทำให้เขาหนักใจ เพราะเขาเพิ่งกลับมาจากบ้านของแซนดร้า“ช่างเถอะ…”เธอพยายามจบการสนทนา พลางแหงนใบหน้าขึ้นมองเพดาน กลอกน้ำตาที่ขังคลอคืนลงเบ้า ภาวนาขอให้เขาอย่าได้กล่าวอะไรออกมาอีกเลย ในวินาทีที่น้ำตาพร้อมจะพรวดพราดออกมาได้ทุกเมื่อ ไม่อยากให้เขารู้ความจริงว่าในวินาทีนั้น ความรู้สึกของเธอกำลังย่ำแย่ อ่อนแออย่างถึงที่สุด ที่เมืองคาลกูรี (Kalgoorlie) โจนาธานใช้เวลาเดินทางเกือบสองวันเพื่อมาถึงเหมืองทองคำที่เขาถือหุ้นอยู่ นอกจากระยะทางจะไกล เส้นทางที่ทุรกันดารก็เป็นอุปสรรคสำคัญที่ทำใหการเดินทางล่าช้ากว่าที่ควรจะเป็นหุ้นส่วนคนอื่นๆก็เพิ่งเดินทางมาถึงก่อนหน้าเพียงไม่กี่วัน ทุกคนต้องรอเขา ในฐานะที่โจนาธานคือผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของเหมืองทองคำแห่งนี้ โซเฟียทอดสายตามองดูที่ราบโล่งตรงหน้า นอกจากเปลวแดดที่เต้นระริกอยู่ในกระแสลมร้อน บริเวณรอบๆก็เต็มไปด้วยหน้าดินที่ถูกขุดลึกลงไปเป็นชั้น เป็นหลุมบ่อขนาดใหญ่เต็มไปหมด เรือนนอนหลังเล็กและกระโจมที่พักล้วนเต็มไปด้วยฝุ่นเคลือบหนาอย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 41
เสียงของชายหญิงที่กำลังสมสู่ เพลินอยู่ในห้วงอารมณ์หฤหรรษ์ ไม่หลงเหลือสติจะกั้นเสียงครวญครางเอาไว้ได้บ้าจริง! เขานึกตำหนิชายหญิงคู่นั้นอยู่ในใจ ที่ทำให้เขาต้องรีบก้าวยาวๆ หนีเสียงครางอันรบกวนจิตใจเข้าไปในห้องน้ำ ใช้ความเย็นของสายน้ำช่วยดับอารมณ์ร้อนระอุที่ผุดกระหายขึ้นภายในใจเสียงนั้น ทำให้เขาคิดถึงความรู้สึกจากการร่วมรักที่ห่างหาย หลังจากเหน็ดเหนื่อยจนแทบเอาชีวิตไม่รอด เพื่อหนีออกมาจากเหมืองเถื่อนที่กักขังเขาเอาไว้นานกว่า 5 ปี ตอนสายของวัน แสงแดดอุ่นสาดสีทองไปทั่วที่ราบโล่งของเมืองคาลกูรี ชีวิตรอบๆโรงแรมที่พักแห่งนั้นดำเนินไปตามครรลองของมันอีกครั้ง เริ่มแลเห็นความวุ่นวายที่เคลื่อนไหวอยู่บนท้องถนนโจนาธานพาโซเฟียออกจากโรงแรมที่พัก ขับรถกลับเข้าไปที่เหมืองอีกครั้งเพื่อตรวจงาน กระทั่งทุกอย่างเสร็จสิ้น ก็แยกย้ายจากผู้ถือหุ้น เดินทางมุ่งหน้าสู่คิมเบอร์เลย์เพื่อกลับบ้านทว่าระหว่างเส้นทางกลับบ้าน โจนาธานและโซเฟียเจอกับเหตุการณ์ร้ายที่ไม่คาดฝัน เมื่อมีชายฉกรรจ์ 3 คน อำพรางใบหน้าไว้ด้วยผ้าสีดำ สวมหมวกปีก ควบม้าตามหลังมาไกลๆ พร้อมกับเสียงปืนยิงขู่ ไล่หลังรถของโจนาธานที่แล่นอยู่ข้าง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 42
ยิ่งทรมานจิตใจของโจนาธานที่ทอดสายตามองมาด้วยความขมขื่นใจ เพราะเขาเองก็ถูกมัดเอาไว้กับต้นไม้อย่างหมดหวัง ไร้หนทางจะช่วยเหลือ“อย่าทำเธอ…อย่า” โจนาธานเป็นฝ่ายตะโกนออกมา นึกถึงคำพูดของทนายจอร์จที่เคยแนะนำว่าเขาควรจะมีคนคุ้มกัน ทว่าโจนาธานกลับปฏิเสธ ไม่ได้เห็นความสำคัญกับสิ่งที่จอร์จแนะนำแต่อย่างใด เพราะไม่คาดคิดว่าจะต้องมาเจอกับโจรป่าพวกนี้โซเฟียสุดจะขยะแขยง กระโปรงถูกเลิกขึ้นไปกองอยู่เหนือแผ่นหลัง มือของมันเคล้นคลึงต่ำลงใต้ง่ามก้ม ขณะที่อีกมือล้วงเลยไปขยำเต้าทรวงหลามล้นอย่างเมามัน ไม่สนใจสายตาของโจนาธานที่ทอดมองมาด้วยความปวดร้าวทรมาน ที่ช่วยเหลืออะไรเธอไม่ได้เลย“เดี๋ยวจะส่งขึ้นสวรรค์…เธอจะรู้ว่ามีผัวทีเดียวพร้อมๆกันสามคนนั้นเป็นยังไง” กล่าวจบไอ้คนร่างใหญ่ใบหน้าเหี้ยมก็ช้อนร่างของโซเฟียขึ้นอุ้ม“ปล่อยนะ…” ปลายเท้าน้อยๆละลิ่วลอยขึ้นจากพื้น มือของเธอที่ทุบตีและดิ้นรน ยิ่งทำให้มันชอบใจ มีความสุขที่เห็นเธอขัดขืน มันกวาดสายตามองหาทำเลเหมาะๆ เดินดุ่มไปที่กองฟาง โยนร่างของโซเฟียลงบนฟ่อนฟางอัดก้อนที่วางกองเอาไว้สำหรับเป็นอาหารม้า เมื่อเจอที่เหมาะเจาะให้พวกมันกระทำย่ำยีเธอได้ถนัดถนี่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 43
โซเฟียพยายามโน้มน้าวให้โจนาธานรับเดลไว้เป็นคนติดตาม เพราะจากนี้ เขาคงต้องแวะเวียนมาที่คาลกูรีบ่อยขึ้น ไม่อาจรู้ล่วงหน้าว่าเหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นอีกเมื่อไรเมื่อโจนาธานเอ่ยปากชวน เดลก็ตอบรับอย่างว่าง่ายเดลนึกถามตัวเองด้วยความสงสัยว่าเหตุใดเขาจึงตอบรับคำชวนของโจนาธาน? และเขาก็ค้นพบคำตอบด้วยตัวเองว่าความรู้สึกในขณะนั้น เขาก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่กำลังเคว้งคว้างสับสน อนาคตดูเวิ้งว้างเหมือนทุ่งโล่งกว้างที่แลเห็นอยู่ตรงหน้าเดลตัดสินใจทิ้งอิสรภาพที่แลเห็นอยู่ข้างหน้า ทิ้งทุ่งหญ้าและผืนดินกันดารที่เคยกินนอนเหมือนบ้าน แม้ทะเลทรายและความแห้งแล้งนั้นจะโหดร้ายต่อทุกสรรพชีวิต แต่ก็เต็มไปด้วยเสน่ห์และสีสันของการเดินทางอันท้าทาย แต่ละวันที่ต้องขี่ม้าแรมรอน ทำให้เดลค้นพบว่าในความเร่ร่อนนั้นก็เต็มไปด้วยความหมายของชีวิตให้ค้นหา เดลคิดว่าที่โซเฟียเสนอให้โจนาธานรับเขาเอาไว้ทำงาน เพราะเธอคงอยากช่วยเหลือเขา แต่โซเฟียคงไม่เข้าใจหรอกว่าการที่เขาได้กลับมาอยู่ใกล้ๆเธอ แต่ต้องทนเห็นเธอเป็นของคนอื่นนั้นมันทรมานมากกว่าวันที่ไม่มีเธอเสียอีก วูบหนึ่ง ในเสี้ยวความคิดอันมืดดำเดลอยากคว้าปืนขึ้นมาระเบิดสมองของโจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20
บทล่าสุด
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 91
“ดึกดื่นป่านนี้ คุณหนูจะไปไหนครับ” คนรับใช้ถามด้วยความแปลกใจ“ไปบ้านของจอร์จ…เร็ว! แล้วอย่าถามอะไรมาก”จากนั้นรถม้าก็เคลื่อนออกไปด้วยความรวดเร็ว เสียงเท้าของแซนดร้าที่วิ่งลงบันไดบ้านไปเมื่อครู่ เสียงเฟืองและล้อรถม้าที่เสียดสีกับพื้นกรวดจากการออกตัวด้วยความเร็ว ดังขึ้นไปถึงชั้นบนของบ้าน โทนี่และซินเทียที่กำลังวิวาทะกันอยู่ในขณะนั้น รีบชะโงกหน้าออกมามอง“แซนดร้า…นั่นลูกจะไปไหน”ด้วยความตกใจ ซินเทียตะโกนไล่หลังรถม้าที่กำลังจะพาร่างของแซนดร้าหายลับไปในราตรีกาลอันมืดมิดจอร์จส่ายหน้า…น้ำตาซึม นึกตำหนิในอารมณ์ชั่ววูบของตนเอง ถ้าแซนดร้าเป็นอะไรไป เขาจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองเป็นอันขาดสองเดือนผ่านไป“ช่างเป็นชุดแต่งงานที่สมบูรณ์แบบที่สุด…” ซาบรีน่าซึ่งอยู่ในชุดวิวาห์ ดวงหน้าเต็มไปด้วยความปลาบปลื้ม รำพึงออกมาลอยๆ มองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจก “เธอตะหากที่สมบูรณ์แบบ…ไม่ใช่ชุดแต่งงานสักหน่อย”คริสโตเฟอร์ในชุดเจ้าบ่าวสีเทาขรึม ก้าวเข้ามาใกล้ ทาบร่างกายกำยำใหญ่เอาไว้ที่ด้านหลังของซาบรีน่า กอดและก้มกระซิบเบาๆที่หลังใบหูเพียงปีแรกหลังแต่งงาน ทั้งสองก็ได้ทายาทเป็นลูกชายไว้สืบสกุล และอีกปีถัด
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 90
โทนี่ถอดหมวก ถอดเสื้อโค้ทสีดำออกช้าๆ แขวนไว้ที่หลังประตูแล้วก้าวขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านโดยไม่ลืมมองไปที่ห้องนอนของแซนดร้าผู้เป็นลูกสาว พบว่าเธอไม่อยู่ จำได้ว่าแซนดร้าบอกเอาไว้ว่าจะออกไปหาคริสโตเฟอร์ เกี่ยวกับเรื่องพินัยกรรมที่ทำให้แซนดร้าดีใจจนเนื้อเต้น “ยังไม่นอนอีกหรือ” โทนี่ถามภรรยาที่ทอดร่างอยู่บนเตียงนอน อดสะท้อนใจไม่ได้ว่าแม้เธอจะยังไม่หลับ ก็ไม่ได้หมายความว่าซินเทียกำลังรอคอยการกลับมาของเขา “คุณหายไปไหนตั้งนาน” ซินเทียถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง “ห่วงฉันด้วยหรือ” สามีขมวดคิ้ว นิ่วหน้า “ถามอะไรอย่างนั้น...ถามเหมือนคุณไม่รู้ใจฉัน คุณเป็นสามีของฉันนะโทนี่” ซินเทียตัดพ้อโทนี่อยากจะตอบว่า ‘ใช่…ฉันไม่เคยรู้ถึงจิตใจลึกๆของเธอเลย…ซินเทีย’ทว่าสุดท้าย เขาก็เก็บถ้อยคำยอกย้อนนั้นเอาไว้ในใจ “ไม่ห่วงคุณแล้วจะห่วงใคร…คุณเป็นสามีฉันนะโทนี่” เธอกล่าวให้เขาได้คิด “สามียังงั้นรึ!....ช่วยบอกหน่อยเถอะว่าฉันควรจะภาคภูมิใจกับตำแหน่งนี้ใช่ไหม?” โทนี่ทำน้ำเสียงเย้ยหยัน เหมือนกับคนที่สูญสิ้นศรัทธาในชีวิตคู่ของตนมานานแล้ว ซินเทียขมวดคิ้
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 89
สีหน้าของโทนี่เต็มไปด้วยความขมขื่น นิ่งฟังเสียงตึงตังของเตียงที่เคลื่อนไปกระแทกผนัง ดังอยู่เป็นจังหวะที่ต่อเนื่องและยาวนาน ยิ่งได้ยินยิ่งโกรธแค้น ชิงชัง และริษยาจอร์จที่บรรเลงลีลารักได้ยาวนานโดยไม่รู้เหน็ดเหนื่อย ไม่เหมือนกับเขาที่มักจะล้มเหลวในทุกครั้ง จากความบกพร่องของกล้ามเนื้อที่เกี่ยวของกับการกลั้นเกร็งการหลั่งซึ่งไม่อาจบังคับได้อวัยวะชิ้นนั้นมันอยู่เหนือการควบคุมของเขามานานแล้ว สืบเนื่องมาจากประสาทรับความรู้สึกบางส่วนได้ถูกทำลายลงไปพร้อมๆกับการผ่าตัด ภายหลังจากอุบัติเหตุตกม้า โทนี่คว้าเหล้าในขวดขึ้นมากระดกดื่มเหมือนน้ำ สบถด่าตัวเองอยู่ในใจด้วยถัอยคำหยาบโลน ถ้าไม่ใช่เพราะตัวเองที่อ่อนแอทั้งกายและใจ ซินเทียคงหนักแน่นพอที่จะประคับประคองความซื่อสัตย์ต่อกันเอาไว้ได้ เขาคงไม่ตกอยู่ในสภาวะอันทุกข์ตรมขมขื่นเช่นนี้ จากนั้นไม่นาน โทนี่ก็ฟุบหน้าลงบนโต๊ะ เขาหลับลงเพราะฤทธิ์สุราที่กรอกลงคอเพื่อให้ลืมทุกอย่างในชีวิต แม้รู้ดีว่าเหล้าอาจช่วยบิดเบือนความจริงอันเจ็บปวดได้ในช่วงสั้นๆก็ตาม จากเหตุการณ์อัปยศที่กำลังดำเนินอยู่นั้น โทนี่แทบจะไม่โทษซินเทีย เขาโยนความผิ
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 88
อีกครั้ง รั้งบั้นท้ายเปลือยร่อนไว้ในตำแหน่งที่พร้อมจะรองรับบางสิ่งซึ่งกำลังจะเคลื่อนเข้าสู่กันและกันหล่อนผ่อนลมหายใจเหมือนจะนับถอยหลัง ไม่ได้เหลียวกลับไปมอง หากก็เดาได้ถึงความเครียดเขม็งที่จรดเล็งลงตรงหลืบลับในสรีระของหล่อนเพียงพรวดสั้นๆ…ที่หล่อนจำต้องกัดฟันด้วยความทรมาน เสี้ยวสั้นๆที่เปลี่ยนสถานะความสัมพันธ์ของเธอและเขาตลอดไป ซินเทียสูดและพ่นลมหายใจเข้าออกอย่างสับสน แบ่งรับแบ่งสู้กับความรู้สึกที่เติมเต็มเข้ามารุนแรงเหล้าหลายแก้วที่หล่อนดื่ม ความมึนเมาในตอนนั้น ทำให้โซเฟียไม่ได้ฉงนใจกับความผิดปกติใดๆทั้งสิ้น ทว่าความรู้สึกอึดอัด รัด แน่น ก็ยืนยันว่า ‘ไม่ใช่โทนี่อย่างแน่นอน’เมื่อได้สติ…โซเฟียพยายามสะบัดสะโพกหนี หากเขาก็ดำดิ่งสู่แอ่งอารมณ์ของหล่อนไปแล้ว ความรู้สึกของซินเทียในตอนนั้น มันเหมือนกับมีรถไฟขบวนใหญ่ที่กำลังเคลื่อนผ่านเข้าไปในอุโมงค์ความปรารถนาอันมืดมิดและคับแคบของเธอ ซินเทียเหมือนผู้หญิงที่กำลังหวาดกลัวความมืด ได้แต่ภาวนาให้ความยาวลึกของรถขบวนนั้นเคลื่อนผ่านไปเสียที ยิ่งช้ายิ่งอึดอัด ยิ่งนานยิ่งทรมาน แต่เมื่อถึงที่สุดของมัน…กลับรู้สึกทรมานยิ่งกว่า ราวกับว่านรกและสวรรค์ได้ม
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 87
เหล้ารัมอีกขวดหมดเกลี้ยงภายในเวลาไม่นาน โทนี่ใช้มือหมุนขวดเปล่าไปมา มองดูมันกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนพื้น ขวดเหล้าไม่ต่างอะไรกับจิตใจของเขาในตอนนั้น บางครั้งก็มั่นคง แข็งแกร่ง ทว่าอยู่ๆกลับอ่อนแอ ล้มลงอย่างไม่เป็นท่า กลิ้งไปกลิ้งมาเหมือนขวดเหล้า ไม่เคยมีครั้งไหนในชีวิตของโทนี่ ที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นพ่อที่ไร้ค่าขนาดนี้จากนั้นเขาก็ทอดร่างลงเหยียดยาว นอนหงายที่กลางพื้น มือก่ายหน้าผาก กวาดสายพาพร่าพรางไปที่เพดานบ้าน ราวกำลังค้นหาแมงมุมสักตัวที่อาจจะกำลังชักใยระโยงระยางอยู่ในตอนนั้นโทนี่ค้นพบว่านอกจากเหล้าจะไม่ช่วยให้เขาหยุดคิดถึงเหตุการณ์ในอดีตเก่าๆที่กร่อนกินใจ แต่มันยิ่งกลับไปกวนตะกอนความแค้นที่กาลเวลากดทับมันเอาไว้ ให้ปะทุขึ้นมาอีกครั้งเขาหยัดร่างซวนเซขึ้นมาจากพื้นด้วยดวงตาแดงก่ำ “คนทรยศ...คนชั่วช้า การที่ทำแบบนี้ มันเท่ากับว่าแกกำลังล้ำเส้นฉัน” โทนี่กล่าวถึงคนที่ตนกำลังโกรธ สาดเสียงสบถไปในความว่างเปล่า นอนฟังน้ำเสียงของตัวเองสะท้อนอยู่ในห้อง กังวานของมันกระทบผนังและสะท้อนกลับเข้าไปถึงหัวใจที่กำลังปวดแปลบ รู้สึกแสบเหมือนโดนสุราราดรดลงกลางบาดแผลหัวใจที่กลัดหนอง ความพิโรธสะท้อ
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 86
“ไม่แน่ใจขนาดนั้นหรอกมาธาร์…แต่ถ้าจะเป็นพินัยกรรมจริง คุณพ่อก็ต้องถูกบังคับให้เซ็นอย่างแน่นอน” “แต่ก็มีพยานรับรู้อย่างถูกต้องนะคะ” มาธาร์ให้เหตุผล “จะมีประโยชน์อะไร…ถ้าพยานเป็นแค่หมากตัวหนึ่งที่จอร์จวางเอาไว้ในกระดาน” คริสโตเฟอร์เปรียบเปรย มาธาร์หรี่ตา ครุ่นคิดถึงความเป็นไปได้ในข้อนี้ “ถ้าคุณไม่ยอมรับพินัยกรรม หรือต้องการจะหาข้อจริงใดๆมาโต้แย้ง ก็ต้องรีบแล้วนะคะ เพราะในพินัยกรรมระบุเอาไว้ชัดว่าคุณจะต้องแต่งงานกับแซนดร้าภายในหนึ่งเดือนหลังจากที่พินัยกรรมฉบับนี้ได้ถูกเปิด” มาธาร์เตือนด้วยความหวังดี ที่บ้านของแซนดร้า ใกล้ค่ำของวันนั้น แซนดร้าที่กำลังอยู่ในอาการตื่นเต้นดีใจสุดขีด โผเข้ากอดกับซินเทียผู้เป็นแม่ ภายหลังจากตัวแทนจากสำนักงานกฏหมายที่ชื่อเดวิด แวะมาแจ้งข่าวให้แซนดร้าได้ทราบเกี่ยวกับเนื้อหาในพินัยกรรมซึ่งเกี่ยวข้องกับเธอ “แม่ได้ยินเหมือนกับที่หนูได้ยินใช่ไหมคะ” แซนดร้าละล่ำละลัก ถามออกมาด้วยความดีใจเหมือนต้องการคนยืนยัน ทันทีที่ร่างท้วมของเดวิดหายลับไปที่เบื้องหลังประตู “จริงแท้ที่สุด…แม่ดี
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 85
เป็นเพราะจอร์จให้ความเคารพโจนาธาน จอร์จไม่อยากได้ยินใครเอ่ยถึงใจนาธานในเชิงตำหนิติติงหรือลบหลู่เกียรติ“คุณท่านมีเหตุผลที่ทำแบบนี้…” จอร์จสัมทับความเห็น“ไม่รู้สึกหรือว่ามันออกจะแปลกพิลึก” คริสโตเฟอร์สงสัย“ผมเองก็ไม่เห็นว่าจะมีข้อไหนฟังดูพิลึกอย่างที่คุณว่า” จอร์จยืนกราน“ข้อสุดท้ายไง” ชายหนุ่มสวนขึ้นทันที“ข้อสุดท้ายรึ!…ผมก็ไม่เห็นว่าจะแปลกตรงไหน ในเมื่อคุณกับแซนดร้าก็รักกัน ใครๆก็รู้ว่าคุณทั้งคู่ คบหาดูใจกันอยู่ การที่คุณพ่อของคุณต้องการให้คุณแต่งงานโดยด่วนนั้นอาจจะเป็นเพราะว่าท่านไม่อยากให้คุณต้องอยู่คนเดียว ไม่อยากให้คุณเหงา การมีใครสักคนดูแลเป็นเรื่องจำเป็นนะครับ และเรื่องที่ระบุให้คุณแต่งงาน ก็คงเพราะท่านมองการณ์ไกลไปถึงทายาทที่จะสืบสกุลต่อไป” จอร์จให้เหตุผล ซึ่งก็ฟังดูไม่เลวนักทว่าในความรู้สึกของคนที่ต้องรับผลแห่งพินัยกรรมกลับมองว่ากำลังโดนบังคับอย่างแรงคริสโตเฟอร์ยังเชื่อว่าโดยพื้นฐานอุปนิสัยของอุปนิสัย เขาไม่ใช่พ่อที่เผด็จการ ไม่เคยบังคับฝืนใจตนมาแต่ไหนแต่ไร คริสโตเฟอร์มองว่าความรักเหมือนการเดินทาง ผู้หญิงที่คบหาก็ล้วนแต่อยู่ในระหว่างดูใจกันทั้งสิ้น และความไม่แน่นอนในความ
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 84
แววตาของจอร์จในขณะนั้น ไม่ต่างอะไรกับสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ มองเห็นประกายความไม่ซื่อสัตย์กำลังวูบไหวอยู่ในดวงตาที่จอร์จเองก็ทำเหมือนว่าจงใจที่จะไม่ปิดซ่อนมันอีกต่อไปความเงียบนำไปสู่ความตึงเครียดได้อย่างไม่น่าเชื่อ จอร์จปลดกระดุมเม็ดแรกตรงปกเสื้อที่ติดจนชิดลำคอออกช้าๆ ด้วยความรู้สึกอึดอัด คลายเนคไทให้พอรู้สึกสบาย แม้อากาศในขณะนั้นก็ไม่ร้อน ทว่ากลับแลเห็นเม็ดเหงื่อผุดพรายไปทั่วหน้าผากเถิกกว้างของเขา“ธุระที่ว่า…แค่นี้ใช่ไหมจอร์จ” ทายาทเจ้าของคฤหาสน์ถาม “ครับ…ผมแวะมาเพื่อที่จะบอกว่าจะเปิดพินัยกรรมในวันพรุ่งนี้ ตามที่ท่านได้สั่งเอาไว้กับทางสำนำนักงานกฎหมายว่าหนึ่งสัปดาห์ภายหลังการตายของท่าน ให้เปิดอ่านพินัยกรรมได้” จอร์จกล่าวทิ้งเอาไว้ จากนั้นก็ลากลับออกไปเงียบๆคริสโตเฟอร์ยังคงครุ่นคิดถึงพินัยกรรมซึ่งตนเองก็เพิ่งได้รู้มาจากปากของจอร์จว่ามีอยู่ อดไม่ได้ที่จะนึกไปในทางร้าย ทว่าท้ายที่สุดก็พยายามคิดว่าโจนาธานอาจจะต้องการให้ทุกอย่างถูกต้อง ลายลักษณ์อักษรอาจช่วยให้ทุกอย่างสมบูรณ์ ผู้เป็นพ่อคงไม่อยากให้เกิดความวุ่นวายขึ้นกับทายาทในภายหลัง แต่หากจะคิดไปในทางร้าย ก็อาจมีลับลมคมในอะไรบางอย่าง
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 83
“นี่มันถึงขั้นคอขาดบาดตายเชียวนะคะคุณคริสโตเฟอร์ ป้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจอร์จจะทำอย่างนั้นได้ จอร์จเป็นคนเก่าคนแก่ของบ้าน เป็นคนสนิทที่คุณโจนาธานไว้วางใจที่สุดเลยก็ว่าได้” เสียงนั้นเบาจนเกือบกระซิบ “ก็เพราะความไว้วางใจนี่แหละ...ที่ฆ่าคุณพ่อ”แม้จะต้องสืบเสาะความจริงต่อ แต่น้ำเสียงของคริสโตเฟอร์ก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นว่าเรื่องนี้มีเค้ามูลความจริง“ช่วยเล่าเรื่องของจอร์จให้ผมฟังทีเถอะ”โตเฟอร์ทำราวกับว่าผู้ชายที่เขาเคยเห็นมาตั้งแต่เด็กๆ ได้กลายเป็นคนแปลกหน้าที่เขาเริ่มสงสัย ว่าเขาอาจจะยังไม่รู้จักตัวตนของผู้ชายคนนี้ดีพอ เช้าวันรุ่งขึ้น พระอาทิตย์ยังโผล่ไม่พ้นขอบฟ้า แสงสลัวของยามเช้าโรยตัวอยู่เหนือคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตระหง่านง้ำอยู่ท่ามกลางอาณาบริเวณอันกว้างใหญ่ไพศาลมาหลายสิบปีที่ประตูทางเข้าคฤหาสน์ ทันทีที่รถม้าจอดสนิท แลเห็นชายร่างท้วมใหญ่กำลังก้าวมาตามทางเดินเล็กๆที่ราดโรยเอาไว้ด้วยก้อนกรวดหยาบๆ เชื่อมต่อกับอิฐสีน้ำตาลเข้มที่ทอดไปสู่ประตูทางเข้าของตัวคฤหาสน์ หญ้าเขียวๆแซมอยู่ในรอยห่างของอิฐแต่ละก้อน“สวัสดีจอร์จ” มาธาร์เป็นฝ่ายเอ่ยทักขึ้นก่อน หล่อนตื่นแต่เช้าตรู
