All Chapters of When Forever Fades: Let’s Get Divorce My Dear Husband: Chapter 31 - Chapter 40

Inis na inilapag ni Sebastian ang kanyang cellphone sa mesa at mabilis na lumabas ng opisina upang habulin si Seraphina at makausap ito. Ngunit huli na ang lahat; nakita na niyang nakasakay ito sa isang kotse at papalayo na. Napakuyom siya ng kamao, ramdam ang panlulumo at inis sa sarili. Wala siyang nagawa kundi bumalik sa opisina, puno ng pagkadismaya, at kinuha muli ang kanyang cellphone. Akala niya'y natapos na ang tawag, ngunit naroon pa rin ang kanyang ina, patuloy sa pagsasalita."Alam mo, Mom, fuck it! Nandoon na 'yun, nakikialam ka pa," galit na sabi ni Sebastian, hindi na napigilan ang bugso ng kanyang damdamin. "Alam mo kung ano? Tama lang na mag-divorce kami ni Seraphina. Tapos na tayo, Mom. Kung gusto mo akong guluhin, wala akong pakialam. Pagod na ako sa pamilyang ito."Matapos sabihin ito, pinatay niya ang tawag at agad na blinock ang numero ng kanyang ina. Malalim siyang huminga, pilit pinapakalma ang sarili bago inilagay ang cellphone sa drawer. Kinuha niya ang susi n

“Nandito ka na, Chantal. Tara na,” wika ni Sebastian habang marahang tumayo mula sa kanyang upuan. Walang pag-aalinlangang kinuha niya ang pulsuhan ng anak at marahang hinila ito palabas ng café. Diretso lamang siyang naglakad, hindi man lang lumingon o nag-abala pang kausapin si Diane na nakatayo sa di-kalayuan. Nilampasan lamang niya ito, waring hindi man lang niya narinig ang kanyang pangalan na tinawag nito.“Seb…” mahinang sambit ni Diane habang mabilis niyang tinahak ang direksyon ng mag-ama, pilit na humahabol sa kanila.“Not now, Diane. Gulong-gulo na ako. Pwede ba? Huwag ka nang makisali,” malamig na sagot ni Sebastian, hindi man lang ito nilingon. Direktang nagpatuloy siya sa paglalakad, hawak pa rin ang pulsuhan ni Chantal. Wala nang nagawa si Diane kundi mapatitig na lamang sa papalayong likuran ng mag-ama hanggang sa tuluyan silang mawala sa kanyang paningin.Tahimik lamang si Chantal habang naglalakad sila ng ama. Nagtataka siya sa biglaang pagbabago ng ugali nito. Kanin

Hindi na inantay ni Seraphina na sumagot ang ina ni Sebastian. Isang mabigat na buntong-hininga ang kanyang pinakawalan bago siya tuluyang tumalikod at lumabas ng bahay, kasama ang kanyang kapatid na si Frederick. Habang papalayo, unti-unting bumigat ang kanyang pakiramdam, at pagkalabas nila sa pamamahay ng mga Singson, pakiramdam niya ay naubos ang lahat ng kanyang lakas. Parang biglang lumuwag ang kanyang dibdib, ngunit kasabay nito ay naramdaman din niya ang matinding pagod at panghihina. Napakapit siya nang mahigpit sa braso ng kanyang kapatid, tila humihingi ng kahit kaunting lakas upang manatiling matatag.Napansin naman ni Frederick ang pagod at panghihinang bumalot sa kanyang kapatid. Maingat niyang hinawakan ang balikat nito at bahagyang tumigil upang pagmasdan ang ekspresyon sa mukha ni Seraphina—halata ang pinaghalong lungkot, pangungulila, at panghihinayang sa kanyang mga mata."Seraphina, you really did them a favor. Hindi mo naman kailangang pagbigyan ang kahilingan ng i

Mag-aala-nuwebe na nang makarating sila sa boarding house ni Seraphina. Pagkaparada ng kotse, agad siyang bumaba at binuksan ang pintuan ng kanilang tinutuluyan. Napansin niya ang dami ng tao sa labas ng mga kwarto—mga estudyanteng abala sa kani-kanilang gawain.Dahil malapit na ang finals, karamihan ay nakaupo sa corridors, may mga nag-aayos ng instructional materials para sa kanilang demo teaching, habang ang iba naman ay subsob sa kanilang laptop, abala sa pagsusulat ng thesis. Ang ilan ay nagkwekwentuhan, siguro’y nagpapalipas-oras matapos ang mahabang araw ng pag-aaral.“Good evening, ma’am!” bati ng ilan sa kanya nang mapansin ang pagdating niya.Ngumiti siya at magiliw na bumati pabalik. “Good evening!”“Kuya, halika pasok ka,” yaya niya kay Frederick na kasalukuyang bumababa mula sa kotse.Agad namang napatingin ang ilang estudyante sa kanyang kapatid, at hindi pa man ito nakakapasok sa loob ay nagsimula nang magbulungan ang ilan sa kanila. Hindi napigilan ni Seraphina ang mat

Madaling araw, ngunit kahit anong pilit ni Sebastian na ipikit ang kanyang mga mata, hindi siya dalawin ng antok. Mula nang umalis sila Seraphina at ang kanyang kapatid, hindi na siya tinantanan ng kanyang ina sa pangangaral at panunumbat. Paulit-ulit ang mga salita nito sa kanyang isipan, parang sirang plaka na hindi niya matakasan."Sebastian, paano mo hahayaan na lang na basta-basta kang iwanan ni Seraphina? Alam mong hindi tama ito!"Napapikit siya nang mariin, pilit na iniwasan ang iritasyong bumabalot sa kanya. Napabuntong-hininga siya bago humarap sa kanyang ina, sinubukang pigilan ang sarili sa pagsabog.“You know what, Mom? Please lang, tama na,” aniya, pagod na ang kanyang tinig. “’Yun naman ang desisyon ni Seraphina, Ma. All we need to do is to respect it.”Hindi na niya hinintay ang sagot ng kanyang ina. Mabilis siyang umakyat sa kanyang kwarto, isinarado ang pinto, at diretsong humiga sa kama. Tinitigan niya ang kisame, habang bumibigat ang kanyang pakiramdam. Naalala niya