Semua Bab HIS ONLY WOMAN: Billionaire Romance : Bab 21 - Bab 30

[Third Person Point of View] “Hey Miss wake up! Miss!” sigaw ng isang lalake habang patuloy na pine-press ang dibdib ni Nessa na noo'y wala pang kamalay-malay. “Sorry but I have to do this!” ani lalake at hindi ito nagdalawang-isip na magsagawa ng CPR. Sa first attempt ay hindi pa rin nagising si Nessa, at nang medyo tagalan ng lalake ang pag-C-CPR ay doon na lumabas ang tubig sa labi ni Nessa at halos mapa-ubo pa ito. “There…now are you feeling well?” tanong ng lalake na bumungad sa harapan ni Nessa. Nang matitigan ni Nessa ang lalake ay bahagya siyang nakaramdam ng hiya at napahawak na lamang sa kaniyang mga braso. “T-Thank you…” mahinang sabi ng dalaga. Lingid sa kaalaman ni Nessa na ang lalakeng nagligtas pala sa kaniya ay ang thirty five anyos na si Zeus Fasad at isa siyang CEO ng ROBOLIGENCE COMPANY. Mahigpit din na kalaban nina Veos sa negosyo. “Miss…ano ba kasing naisip mo at bigla mo na lang linusong ang mga malalaking alon?” “Eh…ang akala ko kasi…m-m

"H-Hoy 'wag kang mag-drama ngayon ah, nasa kalawakan tayo. Baka mamaya hindi ka makapagpokus sa ginagawa mo," paninita ko sa kaniya. Honestly, hindi sanay ang damdamin ko na gano'n ang mga pinapakitang emosiyon ni Veos. Kababata ko nga siya peri never kong kinilatis ang totoong pagkatao niya at hindi ko rin maintindihan ang sarili ko kung bakit patuloy ko siyang hindi nakakasundo. "Oh c'mon Nessa, maybe ito na ang tamang pagkakataon para naman makapag-bonding tayong dalawa na walang halong sigawan, inisan, and what so ever." Nakangiting saad niya pero bigla akong natahimik at hindi naging komportable nang maramdaman ko na tila gusto niyang mag-open sa akin about sa family niya. Bata pa lang kami ni Veos ay minsan na niyang nabanggit sa amin ni Tasha na maagang pumanaw ang kaniyang ama pero never niyang kwinento sa amin ang naging dahilan. "Sige na nga. Magsalita ka na at pakikinggan kita ngayon na nasa mood ako," sagot ko at 'di ko pa rin maiwasan ang sarili ko na maging su

"Nessa?" Kunot-noong saad ni Veos nang magtama ang mga mata namin. At dahil sa matagal na titigan namin sa isa't isa ay akma na sanang magsasara ang elevator nang biglang hatakin ni Veos ang aking kamay papasok sa loob. Halos sumubsob ang mukha ko malapit sa dibdib nito. Hindi kaagad ako nakapalag at hinayaan ko lang ang kaniyang kamay na nakahawak sa aking baywang. Ang hirap kumawala kung ganito ba naman kabango ang babagsakan mo. Potek! Anong pinagsasasabi ko! Nang mapagtanto ko na masiyadong awkward ang gano'n na posisyon namin ay kaagad ko siyang itinulak. "A-ano ka ba! Ba't ka ba bigla-biglang nanghihila!" sigaw ko. Syempre kailangan kong mag-switch into maldita mode, mahirap na at baka isipin niyang nag-e-enjoy ako sa pagkakahapit niya sa akin. Napansin ko noon na palihim siyang napangiti kaya mas lalo tuloy akong nabanas. "Dito ka rin naman papasok 'di ba? Kaya hinila na kita kaagad. Sa ground floor ba ang punta mo?" Hindi pa rin ako kumibo at mabilisan ko na lamang pinin

PARA kaming siraulo ni Veos na seryosong nagtititigan, pilit namin na pinapakiramdaman ang isa't isa kung sino ang mauunang kikibo sa aming dalawa. Honestly nasa isang lugar kami ngayon, isang tahimik na lugar at nasa ilalim ng acacia tree. "Akala ko ba may sasabihin ka?" ang sagot ko at hindi na ako nakatiis na buwagin pa ang katahimikan sa pagitan namin. Pinagmamasdan ang bawat galaw ni Veos, tila natatakot, ninenerbyos ang dating niya dahil hindi ito mapakali at pabalik balik na naglalakad sa harapan ko habang nakaupo ako. "Hoy umupo ka nga, nakakahilo ka naman eh! Ano ba kasi 'yong sasabihin mo?!" naiinis kong sabi. I saw him bit his lower lips bago pa niya simulan na magsalita. "Nessa, h-huwag kang mabibigla sa sasabihin ko. I know na, hindi ito madali para sa akin at para sa 'yo...b-but I'm expecting you to calm down." "Sige na sabihin mo na ang dami mo pang satsat eh," ang sagot ko at tila iba na rin ang pakiramdam ko sa nais niyang sabihin. HUWAG NIYANG LANG SABI

HALOS mapunit na ang balat ng palad ko sa pagpihit ng doorknob, pero kahit anong pilit ko ay hindi pa rin bumubukas ang pinto. Napamura ako sa inis bago ko naalala. May duplicate ako ng susi ng kuwarto ni Tasha. Mabilis kong hinugot ang susi mula sa bulsa. Nanginginig ang kamay ko habang isinusuksok ito sa seradura. Nang bumukas ang pinto, agad akong sumugod sa loob. Pero ang bumungad sa akin? Si Tasha—mahimbing na natutulog at parang walang nangyari. Nakatigilid siya at mukhang masarap na rin ang kaniyang tulog. Masakit pa rin kaya ang loob niya sa akin? Marahan akong umupo sa tabi niya habang pinagmamasdan ang kaniyang mukha na noo'y natatabuhan ng kaniyang mga kumawalang buhok. Akma ko na sana siyang hahawakan ngunit bigla siyang gumalaw at nag-iba ng puwesto. Kaagad kong binawi ang aking kamay. "Tash, I am so sorry...hindi ko talaga sinasadyang saktan ang damdamin mo. Huwag mo sanang tuluyan na ilayo sa akin ang loob mo. Alam mo naman kung gaano ka kamahal ng ate." S