Tous les chapitres de : Chapitre 61 - Chapitre 70

นางไม่รู้ว่าเสด็จลุงจัดการเรื่องสกุลเย่ให้นางอย่างไรจึงมีคนถูกจับ ผู้ที่ถูกจับส่งทางการเป็นเสี่ยวเอ้อของเหลาอาหารสกุลเย่จริงๆ มีผู้พบเห็นว่าเขาติดต่อกับคนที่ก่อกวนเหลาอาหาร ทว่าเขายอมรับว่าเขาทำเองทั้งหมดไม่ได้มีผู้สั่งการขุนนางหลายฝ่ายต่างวิ่งกันวุ่น ส่งคนมาจับจองห้องบนชั้นสองของเหลาอาหาร ฝ่าบาทถึงกับลงมาจัดการเรื่องนี้ให้หลานสาว หมายความว่าเหลาอาหารอิ้งเยว่จะต้องเติบโตขึ้นแน่เซี่ยซูเหยามองใบหน้าขาวที่ถูกแต้มด้วยชาดสีจาง นางกำนัลที่เคยแต่งหน้าให้นางก่อนหน้านี้ถูกเรียกตัวกลับแล้ว นางจึงสามารถแต่งหน้าเองได้“ท่านหญิง รถม้าเตรียมพร้อมแล้วเพคะ”“อืม”บิดาและพี่สาวของนางเดินทางมาถึงตั้งแต่เช้ามืดแล้ว ทว่าเสด็จลุงเพิ่งส่งคนมาแจ้งข่าว ทำให้เซี่ยซูเหยาจึงต้องแต่ตัวตั้งแต่เช้าเพื่อไปพบหน้าคนที่นางรอคอย ส่วนพี่ชายของนางก็ออกเดินทางไปเป็นสัปดาห์แล้วเซี่ยซูเหยาสวมรองเท้าอยู่ข้างเก้าอี้ที่กำลังนั่ง นางกำนัลถูกสั่งให้เตรียมตัวรับเจ้านายอีกสองคนจึงยุ่งกันมาก อีกอย่างนางก็สั่งให้ทำความสะอาดเรือนอย่างเร่งด่วน จึงไม่มีผู้ช่วย“ไปกันเถิดเพคะ นายท่านและท่านหญิงใหญ่คงจะรอเราอยู่”หลิวซิ่นกล่าวยิ้มๆ พล

วันนี้มีคัดเลือกตัวแทนการแข่งขันเชื่อมความสัมพันธ์ของแคว้น เซี่ยซูเหยา เซี่ยซูเจี๋ย กลุ่มสหายและคุณชายเจิ้ง รวมถึงองค์หญิงใหญ่ที่มีชื่ออยู่ในรายการแล้วต่างก็ต้องมาเลือกสหายที่จะเข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ซึ่งจริงๆ ก็ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ ทว่าหากเป็นฝ่ายแพ้ในแคว้นของตัวเองก็คงจะไม่น่ามอง แม้กลุ่มสหายของเซี่ยซูเหยาจะเพิ่งสิบหนาวกัน ทว่ามีใครปฏิเสธได้บ้างว่าไม่มีใครเก่งคุณหนูใหญ่มี่ได้รับการสั่งสอนจากเหล่าอาจารย์ที่ฮูหยินมี่เลือกเฟ้นมาให้บุตรสาว เป็นอาจารย์ที่มีชื่อเสียงทุกท่าน ทั้งวาดภาพ บทกลอน ร่ายรำ นางก็ทำได้ทุกอย่าง แม้การร่ายรำจะดูไม่ค่อยงามนักก็ตาม ช่างขัดกับยามที่นางอยู่รวมกับสหายมากนักองค์หญิงสามถูกฮ่องเต้คัดเลือกอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญมาอบรมสอนสั่งหลายแขนง และนางต้องร่ำเรียนแทบจะตลอดเวลาจึงไม่มีอันใดเป็นที่น่าแปลกใจ ยิ่งลี่กุ้ยเฟยในอดีตเป็นถึงสตรีที่เพียบพร้อมอันดับหนึ่ง มีหรือจะสอนบุตรสาวผู้เดียวไม่ได้คุณหนูใหญ่เสวี่ยอ้ายเก่งเรื่องการใช้กำลังมาก แม้ในเรื่องความรู้ของสตรีจะไม่ค่อยดีนัก ทว่าการเล่นหมากล้อม เขียนบทกลอน ยิงธนู นางก็เรียนรู้มาจากแม่ทัพใหญ่เสวี่ยทั้งนั้นองค์หญิงเจิ้

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วก็ถึงวันงานเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างแคว้น ราชทูตประจำแคว้น เมืองนอกด่าน และชนเผ่าต่างๆ ก็ทยอยเดินทางมาเข้าเฝ้าฮ่องเต้แห่งแคว้นหนานตลอดระยะเวลาสิบกว่าวันที่ผ่านมา ตัวแทนแคว้นหนานต่างถูกกักตัวไว้ในวังเพื่อเล่าเรียนวิชาต่างๆ มีเพียงองค์หญิงใหญ่ที่เพิ่งถูกปล่อยตัวออกมาเมื่อไม่กี่วันก่อนเซี่ยซูเหยานั่งนิ่งปล่อยให้นางกำนัลถักเปียผมของนางอย่างเกียจคร้าน เสด็จลุงของนางส่งคนมายังตำหนักชางหมิงหรือก็คือตำหนักขององค์หญิงสามเพื่อแต่งตัวให้พวกนาง ที่ต้องออกไปต้อนรับแขกในวันนี้อย่างที่กล่าวไปพวกนางถูกกักตัวไว้ในวังหลวง ทุกคนยกเว้นองค์หญิงรองที่มีตำหนักของตัวเอง และคุณหนูหกเย่ที่เข้าพักกับองค์หญิงใหญ่ผู้เป็นสหาย นาง พี่สาวของนาง เหล่าสหายและคุณหนูใหญ่เหอ คุณหนูเจ็ดเย่ ต่างก็เข้าพักในตำหนักชางหมิง ซึ่งทำให้พวกนางสนิทกันมากขึ้นกล่าวได้ว่าคุณหนูใหญ่เหอ คุณหนูเจ็ดเย่ กลายมาเป็นสหายของพี่สาวนาง ซึ่งถึงแม้ว่าคุณหนูเจ็ดเย่จะเป็นเพียงบุตรอนุ พวกนางก็ไม่มีใครรังเกียจ อีกทั้งยังเคารพในฐานะผู้อาวุโสกว่า“เซี่ยซูเหยาเจ้าเสร็จหรือยัง”นางหันหน้าไปมองคนที่ถาม เป็นคุณหนูใหญ่มี่ที่แต่งตั

การแข่งขันแรกจบลงด้วยการหามคุณชายรองเจิ้งไปให้หมอหลวงตรวจรักษา จากที่ได้ฟังหมอหลวงเล่าคร่าวๆ ดูเหมือนว่าคุณชายเจิ้งจะถูกของมีคมกรีดเข้าที่แขน อีกอย่างก็ยังเป็นแผลใหม่ที่คาดว่าเกิดขึ้นยังไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม เหตุการณ์หลังจากนั้นก็ยังไม่มีใครรับรู้อีกเซี่ยซูเหยาเงยหน้ามองตัวแทนแคว้นหนานที่กำลังสนทนาเรื่องนี้อย่างออกรส อีกอย่างการที่พวกนางชนะการแข่งขันยิงธนูยังเกินความคาดหมายของทุกคนเป็นอย่างมาก อันที่จริงนางคิดว่าแค่ไม่รั้งท้ายก็ดีมากแล้วทว่าไม่คิดว่าจะชนะได้“คุณชายเจิ้งได้รับบาดเจ็บ การแข่งการแสดงคงต้องเปลี่ยนคนแล้ว”จริงๆ การแข่งขันการแสดงสามารถรวมกับการร่ายรำได้ ทว่าคะแนนที่ได้รับจะได้น้อยและเสี่ยงกับการแพ้ ซึ่งในวันที่ผ่านมาทุกคนได้ซ้อมกันอย่างเต็มที่จนบางวันเสียงหายเลยก็มี แม้กระทั่งตัวนางเองยังได้รับการซ้อมที่แปลกประหลาด หรือบางทีอาจจะมีแค่นางก็ได้ที่แปลกประหลาดคนเดียวเพราะไม่เคยพบเห็นการแสดงแบบนี้“ข้าเห็นด้วย” องค์ชายรองกล่าวเสริมการแข่งขันรายการถัดไปในวันนี้คือการแข่งขันทำอาหาร ซึ่งจะเริ่มขึ้นอีกในไม่กี่ชั่วยามข้างหน้า ยังไงค่ำวันนี้ก็จะมีการจัดงานเลี้ยงฉลอง อาหารที่นำขึ้นโต๊ะ

ร่างสาวใช้นับสิบคนถูกแขวนบนต้นไม้ต้นใหญ่ที่ให้ความร่มรื่นภายในจวน ดวงตากลมโตของเซี่ยซูเหยาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัวชั่วครู่ สาวใช้ในจวนเซี่ยขาดอากาศหายใจแล้วทว่ายังมีคนที่รอดอยู่“พี่ลี่หลิน!”เซี่ยซูเหยาไม่รอช้ารีบก้าวเท้าไปยังร่างของคนที่คุ้นตา นางนอนหายใจรวยรินอยู่ใต้ต้นไม้ เซี่ยซูเหยาไม่ได้สนใจร่างที่ถูกแขวนเลยซ้ำ เห็นร่างของหม่าลี่หลินนอนหายรวยรินนางยิ่งหวาดกลัว“ตามหมอ! เร็ว นำตัวสาวใช้ลงมา!” มือเล็กกำแน่น ยามนี้นางไม่สามารถสอบถามผู้ใดได้สักคนหยาดน้ำตาใสเอ่อคลอเมื่อเห็นจำนวนคน เซี่ยซูเหยาชะงักก่อนจะเบนเส้นทางไปยังเรือนด้านใน สาวใช้ยังมีชะตากรรมเช่นนี้ บิดาของนางและคนอื่นๆ ล่ะ ? ไปไหนกันหมด‘ยะ…หยุนหรง หลานแน่ใจนะว่าพวกเราจะไม่มีความผิด’ เสียงสตรีมีอายุเอ่ยถามหลานชายด้วยความหวาดกลัวดังขึ้นภายในห้องโถงของเรือน‘ท่านย่า คนของฮองเฮากล่าวว่าจะช่วยให้ข้าเป็นขุนนาง ท่านจะกลัวอะไร!’‘ได้ยินว่าเด็กสองคนนั่นได้เป็นถึงองค์หญิงเจิ้นกั๋ว! นางเป็นถึงหลานสาวของฮ่องเต้นะ เจ้าจะแน่ใจได้ยังไงว่าฮองเฮาจะช่วยพวกเราได้! ถะ…ถ้า ข้ารู้อย่างนี้ คะ…คงไม่ตามมา’ตึง!“เซี่ยซูเหยา!”คนด้านในที่นั่งสนทนาร้