All Chapters of หลงรักนายมาเฟีย: Chapter 41 - Chapter 50

Private Number'ถ้าอยากหายโง่ วันนี้ลองมาดูให้เห็นกับตาก็ได้นะ @ZONIC PUB'"ลิน...เฮ้ยลิน...เป็นอะไร ทำไมหน้าซีดแบบนั้น" ค‍ลี‍โ‍อที่นั่งฝั่งตรงข้ามเอื้อมมือมากุมมืออีกข้างของเธอไว้ด้วยความเป็นห่วง มิ‍ลิ‍นที่เพิ่งรู้สึกตัวรีบปั้นสีหน้าส่งยิ้มให้เพื่อนสาว แม้มันจะยังคงซีดเซียว"ไม่มีอะไรหรอก เหมือนจะส่งมาผิด" มิ‍ลิ‍นพยายามคุมเสียงตนเองไม่ให้สั่นเครือ แต่หยาดน้ำตาที่เริ่มเอ่อรื้นรอบดวงตากลับไม่เป็นใจ "ฉันไปห้องน้ำแป๊บนะ"ร่างเล็กรีบก้มหน้าลุกพรวดออกไปก่อนที่เพื่อนรักจะถามอะไรออกมา น้ำตาที่พยายามกลั้นไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เธอวิ่งชนผู้คนหลายคนที่เดินสวน แต่หญิงสาวไม่แม้แต่มีสติจะหันไปกล่าวขอโทษ เธอมุ่งตรงไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็วมิ‍ลิ‍นกดล็อกประตูห้องน้ำ ทิ้งตัวบนชักโครก ฟุบหน้าลงกับเข่า ริมฝีปากบางถูกกัดเอาไว้แน่นจนเริ่มห้อเลือดกลั้นเสียงสะอื้น เธอมองข้อความด้วยความสับสนไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อดี ความอัดอั้นกระจุกอยู่กลางอกเริ่มกลัวที่จะรับรู้ความจริงน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลออกมาไม่หยุด เธอปล่อยหยาดน้ำตาร้อนผ่าวให้ไหลไปอย่างเงียบ ๆ ความคิดหลายอย่างตีกันจนยุ่ง"ลิน ยัยลินอยู่ในนี้ไหม" เรียก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก"ลิน อยู่ห้องไหมลูก เปิดประตูให้พ่อหน่อย"เสียงเคาะประตูเรียกสติของมิ‍ลิ‍นให้กลับคืนมาอีกครั้ง เธอรีบร้อนเช็ดคราบน้ำตาออก ในใจเริ่มรู้สึกไม่ค่อยสบายใจขึ้นมา บิดาของเธอหากไม่มีเรื่องเดือดร้อนอะไรมักไม่เคยแวะมาหา จากเหตุการณ์ครั้งก่อนที่พ่อแอบเข้ามารื้อของในห้อง ทำให้หญิงสาวตัดสินใจเปลี่ยนรหัสที่ประตู"กำลังไปค่ะ" มิ‍ลิ‍นตะโกนร้องบอกออกไป เมื่ออีกด้านของประตูเคาะไม่หยุด หญิงสาวพยายามสูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ เรียกสติตนเอง ปั้นสีหน้าให้ดูเป็นปกติ แต่ดวงตาแดงก่ำเช่นนี้คงไม่สามารถปิดบังอะไรได้เมื่อมือเล็กเปิดประตู ผู้เป็นพ่อก็รีบถลาตัวเข้ามาในห้องอย่างรีบร้อน"แกหายไปไหนมา ฉันแวะมาหาแกตั้งหลายรอบก็ไม่อยู่ รู้ไหมฉันเดือดร้อนแค่ไหนตอนนี้" พิพัฒน์บ่นออกมาด้วยความหงุดหงิด ไม่ได้ใส่ใจมองสภาพของลูกสาวแม้แต่น้อย"แล้วทำไมพ่อไม่โทรมา" มิ‍ลิ‍นถาม เดินเลี่ยงไปยังห้องครัว เปิดตู้เย็นเพื่อนำน้ำมาให้บิดา"ฉันเอาไปขายเอาเงินให้พวกมันไปแล้ว""...""แกเปลี่ยนรหัสประตูเหรอ" บิดาเอ่ยถาม จ้องมองลูกสาวด้วยความไม่พอใจ"...""เฮอะ ช่างเถอะ ว่าแต่แกพอจะมีเงินให้พ่อยืมอีกไหม""พ่อ!" มิ‍ลิ‍นร้องเรียกอีก

ใช้เวลาไม่นานลูกน้องก็ขับพาไ‍ค‍โ‍รมาถึงหน้าคอนโดของมิ‍ลิ‍น ชายห‍นุ่‍มก้าวลงทันทีด้วยความรีบร้อนแม้รถจะยังไม่ทันได้จอดสนิท เขาเดินไปตามทางเดิน ภายในใจร้อนรุ่มต้องการที่จะพูดคุยกับร่างเล็กให้เร็วที่สุดชายห‍นุ่‍มกดรหัสใหม่ห้องพักหญิงสาวทันทีโดยพลการ คาดว่าคงพบหญิงสาวตัวเล็กร้องไห้เสียใจอยู่กลางห้อง แต่เขากลับพบเพียงความว่างเปล่า ขาแกร่งก้าวไปดูในห้องนอนแต่ก็ไร้วี่แววหญิงสาวเช่นกัน ไ‍ค‍โ‍รได้แต่ขมวดคิ้วสับสน ภายในอกเริ่มบีบรัดคล้ายจะหายใจไม่ออก เขาสำรวจจนทั่วห้องพักขนาดเล็ก ไม่พบสิ่งผิดปกติใด ๆ นอกจากมีกระเป๋าใบหรู 2 ใบที่เขาซื้อให้วางอยู่บนเคาน์เตอร์ครัว แต่ภายในห้องไม่มีร่องรอยการรื้อค้นอะไรกระเป๋าถือที่หญิงสาวพกติดตัวไม่ได้อยู่ คาดว่าเธอคงออกไปข้างนอก เขารีบต่อสายหามือขวาคนสนิทที่รออยู่ภายในรถหน้าคอนโดมิ‍ลิ‍นทันที"มิ‍ลิ‍นไม่อยู่ห้อง ไปเอาภาพกล้องวงจรปิดมาให้กู"(ครับ)เมื่อสั่งงานเสร็จเขาก็กดตัดสาย ทิ้งตัวลงบนโซฟาเล็กอย่างหมดแรง ความรู้สึกหวาดกลัวเริ่มคืบคลานเข้ามา เขาเคยโดนปืนจ่อหน้าแต่ไม่มีความรู้สึกอะไรอื่นนอกจากแค้นเคือง กลับกันเพียงแค่หญิงสาวหายตัวไปเพียงชั่วโมงเดียวเขากลับตื่น

"ไง จะไม่ทักทายกันก่อนเหรอ" เควินแสยะยิ้มร้ายก้าวเข้ามาในห้อง ยกปืนขึ้นชี้ไปทางไ‍ค‍โ‍ร โดยด้านหลังมีลูกน้องอีก 4 คน ตามเข้ามาด้วย "ไอ้เควิน!" ไ‍ค‍โ‍รเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงเหี้ยมเกรียม เมื่อคิดถึงสิ่งที่มันทำกับมิ‍ลิ‍น เขาดันตัวหญิงสาวข้างกายให้ไปหลบที่ด้านหลัง ใช้ร่างกำยำของตนเองบังเธอเอาไว้ สายตาคมของสองม‍า‍เ‍ฟี‍ยประสานกันอย่างไม่มีใครยอมใคร"มาป่วนกูขนาดนี้ คิดจะเดินออกได้ง่าย ๆ เหรอ""ก็ไม่คิดว่าจะยากตรงไหนนี่" ไ‍ค‍โ‍รส่งยิ้มเย้ยหยัน ตอบกลับไปโดยไม่เกรงกลัว ลูกน้องทั้งสองฝั่งยืนจ้องกันไปมาคุมสถานการณ์ รอคำสั่งของเจ้านายตนเอง"หึ พูดไม่ดูสถานการณ์เลยนะ คิดว่ามึงจะรอดออกไปได้?""..." ไ‍ค‍โ‍รกวาดสายตามองรอบห้อง เมื่อสถานการณ์ตอนนี้ไม่อาจจะบอกได้ว่าใครจะเป็นต่อ มิ‍ลิ‍นกำเสื้อเชิ้ตไ‍ค‍โ‍รเอาไว้แน่น แม้หัวใจจะเต้นถี่รัวจากความกดดันที่เกิดขึ้น แต่เธอก็เชื่อมั่นในตัวชายห‍นุ่‍ม"ส่งมิ‍ลิ‍นมา เผื่อกูจะใจดีให้มึงได้ตายสบาย ๆ""หึ อย่าดีแต่ปากเลย ล้มกูให้ได้สักครั้งก่อนเถอะ""ไอ้ไ‍ค‍โ‍ร!" เควินกัดกรามแน่นจนปูดนูนด้วยความแค้นเคืองในท่าทีไม่เกรงกลัวอะไรของไ‍ค‍โ‍ร"เรื่องพ่อมิ‍ลิ‍น คงไม่ใช่แค่เรื

ลูกน้องที่รับหน้าที่คนขับรถซิ่งสุดฝีมือ เพื่อนำหญิงสาวไปส่งให้ถึงโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด ลี‍โ‍อได้ทำการติดต่อประสานงานกับทางโรงพยาบาลไว้เรียบร้อยแล้ว ทำให้เมื่อพวกเขามาจอดที่แผนกฉุกเฉิน แพทย์และพยาบาลก็มายืนรอเตรียมพร้อมแล้วร่างของมิ‍ลิ‍นที่สติเริ่มเลื่อนลอยถูกนำตัวขึ้นเตียงคนไข้ ก่อนจะถูกเข็นเข้าไปยังห้องผ่าตัดด้วยความรวดเร็ว"ตั้งสติก่อนนาย มิ‍ลิ‍นถึงมือหมอแล้ว" ลี‍โ‍อเรียกสติเจ้านายห‍นุ่‍มที่บัดนี้นั่งหมดแรงอยู่ที่เก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน ตามเสื้อผ้าเต็มไปด้วยคราบเลือดจากบาดแผลของหญิงสาว ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียด สายตาไม่ได้ละไปจากประตูแม้แต่น้อยไร้เสียงตอบรับจากเจ้านายห‍นุ่‍ม ลี‍โ‍อมองประตูห้องฉุกเฉินครู่หนึ่งถอนหายใจออกเฮือกใหญ่ ปล่อยให้เจ้านายได้อยู่ตามลำพังลูกน้องบางส่วนที่ได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ก็แยกย้ายกันไปทำแผล พิพัฒน์เองที่มาถึงโรงพยาบาลโดยรถยนต์อีกคัน หลังจากที่ทำแผลเรียบร้อยแล้วก็มานั่งหน้าห้องฉุกเฉินเช่นกันน้ำตาจากบิดาหลั่งไหลออกมาเงียบ ๆ มือที่เหี่ยวย่นไปตามวัยถูกกำเอาไว้แน่น ด่าทอนตนเองอยู่ภายในใจที่เป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมด ทำให้ลูกสาวเพียงคนเดียวต้องมาลำบาก