All Chapters of คนเถื่อนที่รักเธอ: Chapter 21 - Chapter 30

ระบำของฉันสองสามครั้ง แต่เรื่องราคะของเขา มากหรือน้อยฉันเองก็ไม่รู้ เพราะเขาก็ไม่เคยซื้อบริการฉัน เขาอาจจะไม่ใช่คนที่หยาบคายในเรื่องเซ็กส์ หรือในทางกลับกันก็อาจจะวิปริตวิตถาร หรือไม่ก็วิปลาส ซาดิสม์จนเกินจะรับ เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น ก็คงเป็นฝันร้ายของเธอแล้วหละโซเฟีย”นอร่าห์แสดงความเห็นออกมาจากทัศนะของหล่อน จากที่เคยผ่านผู้ชายมาแทบทุกประเภท และมันทำให้โซเฟียรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจจากนั้น เสียงปากแก้วก็กระทบกันเบาๆอีกครั้ง เหมือนเป็นการเลี้ยงส่งโซเฟีย ให้เธอก้าวไปสู่คฤหาสน์หลังใหญ่ของโจนาธานที่ไม่มีใครบอกได้เลยว่ามันจะดี...หรือเลวร้ายกว่าฟาร์มร้างที่เธอกับลูกอาศัยซุกหัวนอนอยู่ทุกวันนี้ โซเฟียตกอยู่ในอาการของคนที่ต้องครุ่นคิดหนัก เหมือนรู้ว่าเรื่องที่กำลังตัดสินใจ จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของเธอไปตลอดชีวิต“โซเฟีย…ดื่ม” นอร่าห์ยกแก้วขึ้นชวนจากนั้นโซเฟียก็กระดกเหล้าลงคออย่างง่ายดาย แก้วแรกเพื่อไว้อาลัยให้กับคีธผู้เป็นสามี แก้วที่สองไว้อาลัยให้กับเดลซึ่งเป็นชู้รัก เหมือนกับรู้ว่าพรุ่งนี้...ชีวิตของเธอจะเปลี่ยนไปการตัดสินใจยินยอมไปเป็นนางบำเรอของโจนาธาน จะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างไปจากคนที่เ

“กลัวหรือ?” “คุณถามทั้งที่รู้” โซเฟียยอกย้อนออกไปเบาๆ “ความแปลกหน้าต่อกัน อาจทำให้เธอกลัวฉัน” “ใช่ค่ะ…ฉันกำลังสับสนใจตัวเองอยู่เหมือนกัน กับสิ่งที่ฉันต้องทำกับคนแปลกหน้า”อยู่ๆเธอก็นึกขยะแขยงตัวเองขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก สับสนและสองจิตสองใจว่าจะดีกว่าไหม ถ้าเธอจะตัดสินใจพาลูกระหกระเหินออกไปจากคฤหาสน์ของเขานับแต่วินาทีนี้ ก่อนที่ชีวิตของเธอจะเปลี่ยนแปลงจนเรียกคืนกลับมาไม่ได้“รู้ใช่ไหม…ว่าภายในห้องนี้ เราจะทำอะไรกันบ้าง”“มันไม่ใช่อะไรที่คาดเดายาก…ในสัญญาก็ระบุชัดว่าชัดคือนางบำเรอของคุณ”ได้ยินเธอกล่าว เขาถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ “ฉันชอบเธอ...ชอบมาก วิธีนี้อาจดูไม่ให้เกียรติเธอ แต่ฉันก็มองไม่เห็นวิธีอื่น” เขากล่าวยิ้มๆ สารภาพอย่างตรงไปตรงมาโซเฟียคิดว่าเธอน่าจะดีใจ หลงใหลได้ปลื้มกับถ้อยคำนี้ หากเธอเป็นผู้หญิงโสด ไม่ใช่ผู้หญิงที่มีลูกมีผัวเหมือนที่เป็นอยู่ในตอนนี้ เขามองเธอ ใช้เวลาครุ่นคิดเพียงสั้นๆ จากนั้นจึงเอ่ยถามขึ้น “เธออยากทำอะไร?” “ร่วมรักกับคุณ...ให้มันจบๆไป” โซเฟียตอบออกมาอย่างไม่คิด ด้วยความกล้ำกลืน โจนาธานแอบ

แม้ในโลกทุกวันนี้ชายหญิงจะเท่าเทียมกัน ทว่าลึกๆในใจ ผู้ชายก็ยังเป็นเพศที่แสวงหาอำนาจ ปรารถนาตำแหน่งที่สูงกว่า ทั้งในครอบครัวและในสังคมซึ่งก็จริงอย่างที่นอร่าห์กล่าวทุกประการ เมื่อสายตาของโจนาธาน ฉายแววภาคภูมิที่ได้เห็นตัวตนของเขาอยู่ในการครอบครองจากริมฝีปากเย้ายวนของเธออย่างไม่รังเกียจ เขาชอบที่ได้เห็นสีหน้าและแววตาของเธอซึ่งแสดงออกว่าโหยหาเขาเช่นกัน การที่โจนาธานลงมือกับของเธอก่อนอย่างไม่รังเกียจ ทำให้โซเฟียรู้ว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่มักจะเอาเปรียบผู้หญิงในเรื่องบนเตียง แม้ทุกอย่างที่กำลังดำเนินอยู่นั้นจะเป็นไปตามข้อเสนอที่ว่า ‘งานของเธอคือปรนเปรอสวาทให้เขา’ ทว่าเขาก็ยังแสดงออกถึงความเท่าเทียมกัน และมันทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายที่จะให้ความสุขกับเขาเมื่อทุกอย่างดำเนินมาถึงตอนนี้ สมสู่เป็นเรื่องธรรมชาติที่ไม่ควรปลูกฝังว่ามันเป็นเรื่องที่ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดควรจะรู้สึกอับอายที่จะให้ความสุขกันและกัน ดูจากดวงตาปรือปรอยคล้อยเคลิ้มและเสียงครางกระเส่าของชายผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์ ก็ทำให้รู้ว่าโจนาธานพึงพอใจเป็นอย่างมากกับวิธีกระทำของเธอ โซเฟียเหลือบมองสูงขึ้นไปที่ใบหน้าของเขา

มองจากด้านหลัง แลเห็นแผ่นหลังของโซเฟียแอ่นระแน้ แพรผมสีทองยุ่งสยายไปตามจังหวะบั้นท้ายของเธอที่เหวี่ยงวนอยู่บนลำตัวของเขา ทั้งคู่รุกรับกันและกันราวกับเอาน้ำมันสาดลงไปในกองไฟกระหายเชื้อโจนาธานค้อมศีรษะเข้าหาเต้าทรวงของเธอ โซเฟียขยุ้มศีรษะของเขาเอาไว้มั่น คงมีแต่ในอารมณ์นี่เท่านั้นที่โจนาธานจะยอมให้ใครกดหัวเขาลงต่ำ และในวินาทีนี้เท่านั้น ที่ลูกหนี้อย่างเธอจะทึ้งศีรษะเจ้าหนี้ได้ สายลมจากภายนอกหน้าต่าง พัดลู่ริ้วม่านลูกไม้เข้ามาอีกระลอก ฟ้าทั้งผืนดูมืดมิด ทว่ายิ่งทำให้เห็นดวงดาวสว่างไสวชัดเจน ภายนอกคงเยียบเย็นและเหน็บหนาว ทว่าภายในห้องกลับรุ่มร้อนไปด้วยอุณหภูมิจากร่างกายที่เสียดสีจนความร้อนทวีขึ้นทุกขณะโซเฟียไม่รู้เลยว่าอีกมุมหนึ่งของโลกที่กำลังเคลื่อนไหว เดลซึ่งถูกกักขังอยู่ในเหมืองเถื่อน กำลังแลกเหงื่อกับงานหนัก ด้วยความหวังว่าสักวันเขาจะหนีออกมาหาเธอให้ได้วูบหนึ่งในความคิดคำนึงของโซเฟีย ภาพใบหน้าของเดลลอยตามกระแสลมมารางๆ ในขณะที่เธอกำลังร่วมรักกับโจนาธานอย่างเร่าร้อน ความรู้สึกผิดในใจก็ผุดพรายขึ้นมาอย่างสับสน ที่ปล่อยให้ตัวเองเคลิบเคลิ้มไปกับเขาอย่างง่ายดายแต่จะทำอย่างไรได

“ขอโทษค่ะ…เจ็บหรือคะ” เธอชะงัก นึกใจในว่าตอนต่อยกันกลับไม่เจ็บ แต่พอได้แผลแล้วทำสำออย“มือหนักเหมือนกันนะเรา” เขาว่าซาบรีน่าค่อยๆคลึงเนื้อยาลงเบาๆอีกครั้ง จากจุดเล็กๆ ลามเป็นวงกว้างไปทั่วรอยช้ำ รู้สึกได้ถึงความอุ่นร้อนในร่างกายของเขา“เจ็บไหมคะ” น้ำเสียงเธอห่วงใย“แบบนั้นแหละ…กำลังดี” เขาหมายถึงน้ำหนักมือ คงเป็นเพราะเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ปลายจมูกของเธอรู้สึกได้ถึงกลิ่นสบู่อ่อนๆ ที่จับอยู่ตามเนื้อตัวของเขา ปะปนอยู่กับกลิ่นน้ำมันใส่ผมจางๆ หอมจับใจ “ขอบใจมาก” กล่าวจบเขาก็คว้าเสื้อขึ้นมาสวม ส่งสายตาบอกเธอเป็นนัยว่าเธอควรจะไปได้แล้ว เขาจะได้สวมเสื้อผ้าได้สะดวกขึ้น“ฉันไปนะคะ…” เธอรู้ว่าหมดธุระของเธอแล้ว“อืม…” เขาพยักหน้า รอยยิ้มน้อยๆประดับอยู่ตรงริมฝีปากบางซาบรีน่าก้าวออกมาจากห้องด้วยหัวใจที่เต้นระทึก นึกตำหนิตัวเองอยู่ในใจ ที่ไม่รู้จักควบคุมจิตใจ ปล่อยให้อารมณ์ก่อตัวขึ้นจนฟุ้งซ่าน แอบฝันหวานอยู่ฝ่ายเดียว พร่ำบอกกับตัวเองซ้ำๆว่าเธอควรจะจดจำใส่กะโหลกเอาไว้ว่าคริสโตเฟอร์ไม่ใช่ผู้ชายที่เธอควรหมายปอง มีความแตกต่างและช่องว่างมากมายให้พิจารณา ที่สำคัญ…เขามีนางในดวงใจอยู่แล