All Chapters of พิศวาสล่ามรัก: Chapter 11 - Chapter 20

มีนารีบขึ้นไปนอนอีกฝั่งหนึ่งของเตียงอย่างรวดเร็ว ก่อนหน้านี้หญิงสาวนอนไม่หลับถึงแม่ว่าเตียงนอนจะนุ่มและน่านอนกว่าโซฟาที่โรงพยาบาลหลายเท่า แต่เพราะเธอไม่ชินที่ต้องนอนคนเดียว เนื่องจากที่ผ่านมาสองเดือนเธอมีอีกคนหนึ่งนอนอยู่ด้วยในห้อง หญิงสาวจึงออกมาเดินวนเวียนอยู่หน้าห้องของนฤดล พอเขาโทรหาเธอจึงรีบเปิดประตูเข้ามาอย่างรวดเร็ว “ฝันดีนะมีนา” “ฝันดีค่ะคุณดล” ผ่านไปไม่ถึงห้านาทีทั้งสองคนก็หลับลงอย่างง่ายดาย พอนอนได้สักพักมีนาก็ขยับเข้าหาความอบอุ่น จากที่นอนคนละด้านของเตียง ก็กลายเป็นว่าตอนนี้มีนาขยับมานอนซุกอยู่บนอกของเขา นฤดลรู้สึกตัวตื่นแต่เขาก็ไม่คิดจะปลุกให้เธอกลับไปนอนที่เดิม ด้วยเหตุผลที่ว่าเขาไม่อยากรบกวนคนที่กำลังนอนมีนารู้สึกตัวตื่นตั้งแต่เช้า เมื่อลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจเพราะตอนนี้ตนเองนั้นนอนอยู่บนหน้าอกของนฤดล แต่ยังโชคดีที่ไม่ใช่ข้างที่เขามีแผล หญิงสาวรีบขยับตัวออกอย่างเบาที่สุดเพราะกลัวว่าเขาจะตื่นมาเห็นว่าเธอกำลังกอดเขาอยู่หญิงสาวลงมาจากเตียงก่อนจะห่มผ้าให้เขา ส่วนตัวเองก็รีบกลับห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและไปที่บ้านหลังใหญ่เพื่

เมื่อช่วยจนนฤดลได้ปลดปล่อยออกมาแล้วมีนาก็รีบลงจากเตียงของเขาและกลับมายังห้องของตนเอง หลังจากล้างมือที่เลอะไปด้วยคราบสีขาวขุ่นแล้วหญิงสาวก็ล้มตัวลงนอน แต่ใช่ว่าข่มตาหลับลงได้ เพราะภาพความใหญ่โตและใบหน้าของเขายามสุขสมยังคงติดอยู่ในความทรงจำ มีนาเข้าใจดีว่าเป็นธรรมชาติของผู้ชายที่ต้องปลดปล่อยและเขาก็นอนโรงพยาบาลมานานถึงสองเดือนพอถูกมือเธอกระตุ้นมันก็เลยตื่นตัว แต่สำหรับร่างกายของเธอตอนนี้ไม่ได้มีใครกระตุ้นเลยแต่กลับรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ราวกับจะเป็นไข้ กว่าหญิงสาวจะข่มตาลงได้เกือบตีสี่ เช้านี้เธอจึงมีสีหน้าอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด “มีนา เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอ ทำไม่เช้านี้ดูเหมือนยังง่วงอยู่” ดลฤดีถามหญิงสาวหลังจากทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว “ค่ะ เมื่อคืนมีนาฝันร้าย” มีนาตอบพลางหันไปมองต้นเหตุที่นั่งจิบกาแฟอย่างสบายใจ “วันนี้ดลไม่ต้องออกไปไหน มีนาจะแอบนอนกลางวันก็ได้นะ” “ไม่เป็นไรค่ะพี่ฤดี วันนี้มีนาว่าจะขออนุญาตกลับไปหาแม่สักหน่อย” “ดลมีอะไรจะต้องใช้งานหรือเปล่า” “ไม่มีครับ” “ขอบคุณค่ะคุณดล มีนาจะรับไป

เช้าวันใหม่นฤดลตื่นนอนก่อนมีนา เขาขโมยหอมแก้มเธออีกหลายครั้งก่อนจะกลับมาที่ห้องของตน จากนั้นก็อาบน้ำแล้วไปนั่งรอหญิงสาวที่ห้องรับแขกเพื่อจะไปทานอาหารเช้าที่บ้านหลังใหญ่พร้อมกัน “มีนา ไม่ต้องรับไปหรอกวันนี้วันเสาร์นะ ที่บ้านกินข้าวแปดโมงครึ่ง” เขารีบบอกเมื่อเห็นว่ามีนากำลังรีบร้อนเอาอุปกรณ์ทำแผลมาวาง “เหรอคะ ” มีนาเพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้ถึงอาทิตย์เธอเลยไม่รู้ว่าเวลาอาหารเลื่อนออกไปอีกหนึ่งชั่วโมง “แต่ก็ดีเหมือนนะที่ไม่ต้องรีบเพราะพี่รู้สึกว่าแผลมันจะมีเลือดซึมออกมาด้วย” “ไหนคะ ขอมีนาดูหน่อย” หญิงสาวรีบเข้ามาปลดกระดุมเสื้อเขาออกแต่พอมองด้วยตาเปล่าก็ไม่เห็นว่าจะมีเลือดซึมอย่างที่เขาบอก พอเงยหน้ามองก็เห็นเขายิ้มเจ้าเล่ห์ “มีนาตัวหอมจัง” เขาอาศัยจังหวะที่เธอเผลอหอมไปที่แก้มเนียนใสอย่างรวดเร็ว “พี่ดล” หญิงสาวทำเสียงดุนั่นยิ่งทำให้เขากระชับอ้อมแขนรัดเธอไว้แน่นขึ้น “มีนาชอบดุพี่จัง ดูสิพี่กลัวไปหมดแล้วนะต้องกอดปลอบพี่เลย” “อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น” “แล้วถ้าไม่มีคนเห็นทำได้ไหม ทำเหมือนเม

รถตู้สองคันแล่นออกจากกรุงเทพในเวลาสิบโมงเช้า เพื่อมุ่งหน้าไปสู่หัวหิน มีนานั่งรถมาคันเดียวกับเพื่อนสนิท ซึ่งมีทั้งพลอย แก้วและไผ่ ใช้เวลาเกือบสี่ชั่วโมง รถของพวกเธอก็มาถึงที่พักเพราะไว้เติมน้ำมันและทานอาหารกลางวันที่ชะอำ บ้านพักพวกเธอจองไว้มีทั้งหมดสามหลัง เป็นพูลวิลล่าแฝดที่ตรงกลางมีสระน้ำสำหรับจัดปาร์ตี้ในคืนสุดท้าย ส่วนอีกหลังแยกออกไปแต่ก็ไม่ห่างกันมาก มีนาและเพื่อนสนิทเลือกพักที่บ้านหลังเดี่ยวเพราะอยากนอนคุยกันมากกว่าดื่ม ส่วนไผ่ก็แยกไปนอนพักรวมกับผู้ชาย “เย็นนี้เราจะไปเดินตลาดโต้รุ่ง ถ้าใครจะไปก็มารอที่หน้าที่หน้าบ้านพักได้เลย” รสิตาที่รับหน้าที่แม่งานบอกกับเพื่อนๆ ก่อนที่ทุกคนจะแยกกันเอากระเป๋าไปเก็บ บ้านหลังที่มีนาพักมีด้วยกันสองห้องนอนสองห้องน้ำและหนึ่งห้องรับแขก มีนากับเพื่อสนิทอีกสองคนเลือกนอนห้องเดียวกัน “อัปเดตหน่อยสิ ปิดเทอมไปทำอะไรกันมาบ้าง” แก้วพูดพลางหยิบชุดออกมาแขวน “ไม่ได้ไปไหนเลย ช่วยแม่อบขนมทั้งวัน” พลอยพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่บอกว่าเซ็งสุดขีด “เราก็เหมือนกับพลอยนั่นแหละ ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย แ

เมื่อเห็นว่ามีนาไม่ปฏิเสธนฤดลก็อุ้มเธอเข้าไปในบ้านพักของตนเอง วางลงบนเตียงกว้างแล้วก้มลงแนบชิดอีกครั้ง เขาสอดฝ่ามือร้อนเข้าใต้ชุดนอนสัมผัสกับอกอวบอิ่มอย่างแผ่วเบาก่อนจะเพิ่มความหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ“อ๊ะ!”เสียงหวานครางออกมาอย่างรัญจวน ยามเมื่อนฤดลลากริมฝีปากร้อนไปลงยังลำคอระหงพร้อมทั้งขบเม้มเบาๆ ก่อนที่เรียวขาสวยจะถูกชายหนุ่มดันด้วยเข่าให้แยกออกจากกันเธอรู้สึกถึงความสากแข็งของกางเกงยีนที่กำลังสัมผัสไปยังขาอ่อนและเสียดสีกับจุดอ่อนไหวมันกระตุ้นให้ร่างกายของเธอร้อนรุ่มจนเริ่มแสดงความเร่าร้อนออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ มีนาโอบกอดเขาไว้แน่นสองร่างบดเบียดเข้าหาส่งให้ความต้องการจากส่วนลึกลุกเป็นไฟ“พี่ดล”...มีนาเรียกชื่อเขาอย่างแผ่วเบาขณะที่เธอเองเป็นฝ่ายขยับสะโพกเข้าหาเพื่อให้ให้จุดอ่อนไหวกลางกายของตนเองได้สัมผัสแนบชิดเขามากขึ้น นฤดลครางในลำคออย่างพอใจที่ที่เห็นมีนาเปลี่ยนจากสาวหวานเป็นเร่าร้อนและเซ็กซี่อย่างที่ไม่เคยเห็นมันก็ทำให้เขารู้สึกพอใจและหลงใหลเธอมากขึ้นไปอีกหลายเท่าตัว“มีนา”เสียงแหบพร่าของนฤดลบอกได้อย่างชัดเจนว่าตอนนี้อารมณ์ของนั้นกำลังเตลิดไปไกลแค่ไหน ตาคมมองเรือนร่างขาวผ