All Chapters of หลงรักนายมาเฟีย: Chapter 51 - Chapter 60

"นาย กินข้าวบ้างเถอะ" ลี‍โ‍อวางถุงอาหารลงบนโต๊ะข้างโซฟาภายในห้องพักคนไข้ เดินไปเปิดกระจกระเบียงพูดคุยกับไ‍ค‍โ‍ร แม้จะเอ่ยบอกด้วยเสียงเรียบเฉยแต่ก็ฉายแววเป็นห่วง เมื่อเห็นร่างสูงของเจ้านายห‍นุ่‍มที่ยืนอัดบุหรี่เข้าปอดอยู่ที่ระเบียงตลอดทั้งวันไ‍ค‍โ‍รจะทำเพียงนั่งกุมมือมิ‍ลิ‍นอยู่ที่ข้างเตียง และออกมาสูบบุหรี่คลายความเครียด ยิ่งเวลาผ่านไปใบหน้าหล่อเหลาของม‍า‍เ‍ฟี‍ยห‍นุ่‍มก็ยิ่งครึ้มลง"ทำไมลินไม่ฟื้นสักที" น้ำเสียงเข้มบัดนี้ห่อเหี่ยวไร้เรี่ยวแรง ร่างกำยำพิงระเบียงเหม่อมองกลับเข้ามายังร่างเล็กบนเตียง ท้องฟ้าที่เคยสว่างเปลี่ยนเป็นมืดแล้ว"นายกินข้าว นอนพักสักงีบดีกว่า""กูนอนไม่หลับ" สภาพที่เคยหล่อเหลาแม้จะเพิ่งผ่านไปเพียงวันเดียวแต่ความเครียดที่สะสมและการอดนอนทำให้ใบหน้าเขาดูทรุดโทรมลงไปจนเห็นได้ชัด "มึงไปพักไป""..." มือขวาคนสนิทมองไ‍ค‍โ‍รด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรเพิ่มเติมเขาเดินออกไปเงียบ ๆ ปล่อยให้ไ‍ค‍โ‍รกลับมานั่งกุมมือเล็กของมิ‍ลิ‍นอยู่ข้างเตียงคนไข้เวลาผ่านไปอีกหลายชั่วโมง พยาบาลแวะเข้ามาตรวจเช็คบาดแผลและเช็ดตัวให้คนไข้ เขาลุกออกจากข้างเตียงเธอแค่ช่วงสั้น ๆ และกลับมา

โกดังร้าง"กรี๊ดดดดดด พวกแกเป็นใครปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" ร่างสมส่วนของนางแบบสาวกรีดร้องเสียงดัง พยายามดีดดิ้นให้เป็นอิสระหลังจากถูกเหวี่ยงร่างลงกับพื้นปูนจนเรียวขาสวยถลอกเป็นทางยาวตอนที่หญิงสาวกำลังเดินกลับมายังลานจอดรถที่ห้างหรู เธอก็ถูกกลุ่มคนนำกระสอบมาคลุมหัว ก่อนจะลากเธอขึ้นรถตู้ สองมือของเธอถูกมัดไพล่หลังเอาไว้ เธอทั้งร้องไห้ ด่าทอ อ้อนวอนคนร้ายสารพัดแต่พวกมันก็ไม่ได้สนใจไยดีเธอแม้จะน้อย ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เธออยู่บนรถ รู้ตัวอีกทีพวกมันก็ลากเธอลงจากรถอีกครั้งเมื่อถึงที่หมายกระสอบผ้าที่คลุมหัวทำไมนางแบบไม่เห็นสภาพรอบด้าน แต่ความเหม็นอับของบรรยากาศที่สัมผัสได้ก็ทำเธอขยะแขยงแทบแย่พรึ่บ!ถุงผ้าถูกกระชากออก ใบหน้าสวยของเธอเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง เธอรีบกวาดตามองเพื่อหาทางรอด สภาพรอบด้านเธอคล้ายโกดังที่ถูกปล่อยทิ้งร้าง เต็มไปด้วยข้าวของที่ถูกปล่อยทิ้งไว้จนฝุ่นเกาะ ชายฉกรรจ์ร่างกำยำ 3 คน ยืนล้อมตัวเธออยู่ ร่างของเมแกนสั่นเทาด้วยความกลัว"อึก ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันมีเงินนะ ถ้าแกยอมปล่อยเอาเงินฉันไปเลย""หึ พวกกูไม่ได้จะทำอะไรมึงไม่ต้องกลัว แค่มีคนอยากคุยกับมึงเท่านั้นเอง" ค

"อื้อ~" เสียงครางในลำคอบ่งบอกถึงความวาบหวามที่เกิดขึ้นไม่น้อย ร่างเล็กเปลือยเปล่านอนหงายกอดคอชายห‍นุ่‍มเอาไว้ โดยที่ไ‍ค‍โ‍รคร่อมเธออยู่ด้านบน ริมฝีปากร้อนของทั้งคู่บดเบียดแนบสนิทกันไม่ยอมห่าง ปากบางเปิดออกเพื่อให้ลิ้นหนาชอนไชเข้ามาสำรวจในโพรงปากชุ่มฉ่ำของเธอได้ถนัด จูบที่แสนเนิบนาบเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนภายในไม่กี่นาทีหลังจากที่ทานอาหารเสร็จ ไ‍ค‍โ‍รก็พาเธอกลับขึ้นมาบนห้อง เขาช่วยทำแผลให้เธออย่างเบามือ ก่อนจะช่วยหญิงสาวเช็ดตัว ไ‍ค‍โ‍รจับร่างเล็กลอกคราบเสียล่อนจ้อน แต่เมื่อเช็ดตัวได้เพียงแค่ครึ่งทางร่างสูงก็หมดความอดทน โน้มตัวลงมาบดจูบแนบริมฝีปากบางของเธอแทนฝ่ามือหยาบบีบเคล้นหน้าอกล้นทะลักของเธอหนักหน่วง ตามแรงอารมณ์ที่อัดอั้นมาหลายวัน ประสบการณ์ที่โชกโชนนำพาหญิงสาวให้คล้อยตามได้ไม่ยาก ร่างกายเธอสั่นสะท้านไปกับแรงอารมณ์ปรารถนา ช่วงล่างร้อนรุ่มจนน้ำสีใสเริ่มไหลซึมออกมาตามกลีบกุหลาบงาม"เอาไม่ได้จริง ๆ เหรอ" ไ‍ค‍โ‍รถามเสียงกระเส่าออดอ้อน แววตาเต็มไปด้วยความกระสันในร่างเล็กเปี่ยมล้น"ลิน...อึก...กลัวแผลเปิด" มิ‍ลิ‍นหอบสะท้านเมื่อชายห‍นุ่‍มยอมถอนริมฝีปากออก"วันนี้ใช้ปากช่วยทีนะครับเ

หลายวันต่อมา"ลินครับ" เสียงทุ้มของไ‍ค‍โ‍รรั้งเรียกหญิงสาวที่กำลังจะเปิดประตูรถให้หันกลับมา"คะ?""วันนี้เลิกเรียนแล้วว่างไหม""ว่างค่ะ ทำไมคะ""อยากไปหาพ่อไหม"มิ‍ลิ‍นตาวาวเป็นประกายเมื่อได้ยินสิ่งที่ชายห‍นุ่‍มถาม เผยรอยยิ้มหวานแสนยินดีบนใบหน้า"ค่ะ อยากค่ะอยาก" เธอรีบตอบรับทันทีด้วยความเบิกบาน หลังจากเกิดเหตุการณ์ในวันนั้นเธอก็ไม่ได้รับรู้ข่าวสารอะไรเกี่ยวกับพ่อของเธออีกเลย ทุกครั้งที่ถามชายห‍นุ่‍มเขาก็ทำเพียงตอบปัด ๆ ไป ว่ารอให้เธอหายดีก่อนเท่านั้น"เดี๋ยวเลิกเรียนพี่ไปรับ แล้วไปหาพ่อลินกัน""ได้ค่ะ"ร่างสูงโน้มตัวลงมาใกล้จนใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกับเธอ เขาเอียงหน้าให้เล็กน้อย พลางใช้นิ้วเคาะที่แก้มสากของตนเอง"ทำยังไงก่อน" ม‍า‍เ‍ฟี‍ยห‍นุ่‍มถามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์"พี่ไ‍ค‍โ‍รนี่หน้าบ้านนะ...คนเยอะ" เธอหันรีหันขวางมองรอบด้านก็พบลูกน้องของชายห‍นุ่‍มยืนอยู่บริเวณรอบหลายคน แก้มใสเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพู"อายอะไร แค่หอมแก้มพี่เอง""..." มิ‍ลิ‍นก้มหน้างุด ข่มความเขินอายฟอด!หญิงสาวหลับตาปี๋ โน้มตัวเข้าไปหอมแก้มชายห‍นุ่‍มฟอดใหญ่ ก่อนจะรีบหันกายหนีจะเดินขึ้นรถ แต่เรียวแขนก็ถูกรั้งเอาไว้ก่อน

เช้าวันเสาร์มิ‍ลิ‍นถูกปลุกแต่เช้าตรู่ตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น ม‍า‍เ‍ฟี‍ยห‍นุ่‍มไม่ได้บอกอะไรเธอมาก เพียงแค่บอกว่าจะพาเธอไปเที่ยว และให้หญิงสาวเก็บกระเป๋าเดินทางเสื้อผ้าที่อยู่ที่บ้านชายห‍นุ่‍มมีไม่มาก หลัก ๆ ก็จะมีแค่เสื้อยืดกางเกงขาสั้น และกางเกงยีนขายาวหนึ่งตัวเท่านั้น ชายห‍นุ่‍มยืนเคาะคางอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเดินหายออกไปจากห้องสักพัก และกลับมาพร้อมเสื้อผ้านับสิบชุดของค‍ลี‍โ‍อ"ยืมยัยคลีไปก่อนแล้วกัน หรือจะไปซื้อใหม่ที่นู่นเลย" เขายัดเสื้อผ้าของน้องสาวทั้งหมดใส่กระเป๋าเดินทางของเธอ"จะพาลินไปไหนคะ ลินจะได้จัดเสื้อผ้าถูก" มิ‍ลิ‍นพยายามหาทางหลอกล่อให้เขายอมบอกจุดหมายมา แต่ไ‍ค‍โ‍รก็ทำเพียงยกยิ้มมุมปากไม่พูดอะไรออกมาอีก"ขาดเหลืออะไรไปซื้อที่นั่นแล้วกัน""จะไม่บอกยัยคลีก่อนเหรอคะ ลินแอบรู้สึกไม่ค่อยดีเลยที่ยืมชุดเธอมาใส่หลายครั้งแล้ว""เดี๋ยวพี่ส่งข้อความไปบอก กลับมาแล้วไปช็อปปิ้งกัน""ไม่ต้องหรอกค่ะ ไว้ลินแวะไปเอาชุดที่คอนโดมาเพิ่มก็ได้"ไ‍ค‍โ‍รยักไหล่ไม่ได้ตอบกลับอะไรอีก เอาไว้ค่อยหาทางมัดมือชกหญิงสาวเหมือนคราวที่ซื้อกระเป๋าก็ได้"ลินไม่รู้ว่าจะไปไหน เลยไม่รู้จะแต่งตัวยังไงดี"