ไคโรที่สวมเพียงกางเกงนอนขายาว เปลือยท่อนบน อวดแผงอกกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้าม นั่งมองหญิงสาวที่ยืนเช็ดผมอยู่อย่างเหม่อลอยก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ตั้งแต่หญิงสาวออกจากร้านก็มีท่าทีแปลก ๆ ไม่ร่าเริงเหมือนปกติ ร่างสูงตัดสินใจลุกจากเตียงเดินเข้าไปสวมกอดร่างเล็กจากทางด้านหลัง ทันทีที่สัมผัสโดนผิวเนียนนุ่มมิลินก็สะดุ้งเบา ๆ ด้วยความตกใจ หันกลับมามองชายหนุ่มตาแป๋ว"มีอะไรอยากเล่าหรือเปล่า""...""พี่อยากให้เราคุยกันตรงๆ เวลาลินไม่สบายใจพี่ก็อยากช่วย หรือเป็นที่ปรึกษาก็ยังดี" เขาพอจะเข้าใจมิลิน เพราะตั้งแต่โตขึ้นมาเธอต้องรับผิดชอบตัวเองมาโดยตลอด การขอความช่วยเหลือ หรือเล่าปัญหาของตัวเองให้คนอื่นฟัง ไม่ใช่เรื่องที่เธอเคยชิน แต่เขาก็อยากพยายามทำให้เธอเปิดใจ อยากเป็นคนที่เธอไว้ใจพร้อมแชร์ทุกเรื่องราวในชีวิต"ลินแค่..." ร่างเล็กหยุดมือที่เช็ดผมเอาไว้ จมอยู่กับความคิดตัวเองอีกครั้ง มองชายหนุ่มด้วยความลังเล "...ไม่ค่อยสบายใจ""เรื่องอะไรครับ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามเสียงนุ่ม เขาวางคางไว้บนศีรษะที่ยังเปียกหมาดของหญิงสาว โอบกอดเธอไว้หลวม ๆ จ้องมองเธอผ่านเงาสะท้อนของกระจกโต๊ะเครื่องแป้งร่างเล็กเม้
ไคโรอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ร่างสูงในชุดเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มเดินเข้ามาหาร่างเล็กที่นอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียง"ลินครับ" เสียงทุ้มเอ่ยเรียกหญิงสาวมิลินละสายตาจากมือถือในมือหยัดกายลุกขึ้นมานั่งบนเตียงดีๆ มองชายหนุ่ม"ค่ะ""เอางานมาทำที่บ้านไหม จะได้ไม่ต้องเหนื่อยกลับบ้านดึกๆ" ไคโรเสนอความเห็น เขาไม่อยากให้หญิงสาวเทียวไปเทียวมาหลายรอบ อีกทั้งหากเธอไม่ต้องเข้าร้านเขาก็ไม่จำเป็นต้องตามไปนั่งเฝ้า"ได้เหรอคะ""ได้สิ ยังไงงานลินก็ทำที่ไหนก็ได้"หญิงสาวนั่งครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก็พยักหน้าตกลง เธอตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่นำคำพูดนินทาว่าร้ายของเหล่าพนักงานที่ร้านมาใส่ใจ ถึงเธอจะไม่ได้เข้าไปที่ผับแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอนั่งอู้อยู่เฉย ๆ คนอื่นจะคิดอย่างไรก็คงต้องปล่อยเขาไป"งั้นเดี๋ยววันนี้พี่เอาเอกสารที่ต้องตรวจกับโน๊ตบุ๊คกลับมาให้นะ""ขอบคุณค่ะ" เธอส่งยิ้มหวานขอบคุณชายหนุ่ม"มานี่หน่อย" เสียงทุ้มเอ่ยสั่งเธอเบาๆ แม้มิลินจะไม่เข้าใจเจตนาของเขาแต่ก็ยอมขยับกายเข้าไปใกล้ เธอนั่งคุกเข่าอยู่ปลายเตียง โดยมีชายหนุ่มยืนอยู่"มีอะไรคะ""วันนี้กลับดึกหน่อยนะ""ค่ะ" หญิงสาวตอบรับ ยังไม่เข้าใจ
คฤหาสน์ไคโรรถยุโรปคันหรูจอดสนิทอยู่หน้าประตู มิลินหันไปกล่าวขอบคุณเจสันลูกน้องที่ไคโรให้คอยไปรับไปส่งเธอตลอดช่วงที่เธออยู่บ้านของชายหนุ่ม วันนี้เธอมีเรียนแค่ครึ่งวัน หลังจากทานข้าวกลางวันกับคลีโอที่มหาลัยเสร็จก็แยกย้ายกันกลับร่างเล็กในชุดนักศึกษาเดินเข้ามายังตัวบ้านผ่านลูกน้องชายฉกรรจ์หน้าตาโหด หลายคนผงกหัวทักทายเธอด้วยความคุ้นเคย มิลินก็ส่งยิ้มตอบกลับไปอย่างเป็นกันเอง"ทานอะไรมาหรือยังคะคุณลิน" ป้าพรคุณป้าแม่บ้านวัยกลางคนกำลังถือถาดกาแฟเอ่ยทัก"เรียบร้อยแล้วค่ะ ขอบคุณมาก" เธอมองถาดเครื่องดื่มในมือแม่บ้านด้วยความสงสัย"นายว่ายน้ำอยู่ด้านหลังค่ะ ป้ากำลังยกกาแฟไปให้" หญิงวัยกลางคนช่วยอธิบายออกมาทันทีอย่างรู้ทัน"อ๋อ งั้นลินเอาไปให้ก็ได้ค่ะ""เอางั้นเหรอคะ แต่ป้าเกรงใจ""ไม่เป็นไรค่ะ ลินยินดีช่วย" คุณป้าแม่บ้านจึงยอมส่งของในมือให้หญิงสาว ส่งยิ้มให้เธอ เอ็นดูในความน่ารักเสมอต้นเสมอปลายของหญิงสาว"ป้าฝากด้วยนะคะ"มิลินพยักหน้ารับ คุณป้าแม่บ้านจึงปลีกตัวไปทำงานต่อ ร่างเล็กเดินยกถาดกาแฟไปตามทางด้านหลัง เมื่อออกไปพ้นตัวบ้านก็พบสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ปูด้วยพื้นหินอ่อนสีขาวสะอาดต
@ZONIC PUBไคโรเปิดประตูลงมาจากรถยุโรปคันใหญ่ เนื่องจากมิลินไม่ต้องมาทำงานที่ผับแล้ว บางครั้งเขาก็ขี้เกียจที่จะขับรถเอง วันนี้จึงให้ลูกน้องเป็นคนขับมาส่ง ร่างสูงเดินล้วงกระเป๋ากางเกงเข้ามาในร้าน ตอนนี้เป็นเวลา 5 โมงเย็น ยังไม่ใกล้ถึงเวลาเปิดในร้านจึงมีเพียงพนักงานอยู่ประปรายวันนี้มาเฟียหนุ่มมาเพื่อที่จะนัดเคลียร์ตกลงกับเหล่าผู้หญิงที่เคยคลุกคลีด้วยทั้งหมด แม้หลังจากที่เขาเจอมิลินจะไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับพวกหล่อนอีก แต่เขาก็ไม่อยากให้พวกเธอโผล่สร้างปัญหาในอนาคตพนักงานหลายคนทักทายเมื่อเขาเดินผ่าน มาเฟียหนุ่มพยักหน้าให้บ้าง เดินตรงขึ้นไปยังห้องทำงานที่ชั้น 3 เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบร่างสูงของมือขวาคนสนิทยืนพิงโต๊ะทำงานรออยู่ หญิงสาวที่นั่งรออยู่บนโซฟารีบลุกเข้ามากอดแขนเขาเอาไว้อย่างยินดี"คุณไคโร ด้าคิดถึงจังเลยค่ะ"คู่ขาสาวเข้ามาคลอเคลีย เอ่ยออดอ้อนเสียงหวาน"ไม่เรียกหาด้าตั้งนาน ด้าคิดว่าคุณไคโรจะลืมด้าไปซะแล้ว" เธอพยายามส่งยิ้มน่ารักมาให้เขา มาเฟียหนุ่มทำได้เพียงถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย มองลูกน้องคนสนิทอย่างขอความช่วยเหลือ ซึ่งมันก็ช่วยอย่างที่คิดโดยกา
เช้าวันต่อมามิลินลืมตาขึ้นหลังจากได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำ ร่างเล็กค่อย ๆ หย่อนเท้าลงจากเตียง เดินไปยังห้องแต่งตัวขนาดใหญ่ด้วยปลายเท้าเงียบเชียบ เสียงน้ำไหลในห้องน้ำช่วยให้หญิงสาวเบาใจ เธอก้มรื้อตะกร้าเสื้อผ้าที่ใช้แล้วหน้าห้องน้ำ หยิบเสื้อเชิ้ตสีดำที่ชายหนุ่มสวมใส่เมื่อวานออกมาเธอโน้มตัวเข้าไปดมกลิ่นเสื้อเชิ้ตของชายหนุ่ม ใจดวงน้อยก็ไหววูบเต้นผิดจังหวะเพราะนอกจากกลิ่นน้ำหอมของชายหนุ่มที่ใช้ตามปกติแล้ว มันยังเจือกลิ่นน้ำหอมอื่นมาด้วย ต่อให้เธอจะไม่ทันคนแค่ไหนแต่ก็พอจะรู้ว่ามันเป็นกลิ่นน้ำหอมผู้หญิง!มิลินสำรวจตรวจเช็คเสื้อในมืออย่างละเอียด สายตาก็ไปสะดุดเข้ากับรอยเปื้อนสีแดงเล็ก ๆ บริเวณปกเสื้อ มือเล็กสั่นสะท้าน หัวสมองขาวโพลนคิดอะไรไม่ออก ได้แต่ยืนจ้องมองคราบลิปสติกด้วยแววตาหลากหลายความรู้สึกเสียงกุกกักดังขึ้นจากภายในห้องน้ำ เรียกสติเธออีกครั้ง หญิงสาววางเสื้อเชิ้ตในมือใส่ตะกร้าดังเดิม เธอกึ่งวิ่งกึ่งเดินกลับไปยังเตียงด้วยความเงียบ กระโดดขึ้นเตียงแสร้งว่ายังคงหลับอยู่ไม่นานชายหนุ่มก็อาบน้ำเสร็จ มิลินนอนหลับตาปี๋ไม่พร้อมที่จะตื่นมาพบเขาในเวลานี้ จนผ่านไปสักพักก็ได้ยิ
"เป็นไงบ้าง" เสียงทุ้มดังขึ้นเรียกสติหญิงสาวที่ร้องไห้จนเผลอหลับไปให้รู้สึกตัวมาเฟียหนุ่มนั่งอยู่บนเตียงข้างเธอ ใช้วงแขนพาดเอวบางเอาไว้จ้องมองเธอด้วยความเป็นห่วง มิลินงัวเงียอยู่ครู่หนึ่ง กวาดสายตามองรอบห้อง ท้องฟ้าที่เริ่มทอแสงสีส้มบ่งบอกเวลา"เย็นแล้วเหรอคะ""อื้อ ลุกไปกินข้าวไหวไหม หรือให้ยกมาข้างบน""เดี๋ยวลงไปข้างล่างก็ได้ค่ะ" เธอพยายามไม่สบสายตาไคโร กลัวว่าจะหลุดร้องไห้ออกมาอีก ร่างเล็กหยัดกายขึ้นนั่ง ยกวงแขนแกร่งของจากกายเธอ ลุกไปล้างหน้าในห้องน้ำมาเฟียหนุ่มมองตามร่างเล็ก รู้สึกตะขิดตะขวงในใจเล็กน้อย แต่ก็สะบัดหัวไล่ความคิดเพ้อเจ้อมิลินมองใบหน้าหวานของตนเองในกระจกที่บัดนี้ดูซีดเซียว รอบดวงตาบวมช้ำเป็นอย่างมาก เธอถอนหายใจออกเฮือกใหญ่ระบายความอัดอั้นในอกเมื่อออกมาจากห้องน้ำเธอก็เดินตามไคโรลงไปด้านล่าง ชายหนุ่มพยายามเอาอกเอาใจ คอยดูแลเทคแคร์เธอตลอดการรับประทานอาหารเย็นมิลินปั้นสีหน้าให้เป็นปกติ บ้างก็ส่งยิ้มฝืน ๆ ตามเรื่องเล่าของชายหนุ่มมิลินทานข้าวต้มไปได้เพียงครึ่งชามก็วางช้อนลง เรียกสายตาเป็นห่วงจากชายหนุ่มที่นั่งด้านข้างให้หันมามอง"อิ่มแล้
Private Number'ถ้าอยากหายโง่ วันนี้ลองมาดูให้เห็นกับตาก็ได้นะ @ZONIC PUB'"ลิน...เฮ้ยลิน...เป็นอะไร ทำไมหน้าซีดแบบนั้น" คลีโอที่นั่งฝั่งตรงข้ามเอื้อมมือมากุมมืออีกข้างของเธอไว้ด้วยความเป็นห่วง มิลินที่เพิ่งรู้สึกตัวรีบปั้นสีหน้าส่งยิ้มให้เพื่อนสาว แม้มันจะยังคงซีดเซียว"ไม่มีอะไรหรอก เหมือนจะส่งมาผิด" มิลินพยายามคุมเสียงตนเองไม่ให้สั่นเครือ แต่หยาดน้ำตาที่เริ่มเอ่อรื้นรอบดวงตากลับไม่เป็นใจ "ฉันไปห้องน้ำแป๊บนะ"ร่างเล็กรีบก้มหน้าลุกพรวดออกไปก่อนที่เพื่อนรักจะถามอะไรออกมา น้ำตาที่พยายามกลั้นไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เธอวิ่งชนผู้คนหลายคนที่เดินสวน แต่หญิงสาวไม่แม้แต่มีสติจะหันไปกล่าวขอโทษ เธอมุ่งตรงไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็วมิลินกดล็อกประตูห้องน้ำ ทิ้งตัวบนชักโครก ฟุบหน้าลงกับเข่า ริมฝีปากบางถูกกัดเอาไว้แน่นจนเริ่มห้อเลือดกลั้นเสียงสะอื้น เธอมองข้อความด้วยความสับสนไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อดี ความอัดอั้นกระจุกอยู่กลางอกเริ่มกลัวที่จะรับรู้ความจริงน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลออกมาไม่หยุด เธอปล่อยหยาดน้ำตาร้อนผ่าวให้ไหลไปอย่างเงียบ ๆ ความคิดหลายอย่างตีกันจนยุ่ง"ลิน ยัยลินอยู่ในนี้ไหม" เรียก
@ZONIC PUBไคโรนั่งอยู่ที่โต๊ะโซน VIP คนเดียว ร่างแกร่งเอื้อมมือไปคว้าแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นมากระดก มองนาฬิกาบนข้อมือก็พบว่าเลยเวลานัดมาสักพักแล้วร่างสูงถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย วันนี้วิคเตอร์เพื่อนของเข้าจะแวะเข้ามาคุยธุระ แต่ตัวคนนัดกลับยังไม่ยอมโผล่หัวมาสักที"เข้าไม่ได้ครับ" บอดี้การ์ดร่างสูงเอ่ยเสียงเข้ม เรียกความสนใจจาก มาเฟียหนุ่ม เขาละสายตาจากแก้วในมือให้เงยหน้าขึ้นมอง"ขอร้องนะคะ คุณไคโร เมแกนมีเรื่องขอความช่วยเหลือ" นางแบบสาวร้องบอก ส่งแววตาขอความเห็นใจไคโรยกมือขึ้นเล็กน้อยเป็นสัญญาณ บอดี้การ์ดสองคนที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าโต๊ะจึงยอมถอยตัวกลับไปยืนที่เดิมมาเฟียหนุ่มกลอกตาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ เพิ่งนัดหญิงสาวมาพูดคุยเพียงไม่กี่วัน วันนี้กลับยังกล้าโผล่หน้ามาหาเขาอีกเมแกนรีบทิ้งตัวลงบนโซฟาเดียวกับชายหนุ่ม ดวงตาคู่สวยรื้นไปด้วยคราบน้ำตา เธอใช้นิ้วเรียวยาวเกลี่ยมันออก"ขอโทษนะคะที่มารบกวน แต่เมแกนไม่รู้ต้องหันไปพึ่งพาใครแล้วค่ะ" หญิงสาวก้มหน้าสะอื้น แต่ไคโรไม่ได้รู้สึกเห็นใจอะไรอีกฝ่าย"เข้าเรื่องสักที" มาเฟียหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ
1 ปี ต่อมามิลินอยู่ในชุดสบายๆ สำหรับอยู่บ้าน นั่งกองอยู่กับพื้นในคอกกั้นเด็ก ใบหน้าหวานฉายแววเหน็ดเหนื่อย เธอเคยคิดว่าโชคดีที่ตลอดช่วงตั้งครรภ์แทบไม่มีอาการแพ้ท้อง และสามารถทำงานใช้ชีวิตได้ตามปกติ แต่ทุกสิ่งกลับเปลี่ยนไปเมื่อคลอดลูกสาวออกมา 'มีอา'เด็กสาวตัวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มราวตุ๊กตา ดวงตากลมโตเช่นเดียวกับมารดาขนตาหนาเป็นแพ เส้นผมสีดำสนิทแต่ดวงตาได้เชื้อจากไคโรมาคือสีน้ำตาลทอง ช่วงแรกเกิดเธอเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย กินนมเสร็จก็นอนไม่งอแง แต่ช่วงหลังเมื่อมีอาเริ่มมีพัฒนาการมากขึ้นเด็กสาวกลับดื้อดึง หากไม่พอใจอะไรนิดหน่อยก็จะร้องไห้เสียบ้านแทบแตก แถมช่วงกลางคืนก็หลับยากและตื่นกลางดึกบ่อย ๆ ทำให้ขอบตาของคุณแม่คล้ำลงจนเห็นได้ชัด"แงๆๆๆๆๆ~"เสียงกรีดร้องไห้งอแงของเด็กน้อยดังลั่นคฤหาสน์อีกครั้ง มือน้อย ๆ ปัดป่ายไปทั่ว จับคว้าอะไรได้ก็จะปาทิ้งเสียหมด จนคุณแม่เริ่มท้อใจ"ร้องอะไรคะคนเก่ง มามี้ทำอะไรให้หนูไม่พอใจอีกหื้ม"ร่างเล็กอุ้มลูกสาวที่นอนดีดดิ้นบนพื้นนวมนิ่มของคอกกั้นขึ้นมาแนบอก โยกตัวกล่อมให้ลูกสาวหยุดร้อง พยายามนึกหาสาเหตุ เพราะเพิ่งให้นมและเปลี่ยนผ้าอ้อมไปใบหน้าเล็กแดงก่ำ น้ำตาห
1 เดือนผ่านไปตลอดระยะเวลา 1 เดือนที่ผ่านมาเต็มไปด้วยความวุ่นวายอย่างที่สุด หลังจากไคโรทราบข่าวเรื่องการท้องของมิลิน ชายหนุ่มก็ยืนกรานให้จัดงานแต่งให้เร็วที่สุด เดือดร้อนไปถึงน้องสาวและว่าที่เจ้าสาวที่แทบจะต้องหยุดงานเพื่อเตรียมงานแต่งในระยะเวลากระชั้นชิดลลิสาและคริสเตียนบิดามารดาของไคโรบินกลับมาประเทศไทยทันทีที่ทราบข่าว และช่วยหญิงสาวเตรียมงานพิธีหมั้นในช่วงเช้าเรียบง่ายมีเพียงครอบครัวและคนสนิทมาร่วมงาน ส่วนตอนเย็นไคโรจัดเตรียมงานอย่างยิ่งใหญ่ในโรงแรมหรูใจกลางกรุงเทพ กลุ่มเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมและมหาลัยถูกชวนมาหมด และยังกลุ่มลูกน้องอีกหลายร้อยคนที่ได้รับเกียรติให้มาร่วมยินดีด้วย ราวกับต้องการป่าวประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าเขาแต่งงานมีลูกมีเมียแล้วพิธีการต่าง ๆ ถูกลดทอนให้น้อยลง เพื่อให้ไม่เจ้าสาวที่กำลังท้องกำลังไส้เหนื่อยจนเกินไป เน้นไปที่การฉลองดื่มสังสรรค์กันมากกว่าร่างเล็กในชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวทำจากผ้าลูกไม้ มีผ้าชีฟองผืนบางปาดไหล่ทั้งสองข้าง ช่วงล่างเป็นกระโปรงพองยาว เส้นผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบเป็นมวยเตี้ย ๆ มีที่คาดผมประดับเพชรเม็ดเล็ก ๆ สวมไว้บนศีรษะ ใบหน้าหวานถูกแต
บริษัทของพิพัฒน์4 เดือนต่อมาตอนนี้มิลินเรียนจบอย่างเป็นทางการเรียบร้อย หญิงสาวยังคงช่วยงานที่บริษัทของบิดาต่อไป ปัญหาภายในบริษัทเริ่มคลี่คลายไปทีละอย่าง ทำให้การทำงานเป็นระบบระเบียบยิ่งขึ้นแต่กลับกันกับร่างกายเธอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโหมทำงานมากไปหรือเปล่า ช่วงนี้เธอถึงรู้สึกเหนื่อยและเพลียง่ายกว่าปกติ บางครั้งตั้งใจจะนำงานมาเคลียร์ต่อที่บ้าน แต่ 3 ทุ่มเธอก็เผลอหลับไปแล้วก๊อก ก๊อก"น้องลินคะ เที่ยงแล้วนะคะ ไม่ออกไปทานข้าวเหรอ"กิ่ง ผู้ช่วยของพิพัฒน์ชะโงกหน้าเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง เธอคอยช่วยเหลือมิลินตั้งแต่ช่วงฝึกงาน เมื่อได้เห็นความขยันตั้งใจจริงของหญิงสาวก็อดชื่นชมไม่ได้"อ๋อ เที่ยงแล้วเหรอ" ร่างเล็กหันมองนาฬิกาแขวนบนผนังห้องทำงานเล็ก เธอทำงานเพลินจนลืมเวลาเช่นเดิม แต่ตรงหน้ายังมีเอกสารอีกหลายปึกที่ต้องเคลียร์" ไม่เป็นไรค่ะ ลินยังไม่หิวเท่าไหร่ พี่กิ่งไปทานเถอะ""ไม่ได้นะคะน้องลิน แบบนี้จะเสียสุขภาพเอา...แบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวพี่ซื้อเข้ามาเผื่อแล้วกันนะ""แฮะ ๆ ได้เลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ""น้องลินอยากกินอะไรไหม สั่งได้เลย""อะไรก็ได้เลยค่ะพี่กิ่ง""โอเคได้จ้า"กิ่งส่งยิ้มให้ลูกสาว
หลายเดือนผ่านไปตอนนี้มิลินและคลีโอเริ่มฝึกงานในเทอมสุดท้ายของ ปี 4 แล้ว แม้ตอนแรกจะตั้งใจออกไปหาที่ฝึกงานในบริษัทใหญ่ ๆ เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ แต่แฟนหนุ่มของเธอก็ไม่ยอมอนุญาต ทำให้สุดท้ายเธอจึงเลือกเข้าไปศึกษางานบริษัทผลิตและส่งออกอะไหล่เครื่องจักรของบิดาเธอแทนมิลินตั้งใจทำงานมาก ตั้งแต่ที่พิพัฒน์เลิกยุ่งเกี่ยวกับการพนัน เขาก็ตั้งหน้าตั้งตาฟื้นฟูกิจการที่ตกทอดมาตั้งแต่รุ่นปู่ จนเริ่มกลับมาเฟื่องฟู แม้จะเป็นบริษัทขนาดกลาง ไม่ได้มีความซับซ้อนอะไรมาก แต่เนื่องจากถูกปล่อยปละละเลยเป็นเวลานาน ทำให้ตอนนี้แม้หญิงสาวจะเข้ามาช่วย แต่ก็ยังมีปัญหาหลายอย่างภายในที่ต้องปรับเปลี่ยนแก้ไข"เป็นไงบ้างลูก เริ่มชินหรือยัง"พิพัฒน์ถามขึ้นมาหลังจากเปิดประตูเข้ามาในห้องแห่งหนึ่ง ที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้เป็นห้องทำงานของลูกสาว"ค่ะ แต่ตัวเลขบัญชีย้อนหลังนี่น่าเวียนหัวมากเลยนะ เหมือนมีการแอบยักยอกสั่งซื้อของเข้ามาเกินกว่าที่ควร ซึ่งของบางอย่างไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น แถมยังเลือกซื้อจากเจ้าที่ราคาสูงกว่าตลาดทั่วไปอีก"ใบหน้าหวานเคร่งเครียดจริงจัง เพราะหากลองคำนวณดูแล้ว บริษัทของบิดาเธอศูนย์เสียเงินไปจำนว
มหาวิทยาลัย Hร่างเล็กของมิลินนั่งเลื่อนโทรศัพท์มือถืออ่านข้อมูลบาง อยู่ที่ใต้ตึกคณะบริหารระหว่างรอคลีโอที่ยังเดินทางมาไม่ถึงหลังจากเมื่อวันก่อนได้เปิดอกคุยกับไคโรเรื่องความกังวลของตัวเองแล้ว แต่เธอก็ยังอยากอ่านคำแนะนำวิธีรักษาชีวิตคู่ให้ยั่งยืนยิ่งขึ้น เพราะไคโรก็เป็นแฟนคนแรกของเธอ มีอีกหลายเรื่องที่หญิงสาวไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับความรักและการมีแฟน"หื้มม อ่านอะไรน่ะ 'เคล็ดลับ' รักษาความรัก?"เสียงของเพื่อนสนิทดังขึ้นข้างหู พร้อมใบหน้าสวยชะโงกหน้าเข้ามาอ่านหัวข้อบทความที่เธอกำลังเลื่อนดู ทำให้มิลินสะดุ้งด้วยความตกใจ"ตกใจหมดเลยแก มาไม่ให้สุ้มให้เสียง" เธอหันไปตำหนิเพื่อนรักเบาไม่จริงจังคลีโอหัวเราะร่า ไหวไหล่เบา ๆ ก่อนจะเดินอ้อมมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม"ยังไม่หายนอยด์เรื่องเมื่อวานเหรอไง ถึงมาอ่านอะไรแบบนี้""ก็ไม่เชิง...แกก็รู้ฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อน ไม่รู้เลยว่าแฟนที่ดีควรทำตัวยังไง"เธอไว้ใจไคโรเต็มที่ แต่ก็อยากจะทำอะไรพิเศษขึ้นเล็กน้อย เพื่อเป็นการมัดใจชายหนุ่ม และเพิ่มความมั่นใจให้ตัวเธอเองด้วย"อื้ม ถ้าทั่วๆ ไปก็คงเชื่อใจกัน มีอะไรคุยกันดี ๆ ใช้เหตุผล ไ
คฤหาสน์ไคโร"เป็นอะไรครับ ยังหน้ามุ่ยอยู่เลย" น้ำเสียงทุ้มออดอ้อนจนไม่เหลือคราบมาเฟียผู้เคร่งขรึมเอ่ยถามแฟนสาว ขณะคลอเคลียร่างบางในชุดนักศึกษาบนเตียงกว้าง"ละ...ลิน..."มิลินเม้มปาก หลบสายตาร้อนของแฟนหนุ่ม นึกหงุดหงิดตัวเองในใจที่ยังไม่อาจสลัดเรื่องเมื่อเย็นออกไปได้ เธอไม่มีความมั่นใจในตัวเองแม้แต่น้อย ยิ่งเห็นสาว ๆ ที่เขามาชายหนุ่มมีแต่สวย ๆ หน้าตาดี ก็แอบหวั่นใจ"เราตกลงกันแล้วนะ ว่าถ้ามีเรื่องอะไรไม่สบายเราจะคุยกัน""...""คิดอะไรอยู่ครับ?"ใบหน้าหวานแอบเศร้าลง เธอสูดหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกสติ และสุดท้ายก็ยอมเปิดปากเล่าความรู้สึกในใจให้ไคโรฟัง"ลินกลัว...กลัวว่าวันหนึ่งพี่จะเบื่อลิน""โถ่ จะเอาอะไรมาเบื่อ พี่หลงเราขนาดนี้ เราดูไม่ออกเหรอครับ"ไคโรยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังคำพูดของแฟนสาว เขาใช้นิ้วยาวช้อนใบหน้าของคนตัวเล็กข้างใต้ร่างให้หันกลับมาสบตา"ก็กลัวว่าแค่หลงเฉย ๆ พอนานไปพี่จะเบื่อ ลินแค่ผู้หญิงธรรมดา ได้มาอยู่ข้างพี่นี่ก็เกินฝันแล้ว""ไม่เอา ทำไมชอบดูถูกตัวเอง ลินพิเศษกว่าทุก ๆ คนรู้ไหม ลินคือคนที่ทำให้หัวใจพี่เต้นแรง คนที่พี่อยากปกป้องดูแล คนที่พี่อยากให้มีแต่รอ
หลายเดือนผ่านไปความสัมพันธ์ของเธอและไคโรดำเนินไปตามปกติ ทั้งคู่แทบไม่เคยทะเลาะหรือมีปากเสียงกันเลย อาจจะด้วยมิลินเป็นคนหัวอ่อน ว่าง่าย ไม่จุกจิกจู้จี้ แต่ไคโรก็ทำหน้าที่แฟนอย่างดี เอาใส่ใจ เทคแคร์ ไม่เคยทำอะไรให้แฟนสาวไม่สบายใจแม้แต่น้อยเมื่อเดือนก่อนชายหนุ่มได้พาเธอไปอิตาลี เพื่อพบเจอพ่อแม่ของเขาแล้ว ซึ่งทั้งคู่ก็ใจดีและเป็นกันเองกับเธอมาก ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ราบรื่นเป็นอย่างดีครืด ครืด ครืดโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายของมิลินสั่นเบาๆ ขณะที่สองสาวเพื่อนรักกำลังเดินออกจากคลาสเรียน"แป๊บนะแก พี่ไคโรน่าจะโทรมา"มิลินหันไปบอกเพื่อนสาว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู และก็ต้องอมยิ้มหวานเพราะสายที่โทรมาคือแฟนหนุ่มของเธอตามคาด"ค่ะพี่ไคโร"(เลิกเรียนหรือยังครับ)"เพิ่งเลิกพอดีเลยค่ะ ลินกับยัยคลีกำลังจะลงจากตึกกัน"(โอเค พี่เดินไปซื้อโกโก้ปั่นมาให้ รอหน้าคณะนะครับ)"ได้ค่ะ"ร่างเล็กก้มหน้างุด เขินอายทุกครั้งกับการเอาใส่ใจของชายหนุ่ม โดยมีสายตาล้อเลียนของคลีโอจ้องมองไม่วางตา"สวีทเว่อร์ มดจะไต่ขึ้นขาฉันแล้ว" ร่างสมส่วนอดเอ่ยปากแซวออกมาไม่ได้"แกก็ พูดเกินไป นี่จะไป
หลังจากทั้งคู่ทานดินเนอร์แสนโรแมนติกเสร็จก็จูงมือพากันกลับมายังห้อง แต่แล้วคู่รักเข้าใหม่ปลามันที่ควรสวีทหวานพูดจาภาษารักก็ต้องมายืนถกเถียงกันอยู่นานภายในห้องนอนหรูแทน"ไม่เอาจริง ๆ ลินไม่เชื่อพี่หรอก" มิลินหน้ามุ่ย มือเล็กถือเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวเอาไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ก็ไม่ได้เดินเข้าห้องน้ำเสียที"พี่เคยผิดคำพูดเหรอครับ""ถ้าพี่ไคโรอาบพร้อมลิน พี่ไม่จบแค่อาบน้ำเฉย ๆ แน่""เห็นพี่เป็นคนแบบนั้นเหรอ" มาเฟียหนุ่มส่งสายตาออดอ้อน พยายามทำหน้าตาน่าสงสารหวังให้หญิงสาวยอมใจอ่อน"พี่ทำลินหลายรอบแล้วนะคะ ปล่อยลินอาบน้ำดี ๆ เถอะ""พี่ก็แค่อยากช่วยลินถูหลังไง อีกอย่างอาบพร้อมกันไม่ต้องเปลืองน้ำด้วย"ร่างเล็กกลอกตาขึ้นมองด้านบน เมื่อได้ฟังเหตุผลจากชายหนุ่ม เขาร่ำรวยเสียจนเรียกได้ว่าเป็นมหาเศรษฐีจะมากังวลอะไรกับค่าน้ำประปาของทางโรงแรม ฟังอย่างไรก็ดูเป็นแค่ข้ออ้างรังแกเธอมากกว่า"วันนี้ลินไม่ไหวแล้วจริงๆ นะคะ วันหลังได้ไหม" ถกเถียงกันอยู่นานแฟนหนุ่มหน้ามึนก็ไม่ยอมแพ้เสียที จนหญิงสาวต้องเดินเข้าไปใกล้ร่างสูง ท่อนแขนเรียวโอบเอวเขาไว้หลวมๆ พลางเกยคางบนแผงอกกำยำเงยหน้ามองชายหนุ่มตาปริบ
ท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนสีเป็นแดงอมส้มของเวลาเกือบจะ 6 โมงเย็น หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สีฟ้าอ่อนด้านในสวมเสื้อกล้ามตัวเล็กสีขาวคู่กับกางเกงยีนขาสั่นสีซีด สายลมจากทะเลพัดจนผมสีน้ำตาลเข้มของเธอปลิวไสว จนต้องรวบมันเอาไว้ที่ไหล่ข้างหนึ่ง พลางหันไปส่งยิ้มหวานให้ตากล้องร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาข้างกายทั้งคู่เดินเล่นเลียบริมหาดส่วนตัวหน้าที่พัก มือเล็กอีกข้างหิ้วรองเท้าแตะหนีบสีขาวไปด้วย เม็ดทรายเนื้อละเอียดติดตามนิ้วเท้า น้ำเย็นเฉียบของทะเลกระทบผิวระลอกแล้วระลอกเล่าชายหนุ่มแต่งกายสบาย ๆ ด้วยเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว กระดุมเสื้อถูกปลดลงมา 3 เม็ด เผยให้เห็นแผงอกกำยำที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้าม ท่อนล่างสวมกางเกงขาสั้นสีน้ำตาล แว่นกันแดดสีชารับกับจมูกที่โด่งเป็นสัน มุมปากยกขึ้นประดับด้วยรอยยิ้ม เมื่อมองหญิงสาวผ่านกล้องมือถือ แม้จะดูเรียบง่ายแต่ร่างกายสมบูรณ์แบบ พร้อมใบหน้าคมคายก็ทำให้เขาดูราวกับเป็นนายแบบที่หลุดออกมาจากรันเวย์เขาเก็บภาพมิลินอีกหลายรูปทุกจังหวะการขยับตัว หญิงสาวหันมาส่งยิ้มให้บ้าง บางครั้งก็หันมองเหม่อไปยังท้องทะเล ทุกอิริยาบถดูสวยงามน่ารักเป็นธรรมชาติ จนทำให้คนที่ไม่เคยต้องถ่าย