บททั้งหมดของ หลงรักนายมาเฟีย: บทที่ 31 - บทที่ 40

มิ‍ลิ‍นนั่งอยู่ภายในรถสปอร์ตคันหรูของไ‍ค‍โ‍รอีกครั้ง หลังจากเคลียร์ค่ารักษาพยาบาลและกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านของชายห‍นุ่‍ม ไ‍ค‍โ‍รก็อาสาเป็นคนขับพาหญิงสาวไปส่งที่มหาลัยเธอเผลอยกมือกุมท้องเมื่อเริ่มรู้สึกปวดหน่วงบริเวณท้องน้อยขึ้นมาอีกครั้ง โดยทุกการกระทำก็อยู่ในสายตาของร่างสูง"ไหนบอกหายแล้ว" ไ‍ค‍โ‍รตวัดสายตามองมายังเด็กดื้อดุ ๆ"ปวดนิดหน่อยเองค่ะ""กินยาซะ" ไ‍ค‍โ‍รยืนถุงใส่ยาที่ได้รับมาจากโรงพยาบาลวางบนตักของหญิงสาว ส่งสายตากดดันเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำหน้ามุ่ยมองถุงยา"ถ้าไม่กินก็ไม่ต้องไป" ไ‍ค‍โ‍รข่มขู่เสียงเรียบ ทำท่าจะกลับรถ ทำให้เด็กน้อยไม่ชอบกินยารีบร้องห้าม ก่อนจะกลั้นใจแกะยาในถุงออกมาทานอย่างไม่มีทางเลือกใช้เวลาสักพักทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงมหาวิทยาลัย ไ‍ค‍โ‍รจอดรถที่ด้านหน้าคณะบริหารของเธอ รถสปอร์ตคันหรูแปลกตาเรียกความสนใจของนักศึกษาบริเวณนั้นได้เป็นอย่างดีมิ‍ลิ‍นเริ่มรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที แม้จะยังไม่ได้ลงจากรถ แต่ก็เห็นสายตาหลายคู่หันมองด้วยความสนใจชายห‍นุ่‍มมองร่างเล็กข้างกายยกยิ้มมุมปากเมื่อเข้าใจความคิดเธอ เขาคว้าต้นแขนหญิงสาวเอาไว้ดึงรั้งเธอด้วยแรงที่ไม่มาก แต่ด้วยความ

ผ่านไปหลายสัปดาห์@ ZONIC PUBตอนนี้หญิงสาวสอบเสร็จเป็นที่เรียบร้อย และกลับมาทำงานที่ผับของไ‍ค‍โ‍รตามปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือชายห‍นุ่‍มยังรั้งตัวเธอเอาไว้ไม่ยอมให้กลับนอนคอนโดตัวเอง แถมเวลามาทำงานที่ร้าน เธอมักจะทำได้แค่ไม่นาน ม‍า‍เ‍ฟี‍ยห‍นุ่‍มก็จะหาสารพัดข้ออ้างไม่ยอมให้เธอกลับลงไปทำงานต่อ"ลินขึ้นมานานแล้วนะคะ" มิ‍ลิ‍นนั่งหน้ามุ่ยอยู่บนตักแกร่งที่โซฟาในห้องทำงานของชายห‍นุ่‍ม วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่มีลูกค้ามาใช้บริการแน่นร้าน"ลินไม่อยู่แล้วพี่ปวดหัว" ชายห‍นุ่‍มกล่าวออกมาหน้าตาย อ่านเอกสารในมือ ส่วนมือที่ว่างอีกข้างก็ลูบหลังร่างเล็กเล่นเบา ๆ"ข้ออ้างอะไรคะเนี้ย" เธอกอดอกใบหน้าหวานบูดบึ้ง แต่ชายห‍นุ่‍มก็ยังคงไม่หันกลับมามอง"ปล่อยลินลงได้แล้วค่ะ แค่นี้พวกพี่ๆ ในร้านก็เหม็นขี้หน้าลินจะแย่” มิ‍ลิ‍นเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง เพราะวันก่อนแอบได้ยินพวกพนักงานในร้านนินทาเธอ ทั้งที่ว่าเป็นเด็กเส้น ทั้งอ่อยเจ้านายกะสบาย ยิ่งทำให้หญิงสาวเริ่มลำบากใจ"ใครว่าอะไร" ม‍า‍เ‍ฟี‍ยห‍นุ่‍มวางเอกสารในมือหันกลับมาถามเธอด้วยแววตาดุดันเอาเรื่อง"ช่างเถอะค่ะ ลินลงไปทำงานดีกว่า" มิ‍ลิ‍นพยายามจะหยัดกายลุกขึ้น

ไ‍ค‍โ‍รที่สวมเพียงกางเกงนอนขายาว เปลือยท่อนบน อวดแผงอกกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้าม นั่งมองหญิงสาวที่ยืนเช็ดผมอยู่อย่างเหม่อลอยก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ตั้งแต่หญิงสาวออกจากร้านก็มีท่าทีแปลก ๆ ไม่ร่าเริงเหมือนปกติ ร่างสูงตัดสินใจลุกจากเตียงเดินเข้าไปสวมกอดร่างเล็กจากทางด้านหลัง ทันทีที่สัมผัสโดนผิวเนียนนุ่มมิ‍ลิ‍นก็สะดุ้งเบา ๆ ด้วยความตกใจ หันกลับมามองชายห‍นุ่‍มตาแป๋ว"มีอะไรอยากเล่าหรือเปล่า""...""พี่อยากให้เราคุยกันตรงๆ เวลาลินไม่สบายใจพี่ก็อยากช่วย หรือเป็นที่ปรึกษาก็ยังดี" เขาพอจะเข้าใจมิ‍ลิ‍น เพราะตั้งแต่โตขึ้นมาเธอต้องรับผิดชอบตัวเองมาโดยตลอด การขอความช่วยเหลือ หรือเล่าปัญหาของตัวเองให้คนอื่นฟัง ไม่ใช่เรื่องที่เธอเคยชิน แต่เขาก็อยากพยายามทำให้เธอเปิดใจ อยากเป็นคนที่เธอไว้ใจพร้อมแชร์ทุกเรื่องราวในชีวิต"ลินแค่..." ร่างเล็กหยุดมือที่เช็ดผมเอาไว้ จมอยู่กับความคิดตัวเองอีกครั้ง มองชายห‍นุ่‍มด้วยความลังเล "...ไม่ค่อยสบายใจ""เรื่องอะไรครับ" ม‍า‍เ‍ฟี‍ยห‍นุ่‍มเอ่ยถามเสียงนุ่ม เขาวางคางไว้บนศีรษะที่ยังเปียกหมาดของหญิงสาว โอบกอดเธอไว้หลวม ๆ จ้องมองเธอผ่านเงาสะท้อนของกระจกโต๊ะเครื่องแป้งร่างเล็กเม้

คฤหาสน์ไ‍ค‍โ‍รรถยุโรปคันหรูจอดสนิทอยู่หน้าประตู มิ‍ลิ‍นหันไปกล่าวขอบคุณเจสันลูกน้องที่ไ‍ค‍โ‍รให้คอยไปรับไปส่งเธอตลอดช่วงที่เธออยู่บ้านของชายห‍นุ่‍ม วันนี้เธอมีเรียนแค่ครึ่งวัน หลังจากทานข้าวกลางวันกับค‍ลี‍โ‍อที่มหาลัยเสร็จก็แยกย้ายกันกลับร่างเล็กในชุดนักศึกษาเดินเข้ามายังตัวบ้านผ่านลูกน้องชายฉกรรจ์หน้าตาโหด หลายคนผงกหัวทักทายเธอด้วยความคุ้นเคย มิ‍ลิ‍นก็ส่งยิ้มตอบกลับไปอย่างเป็นกันเอง"ทานอะไรมาหรือยังคะคุณลิน" ป้าพรคุณป้าแม่บ้านวัยกลางคนกำลังถือถาดกาแฟเอ่ยทัก"เรียบร้อยแล้วค่ะ ขอบคุณมาก" เธอมองถาดเครื่องดื่มในมือแม่บ้านด้วยความสงสัย"นายว่ายน้ำอยู่ด้านหลังค่ะ ป้ากำลังยกกาแฟไปให้" หญิงวัยกลางคนช่วยอธิบายออกมาทันทีอย่างรู้ทัน"อ๋อ งั้นลินเอาไปให้ก็ได้ค่ะ""เอางั้นเหรอคะ แต่ป้าเกรงใจ""ไม่เป็นไรค่ะ ลินยินดีช่วย" คุณป้าแม่บ้านจึงยอมส่งของในมือให้หญิงสาว ส่งยิ้มให้เธอ เอ็นดูในความน่ารักเสมอต้นเสมอปลายของหญิงสาว"ป้าฝากด้วยนะคะ"มิ‍ลิ‍นพยักหน้ารับ คุณป้าแม่บ้านจึงปลีกตัวไปทำงานต่อ ร่างเล็กเดินยกถาดกาแฟไปตามทางด้านหลัง เมื่อออกไปพ้นตัวบ้านก็พบสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ปูด้วยพื้นหินอ่อนสีขาวสะอาดต

เช้าวันต่อมามิ‍ลิ‍นลืมตาขึ้นหลังจากได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำ ร่างเล็กค่อย ๆ หย่อนเท้าลงจากเตียง เดินไปยังห้องแต่งตัวขนาดใหญ่ด้วยปลายเท้าเงียบเชียบ เสียงน้ำไหลในห้องน้ำช่วยให้หญิงสาวเบาใจ เธอก้มรื้อตะกร้าเสื้อผ้าที่ใช้แล้วหน้าห้องน้ำ หยิบเสื้อเชิ้ตสีดำที่ชายห‍นุ่‍มสวมใส่เมื่อวานออกมาเธอโน้มตัวเข้าไปดมกลิ่นเสื้อเชิ้ตของชายห‍นุ่‍ม ใจดวงน้อยก็ไหววูบเต้นผิดจังหวะเพราะนอกจากกลิ่นน้ำหอมของชายห‍นุ่‍มที่ใช้ตามปกติแล้ว มันยังเจือกลิ่นน้ำหอมอื่นมาด้วย ต่อให้เธอจะไม่ทันคนแค่ไหนแต่ก็พอจะรู้ว่ามันเป็นกลิ่นน้ำหอมผู้หญิง!มิ‍ลิ‍นสำรวจตรวจเช็คเสื้อในมืออย่างละเอียด สายตาก็ไปสะดุดเข้ากับรอยเปื้อนสีแดงเล็ก ๆ บริเวณปกเสื้อ มือเล็กสั่นสะท้าน หัวสมองขาวโพลนคิดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนจ้องมองคราบลิปสติกด้วยแววตาหลากหลายความรู้สึกเสียงกุกกักดังขึ้นจากภายในห้องน้ำ เรียกสติเธออีกครั้ง หญิงสาววางเสื้อเชิ้ตในมือใส่ตะกร้าดังเดิม เธอกึ่งวิ่งกึ่งเดินกลับไปยังเตียงด้วยความเงียบ กระโดดขึ้นเตียงแสร้งว่ายังคงหลับอยู่ไม่นานชายห‍นุ่‍มก็อาบน้ำเสร็จ มิ‍ลิ‍นนอนหลับตาปี๋ไม่พร้อมที่จะตื่นมาพบเขาในเวลานี้ จนผ่านไปสักพักก็ได้ยิ