All Chapters of CEOซ่อนรัก: Chapter 11 - Chapter 20

40 Chapters

ตอนที่ 11 ให้อภัยแต่ไม่เหมือนเดิม

เรื่องราวในอดีตถูกถ่ายทอดออกมาจากปากบางสีสวยอย่างพรั่งพรู หญิงสาวเล่าไปด้วยเสียงสั่น ส่วนคนฟังก็รู้สึกเห็นใจกับความที่ผิดหวังของพิจิกาทั้งจากเพื่อนสนิทและจากคนรัก แต่เขาก็ได้แค่รับฟังเพราะตัวเองยังไม่เคยรักใครจริงจังเหมือนกับเธอมาก่อนจึงไม่ได้ให้คำแนะนำออกไป สองแขนแกร่งที่โอบกอดอยู่กระชับแน่นขึ้นเมื่อรู้สึกว่าคนตรงหน้ากำลังร้องไห้ พีราวัชรรอจนหญิงสาวหยุดร้องแล้วเขาก็พูดในสิ่งที่ตนเองคิดออกไป “ผมเสียใจด้วยนะ แต่ผมว่าคุณยังโชคดีที่รู้เรื่องของเขาก่อน มันคงดีกว่ามารู้ตอนที่ตกลงแต่งงานกันแล้ว” “แต่ผิงก็ยังเสียใจอยู่ดี” “เสียใจเพราะเขาไม่รักหรือเสียใจที่รู้ว่าเขากับเพื่อนแอบมีอะไรกัน” “คิดว่าเป็นอย่างหลังค่ะ มันเหมือนโดนหักหลังยังไงก็ไม่รู้ ถ้าเขาไปมันคนอื่นก็คงไม่เจ็บเท่านี้” “คุณกับเพื่อนคบกันมานานหรือยัง” “ตั้งแต่เรียน ม.ปลายแล้วค่ะ เกือบสิบปีแล้วค่ะ ฟางเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวที่ยังติดต่อกันตลอด ส่วนเพื่อนคนอื่นก็นานๆ ถึงจะโทรหากันที” “ถ้าเขามาขอโ
last updateLast Updated : 2025-02-14
Read more

ตอนที่ 12 นึกว่าจะให้ค้างที่นี่

“แม่ครับ ผมยังกลับตอนนี้ไม่ได้จริงๆ”“แต่พีร์ไปหลายวันแล้วนะ ไม่ห่วงงานเหรอลูก”“ห่วงสิครับแม่”“ห่วงแล้วทำไมรีบกลับล่ะ หรือมีใครโทรไปบอกอะไรลูก”“บอกอะไรเหรอครับแม่” เขาทำเป็นไม่รู้เรื่อง“ไม่มีก็แล้วไป แล้วตอนนี้พีร์อยู่ไหนล่ะลูก แม่ก็อยากพักผ่อนเหมือนกันเผื่อว่าพรุ่งนี้แม่จะไปหา” คุณประภัสสรถามเลขาของลูกชายแล้วแต่เธอก็ไม่รู้ว่าเจ้านายไปที่ไหน“ผมอยู่ที่เชียงใหม่ครับแม่ พอดีว่าเจอพ่อเลี้ยงอินทัช เขาชวนมาพักที่บ้าน ถ้าแม่จะมาผมเกรงว่าเราจะรบกวนเขามากเกินไป เอาไว้คราวหน้านะครับแม่”“อยู่กับพ่อเลี้ยงๆ จริงๆ นะๆไม่ใช่แอบไปเที่ยวกับสาวที่ไหนล่ะ”“ผมยังไม่มีแฟนนี่ครับ จะไปเที่ยวกับใครล่ะแม่”“เอาแต่บ่นว่าไม่มีแฟน พอแม่จะแนะนำผู้หญิงก็หนีไปตั้งแต่เช้า” เธอยังเคืองบุตรชายไม่หายที่นัดกันอย่างดิบดีแต่พอตื่นเช้ามาก็หายเข้ากลีบเมฆ“ผมจะเที่ยวกับใครได้ล่ะครับ แม่จะคุยกับพ่อเลี้ยงไหมล่ะครับ เผื่อจะสบายใจขึ้น” พีราวัชรรู้ดีว่ามารดาของตนไม่มีทางคุยเพราะเธอจะให้เกียรติลูกชายอย่างเขาเสมอ“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก แม่ไม่อยากให้คนอื่นมองว่าแม่เป็นแม่ที่จู้จี้”“แม่ผมไม่จู้จี้สักหน่อย ผมรู้ว่าที่ว่าแม่เป็น
last updateLast Updated : 2025-02-14
Read more

ตอนที่ 13 คนเจ้าเล่ห์ NC

เมื่อเห็นพิจิกายืนนิ่ง พีราวัชรก็ยิ้มก่อนจะกด ริมฝีปากร้อนลงบนต้นคอระหง จูบเบาๆ ขบเม้มผิวนุ่มฝากรอยคริสมาร์กสีแดงระเรื่อชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ฝ่ามือร้อนขยับเข้า กอบกุมปทุมคู่งามที่เต่งตึงเต็มมือใหญ่ขย้ำอย่างเพลินมือ จมูกและปากซุกไซ้ไปตามผิวเนียนละเอียดจนคนที่ยืนอยู่ขนลุกซู่ไปทั้งตัว“คุณพีร์...” เสียงหวานขาดหายเมื่อเขารั้งใบหน้าสวยให้หันมาแล้วประกบจูบอย่างดูดดื่ม เร่าร้อนเนิ่นนานเสียจนเธอแทบขาดใจ“ขอได้ไหม”“ผิงยังเจ็บอยู่”“ผมจะทำเบาที่สุดนะ ได้โปรดเถอะผิง ผมต้องการคุณจริงๆ นะ”“ครั้งเดียวนะคะ”พีราวัชรไม่ตอบเพราะไม่รู้ว่าตนเองจะทำได้อย่างที่เธอขอหรือไม่เพราะเรือนร่างและกลิ่นกายของเธอมันช่างยั่วยวนจนเขาแทบคุมตัวเองไม่อยู่ชายหนุ่มอุ้มพิจิกาไปยังห้องนอน วางเธอลงอย่างทะนุถนอม มือใหญ่ถอดชุดนอนและชั้นในทั้งบนล่างของเธอออกอย่างเร็ว“ผิง คุณสวยมาก”“อย่าจ้องแบบนั้นสิคะคุณพีร์”“ก็คุณสวย มองเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ”หญิงสาวอายจนหน้าแดง นั่นยิ่งทำให้พีราวัชรมองเธอราวกับขนมหวาน ซึ่งมันก็ถูกต้องแล้วเพราะเธอบอกเองว่าชื่อของเธอหมายถึงขนมชนิดหนึ่ง คงไม่ผิดอะไรถ้าเขาจะกินขนมผ
last updateLast Updated : 2025-02-14
Read more

ตอนที่ 14 วิวทะเล nc

หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ เพราะดึกแบบนี้มันก็คงจะเห็นแต่ความมืด “มันจะเห็นอะไรล่ะคะ” “เห็นสิครับ นะไปดูวิวทะเลกัน” “งั้นก็คุณพีร์ก็ออกไปก่อนสิคะ ผิงจะได้ลุก” “ผมอยากอุ้มผิงไปมากกว่า เอาขารัดเอวผมไว้นะ” “ว๊าย คุณพีร์” พิจิการ้องเสียงหลง สองมือคล้องไปบนลำคอ สองขาเกี่ยวเอวเขาแน่น เมื่อชายหนุ่มยกเธอขึ้นทั้งที่ร่างกายของทั้งสองยังคนประสานกันอย่างลึกซึ้ง แล้วเขาก็สอดประสานเธออีกครั้งอย่างหนักหน่วงจนเสียงครางดังระงมขึ้นมาอีกครั้ง “คุณพีร์ ผิงไม่ไหว แบบนี้มันเสียวเกินไปแล้ว” “ก็ผมอยากให้คุณเสียวนี่ครับ เกาะดีๆ นะ” เขาจับสะโพกผ่ายดึงห่างกายก่อนจะดึงเข้าหาตัวขณะที่สะโพกของเขากระแทกเข้าลึก “ดีไหมผิง คุณตัวเบามาก ต่อให้ผมอุ้มคุณแบบนี้ทั้งคืนผมก็ไม่ไหวนะ” “แต่ผิงไม่ไหวค่ะ...” พีราวัชรหัวเราะในลำคอก่อนจะกระแทกกระทั้นอย่างหนักส่งเธอให้สุขสมอีกครั้ง เสียงลมหายใจและเสียงกระเส่าที่ข้างหูทำให้
last updateLast Updated : 2025-02-14
Read more

ตอนที่ 15 คงไม่บังเอิญ

“ขอบคุณสำหรับของฝากนะคะน้องผิง เป็นไงบ้างเที่ยวสนุกไหม”“ก็ดีค่ะพี่ญา น่าเสียดายที่พี่ญาไม่ได้ไปด้วย”“พี่ก็เสียดายค่ะ เอาไว้ครั้งหน้าเราเก็บตังไปเที่ยวกันนะเองก็ได้นะ”“ค่ะ นานๆ ทีได้ไปพักผ่อนก็ดีเหมือนกันค่ะ”“ได้เจอหนุ่มหล่อๆ บ้างไหมล่ะคะ”คำถามของรุ่นพี่ทำให้พิจิกาต้องรีบหลบสายตา เพราะนอกจากเธอจะเจอหนุ่มหล่อแล้วการไปเที่ยวครั้งนี้ก็ยังได้เจอกับประสบการณ์ที่ไม่คิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง“ไม่มีหรอกค่ะ” พิจิกาตอบพร้อมรอยยิ้ม และโชคดีที่มีลูกค้าเข้ามาเสียก่อนญาดาจึงหยุดคุยตั้งแต่กลับมาจากเสม็ดเธอกับพีราวัชรก็ยังติดต่อผ่านทางตัวหนังสือ เลยทำให้พิจิกาไม่อึดอัดเท่าไหร่ เพราะคิดว่าอีกไม่นานทั้งเขาและเธอก็จะค่อยๆ ลืมเลือนกันไป เธอยังจำได้ดีว่าเวลาที่อยู่กับเขานั้นมีความสุขมากแค่ไหน แต่ถ้าจะคิดถึงขั้นคบหากันก็คงเป็นไปได้ยาก เพราะคงไม่มีใครอยากได้ผู้หญิงใจง่ายมาเป็นแฟนอยู่แล้วตลอดทั้งบ่ายวันนี้หญิงสาวขายของแทบไม่ได้พัก กว่าจะได้จับโทรศัพท์อีกครั้งก็เกือบจะสองทุ่ม ความเหนื่อยหายไปราวกับปลิดทิ้งเมื่อเห็นว่าเขาส่งภาพพระอาทิตย์ตกดินมาให้เธอตามสัญญา“ยิ้มหวานเชียวนะครับน้องผิง” เสียงพี่ช้
last updateLast Updated : 2025-02-14
Read more

ตอนที่ 16 ใต้จมูก

ตั้งแต่กลับมาจากเสม็ดพีราวัชรก็ยังคงติดต่อกับพิจิกาผ่านทางไลน์ตลอด เขาอยากโทรหาเธออยากเห็นหน้าอยากได้ยินเสียง แต่หญิงสาวกลับไม่ยอมในแต่ละวันจึงได้คุยกันผ่านตัวหนังสือเพียงเท่านั้น “คุณพีร์คะ สัญญาเช่าพื้นที่แต่ละสาขาเฉพาะรายใหม่ค่ะ ฝ่ายกฎหมายตรวจสอบแล้วคุณพีร์เซ็นได้เลยค่ะ”“ไม่รีบใช่ไหมครับคุณกิ่ง”“ไม่ค่ะ”“งั้นพรุ่งนี้ค่อยมาเอานะครับ”“ค่ะ”“คุณกิ่งครับ คุณกิ่งพอจะรู้จักขนมผิงไหมครับ”“รู้จักสิคะ คุณพีร์อยากทานเหรอคะ”“ครับ”“เดี๋ยวกิ่งให้คนไปซื้อให้ค่ะ”“ขอบคุณครับ”พีราวัชรมองตามหลังคุณกิ่งแก้วเลขาคู่ใจที่ทำงานกับเขามาตั้งแต่เขาเข้ามารับตำแหน่งรองประธานรวมเวลาแล้วก็แปดปีกว่าตอนนี้เธอกำลังตัวครรภ์ลกคนที่สอง เขาอาจจะต้องหาผู้ช่วยมาให้เธอสกคน เพราะถ้าอีกหน่อยเธอท้องโตมากกว่านี้คงตามเขาไปทำงานข้างนอกไม่ได้ เนื่องจากห้างที่เวียดนามกำลังจะเริ่มก่อสร้างเขาอาจจะต้องบินไปดูเป็นระยะปกติแล้วเรื่องนี้เขาจะให้ฝ่ายบุคคลจัดการแต่ครั้งนี้มันแปลกไปเพราะคนที่พีราวัชรอยากให้มาเป็นเลขาของตนนั้นกลับเป็นผู้หญิงที่เขาเจอที่เสม็ด มันคงดีไม่น้อยที่ได้ทำงานกับเธอ แต่ปัญหา
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more

ตอนที่ 17 ผมว่าคุณทำได้นะ

เพราะเป็นวันธรรมดาพิจิกาเลยกลับมาถึงบ้านตั้งแต่เวลา 21.30 น. พอมาถึงมารดาก็กำลังนั่งดูละครหลังข่าวอยู่พอดี “วันนี้เป็นไงบ้าง ลูกค้าเยอะไหม แล้วกินข้าวมาหรือยังล่ะลูก” ปัทมาถามอย่างห่วงใย “กินมาแล้วค่ะ ผิงได้ไส้อั่วมาแล้วนะคะ แม่จะชิมไหม” “ไม่เป็นไร แม่แปรงฟันแล้ว เอาไว้กินพรุ่งนี้เช้าก็ได้ แม่แช่ข้าวเหนียวไว้แล้วพรุ่งนี้จะได้นึ่งกินตอนเช้า” “ค่ะ เดี๋ยวผิงเอาใส่ตู้ก่อนนะคะ” พิจิกาเอาของที่ซื้อมาเก็บเข้าตู้จากนั้นก็กลับมานั่งลงข้างมารดา “วันนี้แม่เหนื่อยมั้ยคะ” “นิดหน่อยจ้ะ วันนี้เด็กๆ มารุมกันไม่ถึงชั่วโมงแม่ก็ขายหมดแล้ว หนูล่ะลูกขายดีไหม” “ขายดีมากเลยค่ะ ตั้งแต่บ่ายกว่าจะได้นั่งก็ค่ำเลยค่ะ ผิงอยากให้ขายดีแบบนี้ทุกวันเลยค่ะ” ถึงแม้จะเหนื่อยมากแต่มันก็คุ้มเพราะนอกจากจะได้ขายหน้าร้านแล้วเธอยังเพิ่มช่องทางติดต่อให้กับลูกค้าโดยการแอดเข้าไลน์กลุ่ม ทีนี้พอมีสินค้าใหม่เข้าก็จะได้ขายของสะดวกขึ้น “หนูคงเหนื่อยมาก แม่ว่ารีบไปนอนพักดีกว่าไหมลูก พรุ่งนี้เช
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more

ตอนที่ 18 การสัมภาษณ์ที่ไม่เหมือนใคร

หลังจากยื่นใบสมัครไปแล้ววันนี้ก็ถึงวันที่ต้องไปสัมภาษณ์ยังอาคารสำนักงาน เมื่อคืนพิจิกาตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ หญิงสาวต้องลุกมานั่งสมาธิกลางดึกและกว่าจะหลับลงได้ก็เกือบจะตีหนึ่ง “แม่ขอให้ผิงโชคดีนะลูก” “ขอบคุณค่ะแม่ วันนี้ผิงสัมภาษณ์เสร็จแล้วก็จะกลับไปที่ร้านเลยนะคะ” “หนูจ้างคนมาขายแทนแล้วไม่ใช่เหรอ” “ค่ะ ผิงจ้างแล้วค่ะ แต่ผิงก็อยากเข้าไปช่วย” “แสดงว่าเย็นนี้แม่ก็ต้องกินข้าวเย็นคนเดียวอีกแล้วใช่ไหม” “แม่ขา อดทนอีกนิดนะคะ ถ้าหนูได้งานเราก็จะมีเวลากินข้าวด้วยกันมากขึ้น ผิงจะพยายามอย่างเต็มที่นะคะ” “แม่รู้ว่าว่าที่ผิงทำทุกวันนี้ก็เพื่อนแม่ เรื่องกินข้าวเย็นแม่ก็พูดไปตามประสาคนแก่นั่นแหละ ผิงไม่กลับมากินกับแม่ แม่ก็ไปกินกับเพื่อนได้ อย่าเก็บมาใส่ใจเลยลูก” “แม่คะ อีกเหตุผลหนึ่งที่ผิงอยากทำงานประจำเพราะผิงไม่อยากกลับบ้านดึกแล้วทิ้งให้แม่อยู่คนเดียว” “อยู่คนเดียวที่ไหนล่ะ แถวนี้ก็คนรู้จักกันทั้งนั้น” “ผิงรู้ค่ะ เพื่อนบ้านเ
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more

ตอนที่ 19 คำตอบที่ทำให้ได้งาน

“ผลสอบสัมภาษณ์ยังไม่ออกอีกเหรอ นี่มันก็หลายวันแล้วนะ” พี่ญาดาถามพิจิกาในบ่ายวันหนึ่ง“คงไม่ได้งานแล้วล่ะค่ะพี่ญา” เพราะเวลาผ่านมาหลายวันแล้วแต่เธอก็ยังไม่ได้รับสายจากฝ่ายบุคคลเลย“แล้วน้องที่ไปสัมภาษณ์งานด้วยกันได้รับสายบ้างไหม”“ไม่มีเหมือนกันค่ะ เมื่อเช้าผิงถามน้องเฟิร์นแล้วก็บอกว่ายังไม่มีใครติดต่อมาเหมือนกันค่ะ”“ไม่เป็นเนาะผิง พี่ว่าขายของแบบนี้ก็สบายดี เป็นนายตัวเอง เหนื่อยแค่ไหนเงินที่ได้ก็ไม่ต้องแบ่งใคร” ญาดาทำได้แค่เพียงพูดปลอบใจ “ค่ะพี่ญา ผิงคงเหมาะกับการเป็นแม่ค้าแบบนี้มากกว่า” แม้จะเสียดายแต่พิจิกาก็คิดว่าตนเองทำเต็มที่แล้วบ้านกิจรุ่งโรจน์วานิช “ทำไมพีร์ไม่บอกแม่ล่ะว่าอยากได้ผู้ช่วยเลขา แม่จะได้ช่วยดูให้” “ก็แค่ตำแหน่งคนที่มาทำงานช่วยคุณกิ่งแล้วเองนะครับแม่ ไม่เห็นจะต้องรบกวนแม่เลย” “ก็เพราะจะต้องมาช่วยงานกิ่งแล้วไงล่ะ แม่เลยอยากได้คนที่ไว้ใจได้ แม่ก็แค่กลัวว่าคนที่มาสมัครจะไม่ได้แค่อยากมาทำงาน แม่ถึงต้องช่วยดูให้” “แล้วตอนนี้ได้หรือยังล่ะครับ ผ่านมาหลายวันแล้วถ้าเราไม่เรียกใ
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more

ตอนที่ 20 ถอยไม่ทัน

นับเป็นข่าวดีที่สุดในรอบสี่ปีสำหรับพิจิกาเลยก็ว่าได้ เพราะเธอได้รับเลือกให้เข้าไปทำงานเป็นผู้ช่วยเลขาของรองประธาน หญิงสาวมีเวลาเตรียมตัวเพียงหนึ่งสัปดาห์เท่านั้น เธอไลน์ไปบอกพีราวัชรว่าตัวเองได้งานทำแล้ว แต่ยังไปทานข้าวกับเขาไม่ได้เพราะต้องสอนงานเด็กที่จะมาขายของแทนเธอในวันจันทร์ถึงวันเสาร์ ส่วนวันอาทิตย์เธอจะเป็นคนมาขายเอง “ราคาทุกอย่างพี่ทำตารางให้จอยไว้หมดแล้วนะ พี่อาจจะตอบคำถามจอยไม่ได้ตลอดเพราะไม่รู้ว่าเขาจะให้ใช้โทรศัพท์ในเวลางานไหม ถ้าจอยมีเรื่องด่วนจริงๆ ก็ลองโทรหาพี่ก่อน ถ้ารับสายได้พี่จะรับ แต่ถ้าพี่ไม่รับให้จอยทิ้งข้อความไว้ พี่จะรีบตอบทันทีที่วาง “ค่ะพี่ผิง” “เดี๋ยวพี่กับพี่ช้างจะช่วยดูให้นะ ผิงไม่ต้องกังวลนะ” “ขอบคุณนะคะพี่ญา พี่ช้าง ยังไงผิงก็ฝากน้องด้วย” “ไม่ต้องห่วงจ้ะพี่จะช่วยดูเอง” “ตื่นเต้นไหมล่ะ” พี่ช้างถาม “มากๆ เลยค่ะพี่ช้าง ผิงไม่เคยทำงานมาก่อนไม่รู้ว่าจะต้องเจออะไรบ้าง” “พี่เอาใจช่วยนะ” “
last updateLast Updated : 2025-02-15
Read more
PREV
1234
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status